Ανακοίνωση Της ΟΚΔΕ Για Την Εκεχειρία Στη Γάζα

ΟΚΔΕ

 

Η «ανάσα» της εκεχειρίας στη Γάζα (η οποία αυτή τη στιγμή δείχνει ότι έχει αρχίσει να εφαρμόζεται) είναι πρώτα απ’ όλα ένας ιστορικός άθλος του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού και των οργανώσεων της Αντίστασής του. Μπροστά στη θυσία, την αυτοθυσία, τη λυσσασμένη αποφασιστικότητα και τον αγώνα μέχρις εσχάτων δεκάδων χιλιάδων ένοπλων μαχητών, γυναικών, ηλικιωμένων και παιδιών, μπροστά σε αυτό το Παλαιστινιακό Ολοκαύτωμα, που ήδη έχει σφραγίσει την ιστορία του 21ου αιώνα, όλη η αγωνιζόμενη ανθρωπότητα πενθεί και σκύβει το κεφάλι με σεβασμό. Σε όλους αυτούς που για 15 μήνες αντιστάθηκαν και συνεχίζουν να αντιστέκονται με όλα τα μέσα, μέσα σε ερείπια σπαρμένα με πτώματα, στο γενοκτονικό, ολοκληρωτικό πόλεμο του σιωνιστικού κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ, πληρώνοντας ένα τόσο φρικτό τίμημα.

 

Οι Σιωνιστές, παρά την κτηνωδία τους, δεν μπόρεσαν να πετύχουν μερικούς από τους κρίσιμους στόχους που είχαν διακηρύξει σε αυτό τον πόλεμο αφανισμού των Παλαιστινίων:

 

α) Δεν μπόρεσαν να εξαλείψουν τη Χαμάς, οργανώσεις όπως το PFLP (Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) και το DFLP (Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) και γενικότερα τις οργανώσεις της Παλαιστινιακής Αντίστασης, ούτε βέβαια να τις οδηγήσουν σε συνθηκολόγηση και παράδοση. Είναι σίγουρο ότι ακόμα και οι αφιονισμένοι Σιωνιστές στρατοκράτες κατάλαβαν ότι μπροστά τους είχαν τη θαυμαστή, ακλόνητη αποφασιστικότητα ενός ολόκληρου λαού, που δημιουργούσε μια ανθρώπινη «δεξαμενή» πολλών δεκάδων χιλιάδων αποφασισμένων μαχητών, έτοιμων να πάρουν τη θέση αυτών που έπεφταν με το τιμημένο όπλο στο χέρι.

 

β) Δεν μπόρεσαν να πετύχουν την εκδίωξη του πληθυσμού της Γάζας, που τώρα πασχίζει να επιστρέψει στη μαρτυρική γη του, παρά τις αφάνταστες δυσκολίες.

 

γ) Για την ώρα, τουλάχιστον, αυτή η μερική αποτυχία των Σιωνιστών δεν τούς επιτρέπει να προχωρήσουν στα σχέδιά τους για επιβολή άμεσου ελέγχου στη Γάζα, με την εγκατάσταση μιας δικής τους «πολιτικής» διοίκησης – βήμα που θα ισοδυναμούσε σχεδόν με προσάρτηση της Γάζας.

Η εκδίωξη του πληθυσμού της Γάζας θα ήταν επίσης μια προϋπόθεση ώστε οι Σιωνιστές, επιβάλλοντας τη δική τους «ειρήνευση», να προχωρήσουν αποφασιστικά σε ένα νέο κύκλο προσάρτησης παλαιστινιακών εδαφών μέχρι και στον οριστικό εκτοπισμό όλων των Παλαιστινίων.

 

δ) Παρά την αισχρή, δολοφονική σιωπή και συνενοχή ή την κυνική, αμέριστη υποστήριξη από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, της μεγάλης πλειοψηφίας των κρατών και των αστικών κυβερνήσεων των Δυτικών ιμπεριαλιστών, ίσως η μεγαλύτερη ήττα για τους Σιωνιστές είναι η οριστική καταδίκη του κράτους του Ισραήλ στις συνειδήσεις των λαών όλου του κόσμου.

Αυτή η καταδίκη, ειδικά αν ενισχυθεί από την πάλη του εργατικού, αντιπολεμικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, μπορεί να οδηγήσει στην πλατιά απονομιμοποίηση και απομόνωση του Ισραήλ. Μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες υπέρ του απελευθερωτικού κινήματος των Παλαιστινίων και, γενικά, υπέρ της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

 

δ) Οι Σιωνιστές υποχρεώθηκαν να συμφωνήσουν στη (σταδιακή) απελευθέρωση σημαντικού αριθμού Παλαιστινίων από τα κολαστήρια των ισραηλινών φυλακών, όπου υφίστανται ταπεινώσεις και βασανιστήρια πέρα από κάθε αρρωστημένη, σαδιστική φαντασία. Αντικειμενικά, αυτό αποτελεί μια ορισμένη επιτυχία της δίκαιης παλαιστινιακής πρωτοβουλίας/επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου 2023 (ώστε να υπάρχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης ανταλλαγής ομήρων).

 

ε) Οι Σιωνιστές πλήρωσαν οι ίδιοι τίμημα για τον πόλεμο που εξαπέλυσαν, έχοντας μετρήσιμες απώλειες στα πεδία της μάχης (και όπως φαίνεται αυξημένες) και στην οικονομία τους. Αυτό το τίμημα, η παρατεταμένη διάρκεια της σύγκρουσης και ο ασαφής ορίζοντας μιας σιωνιστικής «νίκης» φαίνεται ότι δημιούργησε και ορισμένα σοβαρά ρήγματα στο εσωτερικό του Ισραήλ. Που αν μη τι άλλο δεν επέτρεπαν την απρόσκοπτη συνέχιση της επιχείρησης του σφαγέα Νετανιάχου και των ακροδεξιών συνοδοιπόρων του.

 

Είναι προφανές ότι δεν επιτρέπεται κανένας εφησυχασμός για όσες δυνάμεις και αγωνιστές, σε όλο τον κόσμο, στέκονται έμπρακτα αλληλέγγυοι στον Παλαιστινιακό λαό. Η εκεχειρία είναι γεμάτη δυσκολίες στην εφαρμογή της. Καταρχάς, προβλέπονται τρεις φάσεις (διάρκειας έξι εβδομάδων η κάθε μια), όπου μόνο οι λεπτομέρειες της πρώτης έχουν συμφωνηθεί ακριβώς. Δεύτερο, υπάρχουν πολλά επικίνδυνα θέματα όσον αφορά στην επιστροφή του πληθυσμού: οι Σιωνιστές δεν κατάφεραν να ελέγξουν οι ίδιοι όσους επιστρέφουν καθώς και τα σημεία της επιστροφής, αλλά ένα σημαντικό πρόβλημα παραμένει, καθώς η επιστροφή δεν είναι ελεύθερη (θα γίνεται με εποπτεία δυνάμεων αντιδραστικών καθεστώτων όπως της Αιγύπτου και του Κατάρ, που σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ειλικρινείς υποστηρικτές των Παλαιστινίων, το αντίθετο). Τρίτο, ο ισραηλινός στρατός δεν αποχωρεί άμεσα από όλη τη Γάζα, αλλά αυτό θα γίνει σταδιακά και χωρίς να έχει διευκρινιστεί ο τρόπος. Τέταρτο, δεν υπάρχει σαφές καθεστώς ποιος διοικεί τη Γάζα σε αυτή τη φάση της εκεχειρίας (π.χ. επιτρέπεται η παρουσία «αστυνομίας της Χαμάς» σε «συγκεκριμένες περιοχές της Γάζας» αλλά μόνο σε «απόλυτη ανάγκη» αυτή μπορεί να φέρει οπλισμό). Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο καθώς η επίσημη Παλαιστινιακή Αρχή δεν μπορεί να αναλάβει κανένα τέτοιο ρόλο, όντας απονομιμοποιημένη σε πρωτοφανή βαθμό από την πολύ άσχημη στάση που κρατάει έναντι του παλαιστινιακού πληθυσμού στη Δυτική Όχθη, όπου επίσης οι Σιωνιστές έχουν εξαπολύσει πογκρόμ.

 

Όλα τα παραπάνω δημιουργούν σοβαρές ανησυχίες, για το αν πράγματι αυτή η εκεχειρία θα μπορέσει να εφαρμοστεί μέχρι το τέλος ή αν οι Σιωνιστές καταφέρουν να την τορπιλίσουν. Και βέβαια παραμένει το τρομακτικό πρόβλημα της αν οικοδόμησης της Γάζας, που είναι βέβαιο ότι επίσης θα επιχειρήσουν να υπονομεύσουν οι Σιωνιστές.

 

Αυτές οι ανησυχίες και οι κίνδυνοι μεγαλώνουν λόγω της κατάστασης συνολικά στη Μέση Ανατολή, που στην πραγματικότητα ήδη βρίσκεται σε κατάσταση ενός «άτυπου» περιφερειακού πολέμου. 

 

Πρώτον, η έλευση Τραμπ και ο ρόλος που φέρεται ότι διαδραμάτισε στο κλείσιμο της εκεχειρίας, δεν είναι σημάδι ειρήνευσης (μόνο αργυρώνητα παπαγαλάκια των ΜΜΕ ή αφελείς θα μπορούσαν να το ισχυριστούν) αλλά πηγή των μεγαλύτερων κινδύνων. Όποιο τέτοιο μέτωπο «διευθετεί» σήμερα ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, αυτό μεταφράζεται σε συγκέντρωση περισσότερων δυνάμεων για τη σύγκρουσή του με το Ιράν και την Κίνα, πρώτους και πιο σαφείς ανάμεσα στους στόχους του αυτή τη στιγμή.

 

Δεύτερο, η πρόσφατη επιτυχία των Δυτικών ιμπεριαλιστών και περιφερειακών αντιδραστικών δυνάμεων στη Συρία, συμπλήρωσε τα σοβαρά χτυπήματα και πλήγματα που είχαν καταφέρει στη Χαμάς, στη Χεζμπολάχ και στο Ιράν  (όσο και αν δεν πέτυχαν όλους τους στόχους τους). Είναι χαρακτηριστικό ότι για την εκεχειρία στη Γάζα δεν επιτεύχθησαν δυο προϋποθέσεις που έθετε αρχικά και επί μακρόν η Χαμάς, η πλήρης αποχώρηση του ισραηλινού στρατού και η δέσμευση του Ισραήλ σε μια διαρκή συνολική κατάπαυση του πυρός.

 

Έτσι, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα επιχειρήσει να βάλει ξανά μπρος το σχέδιο της «αναμορφωμένης Μείζονος Μέσης Ανατολής» και των «Συμφωνιών του Αβραάμ». Η κυνική «απάλειψη» του παλαιστινιακού ζητήματος θα ήταν απαραίτητη π.χ. για μια προσαρμογή των σχέσεων της Σαουδικής Αραβία με το Ιράν, άξονα από τους πιο βασικούς αυτού του σχεδίου των ΗΠΑ. Η προοπτική που ανοίγει είναι επομένως ο διαρκής πόλεμος για την εκδίωξη των ανταγωνιστών των ΗΠΑ από την περιοχή, με άμεσο στόχο το Ιράν, την επιρροή Κίνας και Ρωσίας κ.ά.

 

Η σοβαρότητα αυτής της κατάστασης είναι τόσο μεγάλη, ώστε δεν αμβλύνεται από τις κυβερνητικές τριβές στο εσωτερικό του Ισραήλ. Τριβές που αφενός δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο γι’ αυτή τη στρατιωτικοποιημένη κοινωνία που ζει «με τον πόλεμο και από τον πόλεμο», αφετέρου δεν αφορούν (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) την αμφισβήτηση, από καμία πλευρά, του επεκτατικού σχεδίου του «Μεγάλου Ισραήλ».

 

Παρά τις τεράστιες δυσκολίες, η πάλη του ηρωικού Παλαιστινιακου Λαού έχει δημιουργήσει ένα νέο ορόσημο, μάς δείχνει τον δρόμο και μάς επιβάλλει νέα καθήκοντα. Δεν μπορούμε να δεχτούμε οι Σιωνιστές να επαναφέρουν την πρότερη κατάσταση  στραγγαλισμού και αργού, βασανιστικού θανάτου των Παλαιστινίων σε μια Λωρίδα της Γάζας που θα γίνει ξανά «ανοιχτή φυλακή». Να συνεχίσουμε και να δυναμώσουμε το κίνημα αλληλεγγύης: Για την έμπρακτη επιβολή της εκεχειρίας μέχρι την οριστική κατάπαυση του πυρός. Για την απαίτηση μιας μαζικής οικονομικής, επισιτιστικής, υλικής κ.λπ. βοήθειας προς τη Γάζα και τον πληθυσμό της. Αλλά και για να γιγαντωθεί σε όλο τον κόσμο η κραυγή ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΡΑ Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, το αίτημα της Άμεσης Αναγνώρισης Παλαιστινιακού Κράτους .

 

Στο πολλαπλάσιο ισχύουν αυτά τα καθήκοντα στη χώρα μας, όπου η κυβέρνηση Μητσοτάκη και συνολικά η αστική τάξη στάθηκαν από τους βρώμικους μπροστάρηδες και συμμέτοχους/συνένοχους στην υποστήριξη των Σιωνιστικών εγκλημάτων και σφαγών. Συνεχίζουμε τον αγώνα, με σταθμούς όπως οι κινητοποιήσεις κάθε Σάββατο, συνδέοντάς τον με την πάλη ενάντια στον εφιάλτη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στη Μ. Ανατολή, στην περιοχή μας, στην Ουκρανία και την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο. ΝΙΚΗ – ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!