Η πόλη της Φρανκφούρτης αποτέλεσε τη «σκηνή» της διαδήλωσης 25.000 ανθρώπων κατά των μέτρων λιτότητας την Τετάρτη 18 Μαρτίου, ημέρα των εγκαινίων του νέου κτηρίου – ουρανοξύστη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Καθώς η διαδήλωση εξελισσόταν, πολλοί στράφηκαν ενάντια στα καταστήματα γερμανικών και διεθνών τραπεζών.
Η κατασκευή των νέων κτιριακών εγκαταστάσεων της ΕΚΤ στο ανατολικό άκρο της πόλης είχε κοστίσει περίπου 1,3 δις ευρώ. Οι διαδηλώσεις διοργανώθηκαν από την ευρεία συμμαχία «Blockupy», η οποία περιλαμβάνει πολλές αριστερές ομάδες, «κοινωνικά κινήματα», συνδικαλιστές και μια σειρά από άλλους αγωνιστές. Οι διοργανωτές εκμίσθωσαν δύο ειδικά τρένα και πάνω από 60 λεωφορεία, που ξεκίνησαν από 39 ευρωπαϊκές πόλεις.
Τις τελευταίες εβδομάδες, η αποφασιστικότητα των διαδηλωτών να εκφράσουν την αντίθεσή τους κατά της ΕΚΤ, της ΕΕ, των μεγάλων επιχειρήσεων και της γερμανικής κυβέρνησης είχε αυξηθεί, ως συνέπεια του γενικότερου θυμού προς τις πολιτικές λιτότητας. Οι διαδηλωτές στράφηκαν κυρίως ενάντια στη λιτότητα, που επιβάλλεται στη Νότια Ευρώπη και τον εκβιασμό που έχει βιώσει από αυτά τα ιδρύματα η νέα ελληνική κυβέρνηση. Στη Φρανκφούρτη για παράδειγμα, διακεκριμένοι τοπικοί συνδικαλιστές συναντήθηκαν για να συστήσουν μια ομάδα αλληλεγγύης στην Ελλάδα και να ξεκινήσουν μια ευρύτερη εκστρατεία «αντίκρουσης» της πρόσφατης προπαγάνδας γύρω από τα γεγονότα στην Ελλάδα.
Για το μεγαλύτερο μέρος των διαδηλωτών, αυτή Τετάρτη ήταν μια ηλιόλουστη και ήσυχη ημέρα διαμαρτυρίας στο κέντρο της πόλης. Η Sahra Wagenknecht, αναπληρωτής πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Die Linke (Αριστερό Κόμμα), δήλωσε: «Η ΕΚΤ είναι το πιο ισχυρό θεσμικό όργανο της ΕΕ και μια μη δημοκρατική σκιώδης κυβέρνηση που ασκεί την εξουσία της με έναν ασυνείδητο τρόπο». Υπήρχε μια μαχητική διάθεση, πολλή μουσική και εκτός από τη Sahra Wagenknecht, στους ομιλητές περιλαμβάνονται εκπρόσωποι από το ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos, καθώς και η Καναδή συγγραφέας Naomi Klein.
Μετά το συλλαλητήριο, οι διαδηλωτές έκαναν πορεία στην εμπορική και τραπεζική συνοικία της πόλης, μέσα σε ένα κλίμα αποφασιστικότητας και αισιοδοξίας. Ωστόσο, το μήνυμα που μετέφεραν τα εθνικά και διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης αφορούσε στη βία, τις ταραχές και σε μια κατάσταση «έκτακτης ανάγκης». Οι εικόνες από οδοφράγματα και αυτοκίνητα παραδομένα στις φλόγες, από σπασμένα παράθυρα και τραυματισμούς αστυνομικών και πολιτών επισκίασαν τη διαδήλωση. Πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης και αστοί πολιτικοί χρησιμοποίησαν με ανυπομονησία αυτή την προπαγάνδα για να δυσφημίσουν το κίνημα συνολικά. Παρά τους ισχυρισμούς των μέσων μαζικής ενημέρωσης η κύρια διαδήλωση ήταν μια ειρηνική προσπάθεια αποκλεισμού των εγκαινίων στις κτιριακές εγκαταστάσεις της ΕΚΤ.
Έτσι η 18η Μαρτίου αποδείχθηκε ότι ήταν μόνο μια μέτρια επιτυχία. Μια διαδήλωση 25.000 σε εργάσιμη ημέρα δεν είναι αποτυχία, αλλά για μια χώρα 80 εκατομμυρίων εξακολουθεί να αποτελεί μια πολύ μικρή μειοψηφία. Έχουμε δει παρόμοιες και ακόμη μεγαλύτερες διαδηλώσειςστο παρελθόν. Εξακολουθεί να αποτελεί κατά κύριο λόγο δραστηριότητα της αριστεράς, που δεν έχει φτάσει στον πυρήνα της γερμανικής εργατικής τάξης. Για να δημιουργηθεί στη Γερμανία ένα ισχυρό κίνημα, απαιτούνται πάνω από όλα, νέα γεγονότα. Είναι αλήθεια ότι κάποια τμήματα των συνδικάτων και κυρίως της νεολαίας κάλεσαν σε συμμετοχή στη διαδήλωση, αλλά η δυναμική των συνδικάτων σε καμία περίπτωση δεν έχει ακόμα φανεί πλήρως.
Αν και οι κεντρικές διαδηλώσεις είναι εξίσου σημαντικές, θα πρέπει να ακολουθηθούν από μια συστηματική εκστρατεία ενημέρωσης σε κάθε χώρο δουλειάς, σχολείο, πανεπιστήμιο, πόλη και χωριό. Πρέπει να εκπαιδεύσουμε και να οργανώσουμε την εργατική τάξη. Πρέπει να προστατεύσουμε τις διαδηλώσεις μας από τις επιθέσεις των αστυνομικών και τη δράση των προβοκατόρων, οργανώνοντας ένα σύστημα περιφρούρησης. Τέλος, δεν αρκεί να αποκηρύσσουμε τη μαζική φτώχεια και τη λιτότητας στην Ευρώπη. Το αριστερό κίνημα πάνω από όλα, πρέπει να ξεπεράσει το φοβικό, στενό και ρεφορμιστικό χαρακτήρα της πολιτικής της ηγεσίας του. Θα πρέπει να κινητοποιήσουμε τους εργάτες και τη νεολαία, συσχετίζοντας τις σημερινές τους ανάγκες μ’ ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα για να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό.
Πηγή : marxismos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου