ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ : Μονοήμερο 6 Νοέμβρη : Η Πάλη Για Δημοκρατία Είναι Εργατική Υπόθεση

 Πάνος Γκαργκάνας

Η αντιπαράθεση για τη δημοκρατία πολώνει ταξικά σε διεθνή κλίμακα αυτόν τον καιρό. Όσο πιο πολύ η πολύπλευρη κρίση του συστήματος μετατρέπεται σε πολιτική κρίση, τόσο περισσότερο η κυρίαρχη προπαγάνδα προσπαθεί να μας πείσει ότι η απειλή για τη δημοκρατία είναι «εξωτερική». Η «πολιτισμένη Ευρώπη» και μαζί της ο δυτικός κόσμος κινδυνεύει από τους «ολιγάρχες» που φυτρώνουν σε άλλες χώρες «καθυστερημένες». Από κοντά και ο Μητσοτάκης επιμένει ότι η Ελλάδα που είναι «προπύργιο του διεθνούς δικαίου» αγωνίζεται για δημοκρατία και ελευθερία από την Ουκρανία ως το Ιράν περνώντας πάντα από την Τουρκία.

Το μοτίβο είναι διεθνές. Η Καθημερινή αυτή την Κυριακή που πέρασε φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «Αναζητώντας τον φασισμό στα σωστά μέρη: στη Ρωσία, όχι στην Ιταλία». Ο αρθρογράφος Τίμοθι Γκάρτον Ας είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το άρθρο του πρωτοεμφανίστηκε στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς. Την ώρα που οι κυβερνήσεις της ΕΕ ετοιμάζονται να υποδεχτούν στους κόλπους τους μια φασίστρια, τη Μελόνι ως πρωθυπουργό της Ιταλίας, είναι τουλάχιστον προκλητικό να μας λένε ότι κάνουν «αντιφασιστικό» πόλεμο ενάντια στη Ρωσία.

Ευτυχώς, οι προκλήσεις δεν μένουν αναπάντητες. Σε σύσκεψη που οργάνωσε η ΚΕ του ΣΕΚ με τις περιφερειακές επιτροπές του, η Μαρία Στύλλου θύμισε τις εργατικές αντιστάσεις που επιμένουν παντού.

Στη Βρετανία, η κυβέρνηση (και το κόμμα) των Συντηρητικών άλλαξε ηγεσία πριν από λίγες βδομάδες αλλά αντί για «ανανέωση» της επιρροής της αντιμετωπίζει τη χειρότερη κρίση. Η στερλίνα βουλιάζει, οι απεργίες απλώνονται και η ψαλίδα στις δημοσκοπήσεις δείχνει την αντιπολίτευση να προηγείται με 33 μονάδες διαφορά!

Στο Ιράν, η εξέγερση των γυναικών ξεσηκώνει την εργατική τάξη. Οι εργάτες στη βιομηχανία των πετρελαίων απειλούν με απεργία αν το καθεστώς επιμείνει στην καταστολή. Η κυβέρνηση αναγκάζεται να αποσείρει τη μισητή αστυνομία Ηθών από τους δρόμους.

Στη Γαλλία, τα σχέδια του Μακρόν για αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση σκόνταψαν σε πανεργατική απεργία. Μετά την επιτυχία της απεργίας, το σχετικό νομοσχέδιο αναβάλλεται.

Η Ελλάδα δεν είναι έξω από αυτόν τον κύκλο. Στα νοσοκομεία οι εργάτες της Υγείας ξεσηκώνονται με μαζικές συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα πηγαίνοντας προς την πανελλαδική απεργία στις 20 Οκτώβρη. Όλοι οι εργατικοί χώροι και κλάδοι μπαίνουν σε κίνηση με τον ίδιο τρόπο για τη Γενική Απεργία στις 9 Νοέμβρη.

Επί τρία ολόκληρα χρόνια ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του προσπαθούν να χτυπήσουν τις δημοκρατικές ελευθερίες του εργατικού κινήματος. Ο Χατζηδάκης με την επίθεση στον συνδικαλισμό, η Κεραμέως και οι υπουργοί ΠΡΟΠΟ με τους μπάτσους στις σχολές, ο ίδιος ο Μητσοτάκης με την ΕΥΠ και τις υποκλοπές που έφτασαν να χαφιεδίζουν ακόμα και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Αντίσταση

Η αντίσταση στην επίθεση στη δημοκρατία είναι και εδώ εργατική υπόθεση. Ο κόσμος της δουλειάς που απεργεί και διαδηλώνει υψώνει τείχος προστασίας για τις δημοκρατικές ελευθερίες. Όχι μόνο αχρηστεύει στην πράξη τους νόμους που τις περιορίζουν, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει ζητήματα για το ποιος ελέγχει και ποιος αποφασίζει για όλα αυτά που αφορούν στις ζωές μας.

Ποιος πρέπει να αποφασίζει για το προσωπικό στα νοσοκομεία; Ο υπουργός και οι διορισμένοι διευθυντές του που αφήνουν κόσμο να πεθαίνει εκτός ΜΕΘ ή οι ήρωες της Υγείας που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τις ανάγκες της κάθε κλινικής;

Ποιος πρέπει να κάνει κουμάντο σε όλες τις βαθμίδες της Παιδείας; Το υπουργείο, οι χορηγοί και τα συμφέροντα των επιχειρήσεων που θέλουν την έρευνα να υπηρετεί τα κέρδη τους ή οι εκπαιδευτικοί μαζί με όλο το προσωπικό, τους φοιτητές, τους μαθητές και τους γονείς τους;

Η εργατική τάξη και το κίνημά της από τα πρώτα βήματά του πάντα ήταν και είναι δύναμη για το άπλωμα της δημοκρατίας. Οι Χαρτιστές πριν από 200 χρόνια έσπασαν τους αποκλεισμούς που περιόριζαν την ψήφο μόνο σε όσους είχαν περιουσία. Το κίνημά τους ήταν έμπνευση για τον Ένγκελς και τον Μαρξ που ανέδειξαν την ανωτερότητα της εργατικής δημοκρατίας με το παράδειγμα της Παρισινής Κομμούνας. Οι εργάτριες ξεκίνησαν την πιο μεγάλη επανάσταση της ιστορίας στη Ρωσία του 1917 και ο Λένιν ανέδειξε τη δυναμική της γράφοντας το «Κράτος και επανάσταση» και κάνοντας πράξη το σύνθημα «Όλη η εξουσία στα σοβιέτ».

Πάντα τα προχωρήματα ήταν μια πολιτική μάχη μέσα στην Αριστερά. Οι αυταπάτες, ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι αρκετή για να βρουν δικαίωση οι εργατικοί αγώνες, ξανά και ξανά συγκροτήθηκαν σε ρεφορμιστικά κόμματα που βάζουν φρένο στη δυναμική του κινήματος. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με τη σοσιαλδημοκρατία να στρέφεται όλο και πιο δεξιά και να προσπαθεί να απομονώσει κάθε αριστερή πτέρυγα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να ψηφίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ σε καιρό πολέμου.

Γι’ αυτό, έχει ξεχωριστή σημασία η ενίσχυση της επαναστατικής αριστεράς. Το Μονοήμερο που οργανώνει το ΣΕΚ στις 6 Νοέμβρη, λίγες μέρες πριν από την Πανεργατική, είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε και να θυμίσουμε την επαναστατική παράδοση. Όπως έλεγε ο Τρότσκι, οι εργάτες όταν παλεύουν για δημοκρατία δεν σταματούν στις πύλες των εργοστασίων. Τις διαβαίνουν και μετατρέπουν την πάλη για δημοκρατία σε πάλη αντικαπιταλιστική, για εργατικό έλεγχο και εργατική δημοκρατία παντού. Αυτή είναι η προοπτική για να σπάσουμε το φαύλο κύκλο.