Απόφαση ΠΕ ΝΑΡ, 25 Ιουλίου 2020, μέρος Α

Βασικά αποσπάσματα από την απόφαση της ΠΕ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση - Μέρος Α.

Η διαπίστωση πως το εργατικό-λαϊκό κίνημα και η μαχόμενη Αριστερά βρίσκονται αντιμέτωπα με μια κατάσταση με νέες και αναβαθμισμένες απαιτήσεις σφράγισε την κοινή συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και του Κεντρικού Συμβουλίου της νΚΑ το Σάββατο 25 Ιούλη.

Τα δύο όργανα συζήτησαν από κοινού τρία ξεχωριστά θέματα, όμως βαθιά συνδεδεμένα μεταξύ τους και με τη συνολική ταξική διαπάλη: το ζήτημα των δημοκρατικών ελευθεριών, του πολέμου και των ανταγωνισμών και του προσφυγικού. Επιδίωξη η πιο συγκεκριμένη ανάλυση και ο σχεδιασμός της παρέμβασης, όπως αποτυπώθηκαν και στην απόφαση που καταλήχθηκε.

Παρακάτω αποσπάσματα και το κυρίως πολιτικό κομμάτι από το 1ο μέρος της απόφασης που αφορά τις εξελίξεις και το ζήτημα των δημοκρατικών ελευθεριών:

Από την Απόφαση της Π.Ε. του ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση 25/7/2020

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Μπροστά σε μια κατάσταση με νέες απαιτήσεις

1. Η κρίση του καπιταλισμού που επιταχύνθηκε λόγω των μέτρων του lock down, η επίθεση κεφαλαίου, κυβέρνησης, ΕΕ για να την φορτώσουν στα λαϊκά στρώματα με πλήθος σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, προϋποθέτει την ποιοτική άνοδο των αντιδημοκρατικών μέτρων και της καταστολής, τάση που αποτυπώθηκε και στο νέο αντιδραστικό νόμο-τομή για τις διαδηλώσεις. Στην κατεύθυνση αυτή η κυβέρνηση έχει την συμπαράσταση όλου του αστικού πολιτικού συστήματος. Του κατάπτυστου ΚΙΝΑΛ που ψήφισε τον μαύρο αυτό νόμο, του ΣΥΡΙΖΑ, που, παρά την καταψήφιση του, συμφωνεί και βάζει πλάτη στις βασικές κυβερνητικές επιλογές (η βασική του «αντιπολιτευτική» τακτική ήταν ότι αρκεί το υπαρκτό αντιδημοκρατικό οπλοστάσιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων) και των ακροδεξιών του Βελόπουλου, που συμφωνούν, πιέζοντας για ακόμα μεγαλύτερη βία και καταστολή.

Για τους παραπάνω λόγους και το συνδυασμό τους με τα ήδη οξυμένα εργατικά – λαϊκά προβλήματα, πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι είμαστε σε κατάσταση με νέες απαιτήσεις.

Η Κυβέρνηση και συνολικά το αστικό μπλοκ επιχειρεί να πείσει για την «ιστορική επιτυχία» της πρόσφατης συνόδου κορυφής της ΕΕ και των αποφάσεων της 21.07. Παρά τους πανηγυρισμούς και την φίλο ΕΕ προπαγάνδα από τη κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, πρόκειται για «ενισχύσεις» με δρακόντειους όρους, τη στιγμή που παραμένουν ενεργοί οι ήδη δυσβάσταχτοι όροι του Δημοσιονομικού Συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης (χρέος έως 60% του ΑΕΠ, ελλείμματα μέχρι 3% κλπ) για τους οποίους υπάρχει «εξαίρεση» και όχι κατάργηση. Είναι φανερό ότι προετοιμάζεται με γρήγορους ρυθμούς ένα πιο σκληρό πανευρωπαϊκό μνημόνιο. Για όλους αυτούς τους λόγους το εργατικό-λαϊκό κίνημα και η αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική Αριστερά πρέπει να δυναμώσουν την πάλη τους για τα δικαιώματα λαού και νεολαίας, ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου, για τη ρήξη και αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός κλιμακώνεται επικίνδυνα, η διαπάλη για τις ΑΟΖ μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας και η παρέμβαση ηγεμονικών καπιταλιστικών κρατών (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία) οδηγούν σε μια συνεχή διελκυστίνδα «διαπραγματεύσεων - οξύνσεων» στην οποία δεν αποκλείεται ακόμη και θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο ή στον Έβρο. Χρειάζεται, παρά τις δυσκολίες της περιόδου, συνεχής επαγρύπνηση του αντιπολεμικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής-κομμουνιστικής αριστεράς ενάντια στη πολεμική απειλή και τον εθνικισμό και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.

Η όξυνση του Ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, η κυβερνητική κρατική βία ενάντια στο μαζικό κίνημα και τις μάχιμες πρωτοπορίες του, η άνοδος των εθνικιστικών τόνων και το προσφυγικό ζήτημα διαμορφώνουν ένα ευρύ πεδίο παρέμβασης και ανάπτυξης της ακροδεξιάς, η οποία βρίσκεται και σε φάση πολιτικής και οργανωτικής αναδιάταξης, έπειτα από τη διάσπαση της Χρυσής Αυγής και το νέο κόμμα Κασιδιάρη. Χρειάζεται συνεχή παρέμβαση αντιμετώπισης της ακροδεξιάς και των φασιστικών οργανώσεων. Μπροστά και στην επικείμενη απόφαση για τη δίκη της Χρυσής Αυγής και την επέτειο της δολοφονίας Φύσσα, χρειάζεται να αναπτυχθεί η αντιφασιστική πάλη σε όλα τα επίπεδα.

2. Στην επόμενη περίοδο, με το βάθεμα της οικονομικής κρίσης και τα αντιλαϊκά μέτρα που θα παίρνει η κυβέρνηση και η αστική τάξη, όλο και περισσότερο οι πραγματικοί αγώνες θα κινούνται στα «όρια» ή και «εκτός νομιμότητας». Παρμένα στο σύνολό τους τα μέτρα για τον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία και των διαδηλώσεων οικοδομούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο με προφανή στόχο να τσακιστούν οι αντιστάσεις.

Η άγρια καταστολή της διαδήλωσης της Πέμπτης 09.07 και συνολικότερα η στάση των κατασταλτικών μηχανισμών δείχνει ότι η κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκει να εφαρμόσει την πολιτική νόμος και τάξη, αναβαθμίζοντας ποιοτικά το επίπεδο της καταστολής. Η κυβέρνηση της ΝΔ επέλεξε να χτυπήσει και διαλύσει την διαδήλωση της 09.07. στοχεύοντας ιδιαίτερα στις δυνάμεις της μαχόμενης και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, πράγμα που φαίνεται και από τον αριθμό και την σύνθεση των συλληφθέντων. Είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε σκέψη «αθωώνει» την κυβέρνηση και ρίχνει το βάρος στους διαδηλωτές. Η κυβέρνηση είχε επιλέξει και θα το έκανε είτε χρησιμοποιώντας είτε όχι την αφορμή που έδωσαν οι δυνάμεις της τυφλής βίας.

Στόχος της μαχόμενης αριστεράς και των ριζοσπαστικών δυνάμεων του κινήματος είναι όλο αυτό το δρακόντειο πλαίσιο να καταργηθεί στην πράξη, με την ανάπτυξη του κινήματος, με μορφές απειθαρχίας, με τον μαζικό λαϊκό αγώνα. Η μαζική λαϊκή μαχητική πάλη και απειθαρχία είναι το κέντρο της λογικής μας για το επόμενο διάστημα.

Ωστόσο, για να μπορεί η μάχη αυτή να δοθεί με επιτυχία απαιτείται σωστός υπολογισμός των στόχων και των μορφών της πάλης του κινήματος, έτσι ώστε τα αιτήματα να είναι λαϊκά κατανοητά και αποδεκτά, να έχουν την "συμπάθεια" μεγάλων τμημάτων του λαού. Η "μάχη στον δρόμο" κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από πριν, στην "πολιτική νομιμοποίηση" στον λαό του περιεχομένου και του τρόπου της διεκδίκησης.

Οι μορφές πάλης πρέπει να υπηρετούν και να αναδεικνύουν τα περιεχόμενα, να εξασφαλίζουν την αποφασιστικότητα και την μαζικότητα, να γίνονται με όρους κινήματος. Η τακτική μας οφείλει να παίρνει υπόψη της το σύνολο των παραγόντων, να αμφισβητεί έμπρακτα τα όρια του συστήματος χωρίς να υποτάσσεται σε "αυθορμιτίστικες" αντιλήψεις και ψυχολογία, που δεν υπολογίζουν με συνειδητό και οργανωμένο τρόπο τον συσχετισμό δυνάμεων.

Βασικό στοιχείο της κυβερνητικής τακτικής, όπως αποτυπώθηκε το προηγούμενο διάστημα είναι η προσπάθεια διαχωρισμού των αγώνων σε "καλούς" και "υπεύθυνους" από την μια πλευρά και σε "μπάχαλα" από την άλλη, με ειδική πλευρά την προσπάθεια ταύτισης της μαχόμενης, αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς με τις τυφλές μορφές βίας και το "μπάχαλο". Στόχος της κυβέρνησης και του συστήματος είναι η απομόνωση των ριζοσπαστικών τάσεων του χτυπήματος, των αγώνων που βγαίνουν έξω από τα ασφυκτικά όρια μιας όλο και πιο περιορισμένης «νομιμότητας» ώστε να διευκολύνει το χτύπημά τους.

Κρίσιμο ζήτημα για την διαμόρφωση του "συσχετισμού μάχης" είναι το ζήτημα της ενότητας ανάμεσα στα διάφορα κομμάτια του κινήματος και τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς. Απαιτείται συνειδητή προσπάθεια να μην περάσει η κυβερνητική επιδίωξη για "διάσπαση" και "κάθετο ρήγμα" ανάμεσα στις μαχόμενες δυνάμεις ιδίως στην βάση του κινήματος . Απαιτείται συστηματική προσπάθεια συσπείρωσης συνολικής ή σε επιμέρους μέτωπα των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς. Σε αυτά τα πλαίσια επιδιώκουμε συντροφικές συναγωνιστικές σχέσεις με τους αγωνιστές στην βάση της αριστεράς (ΚΚΕ, ΛΑΕ κλπ) αλλά και δυνάμεων του αντιεξουσιαστικού χώρου που δρουν μέσα στο κίνημα και με σεβασμό στις διαδικασίες του και επιδιώκουμε η αναγκαία κριτική και ιδεολογική συζήτηση και αντιπαράθεση για τα όρια της πολιτικής τους και τη στάσης τους απέναντι στη κυβέρνηση κλπ., να γίνεται με μορφές, τρόπους και τόνο, που υπολογίζουν την ανάγκη να μην υψώνονται τείχη ανάμεσα στον μαχόμενο κόσμο, αλλά αντίθετα να διευκολύνεται η επίδραση της αντικαπιταλιστικής και σύγχρονα κομμουνιστικής αριστεράς στη βάση αυτών των ρευμάτων.

Απαιτείται πολύ σοβαρή άνοδος της πολιτικής επαγρύπνησης, της συγκρότησης των μπλοκ και της περιφρούρησης του κινήματος στον δρόμο. Η προσπάθεια αυτή στρέφεται ενάντια στις δυνάμεις καταστολής και είναι πρώτα από όλα πολιτική προσπάθεια. Η συγκροτημένη και χωρίς «χαλαρότητα» στάση στην διαδήλωση του συνόλου των συμμετεχόντων είναι ο καλύτερος τρόπος για την περιφρούρησή της από τις δυνάμεις καταστολής. Όρος για την αποτελεσματικότητά της είναι και ο διαχωρισμός και η απομόνωση τόσο των κρατικών προβοκατσιών όσο και των ομάδων τυφλής βίας που δρουν στις "παρυφές του κινήματος" και εναντίον του.

3. Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν την ανάγκη της κατεύθυνσης για την συγκρότηση της «πρωτοπορίας» σε όλα τα επίπεδα. Ακριβώς αυτή η μαχόμενη πρωτοπορία είναι στο στόχαστρο του συστήματος. Για αυτό απαιτείται ανώτερη πολιτική / προγραμματική και οργανωτική συγκρότηση, βαθύτερη σύνδεση και όχι απομόνωση από τις πλατιές μάζες του λαού και της νεολαίας. Η προώθηση της πολιτικής πρότασης του ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση για την ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, η ενίσχυση της αυτοτελούς πολιτικής και θεωρητικής δράσης του ΝΑΡ και της νΚΑ, η αξιοποίηση της πολύτιμης πείρας από την μεγάλη και επιτυχημένη μάχη των φετινών ΑΝΑΙΡΕΣΕΩΝ και συνολικά η διαδικασία για το σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα της εποχής μας, όσο και ο ρόλος μας για ανώτερη παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας στο μαζικό κίνημα, αποτελούν τους αναγκαίους δρόμους και τα μέσα για τη συγκρότηση της πρωτοπορίας που απαιτεί η περίοδος και οι αυξημένες ανάγκες της ταξικής πάλης.

Για το μέτωπο των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθερίων

4. Η κλιμάκωση της αντιδημοκρατικής επίθεσης της κυβέρνησης δεν αποτέλεσε «κεραυνό εν αιθρία». Αποτελεί σημαντική καμπή σε μια ολόκληρη πορεία του τελευταίου διαστήματος, με συγκεκριμένα βήματα, θεσμικές παρεμβάσεις και τομές τόσο στο πολιτικό σύστημα, όσο στο πεδίο της αντιμετώπισης του κινήματος, αλλά και συνολικά με τη διαμόρφωση ενός καθεστώτος ελέγχου, επιτήρησης και καταστολής, για τη διαμόρφωση του οποίου αξιοποιήθηκε και η περίοδος της πανδημίας. Αυτό το αντιδημοκρατικό μοντέλο που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα, αλλά τάση του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού στο έδαφος της κρίσης του και της προσπάθεια για αντιδραστική υπέρβαση της. Η εικόνα του αστυνομοκρατούμενου Παρισιού στις διαδηλώσεις των «κίτρινων γιλέκων» ή η εικόνα της καταστολής του λαού της Καταλονίας στη προσπάθεια του για δημοψήφισμα, η αντιμετώπιση των μεταναστών και των προσφύγων με τη κατά σύστημα παραβίαση ακόμα και του διεθνούς δικαίου (το οποίο προέρχεται από μια διαφορετική εποχή του καπιταλισμού) δεν είναι μια εκτροπή από την κανονικότητα της αστικής δημοκρατίας, αντίθετα είναι το αποκρουστικό πολιτικό πρόσωπο του σύγχρονου καπιταλισμού και της παρακμής του. Είναι το πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της παραπέρα αντιδραστικής εξέλιξης της.

Παράλληλα αποτελεί μια πολιτική ανεξάρτητα του ποια πολιτική δύναμη του αστικού κομματικού συστήματος βρίσκεται στη κυβέρνηση κάθε φορά. Είναι χαρακτηριστική στη χώρα μας και η εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όχι μόνο δεν τα έβαλε με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους, αλλά ψήφισε αντιαπεργιακούς νόμους, απαγόρευσε και χτύπησε διαδηλώσεις, εκκένωσε με την αστυνομία χώρους αλληλεγγύης κλπ.

Συνολικά αυτή η αντιδημοκρατική στροφή του σύγχρονου καπιταλισμού είναι ο σιαμαίος αδερφός της βαθύτερης εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Δεν αποτελεί «εξαίρεση», δεν είναι κάποιο αυταρχικό κατάλοιπο του παρελθόντος, αλλά η πολιτική μορφή που αντιστοιχεί τόσο στη σύγχρονη καπιταλιστική επιθετικότητα όσο και στο φόβο του συστήματος για νέου τύπου εξεγερτικά ακόμη και επαναστατικά γεγονότα και για αυτό ακριβώς το λόγο το δικαίωμα στον αγώνα μπαίνει πρώτο στο στόχαστρο.

Το ξέσπασμα των πρωτοφανών σε μαζικότητα και διάρκεια κινητοποιήσεων στις ΗΠΑ με αφορμή τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόυντ από αστυνομικούς και η γρήγορη μεταφορά τους σε πάρα πολλές ακόμη χώρες του κόσμου, υπογραμμίζουν τόσο τη σημασία που αποκτά αυτή τη περίοδο η πάλη για δημοκρατία και ελευθερία όσο και τη σύνδεση τους συνολικά με το κοινωνικό ζήτημα, αλλά και ως ιδιαίτερη μορφή έκφρασης του.

Τι πάλη χρειαζόμαστε για τα σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες

5. Για όλους αυτούς τους λόγους η σύγχρονη πάλη για «δημοκρατία και ελευθερία» δεν μπορεί να διεκδικεί την επιστροφή σε μια «καλή» προηγούμενη εποχή, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υπάρξει, να περιορίζεται ή να ιεραρχεί κυρίως την «αντικατασταλτική» πάλη, χωρίς βέβαια να την υποτιμά, αλλά να θέσει στο επίκεντρο της συζήτησης και πολύ περισσότερο της δράσης όλο το εύρος και πλάτος της επίθεσης του αντίπαλου.

Χρειάζεται παρέμβαση σε τρία επίπεδα:

Α. Στο προγραμματικό επίπεδο από τη σκοπιά της στρατηγικής απάντησης στη διαρκή αντιδραστικοποίηση της αστικής δημοκρατίας στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Με την ανάδειξη της ανώτερης δημοκρατίας, που είναι η εργατική δημοκρατία με τους εργατικούς – λαϊκούς θεσμούς της και τον αξιακό – νομικό πολιτισμό της. Είναι αναγκαία η παρέμβαση του ΝΑΡ και της ν.Κ.Α. στη βάση της προγραμματικής διακήρυξης και των αντίστοιχων πλευρών της και βέβαια της παραπέρα ανάπτυξης της προγραμματικής μας αντίληψης, ώστε να παρουσιάζεται στους εργαζόμενους και τη νεολαία η συνολικά διαφορετική πρόταση της σύγχρονης κομμουνιστικής αριστεράς και στο δημοκρατικό ζήτημα. Η εμπειρία έχει δείξει ότι η πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες μπορεί να αποτελέσει ειδική πλευρά συνολικότερης ένταξης εργαζόμενων και ειδικά νέων συνολικά στην υπόθεση της σύγχρονης κομμουνιστικής αριστεράς.

Β. Στο πεδίο της μετωπικής συσπείρωσης και της κοινής δράσης κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.

Το προηγούμενο διάστημα αναπτύξαμε σε συνεργασία με άλλες δυνάμεις της ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς κοινή δράση με τη μορφή του «Συντονισμού Πολιτικών Οργανώσεων», αλλά και πρόσφατα με τη μορφή της «Επιτροπής για την ελευθερία στη διαδήλωση». Συνολικά τα αποτελέσματα ήταν θετικά, παρά τα προβλήματα που προέκυψαν στη «Επιτροπή για την Ελευθερία στη διαδήλωση», ως αποτέλεσμα τόσο αντιδημοκρατικών επιλογών κάποιων δυνάμεων από τη μια όσο και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων από την άλλη.

Καταφέραμε με παρέμβαση και κινητοποίηση φορέων του μαζικού κινήματος και μεγάλων τμημάτων της μάχιμης αριστεράς να αποτρέψουμε την οικονομική καταδίκη της αντικαπιταλιστικής περιφερειακής κίνησης στην ΑΜΘ, να κερδίσουμε τις υποθέσεις συντρόφων για την αλληλεγγύη στο Συντονιστικό Θεσσαλονίκης για τους πλειστηριασμούς, τν αθώωση των συντρόφων μας για τα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ και την έφεση των συντρόφων από τη Νέα Σμύρνη, καθώς και την απελευθέρωση των 9 συλληφθέντων της 09.07. Διοργανώθηκαν τρεις μαζικές συγκεντρώσεις – διαδηλώσεις μέσα σε δέκα ημέρες ενάντια στο νόμο για τις διαδηλώσεις. Οι επιτυχίες αυτές έγιναν δυνατές λόγω της μαζικής κινητοποίησης που υπήρξε. Αυτές οι σημαντικές νίκες αλλά και άλλα γεγονότα όπως για παράδειγμα η μεγάλη διαδήλωση την ίδια μέρα μετά το κτύπημα στο άνοιγμα της ΑΣΟΕΕ, η μεγάλη συναυλία ενάντια στη κρατική καταστολή και άλλες δραστηριότητες, δείχνουν ότι το ζήτημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών με τις διάφορες πλευρές του επιδρά κα αγγίζει ευαίσθητες χορδές ειδικά της νεολαίας, αλλά και των εργαζομένων και δυνάμεων της ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής αριστεράς. Οι πρωτοβουλίες αυτές αναδεικνύουν τη σημασία του μετώπου αυτού, τις δυνατότητες, αλλά και τις δυσκολίες λόγω και της διαπάλης που γίνεται και θα γίνεται με ρεύματα και λογικές τόσο ενός στενά αντικατασταλτικού ή ενός αντιδεξιού μετώπου.

Η δική μας κατεύθυνση κινείται σε 2 επίπεδα:

1) Στην μονιμότερη και αυτοτελή μετωπική δράση, με τη μορφή μιας αυτοτελούς συσπείρωσης – κίνησης για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες της εποχής μας, στην οποία μπορεί να εντάσσεται και η αντιφασιστική πάλη. Επιδιώκουμε να συγκροτηθεί μια τέτοια κίνηση με τη στήριξη, αν είναι δυνατόν, όλων των δυνάμεων που συμμετείχαν ως τώρα τόσο στο Συντονισμό των πολιτικών οργανώσεων για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες όσο και πρόσφατα στην «Επιτροπή για την ελευθερία στην διαδήλωση». Η ίδια η κατάσταση που περιγράφουμε και οι ανάγκες που έχουν προκύψει αλλά και όξυνση του ζητήματος και οι δυνατότητες που έχουν φανεί όλο το προηγούμενο διάστημα συνηγορούν σε μια τέτοια επιλογή. Αλλά και στο πλαίσιο του συντονισμού των πολιτικών οργανώσεων είχε προκύψει η δυνατότητα και διάθεση από ένα σημαντικό τμήμα των οργανώσεων του «συντονισμού» για ένα ποιοτικό βήμα στη κατεύθυνση συγκρότησης μιας πιο μόνιμης πρωτοβουλίας – κίνησης γύρω από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες.

Μια τέτοια κίνηση μπορεί και πρέπει να συναποτελείται από ένα εύρος κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων (συνδικαλιστές και μάχιμοι εργαζόμενοι, νεολαία, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι και καλλιτέχνες, μέλη και στελέχη πολιτικών οργανώσεων που παράγουν παρέμβαση στο δημοκρατικό ζήτημα της εποχής μας). Το περιεχόμενο της θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει το εύρος των στοιχείων που συνθέτουν το σύγχρονο δημοκρατικό ζήτημα με την αναγκαία μετωπική λογική που μπορεί να γίνεται κάτι τέτοιο και την αναγκαία σύνδεση με τη κάθε φορά πλευρά που αναδεικνύεται στην επικαιρότητα της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης.

2). Να μονιμοποιηθεί ο συντονισμός των πολιτικών οργανώσεων και κινήσεων για το δημοκρατικό ζήτημα, εντάσσοντας και οργανώσεις που μέχρι τώρα δεν συμμετέχουν για διάφορους λόγους, έτσι ώστε σε κάθε φάση και γύρω από επείγοντα ζητήματα που θα προκύπτουν να υπάρχει μια κρίσιμη μάζα και ένα κέντρο πρωτοβουλιών. Να ξεπεραστούν τα προβλήματα που προέκυψαν πρόσφατα για μια όσο γίνεται κοινή δράση.

Γ. Αναγκαία τρίτη και καθοριστική πλευρά είναι η παρέμβαση του μαζικού κινήματος και των φορέων του.

Η ένταξη, ως οργανικού στοιχείου της δράσης των σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητών, άλλων μορφών και συλλογικοτήτων του μαζικού κινήματος, της απόκρουσης της αντιδημοκρατικής επίθεσης των κρατικών μηχανισμών, της εργοδοσίας, του πανεπιστημιακού κατεστημένου, της πάλης για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ελευθερίες της εποχής μας και του αντιφασιστικού αγώνα, θα δώσει δυναμική στο μαζικό κίνημα και θα αποτελέσει την πιο αποτελεσματική ασπίδα απέναντι στις επιθέσεις των κυβερνήσεων, του αστικού κράτους, της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Η Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Ιούλιος 2020