Στις 31/12/20 έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο Θύμιος Παπανικολάου, αφού πάλεψε με τον καρκίνο εδώ και μερικούς μήνες. Ο Θυμιος ήταν μια προσωπικότητα αντιφατική και πολυσχιδής, γνωστός δημοσιογράφος και εκδότης.
Στην περίοδο της δικτατορίας αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές των ΔΕΑ, συνελήφθηκε μαζί με άλλους 38 αγωνιστές (Οκτώβριος 1967) και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του (λόγω της αμνηστίας που έδωσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος το Δεκέμβριο του 1967), θα ασχοληθεί με τις εκδόσεις.
Στα αρχές του 1970 θα πρωτοστατήσει στη δημιουργία των εκδόσεων «Νέοι Στόχοι», που ήταν ένας από τους πέντε πρώτους ιστορικούς εκδοτικούς οίκους που σπάσανε τη χουντική τρομοκρατία στο βιβλίο (οι άλλοι τέσσερεις ήταν: «Κάλβος» το 1968, «Στοχαστής» και «Κείμενα» το 1969, «Επικαιρότητα» το 1970). Οι «Νέοι Στόχοι» ήταν εκδοτικός οίκος που είχε, κυρίως, ένα πρόγραμμα ανοικτά πολιτικό, προσανατολισμένο σε συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση (κυρίως του τροτσκιστικού χώρου), με κείμενα κλασσικών και σύγχρονων μαρξιστών: Μαρξ, Λένιν, Τρότσκι, Βάις, Πουλιόπουλο, Μαντέλ, Τζ. Νόβακ κλπ. Τον Ιούλιο του 1971 θα κυκλοφορήσει και το μηνιαίο περιοδικό «Νέοι Στόχοι» με εκδότη τον ίδιο (ήταν το πρώτο πολιτικό περιοδικό που κυκλοφόρησε στα χρόνια της Χούντας) που είχε μια πλούσια αρθογραφία πολλών μαρξιστών, αλλά και όσων αγωνιστών/μαρξιστών αναδείχθηκαν τον Μάη του ’68: Αλαίν Κριβίν, Ντανιέλ Μπεν Σαΐντ, Ταρίκ Αλί. Το περιοδικό κάτω από τις πολλαπλές και ποικίλες μορφές διώξεων και τρομοκρατίας (αστυνομικών, δικαστικών κλπ) της χούντας δεν μπόρεσε να συνεχίσει παραπάνω από ένα χρόνο.
Μετά την Μεταπολίτευση θα συνεχίσει την εκδοτική προσπάθεια για λίγο ακόμη αλλά όχι με την ίδια επιτυχία.
Ο Θύμιος Παπανικολάου πάλευε τα πιστεύω του όπως ο ίδιος πίστευε, γι’ αυτό έκανε και πάρα πολλά και σοβαρά λάθη. Ίσως ακόμη ήταν και η αφορμή πολλών παρεξηγήσεων γύρω από το πρόσωπό του, όπως και της αποξένωσής του από, σχεδόν, όλους τους παλιούς του φίλους, συντρόφους κ.λπ.
Πολιτικά παραπλανήθηκε σε πολλά μικροαστικά μορφώματα. Τέλος, η ενασχόλησή του με το περιοδικό «Ρεσάλτο» (περιοδικό της λεγόμενης πατριωτικής «αριστεράς»!), του οποίου υπήρξε εκδότης, είναι ένα από τα δείγματα του αντιφατικού του χαρακτήρα.
Έφυγε από την ζωή ο Θύμιος Παπανικολάου, η αλύγιστη φωνή, η ψυχή του περιοδικού ΡΕΣΑΛΤΟ, μέγας αιμοδότης του εθνικού πατριωτικού χώρου, που έδινε “οξυγόνο” στην πατριωτική αριστερά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗ.Κ.ΚΙ.), λυπάται πολύ γι΄ αυτή την απώλεια.
Προ ολίγου καιρού, συνθέταμε, με το τετράγωνο μυαλό του, πολυσέλιδο κείμενο, για τα 200 χρόνια 1821-2021.
Η μνήμη του Θύμιου Παπανικολάου, θα μείνει άσβεστη στη νεότερη Ελληνική Ιστορία. Είναι αυτός, που με τις εκδόσεις που έκανε μέσα στην χούντα, άλλαξε το κλίμα και σήκωσε το φρόνημα των αγωνιστών. Αργότερα, μαζί με άλλους, αποποιήθηκε την ηγετική του θέση στον τροτσκιστικό χώρο, κρατώντας ψηλά τη σημαία του αντιιμπεριαλιστικού πατριωτικού αγώνα, στον οποίο με την πέννα και τη στάση του τόσο συνέβαλε. Σε μια εποχή που εγκαθιδρυόταν η μιντιοκρατία στην Ελλάδα και ενώ λόγω των επαγγελματικών του ικανοτήτων, βρέθηκε στην αρχισυνταξία πολλών εφημερίδων και τηλεοπτικών εκπομπών, δεν καταδέχθηκε να κάνει μια αστική σταδιοδρομία δημοσιολόγου ή ψευτοπολιτικού, πληρώνοντας το αντίστοιχο τίμημα. Δεν καταδέχθηκε πότε να προβάλλει το έργο και την προσφορά του. Ακόμα και πολλές από τις φράσεις και τα κλισέ που χρησιμοποιούνται στον πατριωτικό δημοκρατικό χώρο οφείλονται στην δική του αθόρυβη συμβολή. Ήταν από τους πρώτους στη χώρα μας και διεθνώς που από το 1990 ανέλυσε την επελαύνουσα Νέα Τάξη Πραγμάτων και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, προβλέποντας την κατοχοποίηση της πατρίδας μας και θέτοντας την αναγκαιότητα μιας Πατριωτικής Αριστεράς. Ο Θύμιος υπήρξε ένα σπάνιο κράμα πολιτικού διανοούμενου στο ύψος των απαιτήσεων των καιρών μας και ακάμπτου μαχητή – λαϊκού αγωνιστή, που αποδεικνύει ότι οι παραδόσεις αυτού του τόπου έχουν συνέχεια και προοπτική.