* Κύριε Γκαργκάνα, πού βαδίζει αυτή η κυβέρνηση;
- Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου βαδίζει προς τις κάλπες πολιτικά και οικονομικά χρεοκοπημένη. Το σκάνδαλο Μπαλτάκου σημαίνει ότι η Ν.Δ. του Σαμαρά κουβαλάει στις πλάτες της το χειρότερο παρακρατικό φορτίο από την εποχή που η ΕΡΕ πήγε στις κάλπες του 1963 φορτωμένη με τη δολοφονία Λαμπράκη. Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου.
Ο Παύλος Φύσσας και ο Σαχζάτ Λουκμάν μπορεί να μην ήταν μαχητές του διαμετρήματος Λαμπράκη, αλλά οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής ξεπερνούν το αίσχος της Καρφίτσας. Οι ευθύνες για τη συγκάλυψη των εγκλημάτων ανήκουν ολοκληρωτικά στον κάθε Δένδια και Αθανασίου, έστω κι αν ο Μπαλτάκος έφυγε.
Εξίσου μεγάλη είναι η οικονομική χρεοκοπία. Η πολυδιαφημισμένη «έξοδος στις αγορές» έδειξε ότι η αναχρηματοδότηση του χρέους θα γίνεται με επιτόκια κοντά στο 5% και αυτό δεν είναι βιώσιμο με καμιά κυβέρνηση. Η επιμονή σε αυτόν το δρόμο έχει να φέρει μόνο χειρότερες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, σχολεία και νοσοκομεία.
* Ο λαϊκός κόσμος έχει να προσμένει από τις κάλπες;
- Αντίθετα με τη συγκυβέρνηση, ο κόσμος πηγαίνει προς τις κάλπες γεμάτος προσδοκίες. Οσοι νόμιζαν ότι θα σκύψει το κεφάλι έπεσαν έξω. Κάθε τροϊκανή ή φασιστική επίθεση βρήκε μπροστά της εργατικές αντιστάσεις.
Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, οι διοικητικοί των ΑΕΙ, οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ, οι εκπαιδευτικοί μαζί με τους σχολικούς φύλακες και τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών πάλεψαν και παλεύουν ηρωικά κερδίζοντας την εκτίμηση όλων μας. Το ίδιο ισχύει για τους αντιφασίστες και αντιφασίστριες σε κάθε γειτονιά.
Αν οι Μιχαλολιάκοι έχουν αρχίσει να πηγαίνουν εκεί που τους αξίζει, στη φυλακή, αυτό είναι έργο των χιλιάδων που βγήκαν στους δρόμους όταν δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας και όλων όσοι δεν αφήσαμε τη δολοφονία του Λουκμάν να μείνει στο σκοτάδι. Οσο και να σκυλιάζουν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής με μηνύσεις όπως αυτή κατά της Εργατικής Αλληλεγγύης και εμένα προσωπικά, που εκδικάζεται αυτές τις μέρες, έχουν χάσει τη μάχη των δρόμων. Τα τάγματα εφόδου βρίσκονται απομονωμένα και υπό δικαστική έρευνα.
Ολα αυτά μπορούν και πρέπει να μεταφραστούν στις κάλπες με μαζικό μαύρισμα των υποψήφιων της συγκυβέρνησης. Η στροφή αριστερά πρέπει να εκφραστεί και εκεί. Από εκεί και πέρα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διεκδικεί το ρόλο της δύναμης που αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για τη συνέχεια. Με διπλή έννοια.
* Γιατί ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Και όχι ΣΥΡΙΖΑ ή ΚΚΕ;
- Πρώτον, γιατί είναι δύναμη που οργανώνει την αλληλεγγύη σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης εκεί που μετράει περισσότερο, στη βάση. Η συμβολή της σε αυτόν τον τομέα είναι πολύ μεγαλύτερη από τις δυνάμεις της, επειδή οι άλλες ηγεσίες της αριστεράς θέτουν όρους και προϋποθέσεις.
Το ΚΚΕ αποκήρυξε ως τυχοδιωκτικές τις απεργίες των εκπαιδευτικών της ΟΛΜΕ και των διοικητικών ΑΕΙ-ΤΕΙ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έτρεξε να τις κλείσει, υποτιμώντας τη δυναμική του κόσμου.
Δεύτερον, γιατί διευρύνει τους ορίζοντες της ανατροπής που επιθυμούμε όλοι δίνοντάς τους αντικαπιταλιστικές διαστάσεις. Για να απαλλαγούμε από τα δεσμά των μνημονίων, πρέπει να διαγράψουμε το χρέος και να αποδεσμευτούμε από το ευρώ και την Ε.Ε. Τυχόν δέσμευση να αποπληρώνουμε το 95% του χρέους όπως λέει π.χ. ο Σταθάκης, έστω και με ρήτρα ανάπτυξης, σημαίνει ασήκωτο φορτίο για γενιές ολόκληρες.
Για να αντιμετωπίσουμε τους εκβιασμούς και τη φυγάδευση κεφαλαίων χρειαζόμαστε εργατικό έλεγχο και κρατικοποίηση των τραπεζών που τις έχουμε πληρώσει χρυσές.
Το πιο ρεαλιστικό σενάριο είναι ότι μαυρίζουμε τον Σαμαρά στις κάλπες και συνεχίζουμε οργανώνοντας τις μάχες για να μη μείνει η ανατροπή στα μισά του δρόμου. Αυτό είναι το νόημα της ψήφου στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Πάνος Γκαργκάνας (υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ, Διευθυντής της εφ. ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ)
Πηγή : enet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου