ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Προχωράμε – Με “Οξυγόνο” Από Τον Μαρξισμό

Η συνταρακτική έκρηξη του μαζικού κινήματος που κλιμακώθηκε με την Πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη φτάνει σε ένα σταυροδρόμι. Η κυβέρνηση των δολοφόνων, μετά την ψηφοφορία στη Βουλή για την πρόταση μομφής που δεν πέρασε, παριστάνει ότι «άκουσε το μήνυμα» και άρα τέρμα οι κινητοποιήσεις, «όσο φωνάξατε, φωνάξατε- τώρα επιστροφή στην καθημερινότητα».

Πολύ θα ήθελε ο Μητσοτάκης να ενισχύσει αυτή την πίεση με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, αλλά στην πράξη ο ανασχηματισμός λειτουργεί σαν πρόκληση. Όχι μόνο γιατί έρχεται αμέσως μετά την ορκωμοσία του Τασούλα στην Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά και επειδή οι βασικοί ενορχηστρωτές του «μπαζώματος» παραμένουν αμετακίνητοι με Φλωρίδη στο Δικαιοσύνης και Χρυσοχοϊδη στο ΠροΠο. Ακόμα χειρότερα, ο Βορίδης πάει στο Μετανάστευσης σε μια ευθεία πρόκληση κόντρα στο κίνημα που απαιτεί να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι της Πύλου. Ουσιαστικά, ο ανασχηματισμός προσπαθεί να βολέψει τις εσωκομματικές ισορροπίες της Νέας Δημοκρατίας μοιράζοντας πόστα σε όλες τις «οικογένειές» της, από τους Κεφαλογιάννηδες ως τους Δαβάκηδες. Αλλά ακόμα και έτσι δεν ξέφυγε από το φιάσκο με τον «υφυπουργό της μιας μέρας» Αρίστο Δοξιάδη. Είναι μια κυβέρνηση μισητή από όποια άκρη κι αν την πιάσεις.

Πώς συνεχίζουμε;

Δικαιολογημένα, για χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες αυτή τη στιγμή μπαίνει πιεστικά το ερώτημα: Πώς συνεχίζουμε για να φτάσει αυτό το τεράστιο κίνημα στη νίκη;

Από τον χώρο της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης εκφράζονται απόψεις ότι ο κόσμος μπορεί να έχει αρχίσει να κουράζεται με τις συνεχείς κινητοποιήσεις και γι’ αυτό καλύτερα να κρατήσουμε δυνάμεις για την τελική ευθεία προς τις εκλογές, που αργά ή γρήγορα θα έρθουν.

Αυτή τη συλλογιστική την έχουμε ξαναδεί με άσχημα αποτελέσματα πριν από δυο χρόνια. Και τότε, αμέσως μετά το έγκλημα στα Τέμπη, η οργή έκφράστηκε μαζικά και στις 28 Φλεβάρη και στις 8 Μάρτη 2023. Αλλά στη συνέχεια, στο όνομα της πορείας προς τις εκλογές, μπήκε χειρόφρενο και στις φοιτητικές καταλήψεις και στις απεργίες, αφήνοντας τα περιθώρια στον Μητσοτάκη να πάει για το «41 τακατό».

Οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες που έχουμε ζωντανή αυτήν την εμπειρία δεν πρέπει να αφήσουμε να επαναληφθούν τα ίδια. Και μπορούμε να το πετύχουμε με τη βοήθεια της επαναστατικής θεωρίας και πρακτικής του Μαρξισμού. Εκεί βρίσκεται το πολύτιμο «οξυγόνο» που έχουμε ανάγκη για να νικήσουμε.

Ο Μαρξ και ο Ένγκελς είναι αυτοί που διακήρυξαν ότι η εργατική τάξη είναι το υποκείμενο, ο «ιστορικός νεκροθάφτης του καπιταλισμού», ο πρωταγωνιστής της κοινωνικής αλλαγής. Οι απόψεις που είχαν τρέξει να πουν ότι η εργατική τάξη έχει εξατομικοποιηθεί και βρίσκεται «στον καναπέ» διαψεύστηκαν με πάταγο. Το νήμα του Μαρξ και του Ένγκελς είναι επίκαιρο ξανά σήμερα.

Το ίδιο επικαιρη είναι η Ρόζα Λούξεμπουργκ που μας είχε προειδοποιήσει ότι ο κοινοβουλευτικός και ο επαναστατικός δρόμος δεν οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα. Λάθος η αντίληψη ότι ο ένας είναι αργός αλλά σταθερός ενώ ο άλλος είναι ριψοκίνδυνος. Ο κοινοβουλευτικός δρόμος δεν φτάνει στην ανατροπή ακόμα και στις πιο ευνοϊκές συνθήκες και το ζήσαμε αυτό το 2015 όταν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ποδοπάτησε το 62% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.

Πολύς λόγος γίνεται για εκλογικά «Μέτωπα», άλλοι τα ονομάζουν «Κεντροαριστερά» και άλλοι «Λαϊκά». Τώρα είναι η ώρα για να θυμηθούμε την επαναστατική παράδοση του Λένιν και του Τρότσκι που έδειξαν στη θεωρία και στην πράξη τι σημαίνει Ενιαίο Μέτωπο. Τι σημαίνει ότι δεν διασπάμε τις κινητοποιήσεις σε χωριστές συγκεντρώσεις, αντίθετα βαδίζουμε μαζί και συνδέουμε τις μάχες από μέτωπο σε μέτωπο και από συνέχιση σε κλιμάκωση. Όπως ξεσηκωθήκαμε όλοι/όλες/όλα μαζί στις 28 Φλεβάρη, έτσι και στις 8 Μάρτη και στις 22 Μάρτη και στις 9 Απρίλη. Δυνατά και απεργιακά ενάντια στους δολοφόνους που σκοτώνουν για τα κέρδη και με τις ιδιωτικοποιήσεις και με τον σεξισμό και με τον ρατσισμό.

Στην καρδιά της προσπάθειας αυτής βρίσκεται η οργάνωση του πρωτοπόρου κομματιού σε επαναστατικό κόμμα, όπως έδειξε στη θεωρία και στην πράξη ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι, οδηγώντας την Οκτωβριανή επανάσταση στη νίκη. Σε αυτήν την παράδοση αναφέρεται το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα και αυτό το πολύτιμο «οξυγόνο» σας προσκαλούμε να ανασάνουμε μαζί στο τετραήμερο φεστιβάλ επαναστατικών ιδεών ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ 2025 στις 22-25 Μάη στη Νομική στην Αθήνα.