Όλοι και όλες, την Κυριακή 9 Γενάρη 2022 και ώρα 6μμ.
στη συγκέντρωση μνήμης για τον αγωνιστική Νίκο Τεμπονέρα
στο Σχολικό Συγκρότημα «Τεμπονέρας», ΒΟΥΔ, Ψηλά Αλώνια, Πάτρα
Πέρασαν 31 χρόνια από τη μαύρη ημέρα της 8ης Γενάρη του 1991. Τότε, στα σχολεία υπήρχε αγωνιστικό κλίμα και η κοινωνία έβραζε υπόκωφα. Είχαν προηγηθεί καταλήψεις εργοστασίων, συντονισμοί εργαζομένων, συντονιστικά μαθητικών και φοιτητικών καταλήψεων ενάντια στην κυβέρνηση του πατρός, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και στη βίαιη, νεοφιλελεύθερη πολιτική της σε παιδεία, υγεία και εργασία. Οι μαθητές του κινήματος 1990-1991 άναψαν τη σπίθα του αγώνα και οι μαθητικές καταλήψεις, παρά την πολιτική απόφαση να σταματήσουν με κάθε τρόπο, όχι μόνο δε σταματούσαν, αλλά γενικεύονταν. Το μοιραίο βράδυ της 8ης προς 9η Ιανουαρίου 1991, ο εκπαιδευτικός και αγωνιστής, Νίκος Τεμπονέρας, δολοφονήθηκε, υπερασπίζοντας με την ίδια του τη ζωή τη Δημοκρατία, τους μαθητές και το δικαίωμά τους στον αγώνα, στην ελευθερία, στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, το τετράπτυχο: Αγώνας, Αξιοπρέπεια, Αλληλεγγύη και Ανιδιοτέλεια. Η πολιτική ευθύνη της στυγερής δολοφονίας του ανήκει στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και στον υπουργό Παιδείας, Βασίλη Κοντογιαννόπουλο. Τα χέρια του δολοφόνου Καλαμπόκα και της ομάδας κρούσης της ΟΝΝΕΔ – που οργανωμένα κινήθηκαν για να σκοτώσουν – οπλίστηκαν από μίσος απέναντι στους αγώνες του λαού και της νεολαίας.
Και τότε και σήμερα, 31 χρόνια μετά, έχουμε απέναντί μας μια κυβέρνηση, η οποία μετατρέπει το σχολείο σε εξεταστικό κέντρο, βάζει ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση με σκοπό να οικοδομήσει ένα σχολείο για τις ανάγκες των επιχειρήσεων και της αγοράς, και όχι ένα σχολείο για τις ανάγκες της κοινωνίας, που θα διαμορφώνει πολίτες οι οποίοι θα συμμετέχουν στις κοινωνικές διεργασίες και θα παλεύουν για μια καλύτερη ζωή. Και τότε και σήμερα, 31 χρόνια μετά, αντιμετωπίζουμε μια κυβέρνηση, η οποία πλήττει τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών που προέρχονται από τις λαϊκές οικογένειες και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, αλλά και όλου του κόσμου της εργασίας.
Σήμερα, 31 χρόνια μετά, η κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τον υιό, Κυριάκο Μητσοτάκη, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, δεν ορρωδεί προ ουδενός: Υλοποιεί μια ακραία πολιτική, αντιλαϊκή και βάρβαρη, με αστυνομοκρατία και καταστολή, που συνθλίβει εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα, όσα καταφέραμε να περισώσουμε με αγώνες τα 10 χρόνια των μνημονίων. Με πρόσχημα την πανδημία, αντί να πάρει ουσιαστικά μέτρα για την προστασία της υγείας του λαού, τη χρησιμοποιεί ως «όπλο» για να περιορίσει δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, επιτίθεται στην απεργία, βγάζοντάς την κυριολεκτικά στην παρανομία (χαρακτηριστικά παραδείγματα η Απεργία – Αποχή των εκπαιδευτικών από την «αξιολόγηση» και η 48ωρη απεργία των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία, τις οποίες έβγαλε παράνομες), και επιχειρεί να εφαρμόσει το αντεργατικό τερατούργημα – νόμο Χατζηδάκη, στο οποίο το εργατικό – λαϊκό κίνημα αντιτάχθηκε, και, πλέον, μέσα από τα Πρωτοβάθμια Σωματεία, παλεύει για να ακυρωθεί και να καταργηθεί στην πράξη.
Σήμερα, 31 χρόνια μετά, όπου η κυρίαρχη πολιτική που εφαρμόζεται βυθίζεται όλο και περισσότερο στη σήψη, στη διαφθορά και στην παρακμή, οφείλουμε, σε πείσμα των καιρών και των καιροσκόπων, να κρατάμε σταθερά το νήμα των αξιών που υπεράσπισε ο Νίκος Τεμπονέρας με τη θυσία του και να συνεχίσουμε στο δρόμο του δικού του αγώνα. Είναι οι αγώνες του σήμερα, μέσα από τους οποίους εξακολουθεί να ΖΕΙ ο Νίκος Τεμπονέρας και μέσα από τους οποίους εξακολουθεί να εμπνέει χιλιάδες νέους, μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς, εργαζόμενους, ανέργους στις πορείες, στις διαδηλώσεις, στα αγωνιστικά προσκλητήρια, καθώς στέκει περήφανα δίπλα στο Σωτήρη Πέτρουλα και στο Γρηγόρη Λαμπράκη, θυμίζοντας σε όλους μας το χρέος του αγώνα για έναν πιο δίκαιο κόσμο.
Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες, της υγειονομικής και κοινωνικής καταστροφής, των χιλιάδων νεκρών συμπολιτών μας από την πανδημία αλλά και των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που ζουν σε οικονομική απόγνωση, ο κόσμος της δουλειάς δεν μπορεί να μένει απαθής και φοβισμένος. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά ο αγώνας για την ανατροπή αυτών των πολιτικών που κατασπαράσσουν τη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου