Από παρέμαβαση του συντρόφου Τ. Κατίντσαρο
"Αρκεί να θυμάσαι το πέταγμα,
το πουλί πεθαίνει μια μέρα"
(Frough)
28 χρόνια κλείνουν από τότε που «έφυγε» από κοντά μας ο σύντροφος Αγησίλαος (Λάκης) Χριστοδουλόπουλος, ο «Τάσος Βέλας» της αντιδικτατορικής αντίστασης, ο «ξανθός της Κ.Ο.ΜΑΧΗΤΗΣ».
Σύντροφος χαρισματικός και υποδειγματικός, εμπνευστής των ελπίδων μας και οδηγητής των αγώνων μας κοντά δυο δεκαετίες, έκλεισε τον κύκλο της ζωής και της δράσης του μόλις στα 42 χρόνια του, στις 13 Αυγούστου του 1988.
Μας άφησε ανεξίτηλα σημάδια. Γιατί δεν έβαλε απλώς τη σφραγίδα του στην αντιδικτατορική και μεταπολιτευτική Επαναστατική Αριστερά, σε όλα τα γεγονότα που αυτή πρωτοστάτησε, στις νέες ιδέες και πρακτικές που μπόλιασαν το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Η παρουσία του μας σφράγισε όλους και τον καθέναν ξεχωριστά. Τόσο που τον αισθανόμαστε πάντα δίπλα μας, ακούμε το γέλιο του στις παρέες μας, τον νιώθουμε κοντά μας σ’ όλες τις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις.
Με υπερβολικά μεγάλες φτερούγες για να μένει διαρκώς στο έδαφος, αλλά και υπερβολικά σάρκινος για να περπατάει στα σύννεφα, ο Αγησίλαος ήταν από εκείνο το είδος ανθρώπων που θαρρείς πως έχουν έρθει από το μέλλον...
(φωτό: Το μπλοκ της Κ.Ο.ΜΑΧΗΤΗΣ την 21η Απριλίου του 1976, πηγαίνοντας προς τα Προπύλαια. Ο σ.Λάκης Χριστοδουλόπουλος στην πρώτη γραμμή στο κέντρο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου