ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Θέλουμε Αυξήσεις, Όχι Εξοπλισμούς. Πυροσβεστικά, Όχι F-35

Μετά από λίγες μέρες καύσωνα, φύσηξε λίγο μελτέμι και οι πυρκαγιές που ξέσπασαν απλώθηκαν σε όλη την Αττική. Όλη η κυβερνητική παραφιλολογία για επιτήρηση με drones, όλη η νεοδημοκράτικη αναισθησία που έκλεισε τα πάρκα μέσα στον καύσωνα για να τα σώσει, όλα αυτά έγιναν καπνός -τόσος πολύς καπνός που σύμφωνα με τα δημοσιεύματα έφτασε μέχρι τη Λιβύη. Ίσως ο Μητσοτάκης θα μας πει ότι έτσι έσβησε από τον χάρτη το τουρκολιβυκό μνημόνιο για τις ΑΟΖ…

Κι όμως, μέσα σε τέτοιες συνθήκες, η προτεραιότητα του Χατζηδάκη είναι να στείλει στα γρήγορα στη Βουλή το νομοσχέδιο που προσπαθεί να σπάσει προκαταβολικά τις διεκδικήσεις για αυξήσεις στους μισθούς. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΑΔΕΔΥ, η μείωση των μισθών στο δημόσιο μετά από τόσα μνημονιακά χρόνια φτάνει το 40%. Αλλά ο Χατζηδάκης λέει υπομονή, θα πάρετε 40 ευρώ το μήνα του χρόνου, αφού πρώτα η ακρίβεια ροκανίσει κι άλλο τους μισθούς.

Πρόκειται για χυδαία πρόκληση και δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Η πάλη για αυξήσεις στα μεροκάματα είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης. Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας έχουν χτυπηθεί συστηματικά και χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν σε συνθήκες «μαύρες».

Απεργίες

Η απόφαση της ΑΔΕΔΥ να κηρύξει απεργιακή στάση εργασίας και συγκέντρωση στο υπουργείο του Χατζηδάκη αυτήν την Τετάρτη είναι ένα πρώτο βήμα. Πρέπει να το συνεχίσουμε και να το κλιμακώσουμε απλώνοντας την πάλη για αυξήσεις παντού. Το αίτημα για να δοθούν ξανά ο 13ος και 14ος μισθός που είχαν κοπεί με τα Μνημόνια σημαίνει αύξηση 17%. Είναι μια καλή αφετηρία. Παίρνοντας υπόψη και τον πληθωρισμό, όλοι και όλες χρειαζόμαστε αυξήσεις γύρω στο 30%.

Δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα περιθώριο στον Μητσοτάκη και στους υπουργούς του να εκβιάζουν λέγοντας ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Λεφτά υπάρχουν και η κυβέρνηση τα σκορπάει απλόχερα για τις πολεμικές δαπάνες. Και μόνο οι παραγγελίες για τα Ραφάλ να ακυρωθούν, αρκούν για να καλύψουν αυξήσεις στο δημόσιο. Αν βάλουμε χέρι και στα κέρδη των κερδοσκόπων της ενέργειας και των ακινήτων, τότε μπορούμε όχι μόνο να καλύψουμε τις αυξήσεις στους μισθούς αλλά και την αύξηση των δαπανών για την Υγεία και την Παιδεία.

Οι επιλογές είναι απλές και ξεκάθαρες. Ειδικά τη στιγμή που ο Μητσοτάκης παριστάνει τον «ειρηνοποιό» επειδή θα κάνει διάλογο με τον Ερντογάν στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, το αίτημα για δουλειές, αυξήσεις και όχι πολεμικούς εξοπλισμούς είναι πάνω από επίκαιρο. Κι όμως, οι διεκδικητές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλάνε γι’ αυτά. Προτιμούν να προβάλουν ανησυχίες μήπως ο Μητσοτάκης κάνει υποχωρήσεις στον Ερντογάν. Ακόμη και η αντιμπεριαλιστική ηγεσία του ΚΚΕ μιλάει για ανησυχίες μήπως οι ΑΟΖ δεν φτάσουν μέχρι την Κύπρο και την Αίγυπτο!

Το εργατικό κίνημα και η επαναστατική αριστερά έχουν διαφορετικές προτεραιότητες που βάζουν τα ταξικά συμφέροντα μπροστά. Θέλουμε πυροσβεστικά που να προλαβαίνουν να φτάνουν στο Λουτράκι, όχι F35 που θα φτάνουν ως την Ουκρανία. Θέλουμε αυξήσεις και πάμε να τις πάρουμε με τις απεργίες μας, όχι με λόγια για δυνατή αντιπολίτευση στη Βουλή.