Ανταπόκριση από την αντιπολεμική συγκέντρωση την Πέμπτη 30/7 στο Σύνταγμα
Κάλεσμα για διεθνιστική απάντηση στην πολεμοκαπηλεία των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας και των ιμπεριαλιστών
Η αλήθεια είναι ότι η συγκέντρωση της Πέμπτης 30 Ιουλίου στην πλατεία Συντάγματος, ήταν μικρή, με λίγο πάνω από 100 συντρόφους και συντρόφισσες. Ήταν βέβαια μέρα καύσωνα, σε περίοδο διακοπών και επιπλέον είχαμε μόνο μία ημέρα για να τη γνωστοποιήσουμε και να την προπαγανδίσουμε.
Όμως, η μικρή αυτή αντιπολεμική συγκέντρωση μπορεί να είναι / να γίνει η απαρχή για κάτι πολύ μεγάλο. Θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έσπασε το κλίμα ομοψυχίας και εθνικής ενότητας που καλλιεργούν επί εβδομάδες τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Ωστόσο ήλθε να ρίξει μια πετριά στα λιμνάζοντα νερά και να ταράξει το κλίμα εθνικής ενότητας που θέλει και την αριστερά και το εργατικό κίνημα να συμπορεύεται πίσω από την κυβέρνηση για την υπεράσπιση της… «πατρίδας».
Μικρές δυνάμεις της επαναστατικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, και συγκεκριμένα το ΝΑΡ/νΚΑ, το ΚΚΕ(μ-λ), η ΟΚΔΕ και το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ) και μία ομάδα Τούρκων συντρόφων του ΤΚΡ/ΜL είπαν ΟΧΙ στις φωνές του πολέμου, όχι στη συμπόρευση με την «δική μας» αστική τάξη, θέτοντας έμπρακτα τα θεμέλια για μια δημόσια πάλη ενάντια στην πολεμοκάπηλη μπουρζουαζία και τους ιμπεριαλιστές με τους οποίους είναι συνδεμένες οι ανταγωνιζόμενες μπουρζουαζίες της Ελλάδας και της Τουρκίας. Οι φωνές αυτής της αριστεράς ήταν διαμετρικά αντίθετες από τη θέση πολεμοκαπηλείας του ΣΥΡΙΖΑ ή και της ΛΑΕ που λίγο πολύ κατηγορεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη για ενδοτισμό. Ήταν αντίθετες με τη θέση του ΚΚΕ που πίσω από αντι-ιμπεριαλιστικές κορόνες πουθενά μα πουθενά δεν έχει διαφοροποιηθεί από την κυβέρνηση και την ελληνική αστική τάξη καταλογίζοντας επιθετικότητα μόνο στην τουρκική αστική τάξη. Στελέχη του ή βουλευτές όπως η Λιάνα Κανέλη συναγωνίζονται σε τουρκοφαγία τους δεξιούς και τους πασόκους πατριδοκάπηλους. Εκατό χρόνια μετά την ίδρυσή του, στο ζήτημα ζωής και –κυριολεκτικά- θανάτου, στο ζήτημα του πολέμου, η ηγεσία του ΚΚΕ βρίσκεται στη διαμετρικά αντίθετη θέση με εκείνη των πρώτων ηρωικών μελών του ΣΕΚΕ/ΚΚΕ που διακινδύνευαν τη ζωή τους παλεύοντας με το σύνθημα Πόλεμος κατά Πολέμου την ιμπεριαλιστική εκστρατεία του Βενιζέλου και μετά του βασιλιά στη Μικρά Ασία.
Αλλά αν ήδη από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο η ελληνική αστική τάξη αποδείχθηκε κυνηγόσκυλο των ιμπεριαλιστών (και με τη συμμετοχή της στον πόλεμο, και με την μικρασιατική εκστρατεία και με την εκστρατεία στην Κριμαία κατά της Οκτωβριανής επανάστασης), εκατό χρόνια αργότερα η ελληνική μπουρζουαζία έχει αποδείξει τον αντιδραστικό, αντεπαναστατικό της χαρακτήρα. Το ΚΚΕ έκανε τα πρώτα -ηρωικά του – βήματα εναντιωνόμενο και παλεύοντας τον μιλιταρισμό και την ιμπεριαλιστική εκστρατεία της «δικής μας» αστικής τάξης, κτίζοντας, με τίμημα φυλακές, διωγμούς και συκοφαντίες, την ταξική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης. Τώρα άλλοι παίρνουν αυτή την επαναστατική σκυτάλη.
Το ΕΕΚ πήρε μέρος στην αντιπολεμική συγκέντρωση με πανό και προκήρυξη στην οποία ρητά καλούσε να δοθεί «διεθνιστική επαναστατική απάντηση των εργατών» στην απειλή πολέμου Ελλάδας-Τουρκίας. Η προκήρυξη ανάμεσα στα άλλα έγραφε:
«Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα καταγγέλλει ότι οι ανταγωνισμοί της ελληνικής και της τουρκικής μπουρζουαζίας, και των ιμπεριαλιστών που συδαυλίζουν τους ανταγωνισμούς και κινούν τα νήματα, δεν έχει τίποτα το δίκαιο, καλό και συμφέρον για τους λαούς των δύο χωρών. Είναι ανταγωνισμοί για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων και τις οδούς διέλευσης των αγωγών φυσικού αερίου (EastMed κ.λπ.), για τα συμφέροντα των πολυεθνικών ενέργειας (της αμερικανικής Exxon Mobil, της γαλλικής Total, της βρετανο-ολλανδικής Shell, της ιταλικής Eni και άλλων μικρότερων «παικτών» ενέργειας, με τους οποίους συμβάλλονται οι πετρελαϊκές εταιρίες τουρκικών συμφερόντων και οι λατσο-βαρδινογιάννηδες από την Ελλάδα). Τα όποια κέρδη, θα πάνε στα ταμεία των πολυεθνικών. Οι ζημίες, οι αναγκαίοι πολεμικοί εξοπλισμοί σε φρεγάτες, πολεμική αεροπορία και πυραυλικά συστήματα, θα πληρωθούν με τις θυσίες των λαών και μιλώντας για εμάς, από τον δοκιμαζόμενο εδώ και μια δωδεκαετία ελληνικό λαό που στενάζει κάτω από τα μνημόνια. Και η καταστροφή του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τις πλατφόρμες άντλησης πετρελαιοειδών θα είναι μη αντιστρέψιμη.
Στην πραγματικότητα οι ελληνο-τουρκικοί ανταγωνισμοί είναι μέρος γενικότερων γεωστρατηγικών ανακατατάξεων και συμμαχιών στη νοτιο-ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη βόρεια Αφρική και κρίκος ευρύτερων ιμπεριαλιστικών αναμετρήσεων. Η δεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη, όσο και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ με τις συμμαχίες τους με το Ισραήλ του ακροδεξιού εκφυλισμένου Νετανιάχου και την Αίγυπτο του δικτάτορα Αλ Σίσι μετατρέπουν την Ελλάδα σε προκεχωρημένο φυλάκιο και λόγχη του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ο πόλεμος, η προσδοκία κερδών και ισχύος δικά τους. Σε εμάς μένουν οι νεκροί, οι σακατεμένοι, η βαριά φορολογία για τις πολεμικές δαπάνες και τους εξοπλισμούς, η ανεργία, η φτώχεια, η καταπάτηση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου