ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Με Τη σημαία Και Το Ψηφοδέλτιο Της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Στο Χέρι

Η Πρωτομαγιά ανάγκασε όλα τα κόμματα να υποκλιθούν μπροστά στην εργατική τάξη. Είναι και αυτό άλλη μια απόδειξη για το προς τα πού φυσάει ο άνεμος σε αυτή την προεκλογική περίοδο. Ακόμα και αυτή η γελοιότητα προσωποποιημένη, ο Μητσοτάκης ,αποφάσισε ότι πρέπει να «αποδείξει» ότι έχει «προοδευτική» πολιτική και πως τάχα «είναι μύθος ότι προοδευτική είναι μόνο η αριστερή πολιτική».

Προσπαθεί, λοιπόν, να φορέσει τον μανδύα της προόδου το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το κόμμα της πατριδοκαπηλείας, του σεξισμού και του ρατσισμού. Τόσα χρόνια διαλύει τα δημόσια σχολεία, τα νοσοκομεία και τις συγκοινωνίες μέχρι θανάτου, αλλά αν κερδίσει τις εκλογές θα φέρει, λέει, αυξήσεις στους μισθούς και θα ανασυγκροτήσει τη δημόσια Υγεία! Και όλα αυτά την ώρα που έχει καταθέσει ένα «πρόγραμμα σταθερότητας» στην ΕΕ, το οποίο προβλέπει ανεβασμένα πρωτογενή πλεονάσματα του προϋπολογισμού, πιο σκληρά κι από τα Μνημόνια.

Τα ψέματα Μητσοτάκη

Σε ποιον πάνε να πουλήσουν αυτή την απάτη; Στους απεργούς και τους διαδηλωτές που βγήκαν ξανά και ξανά στους δρόμους ενάντια στα εγκλήματα της κυβέρνησης; Κανονικά, θα έπρεπε να είναι πανεύκολο για τα κόμματα της αντιπολίτευσης να κουρελιάσουν τα ψέματα του Μητσοτάκη. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατοπιστεί τόσο δεξιά που δυσκολεύεται να δώσει πειστικές απαντήσεις. Προβάλλει τη συνάντηση του Τσίπρα με τον Όλαφ Σολτς, τον καγκελάριο της Γερμανίας, λες και ο κυβερνητικός συνασπισμός του Βερολίνου είναι πρότυπο προοδευτικής κυβέρνησης. Το κόμμα της Αριστεράς στη Γερμανία, η Die Linkeν που κάποτε ήταν αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται στην αντιπολίτευση, αλλά ο Τσίπρας βρίσκεται δίπλα στον Σολτς, στην πιο δεξιά σοσιαλδημοκρατία.

Αυτή την αναντιστοιχία ανάμεσα στις προσδοκίες της εργατικής τάξης και στους συμβιβασμούς της κοινοβουλευτικής αριστεράς έρχεται να αντιμετωπίσει η αντικαπιταλιστική αριστερά. Και δεν είναι μια προσπάθεια που γίνεται μόνο τώρα μέσα στην προεκλογική περίοδο. Είναι ξεκινημένη από παλιά, κόντρα στις αντιλήψεις περί «αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων». Δώσαμε πολλούς αγώνες μαζί για να βγει η εργατική τάξη και η νεολαία στο προσκήνιο. Αγώνες για να στείλουμε τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής στη φυλακή. Απεργίες από νοσοκομείο σε νοσοκομείο ενάντια στη διάλυση του ΕΣΥ. Μάχες ενάντια στην αστυνομική τρομοκρατία, από τη σύγκρουση για να μην περάσει η πανεπιστημιακή αστυνομία μέχρι τις διαδηλώσεις ενάντια στις δολοφονίες των Ρομά. Δράση ενάντια στον σεξισμό, για να γίνει η 8 Μάρτη απεργιακή μέχρι τη συγκλονιστική πανεργατική αυτής της μέρας φέτος.

Αυτούς τους κοινούς αγώνες μπορούμε και πρέπει να συνεχίσουμε μέχρι τη νίκη. Με τη σημαία και το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο χέρι. Για να μαυρίσουμε τη Νέα Δημοκρατία στις κάλπες και να κάνουμε την ανατροπή της αφετηρία για αντικαπιταλιστική ανατροπή. Για να επιβάλει η τάξη μας το δίκιο των διεκδικήσεών της με τις δικές της δυνάμεις, για να πάρει η εργατική τάξη τον έλεγχο παντού, στην οικονομία και στην πολιτική, για να φτάσουμε στην εργατική δημοκρατία, στον Σοσιαλισμό.