Βρετανία : Ένα Απεργιακό Νέο Έτος

 Αναδημοσίευση από την Εργατική Πάλη Ιανουαρίου

Ήδη από το καλοκαίρι, στο Ηνωμένο Βασίλειο η κρίση και η αστάθεια έχουν κορυφωθεί με τρεις κυβερνήσεις να αλλάζουν η μία την άλλη σε διάστημα επτά μηνών. Ταυτόχρονα, έχουμε και μια άνοδο του κινήματος, που από το Σεπτέμβρη έχει ξεκινήσει από τις γειτονιές. Ένα νέο κίνημα «Δεν Πληρώνω» γεννήθηκε με στόχο μαζικές απεργίες και κινητοποιήσεις και με κεντρικό σύνθημα «Παγώστε το κέρδος, όχι τους ανθρώπους». Οι εργαζόμενοι παλεύουν με μια τρομακτική αύξηση του κόστους διαβίωσης όσο οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι. Οι τιμές καταναλωτή αυξήθηκαν κατά 11,1% έως τον Οκτώβριο, ιστορικό υψηλό των τελευταίων 41 ετών. Αφού ληφθεί υπόψη και ο πληθωρισμός, οι μέσοι μισθοί μειώθηκαν με τη μεγαλύτερη πτώση που έχει καταγραφεί και εξακολουθούσαν να μειώνονται την περίοδο Ιουνίου-Σεπτεμβρίου.

 

Ως απάντηση στην διογκούμενη οικονομική και πολιτική κρίση, οι απεργίες διευρύνθηκαν και εξαπλώθηκαν σε όλες τις κεντρικές υπηρεσίες ξεκινώντας από τον Σεπτέμβρη πιο αραιά και φτάνοντας στον Δεκέμβρη να έχουμε απεργίες καθημερινά. Ενδεικτικό του ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο για τους εργαζόμενους είναι πως οι απεργίες επεκτείνονται τώρα σε κλάδους που ήταν προηγουμένως σχεδόν ανέγγιχτοι από εργατικές διεκδικήσεις. Το Βασιλικό Κολλέγιο Νοσηλευτικής (RCN) κατέβηκε στην πρώτη του απεργία στις 15 και 20 Δεκεμβρίου στην Αγγλία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία, αφού η κυβέρνηση αρνήθηκε τις επίσημες διαπραγματεύσεις για τους μισθούς. Σύμφωνα με το RCN, 25.000 νοσηλευτικό προσωπικό εγκατέλειψε το επάγγελμα τον τελευταίο χρόνο λόγω των εργασιακών συνθηκών και υπάρχουν 47.000 κενές θέσεις νοσηλευτών μόνο στο ΕΣΥ της Αγγλίας.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των υγειονομικών βρέθηκαν στο επίκεντρο της προσοχής τον Δεκέμβρη και πήραν πρωτοφανή έκταση. Οι νοσηλευτές έχουν ως κύριο αίτημα την αύξηση των μισθών κατά 19% και πραγματοποιούν τις μαζικότερες απεργίες στην ιστορία του βρετανικού ΕΣΥ. Περισσότεροι από 20.000 εργαζόμενοι στα ασθενοφόρα, συμπεριλαμβανομένων των παραϊατρικών και χειριστών κλήσεων, υπολογίζεται πως απήργησαν στις 21 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με δηλώσεις των εργατικών συνδικάτων GMB, Unison και Unite. Περισσότεροι από 10.000 εργαζόμενοι στα ασθενοφόρα που εκπροσωπούνται από το GMB Union συμμετείχαν ξανά στις 28 Δεκεμβρίου. Σύμφωνα με τους Times, οι απεργοί για το Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο υπολογίζονται πάνω από το ένα εκατομμύριο. Στοιχεία από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ONS) δείχνουν ότι η Βρετανία έχει ήδη χάσει τουλάχιστον 741.000 εργασιακές ημέρες φέτος, κάνοντας το 2022 την πιο έντονη χρονιά εργατικών διεκδικήσεων εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία.

Συνολικά οι κλάδοι που συμμετέχουν στις απεργίες είναι οι υπηρεσίες τρένων, λεωφορείων, οι εργαζόμενοι στις αποσκευές των αεροδρομίων, οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι, οι νοσηλευτές, οι τραυματιοφορείς και παραϊατρικοί, αλλά και η συνοριακή φύλαξη της χώρας. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στα ταχυδρομεία και τα ΜΜΜ συνέχισαν δυναμικά τη δράση τους και μέσα στην «εορταστική περίοδο», με τα αντίστοιχα κλαδικά σωματεία να μετράνε 115.000 και 83.000 μέλη. Παρά τη δήθεν δυσαρέσκεια του κόσμου στην οποία πόνταρε η κυβέρνηση Σούνακ για την υποχώρηση των απεργιών, κάτι τέτοιο δεν φάνηκε να είναι ιδιαίτερα «αποδοτικό» σχέδιο, αφού στις αντίστοιχες δημοσκοπήσεις γίνεται εμφανές πως οι απεργοί έχουν τη στήριξη των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων με ποσοστά που ξεπερνάνε το 60% υπέρ (στην περίπτωση των υγειονομικών).

Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να περιορίσει το απεργιακό κύμα, η κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει τα κενά στέλνοντας το στρατό να καλύψει τις ελλείψεις προσωπικού, ιδιαίτερα στα αεροδρόμια. Την ίδια στιγμή που πολύ μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα αδυνατεί να καλύψει το κόστος διαβίωσής του με 40.000 μέλη της Δημόσιας Υπηρεσίας να χρησιμοποιούν τράπεζες τροφίμων, η Βρετανία αναμένεται να αυξήσει αντί για τους μισθούς, τις αμυντικές της δαπάνες κατά 1,21 δισ. δολάρια «προκειμένου να αποφευχθούν μειώσεις στο πλαίσιο της πορείας του πληθωρισμού μέσα στην επόμενη διετία». Επιπλέον, η ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ήδη σχεδιάζει τη νομοθέτηση της κατάργησης του απεργιακού δικαιώματος μέσα στο 2023.

Παρόλ’ αυτά, και παρά το γεγονός πως λόγω της διάρκειας των απεργιών η οικονομική κατάσταση των εργαζομένων δυσκολεύει, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να κάνουν πίσω στον αγώνα τους για ζωή και εργασία με αξιοπρέπεια. Ήδη έχουν προκηρυχθεί ή σχεδιάζονται νέες κινητοποιήσεις για το 2023. Τη νέα χρονιά αναμένεται να ανακοινωθούν και οι ημερομηνίες απεργιών των μελών του συνδικάτου νοσηλευτών στην Σκωτία, καθώς αυτή την εβδομάδα τάχθηκαν υπέρ της απόρριψης της μισθολογικής προσφοράς από την κυβέρνηση της Σκωτίας.

Αντίστοιχο εύρος και διάρκεια απεργιακών αγώνων είχε να εμφανιστεί στο Ηνωμένο Βασίλειο από τις δεκαετίες ’70-’80 που ακολουθήθηκαν από την εργατοκτόνο διακυβέρνηση της Θάτσερ, της οποίας θαυμαστής φαίνεται να είναι ο σημερινός πρωθυπουργός Σούνακ, κρίνοντας από την κάθετη άρνησή του να διαπραγματευτεί με τα σωματεία. Μετά από περισσότερο από μια δεκαετία βαθιάς οικονομικής κρίσης και πτώσης του βιοτικού επιπέδου όμως, οι εργαζόμενοι στη Βρετανία δείχνουν αποφασιστικότητα στον αγώνα τους. Η οικοδόμηση ενός επαναστατικού κόμματος είναι επιτακτική ανάγκη για το βάθεμα και την περαιτέρω πολιτικοποίηση του αγώνα, τόσο στη Βρετανία όσο και παντού. Η ένταση και έκταση της κρίσης απαιτεί το ξέσπασμα αγώνων και τη διεύρυνση και διεθνοποίησή τους, ώστε να πάρει σάρκα και οστά η ήδη υπαρκτή αμφισβήτηση των πλουσίων, των αστικών επιτελείων και των συμφερόντων τους.

Πηγή : ΟΚΔΕ