Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να μπει επιτέλους ένα τέλος στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης με τις παλινωδίες και τα “μπρος πίσω”, αλλά κυρίως με την άρνησή της να στηρίξει το δημόσιο σύστημα υγείας και να πάρει μέτρα στους βασικούς χώρους διασποράς;
Η απογείωση των κρουσμάτων, με ό,τι πιθανά ακολουθήσει σε νοσηλείες και θανάτους, από μόνη της επιβάλλει:
-Τη θωράκιση του δημόσιου συστήματος υγείας και την επίταξη του ιδιωτικού τομέα για να προστεθεί προσωπικό και υποδομές στη μάχη για να σωθούν ανθρώπινες ζωές.
-Μέτρα πρόληψης και προστασίας στους χώρους δουλειάς, τα μέσα μεταφοράς, τα σχολεία, τα οποία, παρά το ότι η εμπειρία των δύο χρόνων της πανδημίας έχει αποδείξει την αναγκαιότητά τους, η κυβέρνηση τα απορρίπτει ως περιττό κόστος.
-Τη διάθεση των ατομικών μέσων, όπως είναι οι μάσκες αυξημένης προστασίας, με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας, χωρίς την επιβάρυνση του λαού με επιπλέον κόστος.
Η απουσία αυτών των μέτρων -κι όχι οι έτσι κι αλλιώς αναμενόμενες μεταλλάξεις- είναι που έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση, με τα ρεκόρ κρουσμάτων και την αύξηση θανάτων και διασωληνωμένων, επιβεβαιώνοντας ότι ο εμβολιασμός, όσο αναγκαίος κι απαραίτητος είναι, άλλο τόσο δεν αρκεί από μόνος του για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Κι αν τελικά, επιλογή της κυβέρνησης είναι η ανοσία της αγέλης, “γιατί τα μέτρα είναι πολυτέλεια", τότε η επιλογή των εργαζομένων, του λαού, είναι χωρίς καθυστέρηση να δυναμώσει την πάλη για να επιβάλει ο ίδιος μέτρα προστασίας της ζωής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου