ΠΑΝΘΗΡΑΣ * 29

* Ιστοσελίδα Ενημέρωσης Της Μαχόμενης Αριστεράς Για Τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ * Για επικοινωνία : thanasis.ane@gmail.com * Οι δημοσιεύσεις δεν εκφράζουν και τις απόψεις της ιστοσελίδας * Αριστερά και Ενιαίο Μέτωπο Ενάντια στην Βαρβαρότητα*

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2022

17/2/22 - Διακήρυξη Της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης Για Την Κρίση Στην Ουκρανία

1. Η κρίση στην Ουκρανία έχει φέρει την Ευρώπη πιο κοντά σε ένα τρομακτικό πόλεμο. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια αντιπαράθεση ανάμεσα στο πιο ισχυρό ιμπεριαλιστικό μπλοκ στον κόσμο, τις ΗΠΑ και τους ευρωπαίους συμμάχους τους με τη Ρωσία, μια ασθενέστερη ιμπεριαλιστική δύναμη που διατηρεί ωστόσο τη βαναυσότητά της. Η Ουκρανία είναι ένα απλό πιόνι και για τις δυο πλευρές. Η εργατική τάξη δεν έχει συμφέρον στη νίκη της μιας ή της άλλης πλευράς σε αυτή τη σύγκρουση. Οι επαναστάτες σοσιαλιστές στις χώρες που εμπλέκονται σε αυτή, πρέπει να έχουν ως προτεραιότητα την αντίθεση στις «δικές τους» κυβερνήσεις.

2. Τη συγκεκριμένη κρίση πυροδότησε η απόφαση του Β. Πούτιν, του προέδρου της Ρωσίας, να συγκεντρώσει στρατεύματα στα σύνορα με την Ουκρανία. Δικαιολόγησε αυτή την απειλητική κίνηση εν μέρει επικαλούμενος τη μεγαλορωσική εθνικιστική μυθολογία για τον ιστορικό δεσμό Ρωσίας-Ουκρανίας και εν μέρει επαναλαμβάνοντας τις αιτιάσεις χρόνων για την επέκταση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. στα ανατολικά. Συγκεκριμένα, ο Πούτιν απαιτούσε δέσμευση ότι η Ουκρανία δε θα γίνει δεκτή στο ΝΑΤΟ και την απόσυρση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ από την κεντρική και ανατολική Ευρώπη.

 

3. Πράγματι, η επέκταση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με την ενσωμάτωση των περισσότερων πρώην σταλινικών κρατών στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη ήταν εφαρμογή της στρατηγικής των κυβερνήσεων Κλίντον και Μπους να προεκτείνουν την ισχύ του Δυτικού ιμπεριαλισμού βαθύτερα στην Ευρασία. Αυτή η πολιτική παραβίασε τις υποσχέσεις που είχε δώσει ο Τζέημς Μπέηκερ, υπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ στον Μ. Γκορμπατσόφ, τον τελευταίο πρόεδρο της ΕΣΣΔ το 1990 σε αντάλλαγμα με τη συναίνεση της ΕΣΣΔ για την ένταξη στο ΝΑΤΟ της επανενωμένης Γερμανίας.

4. Ο Πούτιν δεν είναι φίλος της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Είναι επικεφαλής ενός καταπιεστικού, νεοφιλελεύθερου καθεστώτος, επιστρατεύει το μεγαλορωσικό εθνικισμό ως ιδεολογικό στήριγμα και επιδιώκει την ανοικοδόμηση της ρωσικής στρατιωτικής ισχύος για τη διατήρηση της κυριαρχίας της Μόσχας στο «εγγύς εξωτερικό» όπως έγινε με τη συντριβή του κινήματος ανεξαρτησίας της Τσετσενίας, με τον πόλεμο στην Γεωργία το 2008, την κατάληψη της Κριμαίας το 2014, και την πρόσφατη επέμβαση στο Καζακστάν για το τσάκισμα των λαϊκών κινητοποιήσεων. Σε μεγαλύτερη ακτίνα, η ρωσική στρατιωτική ισχύς διέσωσε το βάρβαρο καθεστώς του αλ-Άσαντ στην Συρία.

5. Ωστόσο, η πλευρά που κλιμάκωσε την παρούσα κρίση ήταν η Ουάσιγκτον με την παρακίνηση της χαοτικής βρετανικής κυβέρνησης του Μπ. Τζόνσον. Η κυβέρνηση του Μπάηντεν αρνήθηκε να πάρει στα σοβαρά τα βασικότερα αιτήματα του Πούτιν, ύψωσε τους τόνους για τον κίνδυνο του πολέμου, προκαλώντας τη διαμαρτυρία ακόμα και της φιλοδυτικής κυβέρνησης της Ουκρανίας, και, σε συντονισμό με τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους της, ενίσχυσε τη στρατιωτική παρουσία της κοντά στα ρωσικά σύνορα.

6. Αν ξεσπούσε πράγματι ο πόλεμος το κυρίως θύμα θα ήταν ο λαός της Ουκρανίας. Υπέφερε τα πάνδεινα στη διάρκεια του 20ου αιώνα: από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τις στρατιωτικές επεμβάσεις ενάντια στη μπολσεβίκικη επανάσταση, από τη σταλινική κολεκτιβοποίηση στη δεκαετία του ’30 και από τη ναζιστική εισβολή στην ΕΣΣΔ το 1941. Το 1991 ο ουκρανικός λαός υλοποίησε το δικαίωμά του στην εθνική αυτοδιάθεση πυροδοτώντας τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Από τότε μέχρι σήμερα τη χώρα κυβερνάνε αντίπαλες συμμορίες ολιγαρχών που πότε κλίνουν προς την Ανατολή και πότε προς τη Δύση. Από το 2014 μεγάλες περιοχές στη νοτιοανατολική Ουκρανία έχουν μετατραπεί σε εμπόλεμη ζώνη ανάμεσα στην κυβέρνηση του Κιέβου και τους αντιπάλους της που υποστηρίζονται από τη Ρωσία. Ο ουκρανικός λαός δε χρειάζεται περισσότερους στρατούς, ούτε από το ΝΑΤΟ ούτε από τη Ρωσία!

7. Η κλιμάκωση της κρίσης στην Ουκρανία από τη Δύση συνδέεται με τον παγκόσμιο ανταγωνισμό ΗΠΑ και Κίνας. Ο Μπάηντεν θέλει να στείλει ένα μήνυμα στον Ζι Ζιπίνγκ, τον πρόεδρο της Κίνας ότι η Ουάσιγκτον δε πρόκειται να αποδεχτεί οποιαδήποτε απόπειρα του Πεκίνου να εντάξει βίαια τη Ταϊβάν στο κινέζικο κράτος. Ο Ζι απάντησε στηρίζοντας τον Πούτιν στην Ουκρανία. Αυτός ο ανταγωνισμός απειλεί με κατακερματισμό του διεθνούς συστήματος σε αντίπαλα ιμπεριαλιστικά μπλοκ, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες για ένα πόλεμο που μπορεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα.

8. Λέμε:

  • Όχι πόλεμο για την Ουκρανία!

  • Απόσυρση των δυνάμεων και του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας!

  • Όχι επέκταση του ΝΑΤΟ, διάλυσή του!

  • Αποστρατιωτικοποίηση της Ευρώπης!

  • Τέλος στις κούρσες των εξοπλισμών που καταβροχθίζουν πόρους που χρειαζόμαστε για να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια και την κλιματική αλλαγή!

9. Η πολιτική κληρονομιά στην οποία αναφερόμαστε είναι εκείνη των επαναστατών σοσιαλιστών που αρνήθηκαν να στηρίξουν τις αντιμαχόμενες πλευρές στο Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Με επικεφαλής του Β. Ι Λένιν και τη Ρ. Λούξεμπουργκ υποστήριζαν ότι η διεθνής σοσιαλιστική επανάσταση είναι η μόνη διέξοδος από ένα ιμπεριαλιστικό σύστημα στο οποίο η ανταγωνιστική συσσώρευση κεφαλαίου οδηγεί σε πολέμους. Ο Καρλ Λήμπνεχκτ, ο σύντροφος της Λούξεμπουργκ διατύπωσε το σύνθημα: «Ο κύριος εχθρός είναι στη χώρα μας». Αυτό πρέπει να είναι και το δικό μας σύνθημα.

Το Συντονιστικό της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης,

16 Φλεβάρη 2022

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου