Το Εditorial Της «Εργατικής Αριστεράς» Που Κυκλοφορεί (φύλλο Νο 503)

                                      

                                     

Έχουμε μπει στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου, στις τελευταίες εβδομάδες πριν τις ευρωεκλογές.

Οι κε­ντρο­δε­ξιές, οι φι­λε­λεύ­θε­ρες και  οι σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές δυ­νά­μεις που συ­νέ­κλι­ναν δη­μιουρ­γώ­ντας το λε­γό­με­νο «ακραίο κέ­ντρο» και δια­μόρ­φω­σαν (ως εθνι­κές κυ­βερ­νή­σεις) και ενέ­κρι­ναν (ως πλειο­ψη­φία της ευ­ρω­βού­λης) την νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη, ρα­τσι­στι­κή, μι­λι­τα­ρι­στι­κή αρ­χι­τε­κτο­νι­κή του ιμπε­ρια­λι­στι­κού μη­χα­νι­σμού της ΕΕ, θα επι­διώ­ξουν την κα­τα­γρα­φή μιας κά­ποιας εκλο­γι­κής «νο­μι­μο­ποί­η­σης» της πο­ρεί­ας που έχει πάρει η ΕΕ τα τε­λευ­ταία χρό­νια και με ταχύ βήμα κλι­μά­κω­σης τους τε­λευ­ταί­ους μήνες, με το νέο ρα­τσι­στι­κό Σύμ­φω­νο Με­τα­νά­στευ­σης, την επα­να­φο­ρά Συμ­φώ­νου Στα­θε­ρό­τη­τας και τις απο­φά­σεις για πο­λε­μι­κές δα­πά­νες. 

Οι διά­φο­ρες φυλές της ευ­ρω­παϊ­κής ακρο­δε­ξιάς, σε ανη­συ­χη­τι­κή τρο­χιά πραγ­μα­τι­κής ενί­σχυ­σης σε πολ­λές χώρες και με με­γά­λη προϊ­στο­ρία «υπερ-από­δο­σης» στις ευ­ρω­ε­κλο­γές, φι­λο­δο­ξούν να κα­τα­γρά­ψουν σε ευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο ένα ρεύμα «αντί­δρα­σης» στους φε­μι­νι­στι­κούς αγώ­νες, στις οι­κο­λο­γι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, στην ενί­σχυ­ση της ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ ορα­τό­τη­τας, στη με­τα­νά­στευ­ση και στη διεκ­δί­κη­ση για ίσα δι­καιώ­μα­τα, αξιο­ποιώ­ντας την υιο­θέ­τη­ση σο­βα­ρών τμη­μά­των της αντι­δρα­στι­κής ατζέ­ντας τους από το «κέ­ντρο» για να πιέ­σουν για ακόμα πιο αντι­δρα­στι­κές πο­λι­τι­κές, στο όνομα της υπε­ρά­σπι­σης μιας κά­ποιας λευ­κής, «αρ­ρε­νω­πής», εξο­ρυ­κτι­κά απε­νο­χο­ποι­η­μέ­νης απέ­να­ντι στον «οι­κο­λο­γι­κό εξ­τρε­μι­σμό», συχνά «χρι­στια­νι­κής», πάντα όμως… νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης Ευ­ρώ­πης. Όπως λέει το μότο της Με­λό­νι: «Πα­τρί­δα, Θεός, Οι­κο­γέ­νεια, Επι­χει­ρή­σεις». 

Η ενί­σχυ­ση της Αρι­στε­ράς, ιδιαί­τε­ρα των δυ­νά­με­ων που στέ­κο­νται απέ­να­ντι στα σχέ­δια του «ακραί­ου κέ­ντρου» των Βρυ­ξελ­λών, ενώ δια­τη­ρούν απο­φα­σι­στι­κό μέ­τω­πο απέ­να­ντι στην ακρο­δε­ξιά και τις ιδέες της, θα είναι ση­μα­ντι­κή σε αυτό το τοπίο. Τα νέα σε αυτό το μέ­τω­πο δεν είναι καλά, με την ευ­ρω­παϊ­κή ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά να αντι­με­τω­πί­ζει διά­φο­ρες κρί­σεις ή πο­λι­τι­κές συγ­χύ­σεις –αλλά η ανά­γκη ισχυ­ρο­ποί­η­σης φωνών αρι­στε­ρής-ερ­γα­τι­κής-διε­θνι­στι­κής αμ­φι­σβή­τη­σης της ΕΕ πα­ρα­μέ­νει επι­τα­κτι­κή. 

Ασφα­λώς, είναι γνω­στό ότι η ευ­ρω-κάλ­πη συ­νή­θως λει­τουρ­γεί ως «πα­νε­θνι­κή, επί­ση­μη, δη­μο­σκό­πη­ση», ως ένα (έστω διε­θλα­σμέ­νο από τον χα­ρα­κτή­ρα της ανα­μέ­τρη­σης) μέ­τρη­μα εκλο­γι­κής δύ­να­μης με το βλέμ­μα στις εσω­τε­ρι­κές πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις.

Στην Ελ­λά­δα, έχου­με βγει από τον μακρύ εκλο­γι­κό κύκλο του 2023 και τις άμε­σες πο­λι­τι­κές του συ­νέ­πειες (κρίση/διά­σπα­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δια­γκω­νι­σμός με το ΠΑΣΟΚ, μα­ζι­κή κοι­νο­βου­λευ­τι­κή εκ­προ­σώ­πη­ση της ακρο­δε­ξιάς), ενώ έχου­με δια­νύ­σει το πρώτο έτος της δεύ­τε­ρης θη­τεί­ας Μη­τσο­τά­κη σε ένα τοπίο γε­μά­το επι­θέ­σεις αλλά και ση­μα­ντι­κές αντι­στά­σεις. Τον Ιούνη, θα κρι­θεί/με­τρη­θεί από ποια «θέση» θα ξε­κι­νή­σει η κάθε πο­λι­τι­κή δύ­να­μη και ο κάθε πο­λι­τι­κός «χώρος» τον πο­λι­τι­κό αγώνα που θα ξε­δι­πλω­θεί στη διάρ­κεια της θη­τεί­ας Μη­τσο­τά­κη που ανα­μέ­νε­ται «καυτή». 

Πρώτο ζη­τού­με­νο πα­ρα­μέ­νει να βγει από αυτή τη δο­κι­μα­σία το δεξιό κυ­βερ­νη­τι­κό κόμμα με ψα­λι­δι­σμέ­να φτερά, με ένα απο­τέ­λε­σμα που θα επι­τεί­νει την ει­κό­να φθο­ράς και στα­δια­κής «απο­συ­σπεί­ρω­σης» του κοι­νω­νι­κού μπλοκ που στή­ρι­ξε την αυ­το­δύ­να­μη νίκη του Μη­τσο­τά­κη το 2023. Ασφα­λώς αυτός το στό­χος συν­δυά­ζε­ται με την επι­δί­ω­ξη να κοπεί ο δρό­μος στα ακρο­δε­ξιά κόμ­μα­τα, που επι­διώ­κουν να πα­ρου­σια­στούν ως ο «πόλος δια­μαρ­τυ­ρί­ας» για τα συ­ντη­ρη­τι­κά ακρο­α­τή­ρια. 

Αυτός ο δι­πλός στό­χος περνά από την ενερ­γο­ποί­η­ση του δικού μας κό­σμου –του «λαού της Αρι­στε­ράς» και των τα­ξι­κών δυ­νά­με­ων στις οποί­ες ανα­φέ­ρε­ται, των ερ­γα­ζό­με­νων στρω­μά­των των οποί­ων η απο­συ­σπεί­ρω­ση/από­συρ­ση από τις εκλο­γι­κές μάχες διευ­κό­λυ­νε τη δεξιά με­τα­τό­πι­ση του κε­ντρι­κού πο­λι­τι­κού συ­σχε­τι­σμού. 

Αυτόν το στόχο δεν μπο­ρούν να εξυ­πη­ρε­τή­σουν απο­τε­λε­σμα­τι­κά οι δυ­νά­μεις της κε­ντρο­α­ρι­στε­ρής αντι­πο­λί­τευ­σης. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ του Κα­σε­λά­κη φαί­νε­ται ότι θα δια­γκω­νι­στούν για τη δεύ­τε­ρη θέση και τον ενι­σχυ­μέ­νο ηγε­τι­κό ρόλο σε ένα «προ­ο­δευ­τι­κό στρα­τό­πε­δο» το οποίο δεί­χνει απο­λύ­τως ανί­κα­νο να πεί­σει ως εναλ­λα­κτι­κή στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη Δεξιά. 

Το μή­νυ­μα που θέ­λου­με να βγει από την μέ­τρη­ση δυ­νά­με­ων στην ευ­ρω-κάλ­πη του Ιούνη είναι ένα μή­νυ­μα ενί­σχυ­σης της αρι­στε­ρής-μα­χη­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης στην κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη, ενί­σχυ­σης όσων στέ­κο­νται έξω από τα ασφυ­κτι­κά πλαί­σια δια­χεί­ρι­σης της υπάρ­χου­σας κα­τά­στα­σης και δη­λώ­νουν τη διά­θε­ση να την αμ­φι­σβη­τή­σουν. Γνω­ρί­ζο­ντας τα λάθη, τις αδυ­να­μί­ες, τις πο­λι­τι­κές επι­λο­γές που βα­ραί­νουν το κάθε ένα από τα δια­θέ­σι­μα ψη­φο­δέλ­τια που εξυ­πη­ρε­τούν αυτό τον στόχο (ΚΚΕ, συμ­μα­χία του ΜΕ­ΡΑ­25 με την ΛΑΕ και την Αντα­γω­νι­στι­κή Αρι­στε­ρά, ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ), θα πα­λέ­ψου­με για την εκλο­γι­κή τους ενί­σχυ­ση. 

Αλλά για να έχει πραγ­μα­τι­κό αντί­κτυ­πο ένα καλό εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα για αυτό το «φάσμα», για να απο­δει­χθεί χρή­σι­μο στους «από κάτω» ένα  κα­λύ­τε­ρο πλα­σά­ρι­σμα της Αρι­στε­ράς σε αυτές τις «προ­κρι­μα­τι­κές» εκλο­γές, θα χρεια­στεί να αλ­λά­ξουν πολλά ώστε να μπο­ρέ­σου­με να αντα­πο­κρι­θού­με στις ανά­γκες του υπό­λοι­που «αγώνα».  

Χρειά­ζε­ται η συ­ντο­νι­σμέ­νη δράση και πα­ρέμ­βα­ση μέσα στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, για να διευ­κο­λυν­θεί η τάση επα­νεμ­φά­νι­σης της ερ­γα­τι­κής αγω­νι­στι­κό­τη­τας και να ξε­πε­ρα­στούν εμπό­δια και τρι­κλο­πο­διές που την εμπο­δί­ζουν ή την κα­τα­κερ­μα­τί­ζουν. Για να διεκ­δι­κη­θεί στα σο­βα­ρά και με μα­ζι­κούς όρους η ανα­γκαία ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας, με αγώ­νες για γεν­ναί­ες-πραγ­μα­τι­κές αυ­ξή­σεις και συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις. 

Είναι ανα­γκαία η συ­στη­μα­τι­κή κοινή πα­ρέμ­βα­ση στο πα­νε­πι­στή­μιο, για να μπο­ρέ­σει να με­του­σιω­θεί σε διαρ­κή συλ­λο­γι­κή δράση η πα­ρα­κα­τα­θή­κη της ενερ­γο­ποί­η­σης των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων στη μάχη ενά­ντια στα ιδιω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια, για να με­του­σιω­θούν σε μά­χι­μη δύ­να­μη τα καλά εκλο­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων, που στις 22 Μάη πρέ­πει να πε­ρι­φρου­ρη­θούν και να ενι­σχυ­θούν.    

Χρειά­ζε­ται προ­σή­λω­ση και δέ­σμευ­ση στην κοινή δράση στα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα: Ο αγώ­νας του φε­μι­νι­στι­κού κι­νή­μα­τος για προ­στα­σία ενά­ντια στις γυ­ναι­κο­κτο­νί­ες, η υπε­ρά­σπι­ση των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ διεκ­δι­κή­σε­ων, η συ­στη­μα­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση με τον ρα­τσι­σμό (με δια­χρο­νι­κό ση­μείο ανα­φο­ράς το Αντι­ρα­τσι­στι­κό Φε­στι­βάλ), η συ­γκε­κρι­μέ­νη αντι­πα­ρά­θε­ση με τις εφαρ­μο­σμέ­νες κυ­βερ­νη­τι­κές πο­λι­τι­κές για το πε­ρι­βάλ­λον (από τις εξο­ρύ­ξεις στις ανε­μο­γεν­νή­τριες κι από την αδρά­νεια απέ­να­ντι στην κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή στην εγκλη­μα­τι­κή εγκα­τά­λει­ψη κάθε μέ­τρου προ­στα­σί­ας απέ­να­ντι στις συ­νέ­πειές της) δεν είναι κα­θό­λου «δευ­τε­ρεύ­ο­ντα ζη­τή­μα­τα». Χρειά­ζο­νται την απο­φα­σι­στι­κή στή­ρι­ξη όλων των δυ­νά­με­ων και την κοινή πο­λι­τι­κή προ­σπά­θεια για την ενί­σχυ­ση του ρι­ζο­σπα­στι­σμού τους. 

Θα πρέ­πει να ανα­με­τρη­θού­με με τα αντι­πο­λε­μι­κά κα­θή­κο­ντα που μας θέτει η σκλη­ρή εποχή στην οποία έχουν μπει οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί: Με τη συ­στη­μα­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση στην κούρ­σα εξο­πλι­σμών και με «ση­μαία» την αλ­λη­λεγ­γύη στην Πα­λαι­στί­νη, ένα κο­ρυ­φαίο μέ­τω­πο της επο­χής μας στο οποίο δεν έχουν ακόμα γίνει όσα του αντι­στοι­χούν. 

Η κοινή δράση και πρω­το­βου­λία των ορ­γα­νώ­σε­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς σε αυτά τα μέ­τω­πα είναι ανα­γκαία. Μέσα από αυτήν θα μπο­ρέ­σου­με να στα­θού­με επαρ­κώς απέ­να­ντι στις με­γά­λες προ­κλή­σεις που φέρ­νει η συ­νέ­χεια της θη­τεί­ας Μη­τσο­τά­κη, αλλά και να χτί­σου­με την πο­λι­τι­κή δύ­να­μη που θα διεκ­δι­κή­σει στα σο­βα­ρά την ανα­τρο­πή της πο­λι­τι­κής της και των συ­σχε­τι­σμών.