Το Εditorial Της "Εργατικής Αριστεράς" Που Κυκλοφορεί (φύλλο Νο 488)

Το διαδικτυακό Λεξικό του Κόλινς συνηθίζει να ανακοινώνει ετησίως τη «λέξη της χρονιάς», στηριγμένο στη χρήση στο δημόσιο διάλογο και τις αναζητήσεις των ανθρώπων στο ίντερνετ. Για το 2022, λέξη της χρονιάς ήταν η «permacrisis» (μονιμο-κρίση) που ορίζεται ως «παρατεταμένη περίοδος αστάθειας και ανασφάλειας».

Όχι άδικα. Ο κό­σμος βρί­σκε­ται σε μια κα­τά­στα­ση διαρ­κών κρί­σε­ων. Η παν­δη­μία Covid-19 οδή­γη­σε σε πα­γκό­σμια πτώση του προσ­δό­κι­μου ζωής για πρώτη φορά εδώ και πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες. Το βιο­τι­κό επί­πε­δο επί­σης υπο­χω­ρεί σε όλες σχε­δόν τις ανα­πτυγ­μέ­νες οι­κο­νο­μί­ες, πιε­ζό­με­νο από τον πλη­θω­ρι­σμό που κα­τα­τρώ­ει τα ερ­γα­τι­κά ει­σο­δή­μα­τα, ενώ το 2023 ανα­μέ­νε­ται να προ­σθέ­σει στο μίγμα πι­θα­νές υφέ­σεις και αυ­ξή­σεις στην ανερ­γία, καθώς θα «απο­δί­δει καρ­πούς» η στρο­φή των Κε­ντρι­κών Τρα­πε­ζών στη σφι­χτή νο­μι­σμα­τι­κή πο­λι­τι­κή. Σύμ­φω­να με τα Ηνω­μέ­να Έθνη, που κα­τα­γρά­φουν τον Δεί­κτη Αν­θρώ­πι­νης Ανά­πτυ­ξης (υπο­λο­γί­ζο­ντας με­τα­βλη­τές όπως το προσ­δό­κι­μο ζωής, η εκ­παί­δευ­ση ή το προ­σω­πι­κό ει­σό­δη­μα), τα τε­λευ­ταία 2 χρό­νια, 9 στις 10 χώρες πα­γκο­σμί­ως ση­μεί­ω­σαν υπο­χώ­ρη­ση. 

 

Η κλι­μα­τι­κή κρίση επι­δει­νώ­νε­ται διαρ­κώς, με την Κίνα πέρσι να υπο­μέ­νει τον χει­ρό­τε­ρο καύ­σω­να της σύγ­χρο­νης ιστο­ρί­ας της και το Πα­κι­στάν να σα­ρώ­νε­ται από πλημ­μύ­ρες, ενώ το τέλος του 2022 επι­φύ­λασ­σε τον πα­ρά­λο­γα θερμό χει­μώ­να στην Ευ­ρώ­πη, την ώρα που οι ΗΠΑ βί­ω­ναν ένα δρα­μα­τι­κό πο­λι­κό ψύχος.   

Η όξυν­ση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών έχει ήδη προ­κα­λέ­σει έναν με­γά­λο πό­λε­μο στην καρ­διά της Ευ­ρώ­πης, μετά τη ρω­σι­κή ει­σβο­λή στην Ου­κρα­νία, ενώ απει­λεί με ανά­φλε­ξη πολλά δια­φο­ρε­τι­κά ση­μεία του πλα­νή­τη: Από τις θά­λασ­σες του Ει­ρη­νι­κού όπου δια­γκω­νί­ζο­νται ΗΠΑ και Κίνα, μέχρι τα Βαλ­κά­νια, όπου η κρίση στο Κό­σο­βο υπεν­θυ­μί­ζει το χα­ρα­κτή­ρα της πε­ριο­χής ως «μπα­ρου­τα­πο­θή­κη», ενώ ο ελ­λη­νο­τουρ­κι­κός αντα­γω­νι­σμός εξα­κο­λου­θεί να δια­τη­ρεί απο­λύ­τως ανοι­χτό και στην «ημε­ρή­σια διά­τα­ξη» ένα πο­λε­μι­κό επει­σό­διο στο Αι­γαίο.  

To 2023 ξε­κί­νη­σε με την συ­ντο­νι­σμέ­νη έφοδο των οπα­δών του Μπολ­σο­νά­ρο σε τρία κυ­βερ­νη­τι­κά κτί­ρια στη Μπρα­ζί­λια, που 2 χρό­νια μετά την ει­σβο­λή στο Κα­πι­τώ­λιο από τον τρα­μπι­κό όχλο και καθώς στη γει­το­νι­κή Ιτα­λία η νε­ο­φα­σί­στρια Με­λό­νι κα­θο­δη­γεί από θέ­σεις κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας ένα πρό­γραμ­μα αντι­δρα­στι­κής «πα­λι­νόρ­θω­σης», υπεν­θύ­μι­σε ότι η όξυν­ση της πο­λι­τι­κής κρί­σης, μπο­ρεί να πα­ρά­ξει μια επι­κίν­δυ­νη «ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση» της διε­θνούς ακρο­δε­ξιάς.

Η φω­τει­νή αχτί­δα σε αυτό το τοπίο, υπήρ­ξαν οι με­γά­λες κι­νη­μα­τι­κές αντι­στά­σεις. Το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα στη Βρε­τα­νία έχει δη­μιουρ­γή­σει ένα «υπό­δειγ­μα» με τις πα­ρα­τε­τα­μέ­νες απερ­για­κές μάχες που συ­ντα­ρά­ζουν το Νησί εδώ και 8 μήνες αστα­μά­τη­τα, διεκ­δι­κώ­ντας γεν­ναί­ες αυ­ξή­σεις πάνω από τον πλη­θω­ρι­σμό και προ­βάλ­λο­ντας αντι­στά­σεις στην από­πει­ρα επί­θε­σης στο δι­καί­ω­μα στην απερ­γία. Η εξέ­γερ­ση στο Ιράν εντυ­πω­σιά­ζει με την αν­θε­κτι­κό­τη­τά της απέ­να­ντι στη σκλη­ρή κα­τα­στο­λή, ενώ δη­μιουρ­γεί υπό­δειγ­μα ενό­τη­τας των αγώ­νων, με τα γυ­ναι­κεία, τα φοι­τη­τι­κά και τα ερ­γα­τι­κά αι­τή­μα­τα να συ­νυ­πάρ­χουν. Η συ­γκλο­νι­στι­κή αντί­στα­ση στο Περού, μετά το κοι­νο­βου­λευ­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα που ανέ­τρε­ψε τον Πέδρο Κα­στί­γιο, υπεν­θυ­μί­ζει πού βρί­σκε­ται πραγ­μα­τι­κά η δύ­να­μη που μπο­ρεί να αντι­στα­θεί απο­τε­λε­σμα­τι­κά στον ευ­νοϊ­κό συ­σχε­τι­σμό που έχουν οι «από πάνω» στο θε­σμι­κό πεδίο. 

Με αυτά τα κρα­τού­με­να μπαί­νου­με στο 2023 και στην Ελ­λά­δα. Όπου η «μο­νι­μο-κρί­ση» έχει υπο­νο­μεύ­σει την κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη, δη­μιουρ­γώ­ντας συν­θή­κες που θα μπο­ρού­σαν να ση­μαί­νουν την αρχή του τέ­λους της. Όπου το 2022 ζή­σα­με μια ανα­θέρ­μαν­ση της αντί­στα­σης, με εμ­βλη­μα­τι­κούς-σκλη­ρούς αγώ­νες (πχ Μα­λα­μα­τί­να), με μα­ζι­κή συμ­με­το­χή σε κε­ντρι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις (Γε­νι­κή Απερ­γία, 17 Νο­έμ­βρη, 6 Δε­κέμ­βρη), με μια αυ­ξη­μέ­νη δια­θε­σι­μό­τη­τα άμε­σης αντα­πό­κρι­σης (σε φε­μι­νι­στι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, ενά­ντια στην έξωση στου Ζω­γρά­φου κλπ), που όλα μαζί συ­νη­γο­ρούν ότι ο θυμός απέ­να­ντι στα πε­πραγ­μέ­να της κυ­βέρ­νη­σης της Δε­ξιάς αρ­χί­ζει να με­τα­τρέ­πε­ται σε αγω­νι­στι­κή διά­θε­ση. 

Τί­πο­τα δεν προ­α­ναγ­γέ­λει ότι το 2023 θα είναι δια­φο­ρε­τι­κό από τη χρο­νιά που πέ­ρα­σε. Η «μο­νι­μο-κρί­ση» με τις πολ­λα­πλές εκ­φάν­σεις της θα μας συ­νο­δεύ­ει -μαζί με την από­πει­ρα της άρ­χου­σας τάξης να φορ­τω­θού­με εμείς όλα τα βάρη και τις συ­νέ­πειές της. Η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη δεν θα απο­χω­ρή­σει ήσυχα κι αμα­χη­τί από το προ­σκή­νιο -ταγ­μέ­νη όπως είναι από την πρώτη στιγ­μή στην υπη­ρε­σία του κε­φα­λαί­ου ως «πο­λε­μι­κή μη­χα­νή». Η θε­σμι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΠΑ­ΣΟΚ θα συ­νε­χί­σει να μην κάνει το ελά­χι­στο για την ανα­τρο­πή αυτής της κυ­βέρ­νη­σης, ενώ η κοι­νο­βου­λευ­τι­κή-κυ­βερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή την οποία ευαγ­γε­λί­ζε­ται (αμ­φί­βο­λη κι αυτή…) απο­τε­λεί ένα «που­κά­μι­σο αδεια­νό» όσον αφορά τις με­γά­λες ρή­ξεις που απαι­τού­νται για να αλ­λά­ξουν οι ζωές μας προς το κα­λύ­τε­ρο, σε αυτό το τοπίο πολ­λα­πλών κρί­σε­ων που πε­ρι­γρά­ψα­με. 

Στην εποχή της παν­δη­μί­ας, ήρθε στην Ελ­λά­δα μια φράση δη­μο­φι­λής στα μπά­ριος της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής, της «μή­τρας» των πιο δυ­να­μι­κών κοι­νω­νι­κών αγώ­νων τα τε­λευ­ταία χρό­νια: Μόνο ο Λαός Θα Σώσει το Λαό. Μόνο με τους αγώ­νες μας μπο­ρού­με να δώ­σου­με το τε­λειω­τι­κό χτύ­πη­μα στον Μη­τσο­τά­κη. Και -κυ­ρί­ως- μόνο με τους αγώ­νες μας μπο­ρού­με να κά­νου­με αυτό το χτύ­πη­μα να έχει πραγ­μα­τι­κή αξία, ανα­τρέ­πο­ντας και την πο­λι­τι­κή του. Διεκ­δι­κώ­ντας με μα­ζι­κούς αγώ­νες τη γεν­ναία στή­ρι­ξη του ΕΣΥ και της δη­μό­σιας Παι­δεί­ας, τις αυ­ξή­σεις στους μι­σθούς που έχου­με ανά­γκη για να ζή­σου­με με αξιο­πρέ­πεια, το τέλος της ερ­γο­δο­τι­κής αυ­θαι­ρε­σί­ας και της ερ­γα­σια­κής ζού­γκλας που επέ­βαλ­λε η διά­λυ­ση των Συλ­λο­γι­κών Συμ­βά­σε­ων Ερ­γα­σί­ας και η αχα­λί­νω­τη «ελα­στι­κο­ποί­η­ση». Απαι­τώ­ντας να φο­ρο­λο­γη­θεί βαριά το κε­φά­λαιο, να πε­ρι­κο­πούν δρα­στι­κά οι δα­πά­νες σε εξο­πλι­σμούς και αστυ­νο­μία, για να απε­λευ­θε­ρω­θούν οι πόροι που έχει ανά­γκη η κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία.  

Γύρω από αυτό το «πρό­γραμ­μα» πρέ­πει να συ­γκρου­στού­με με την κυ­ρί­αρ­χη πο­λι­τι­κή και όσους την εφαρ­μό­ζουν σή­με­ρα ή θα ανα­λά­βουν να την εφαρ­μό­σουν αύριο. Τα συ­μπε­ρά­σμα­τα από τις εκλο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες σε μια σειρά συν­δι­κά­τα, από την ΑΔΕΔΥ ως τις ΕΛΜΕ, ο διά­λο­γος που ανοί­γει σε διά­φο­ρους χώ­ρους γύρω από το ζή­τη­μα των ΣΣΕ, υπο­δει­κνύ­ουν πού οφεί­λει να στρέ­ψει την προ­σο­χή της και η  Αρι­στε­ρά, για να κάνει αυτό το «πρό­γραμ­μα» κτήμα των αν­θρώ­πων του στρα­το­πέ­δου μας και να τους κι­νη­το­ποι­ή­σει να αγω­νι­στούν για να το επι­βά­λουν.  

Καθώς βα­δί­ζου­με προς μια εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση, ο κό­σμος των αγώ­νων, όσοι κι όσες δεν «βο­λεύ­ο­νται» στα δια­θέ­σι­μα κυ­βερ­νη­τι­κά σε­νά­ρια, οφεί­λει να εκ­φρα­στεί και στην κάλπη, μαυ­ρί­ζο­ντας τον Μη­τσο­τά­κη κι ενι­σχύ­ο­ντας τις δυ­νά­μεις στα αρι­στε­ρά του κού­φιου «προ­ο­δευ­τι­σμού», για να δη­λώ­σει την πα­ρου­σία του. Αλλά κυ­ρί­ως έχει να ερ­γα­στεί επί­μο­να και συ­στη­μα­τι­κά όλες τις υπό­λοι­πες μέρες του 2023, πριν και μετά τις κάλ­πες, για να χτί­σει τους ανα­γκαί­ους αγώ­νες και μια πο­λι­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή «δε­μέ­νη» με αυ­τούς, που θα πη­γαί­νει πέρα από τα ασφυ­κτι­κά όρια της συ­στη­μι­κής υπάρ­χου­σας κα­τά­στα­σης πραγ­μά­των.  

Στην εποχή των πολ­λα­πλών και διαρ­κών κρί­σε­ων του συ­στή­μα­τος, η επι­μο­νή της Ρόζας Λού­ξε­μπουργκ να βλέ­πει τον αγώνα για τις ανα­γκαί­ες με­ταρ­ρυθ­μί­σεις ως «δρόμο» για την ανα­γκαία κοι­νω­νι­κή επα­νά­στα­ση, η επι­μο­νή της στον σο­σια­λι­σμό ως μο­να­δι­κό «φάρ­μα­κο» σε μια  κα­πι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα που σή­με­ρα αφή­νει όλο και λι­γό­τε­ρο χώρο ακόμα και για εφή­με­ρα «παυ­σί­πο­να», γί­νε­ται οδη­γός. 

Με αυτόν τον ορί­ζο­ντα, και με το βλέμ­μα στραμ­μέ­νο στους αγώ­νες της τάξης μας, να κά­νου­με το 2023 λέξη της χρο­νιάς την ανα­τρο­πή!