ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Πόσο Μακριά Είναι Το Καζακστάν;

Την Κυριακή 9 Γενάρη συνεδρίασε διαδικτυακά το Πανελλαδικό Συμβούλιο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος με τη συμμετοχή αντιπροσώπων και παρατηρητών από όλους τους τοπικούς πυρήνες. Παρουσιάζουμε εδώ συνοπτικά την εισήγηση από τη μεριά της Κεντρικής Επιτροπής και στις σελίδες 12-13 ένα μέρος των παρεμβάσεων στην πλούσια συζήτηση που ακολούθησε.

Η χρονιά που ανοίγεται μπροστά μας έχει την προοπτική ότι η κρίση των “πάνω” θα γίνει ανεξέλεγκτη και οι αντιστάσεις θα φτάσουν ακόμα και στην ανατροπή. Η άρχουσα τάξη και ο Μητσοτάκης έχουν μπροστά τους την προοπτική σκληρών μέτρων για να επιβάλουν λιτότητα, χωρίς να διαθέτουν την πολιτική δύναμη για να αντέξουν τέτοια σύγκρουση.

Η καινούρια παραλλαγή του κορονοϊού έχει φέρει την πανδημία σε μια κατάσταση ανεξέλεγκτη, με τα συστήματα Υγείας παντού περικομμένα τόσο πολύ που γονατίζουν. Την κρίση εντείνει η οικονομική διάστασή της. Ενώ η οικονομία δεν έχει φτάσει στα επίπεδα προ πανδημίας, συζητάνε να μειωθούν τα προγράμματα φθηνού χρήματος, να ανέβουν τα επιτόκια γιατί υπάρχει ο κίνδυνος ο πληθωρισμός να γίνει μόνιμος. Το φθηνό χρήμα που ρίξανε για τις συνέπειες της καραντίνας μετατράπηκε σε κερδοσκοπικές φούσκες, σε ελάχιστες επιχειρήσεις που το κάνουν τζόγο. Τώρα ανησυχούν ότι η άνοδος των επιτοκίων μπορεί να προκαλέσει σπάσιμο της φούσκας κι αυτό να ξαναφέρει μια χρηματοπιστωτική κρίση όπως πριν 10 χρόνια.

Λιτότητα

Στην Ελλάδα αυτά τα ζητήματα είναι πολύ πιο οξυμένα. Το χρέος είναι ανεξέλεγκτο, έξω από κάθε όριο που έθεταν τον καιρό των μνημονίων. Επιμένουν ότι θα το θέσουν υπό έλεγχο με τη βοήθεια και της ΕΚΤ η οποία κάνει πιο αυστηρή την πολιτική της. Κι αυτό απεικονίζεται ακόμα και στον προϋπολογισμό. Είναι ένας προϋπολογισμός που λέει ότι θα μειωθεί το έλειμμα κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Σημαίνει τεράστια λιτότητα, αντίστοιχη με τα πρώτα χρόνια του μνημονίου.

Εκτός από την υγειονομική και την οικονομική κρίση υπάρχουν και οι πολιτικές πλευρές. Για παράδειγμα η “πράσινη μετάβαση”. Οι κυβερνήσεις αποδέχθηκαν ότι η κλιματική αλλαγή είναι μεγάλο πρόβλημα και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αμέσως μετά τη Γλασκώβη όμως άρχισαν να κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το φυσικό αέριο βαφτίστηκε “πράσινη” ενέργεια, το κάρβουνο “απαραίτητη” φθηνή ενέργεια ως απάντηση στον πληθωρισμό. Διαψεύδουν έτσι τις προσδοκίες εκατομμυρίων ανθρώπων που καταλαβαίνουν ότι οι κυβερνήσεις μας κοροϊδεύουν.

Υπάρχει φθορά του πολιτικού συστήματος που είναι ορατή με αμέτρητους τρόπους. Η φιλολογία που ήθελε τον καπιταλισμό ανώτερο σύστημα, έλεγε ότι η αγορά τους ενσωματώνει όλους. Τώρα ξαφνικά υπάρχει ψυχρός πόλεμος με την Κίνα. Το Καζακστάν, μια χώρα που τα είχε καλά με Ρωσία, Αμερική και Κίνα, ήταν σύμβολο σταθερότητας στην Ασία κι όμως αυτή η σταθερότητα τινάχτηκε στον αέρα. Διεθνώς η μακρόσυρτη και πολύπλευρη κρίση αποσταθεροποιεί τους θεσμούς και σπρώχνει τον κόσμο στον αγώνα. Αυτό ισχύει και στη Λατινική Αμερική με τη Χιλή, ισχύει στην Αφρική με το Σουδάν.

Εδώ, μπορεί να μην έχουμε φτάσει στα επίπεδα τέτοιων εκρήξεων, αλλά αυτό εγκυμονεί η κατάσταση. Είναι ορθάνοιχτο το ερώτημα ποια κυβέρνηση έχει το κύρος να επιβάλει σκληρά μέτρα στον κόσμο. Είναι δύσκολο να εξασφαλίσουν μια ισχυρή κυβέρνηση.

Ακόμα και οι στημένες δημοσκοπήσεις λένε ότι σε κάθε περίπτωση θα χρειαστεί κυβέρνηση συνεργασίας. Το ΚΙΝΑΛ δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εκφράσει την οργή του κόσμου και καλπάζει προς τα δεξιά. Αυτά που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 αποκαλούσε “αναγκαίους συμβιβασμούς” είναι πλέον “ρεαλιστική πολιτική”. Όχι μόνο δεν τολμάει να βγει μπροστά για οποιαδήποτε κινητοποίηση αλλά ακόμα και το εκλογικό πρόγραμμα είναι χωρίς καμιά υπόσχεση, πχ να ξαναγυρίσει στο δημόσιο η ΔΕΗ.

Δεν είναι, λοιπόν, εξασφαλισμένη καμία κυβερνητική σταθερότητα. Δύσκολο ότι η ΝΔ θα μπορεί να συνεχίσει να κυβερνάει, αβέβαιη η εναλλακτική.

Η άλλη όψη είναι η εξέλιξη στις ιδέες και στις διαθέσεις του κόσμου. Είχαμε τη νεολαία μαζικά στους δρόμους ενάντια στην Κεραμέως, πανεργατικές απεργίες ενάντια στον Χατζηδάκη, efood, COSCO. Αυτή η δυναμική απλώνεται σε όλο και περισσότερους εργατικούς χώρους. Όχι μόνο αυτούς που έχουν παράδοση όπως οι εκπαιδευτικοί ή οι υγειονομικοί. Τα Λιπάσματα Καβάλας ήταν στην πρώτη γραμμή στις πανεργατικές ενάντια στον Χατζηδάκη. Τώρα, το σωματείο στον Πρίνο κήρυξε απεργία, έκανε κατάληψη, αναγκάστηκαν να στείλουν τα ΜΑΤ και δεν τους έχουν σπάσει -συνεχίζουν τον αγώνα με επίσχεση εργασίας.

Προχώρημα

Στις εκλογές των σωματείων φαίνεται το προχώρημα. Ένα χαρακτηριστικό είναι η μαζικοποίηση, όπως στους καλλιτέχνες και τον επισιτισμό και ένα άλλο είναι η στροφή στην Αριστερά, όπως στους εκπαιδευτικούς που είναι εξόφθαλμη.

Υπάρχει πολιτικοποίηση και στη μάχη ενάντια στον σεξισμό και τον ρατσισμό. Κάθε σεξιστικό έγκλημα γίνεται πρωτοσέλιδο. Αυτό δεν το κάνουν τα ΜΜΕ, το κάνει ο κόσμος που έχει προχωρήσει. Τα ψέματα για τη δολοφονία του Σαμπάνη δεν πέρασαν. Ο σεξισμός σε βάρος της Ίνγκεμποργκ δεν πέρασε.

Αυτά δείχνουν πόσο μεγάλο ακροατήριο υπάρχει για τις επαναστατικές ιδέες. Κόσμος που θέλει να συγκρουστεί με την κυβέρνηση, δε βρίσκει στήριγμα στον ΣΥΡΙΖΑ και έχει μεγάλη εμπειρία σε σχέση με τα όρια του ΚΚΕ. Αυτό δε σημαίνει ότι θα γυρίσουμε την πλάτη στην υπόλοιπη αριστερά. Η διαπίστωση ότι οι ρεφορμιστές πηγαίνουν δεξιά δεν πρέπει να οδηγεί στο να μην απευθυνόμαστε στον κόσμο τους, το αντίθετο ισχύει.

Το ότι υπάρχει αυτό το μεγάλο ακροατήριο είναι κάτι το οποίο επιτρέπει να έχουμε ακόμα πιο τολμηρή πολιτική στρατολογιών. Στην καμπάνια για τα 50 χρόνια ΣΕΚ η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή. Ένας στόχος είναι να κρατήσουμε και να επιταχύνουμε τον ρυθμό των στρατολογήσεων που ανέβηκε με την καμπάνια.

Ο δεύτερος στόχος είναι ότι τα νέα μέλη θέλουμε να προχωράνε πολιτικά ώστε στις μάχες να κάνουν τη διαφορά. Με άμεση εμπλοκή στη ζωή της οργάνωσης και με πολιτική συζήτηση. Είναι σε εξέλιξη η καμπάνια ανανέωσης όλων των μελών με την κάρτα μέλους 2022. Θέλουμε να εντάξουμε όλον αυτόν τον κόσμο στις διαδικασίες της συνδιάσκεψης που έρχεται και στην πολιτική συζήτηση που είναι απαραίτητη για όλους.

Και ταυτόχρονα θα οργανώσουμε όλες τις μάχες που ανοίγουν, τις εξορμήσεις σε όλους τους χώρους για να είναι παρόντες στις 8 Μάρτη, ημέρα των γυναικών και στις 19 Μάρτη, στο διεθνές αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό συλλαλητήριο. Είναι μια αντζέντα πλούσια που λογοδοτεί στο ότι έχουμε μπροστά μας μια χρονιά εκρηκτική.