Η ειρήνη που βασίζεται στη βία, την καταπίεση και την εκμετάλλευση είναι μια άδικη ειρήνη και γι’ αυτό είναι πρόσκαιρη. Διαρκή ειρήνη μπορεί να επιβάλει μόνο η εργατική τάξη ανατρέποντας την τάξη των εκμεταλλευτών. Σε μια τέτοια ειρήνη θα φτάσει η ανθρωπότητα δίνοντας σκληρούς και αιματηρούς αγώνες. Ο δρόμος για τη διαρκή ειρήνη περνάει μέσα από πολλούς δίκαιους πολέμους.
Καμιά εμπλοκή στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών από την εργατική τάξη,
για να σταματήσουν οι πόλεμοι
Ναι, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένας ακόμα άδικος πόλεμος, ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Το περιέγραψε άλλωστε η ρωσική ηγεσία λέγοντας ότι: «η Δύση θέλει να βγάλει από τη μέση έναν ανταγωνιστή της!». Αυτό ακριβώς καθορίζει τον χαρακτήρα του πολέμου. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι μια ιμπεριαλιστική εισβολή. Αυτό που την προκάλεσε είναι η ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ για την περικύκλωση και την παράδοση της Ρωσίας στα αμερικανικά μονοπώλια. Οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές παραβίασαν συστηματικά κάθε δέσμευση για μη επέκταση του ΝΑΤΟ στα κράτη του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Έχουν πλέον εγκαταστήσει βάσεις και στρατεύματα στα περισσότερα από αυτά τα κράτη. Η Ουκρανία είναι ο τελευταίος και πιο κρίσιμος κρίκος αυτής της περικύκλωσης. Ακόμα και η απόσυρση των αμερικανών ιμπεριαλιστών από τα μέτωπα της Μ. Ανατολής (Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν) έγινε με σκοπό, όπως αναφέρουν οι δικές τους στρατιωτικές εκθέσεις, να μεταφερθούν δυνάμεις στην Ανατολική Ευρώπη, για την περικύκλωση της Ρωσίας, και στον Ειρηνικό, για την περικύκλωση της Κίνας. Ευθύνη φέρουν και οι διεφθαρμένες και δυτικόφιλες κυβερνήσεις της Ουκρανίας, που εγκατέστησαν οι δυτικές δυνάμεις στην Ουκρανία με πραξικόπημα το 2014, και οι οποίες δεν εφάρμοσαν ποτέ τις συμφωνίες του Μινσκ για αναγνώριση της αυτονομίας των ρωσόφωνων περιοχών, καταπιέζουν συστηματικά τους ρωσόφωνους πληθυσμούς, και έγιναν τα τσιράκια των αμερικανών και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών για να εξασφαλίσουν τη δική τους κυριαρχία.
Οι ρώσοι ιμπεριαλιστές απάντησαν με τον τρόπο που γνωρίζουν οι ιμπεριαλιστές, χρησιμοποιώντας όλα τα γνωστά επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι μαέστροι του είδους, οι αμερικανοί. Εισβολή σε μια πιο αδύναμη χώρα με τα επιχειρήματα ότι αποτελεί απειλή για τη διεθνή ασφάλεια, δίνει καταφύγιο σε τρομοκράτες, καταπιέζει μειονότητες, είναι αντιδημοκρατική, κτλ. Με τα ίδια επιχειρήματα, οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές εισέβαλαν και διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, ματοκύλισαν το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία. Είναι το λιγότερο υποκριτικό οι διάφοροι λακέδες των αμερικανών –ανάμεσά τους οι Έλληνες αστοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι– να καταγγέλλουν με ψεύτικη οργή τον Πούτιν και τον ρωσικό ιμπεριαλισμό, όταν όλα αυτά τα χρόνια δικαιολογούσαν τις αμερικανικές επεμβάσεις. Από την άλλη, βλέπουμε την πραγματική διαφορά ισχύος ανάμεσα στους δύο ιμπεριαλισμούς: η αμερικανική και ευρωπαϊκή αστική τάξη μπορεί να επιβάλει επώδυνες κυρώσεις στη Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία (από τον αποκλεισμό των ρωσικών τραπεζών από τα διατραπεζικά δίκτυα μέχρι τον αποκλεισμό των ρωσικών ποδοσφαιρικών ομάδων από τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα). Όταν όμως οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές έκαναν τις δικές τους εισβολές και τα δικά τους εγκλήματα εναντίον άλλων λαών, η «διεθνής κοινότητα» απλώς παρακολουθούσε.
Νικητές αυτού του πολέμου μπορεί να είναι οι ρώσοι ιμπεριαλιστές, αν καταφέρουν σύντομα να εγκαταστήσουν μια κυβέρνηση της αρεσκείας τους στο Κίεβο. Ήδη, όμως, ακόμα μεγαλύτεροι νικητές είναι οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές. Έχουν καταφέρει να σύρουν όλο τον πλανήτη πίσω από το άρμα τους, ξαναζωντανέψαν το «εγκεφαλικά νεκρό» ΝΑΤΟ, έχουν προκαλέσει μεγάλη φθορά στη Ρωσία, γίνονται οι εφοδιαστές της Ευρώπης του δικού τους, ακριβότερου φυσικού αερίου, έχουν αποκόψει τη Γερμανία από τον εναγκαλισμό της με τη Ρωσία. Ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας είναι από μόνος του από τις πιο δυσάρεστες συνέπειες αυτού του πολέμου, καθώς φέρνει πιο κοντά την ώρα μιας γενικευμένης σύρραξης ανάμεσα σε μεγάλες δυνάμεις.
Οι ηττημένοι του πολέμου είναι οι εργατικές τάξεις της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά και της Ευρώπης και της Αμερικής. Οι κυρίαρχες τάξεις θα αξιοποιήσουν τον πόλεμο για να επιβάλλουν στην εργατική τάξη μεγαλύτερη συμμόρφωση στις επιταγές του κεφαλαίου και ανοχή στην ένταση της εκμετάλλευσης. Θα χύσουν ακόμα πιο πλατιά το δηλητήριο του εθνικισμού και θα προετοιμάσουν τους λαούς για να γίνουν κρέας για τα κανόνια. Την ίδια ώρα που ζάπλουτοι καπιταλιστές πλουτίζουν ακόμα περισσότερο από την αύξηση των τιμών στην ενέργεια, στις πρώτες ύλες και στα τρόφιμα (ας μη ξεχνάμε ότι η Ουκρανία είναι ο σιτοβολώνας της Ευρώπης), οι λαοί, πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι, θα κληθούν με τα όπλα στο χέρι και με το αίμα τους να υπερασπίσουν τα πλούτη αυτών των παρασίτων στο όνομα της πατρίδας.
Αυτό είναι το μόνο μέλλον που μπορεί να προσφέρει ο καπιταλισμός στην εργατική τάξη και στους λαούς του κόσμου. Εκμετάλλευση, φτώχεια, εξαθλίωση, πόλεμο.
Οι πόλεμοι δεν είναι η απόκλιση στον καπιταλισμό, όπως δεν είναι απόκλιση οι οικονομικές κρίσεις. Είναι απαραίτητα στοιχεία της ύπαρξης του καπιταλισμού, αποτέλεσμα των νόμων κίνησής του. Ο ανταγωνισμός, οι συνεχείς αλλαγές συσχετισμών, οι κρίσεις για να καταστραφεί το μη κερδοφόρο κεφάλαιο, οι πόλεμοι για να επιταχυνθεί αυτή η καταστροφή και για να επιτευχθεί αυτή σε βάρος των αντίπαλων κεφαλαίων είναι η κανονικότητα του καπιταλισμού, η οποία αποκτά τρομακτικά χαρακτηριστικά στο τελευταίο στάδιο του, στο στάδιο του ιμπεριαλισμού.
Είναι απέναντι σ’ αυτήν τη γενικευμένη σαπίλα του καπιταλισμού που πρέπει να πολεμήσει η εργατική τάξη. Αυτός είναι ο μόνος πόλεμος που αρμόζει στα ταξικά της συμφέροντα και την ιστορική της αποστολή: ο ταξικός πόλεμος για την ανατροπή του καπιταλισμού, ο εμφύλιος πόλεμος ενάντια στην αστική τάξη της πατρίδας.
Το πρώτο δικό μας καθήκον είναι να εμποδιστεί κάθε εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία. Η μόνη πολιτική που μπορεί να σώσει τον λαό και από την φτώχεια και από την εμπλοκή σε πόλεμο είναι η πολιτική της εργατικής τάξης: ο εχθρός είναι στην πατρίδα μας, είναι το κεφάλαιο, είναι οι κυβερνήσεις που το προστατεύουν. Ενάντια σ’ αυτούς πρέπει να κηρύξουμε τον πόλεμο.
- Καμιά εμπλοκή στον πόλεμο. Καμιά αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία. Καμιά χρήση του εδάφους της χώρας για τις επιθετικές ενέργειες του ΝΑΤΟ και των αμερικανών ιμπεριαλιστών.
- Έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Διάλυση του ΝΑΤΟ. Να κλείσουν οι αμερικανικές βάσεις.
- Λεφτά για τη δημόσια υγεία-παιδεία-κοινωνική ασφάλιση και όχι για εξοπλισμούς. Την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές.
- Εγρήγορση της εργατικής τάξης. Καταγγελία κάθε ενέργειας του κράτους ή και ιδιωτών να εμπλακούν στον πόλεμο της Ουκρανίας.
- Τα εργατικά συνδικάτα να αναλάβουν πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της άρνησης αποστολής πολεμικού υλικού και προσωπικού στην Ουκρανία.
28.2.2022
κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου