Πανελλαδικό Συμβούλιο του ΣΕΚ

Την Κυριακή 10 Γενάρη συνεδρίασε διαδικτυακά το Πανελλαδικό Συμβούλιο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος με τη συμμετοχή αντιπροσώπων από όλους τους τοπικούς πυρήνες του κόμματος.

Δημοσιεύουμε εδώ τα βασικά σημεία της εισήγησης που έγινε από τη μεριά της Κεντρικής Επιτροπής, ενώ στις σελίδες 4, 5 μπορείτε να διαβάσετε τοποθετήσεις συντρόφων και συντροφισσών που παρέμβηκαν στις εργασίες του Συμβουλίου.

Η εισβολή στο Καπιτώλιο είναι η επιβεβαίωση της πολλαπλής κρίσης του συστήματος. Η καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού δεν μπόρεσε να έχει μια ομαλή μετάβαση από τον έναν πρόεδρο στον επόμενο. Ο Τραμπ διεκδικεί ότι μαχητική αντιπολίτευση στον Μπάιντεν θα είναι η ακροδεξιά δύναμη κρούσης που προσπάθησε να συγκροτήσει κατά τη διάρκεια της θητείας του με τον ρατσισμό. Από την απέναντι πλευρά, η δύναμη που τελείωσε τον Τραμπ από την πρώτη του θητεία είναι οι αγώνες, το κίνημα Black Lives Matter, των γυναικών, της νεολαίας και όχι μόνο. Η πολλαπλή κρίση μετατράπηκε σε πολιτική και είναι ανοιχτό ποια από τις δυο πλευρές θα δώσει διέξοδο.

Όλοι οι υπόλοιποι καπιταλισμοί κρατάνε την ανάσα τους. Σε πολλά σημεία έχουν ξεκινήσει τα ξεσπάσματα από το 2019. Μέσα στο 2020 είχαμε συνεχείς εκρήξεις παρόλες τις συνθήκες πανδημίας. Στην Ελλάδα η Νέα Δημοκρατία είναι στριμωγμένη. “Μετά τη βουτιά έρχεται μια θεαματική ανάκαμψη”, ήταν το αφήγημα. Οι επίσημες εκτιμήσεις όμως λένε ότι ούτε στο τέλος του 2022 δεν θα καταφέρει να φτάσει η οικονομία στο επίπεδο του 2019. Πληθαίνουν οι χρεοκοπίες. Τα χρήματα από την ΕΕ διαρκώς αναβάλλονται, αλλά και όταν θα έρθουν δεν θα είναι αρκετά για να κάνουν τη διαφορά. Καταρρέει και το αφήγημα “φτου ξελευθερία” με το εμβόλιο από την πανδημία. Ήδη συζητάνε για 3ο κύμα.

Όλη την προηγούμενη χρονιά ξεδιπλώθηκαν αγώνες και προχωρήματα. Απεργιακές μάχες που ανέδειξαν τα αιτήματα – διαχωριστική γραμμή με το τι λέει η άρχουσα τάξη. Στο ότι χρειάζεται “ατομική ευθύνη”, να καθίσουμε φρόνιμα και να περιμένουμε την ανάκαμψη, απάντησαν ότι χρειάζεται συλλογική δράση και κινητοποιήσεις για την εργατική διέξοδο. Η Υγεία είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η επίταξη της ιδιωτικής Υγείας, ένα αίτημα που κομμάτια της Αριστεράς έλεγαν ότι είναι αδύνατο να το βάζουμε με κυβέρνηση της ΝΔ, έγινε καθολικής αποδοχής. Ακόμα και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υποκλιθεί (υποκριτικά) σε αυτό.

Αντίστοιχα αιτήματα αναδείχθηκαν στην Παιδεία, “τα παιδιά έχουν δίκιο που κάνουν καταλήψεις”, είπαν οι εκπαιδευτικοί με τις κινητοποιήσεις τους για να ανοίξουν τα σχολεία με ασφάλεια. Οι καλλιτέχνες, οι εργαζόμενοι/ες στον επισιτισμό είπαν “δεν φταίμε εμείς που δεν δουλεύουμε, επίδομα ίσο με τον μισθό”. Οι εργατικοί αγώνες προβάλουν μεταβατικά αιτήματα και λένε ότι η ευθύνη είναι του συστήματος.

Το 2020 ήταν η χρονιά της 8 Μάρτη, ημέρας των γυναικών, της 26 Ιούνη, ημέρας που το κίνημα Black Lives Matter έφτασε κι εδώ. Της φοβερής 7 Οκτώβρη, που ήταν μια απάντηση στο “ο κόσμος κοιμάται”. Της 17 Νοέμβρη, με την οποία πήρε την απάντησή του ο Χρυσοχοΐδης. Σε όλες αυτές τις μάχες το ΣΕΚ έπαιξε πρωτοπόρο ρόλο και έδειξε πώς μπορεί να μπει πίεση στις ηγεσίες της Αριστεράς να μην απέχουν.

Εργατική εναλλακτική

Ο Τσίπρας περισσότερο φοβάται τα ξεσπάσματα του κόσμου παρά την κυβέρνηση. Αποδέχεται ότι την πανδημία θα την αντιμετωπίσει ο Μητσοτάκης και προτείνει και κοινής αποδοχής υπουργό Υγείας. Δεν προτείνει κινητοποιήσεις και, όταν αυτές συμβαίνουν, κρατάει αποστάσεις. Το ΚΚΕ αποκηρύσσει την παλιά πολιτική των σταδίων και μιλάει για Σοσιαλισμό, αλλά βάζει φρένο στις κινητοποιήσεις. Συμμετέχει, αλλά δεν προχωράει στην κλιμάκωση. Αυτά δεν είναι μόνο δική μας ανάλυση. Είναι κτήμα ενός μεγάλου κομματιού κόσμου που έχει δώσει μάχες, είναι δυνατός πολιτικά και βλέπει αυτές τις ανεπάρκειες.

Σε αυτόν τον κόσμο στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, που δεν είναι συγκροτημένος αλλά είναι υπαρκτός, αναδεικνύεται η επαναστατική αριστερά σε ηγεσία. Και ανοίγει το ζήτημα της συνολίκευσης. Η ερώτηση “μετά τη Νέα Δημοκρατία, τι;” δεν μπορεί να απαντηθεί από μια “προοδευτική” κυβέρνηση γιατί δεν θα καλύψει τα αιτήματα της εργατικής τάξης. Εμείς στηρίζουμε τους αγώνες εδώ και τώρα και τους δυναμώνουμε συγκροτώντας τα αιτήματα σε ένα συνολικό εργατικό πρόγραμμα, την εργατική εναλλακτική.

Για να προβάλουμε την εργατική εναλλακτική χρειάζεται μεγαλύτερο κόμμα. Ξεκινάμε την οργάνωση της φετινής συνδιάσκεψης με την ανανέωση και συμμετοχή όλων των μελών. Παράλληλα ξεκινάμε την καμπάνια στρατολογιών του 2021, υπάρχει ένας μεγάλος περίγυρος από όλη τη δράση της περασμένης χρονιάς.

Δίνουμε χρόνο στην εσωτερική μας συζήτηση και παράλληλα οργανώνουμε τις μάχες που συνεχίζονται σε όλα τα μέτωπα. Φοιτητικό στις 14/1, αντιφασιστικό στις 17/1 για τον Σαχζάτ Λουκμάν, εργατικές μάχες σε κάθε χώρο. Η επαναστατική αριστερά έχει να παίξει πολύ μεγαλύτερο ρόλο από ποτέ.