ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Ο Τσίπρας Στη Θεσσαλονίκη : Πιο Πολύ Συνέχεια Παρά Αλλαγή

Η εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη ήταν ακ-ροβατική. Με δοσμένο ότι η προεκλογική εκστρατεία έχει ξεκινήσει, ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να δώσει τόνο προσδοκίας ότι έρχονται αλλαγές με το σύνθημα «Δικαιοσύνη παντού». Αλλά ο στενός κορσές της «συνέχειας του κράτους» και ιδιαίτερα της οικονομικής πολιτικής έμεινε άθικτος και δύσκολα κρύβεται πίσω από εξωραϊσμούς.

Ίσως η πιο χαρακτηριστική στροφή που έκανε ο Αλέξης ήταν η δήλωση ότι αν η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επιδιώξει να σχηματίσει μια «κυβέρνηση των ηττημένων». Ξαφνικά, η απλή αναλογική χάνει το νόημά της. Το άθροισμα των ποσοστών ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΜέΡΑ25 μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το σύνολο της Δεξιάς, αλλά η ΝΔ ως το πρώτο κόμμα διατηρεί το προνόμιο να σχηματίσει κυβέρνηση. Αποδοχή της βασικής αρχής του καλπονοθευτικού πλειοψηφικού συστήματος δηλαδή. Ξεκάθαρη υποχώρηση στις πιέσεις του Μητσοτάκη που βάφτισε το σενάριο μιας κυβέρνησης συνεργασίας των άλλων κομμάτων «τερατογέννηση». Δεν σκέφτηκαν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε καν να καταγγείλουν την υποκρισία της ΝΔ που δεν λέει κουβέντα για την πραγματική «τερατογέννηση» στη Σουηδία, όπου η Σοσιαλδημοκρατία ήρθε πρώτο κόμμα αλλά παραιτείται για να αφήσει να σχηματίσουν κυβέρνηση η Δεξιά μαζί με τους φασίστες!

Όλα για την πρωτιά στις κάλπες, λοιπόν. Αλλά ακόμη κι έτσι, το «όλα» δεν είναι καθόλου όλα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ΝΔ κατηγόρησε τον Τσίπρα ότι μοιράζει υποσχέσεις που θα κοστίσουν πανάκριβα. Τα πραγματικά νούμερα, όμως, δείχνουν ότι το καθαρό κόστος των εξαγγελιών φτάνει τα 5,5 δις ευρώ, δηλαδή τόσο ακριβώς όσο και οι υποσχέσεις του Μητσοτάκη για επιδοτήσεις την περασμένη βδομάδα. Μητσοτάκης και Τσίπρας αποδέχονται τα ίδια δημοσιονομικά περιθώρια γιατί δεσμεύονται να τηρήσουν τον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού το 2023, όπως απαιτούν οι μνημονιακές δεσμεύσεις για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους.

Προφανώς η αποδοχή τέτοιων δεσμεύσεων σημαίνει φραγμός σε πραγματικές ριζικές αλλαγές, όπως η απαλλοτρίωση των κερδοσκόπων. Η κρατικοποίηση των εταιρειών ενέργειας και των τραπεζών χωρίς αποζημίωση για τους μετόχους είναι ένα κεντρικό αντικαπιταλιστικό αίτημα που είναι υπερώριμο. Έχουμε πληρώσει ξανά και ξανά πολύ ακριβά και για τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών και για τα τρελά κέρδη των πετρελαιάδων-εφοπλιστών που ελέγχουν και την ηλεκτρική ενέργεια και τις ΑΠΕ. Αλλά αυτή η ρήξη είναι ταμπού- το «δικαιοσύνη παντού» σταματάει μπροστά σε αυτές τις πύλες.

Στρατηγική επιλογή

Δυστυχώς, αυτή η στρατηγική επιλογή σημαίνει ότι η δικαιοσύνη σκοντάφτει σε όλους τους τομείς των εξαγγελιών του Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη.

Τι θα γίνει με την ΕΥΠ που αναδεικνύεται ως καρδιά του σύγχρονου «παρακράτους»; Θα περάσει από την εποπτεία του Μαξίμου στη εποπτεία της Κατεχάκη! Πάλι καλά που δεν υποσχέθηκαν να τη βαφτίσουν «ανεξάρτητη αρχή».

Τι θα γίνει με τις κορυφές της «ανεξάρτητης Δικαιοσύνης»; Θα ελέγχονται οι διορισμοί τους διακομματικά από το προεδρείο της Βουλής για να μονιάσουν οι Πλεύρηδες με τους Παπαγγελόπουλους.

Τι θα γίνει για να αντιμετωπιστούν οι αποκλεισμοί των μεταναστών και των προσφύγων; Θα μπαίνουν πιο εύκολα θέματα στις εξετάσεις για ιθαγένεια! Ίσως να καθιερωθούν και εξετάσεις στα σύνορα στον Έβρο και στο Αιγαίο. Το άνοιγμα των συνόρων ούτε καν μπαίνει στη συζήτηση, ούτε καν ως λύση για το «δημογραφικό».

Όσο για δικαιοσύνη για τις γυναίκες, οι δολοφονίες τους θα ονομάζονται «γυναικοκτονίες», αλλά τα δεσμά της οικογένειας ενισχύονται, γιατί η λύση για το δημογραφικό είναι να επιδοτηθούν οι γυναίκες ως παιδομηχανές.

Άλλωστε, το «δημογραφικό» είναι πρόβλημα «εθνικό», δηλαδή απειλή για την άμυνα της χώρας που δεν θα έχει αρκετούς νέους για να στρατευτούν. Ούτε μια λέξη όμως δεν είχε ο Αλέξης για μείωση των εξοπλισμών, για ακύρωση των εξωφρενικών προγραμμάτων του Μητσοτάκη που έχουν διπλασιάσει αυτές τις δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Και μόνο η ακύρωση των παραγγελιών για τα Ραφάλ θα ήταν αρκετή για να εμφανίσει πλεόνασμα ο προϋπολογισμός. Η κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση για τους μετόχους δεν επιβαρύνει ούτε ένα ευρώ τον προϋπολογισμό. Όλα τα «δημοσιονομικά περιθώρια» θα μπορούσαν να δοθούν για αυξήσεις στις κοινωνικές δαπάνες για δημόσια Υγεία, Παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες. Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα δίνει τις λύσεις που δεν τολμάει πλέον ούτε να πλησιάσει η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Καιρός να το κάνουμε κτήμα όλων των εργατών και των εργατριών που παλεύουν και ετοιμάζονται για την Πανεργατική Απεργία και τη συνέχειά της.