Το «Eurogroup», η Συνόδος Κορυφής και οι συναντήσεις του πρωθυπουργού με τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τον Γιουνκέρ έδειξαν για πολλοστή φορά ότι καμία λύση προς όφελος των συμφερόντων του λαού δεν μπορεί να προέλθει μέσα από την επίδειξη υποχωρητικότητας στους τρομοκράτες και εκβιαστές του.
Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τέθηκαν από τους εκπροσώπους των τρομοκρατών – «θεσμών» δύο επιλογές εξίσου εφιαλτικές για τον ελληνικό λαό. Από τη μία πλευρά, μια νέα μνημονιακή συμφωνία, απροσδιόριστης ακόμα διάρκειας και δανειακού ποσού, με νέα βάρβαρα μέτρα λιτότητας σαν άμεσα προαπαιτούμενα. Από την άλλη, ένα επίσημο και συγκεκριμένο πλέον σχέδιο για μια «συντεταγμένη» έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, με τη συνοδεία «ανθρωπιστικής βοήθειας».
Οι δύο αυτές προτάσεις έδειξαν ακριβώς το αντίθετο από το σεβασμό στη δημοκρατική βούληση του ελληνικού λαού, που υποκριτικά εκφράζουν στις δηλώσεις τους οι αστοί ευρωπαίοι ηγέτες αμέσως μετά το δημοψήφισμα. Έδειξαν ταξικό μίσος, αυτή τη φορά πολλαπλασιασμένο με εκδικητικότητα για το νωπό, επαναστατικό μήνυμα του δημοψηφίσματος.
Το νέο στοιχείο στη στάση των ιμπεριαλιστικών «θεσμών», δηλαδή η ανοικτή και επίσημη πρόταση για μια «συντεταγμένη» έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, εκφράζει μια τριπλή δυσπιστία από την πλευρά τους. Προς την κυβέρνηση λόγω της αναμφισβήτητης επίδρασης που ασκούν πάνω της οι μαχητικές διαθέσεις της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, προς τον ελληνικό καπιταλισμό λόγω του ότι βαδίζει ολοταχώς προς μια νέα βαθειά ύφεση αδυνατώντας να αντέξει το βάρος των χρεών που ο ίδιος δημιούργησε, αλλά και προς τα εξαιρετικά μειωμένα συγκριτικά με το παρελθόν αποθέματα αυταπατών για την Ευρωζώνη ανάμεσα στον ελληνικό λαό, που δείχνει αποφασισμένος για επαναστατική αντίσταση, αντιλαμβανόμενος ότι το είδος του νομίσματος που θα αντικατοπτρίζει την εξαθλίωσή του είναι ένα γεγονός χωρίς σημασία.
Η επίσημη πλέον πρόταση της Κομισιόν για ένα «Grexit» διαλύει οριστικά τις ψευδαισθήσεις που είχε η κυβέρνηση πως θα μπορούσε να αποσπάσει παραχωρήσεις από την τρόικα υπό το φόβο ενός τέτοιου ενδεχομένου. Όπως υπομονετικά εξηγεί η Κομμουνιστική Τάση καιρό τώρα κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα, το «Grexit» μαζί με την αστάθεια που θα δημιουργήσει στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία είναι προτιμότερο για τους Γερμανούς και γενικότερα για τους βορειοευρωπαίους αστούς, από το ενδεχόμενο να κάνουν παραχωρήσεις σε μια κυβέρνηση με κορμό ένα αριστερό κόμμα και να συνεχίσουν να δανείζουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε ένα αστικό κράτος που δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρώσει το χρέος του. Ειδικότερα, από στενά οικονομική σκοπιά, γίνεται πια ολοφάνερο ότι ένα «συντεταγμένο Grexit» με ελαφρά ευνοϊκότερους για την Ελλάδα όρους εξυπηρέτησης του χρέους συγκριτικά με τους σημερινούς, θα μπορούσε να είναι η φθηνότερη δυνατή επιλογή για τους γερμανούς αστούς.
Οι Αμερικάνοι, οι Κινέζοι και λοιποί ανησυχούντες για ένα «Grexit» ιμπεριαλιστές, στην «πίεση» των οποίων ποντάρει η κυβέρνηση, δεν έχουν τον τελικό και αποφασιστικό λόγο, γιατί πολύ απλά δεν είναι αυτοί που έχουν χορηγήσει και θα κληθούν να χορηγήσουν δάνεια ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ στη χρεοκοπημένη καπιταλιστική Ελλάδα. Όσο για τη γαλλική και την ιταλική κυβέρνηση, αυτές λόγω των αυξημένων κρατικών τους χρεών πράγματι αντιτίθενται στο ενδεχόμενο ενός «Grexit», όμως επίσης αξιώνουν από την ελληνική κυβέρνηση νέα σκληρά μέτρα λιτότητας και σε κάθε περίπτωση, δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να συγκρουστούν με τους Γερμανούς αστούς για να γίνουν παραχωρήσεις σε μια κυβέρνηση με επικεφαλής ένα αριστερό κόμμα.
Ακόμα και αν τελικά η κυβέρνηση υποκύψει οριστικά και δεχτεί να υπογράψει μια νέα βάρβαρη μνημονιακή συμφωνία, το είδος της συμφωνίας που θα πρέπει να αναμένεται, θα δομείται με βάση την αρχή «τα λιγότερα δυνατά ποσά για τα σκληρότερα δυνατά μέτρα», στο πλαίσιο μια γενικότερης κατεύθυνσης η Ελλάδα στο εξής να «στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις». Αυτό με δεδομένη την εξαιρετική αδυναμία του ελληνικού καπιταλισμού, σημαίνει ότι η πορεία προς το «Grexit» είναι πλέον αναπότρεπτη και κάθε συμφωνία σε τελική ανάλυση θα ισοδυναμεί απλά με το κέρδισμα λίγου ακόμα χρόνου.
Ο ελληνικός λαός ασφαλώς δεν ανέμενε αληθινό σεβασμό από τους εκβιαστές – «θεσμούς». Από την κυβέρνηση όμως, την οποία τροφοδότησε με μια νωπή λαϊκή εντολή για αντίσταση, είχε εντελώς διαφορετικές απαιτήσεις. Η υποχωρητική στάση της κυβέρνησης στη Σύνοδο Κορυφής αποτέλεσε το επιστέγασμα και τη φυσική συνέχεια μιας γενικότερης στάσης, που είναι εντελώς αντίθετη ως προς τη λαϊκή εντολή του εκκωφαντικού 61,3% της Κυριακής.
Η στάση αυτή έγινε εμφανής από τις πρώτες κιόλας δηλώσεις του πρωθυπουργού την Κυριακή το βράδυ, στις οποίες το επαναστατικό «όχι» του λαού μετατράπηκε από μια σαφή εντολή για ρήξη σε ένα παθητικό «ναι» σε μια νέα μνημονιακή συμφωνία. Την επόμενη μέρα, η παραβίαση της λαϊκής εντολής έγινε ακόμα πιο απροκάλυπτη μέσα από το κοινό ανακοινωθέν εθνικής ενότητας που υπέγραψε η κυβέρνηση με τους αστούς μνημονιακούς ηγέτες, οι οποίοι μαζί με την τρόικα τρομοκρατούσαν και εκβίαζαν το λαό να ψηφίσει «Ναι». Και στη Σύνοδο Κορυφής πλέον, μόλις 48 ώρες μετά το μεγαλειώδες «Όχι», η κυβέρνηση κατέληξε να υποβάλει προς έγκριση στην τρόικα για μια ακόμα φορά, νέα μνημονιακά σχέδια λιτότητας σαν αυτά που καταδικάστηκαν στο δημοψήφισμα, εκλιπαρώντας για ελεημοσύνη τους τρομοκράτες του ελληνικού λαού.
Η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ έχοντας αντιταχθεί με συνέπεια και καθαρότητα στις αλλεπάλληλες κυβερνητικές υποχωρήσεις, για μια ακόμα, ύστατη φορά καλεί την ηγεσία του κόμματος και την κυβέρνηση να εγκαταλείψουν τώρα τον αδιέξοδο δρόμο της υποταγής στους τρομοκράτες του ελληνικού λαού και στα νέα Μνημόνια που θέλουν να του επιβάλουν. Η κυβέρνηση τις επόμενες μέρες έχει δύο μόνο επιλογές. Ή θα προχωρήσει οριστικά στην ανοικτή προδοσία του λαϊκού «όχι», συνεχίζοντας να αντιδρά παθητικά στην τρομοκρατία της τρόικας, συζητώντας και υπογράφοντας νέα Μνημόνια μαζί της ή επιτέλους, θα ανταποκριθεί στη θέληση της πλειοψηφίας του λαού και θα προχωρήσει σε μια ολοκληρωμένη ρήξη με το «μαύρο μέτωπο» τρόικας και ελληνικής καπιταλιστικής ολιγαρχίας, ξεκινώντας από την εθνικοποίηση των τραπεζών, τη διαγραφή του χρέους και τη λήψη όλων των αναγκαίων αντικαπιταλιστικών μέτρων για τη σωτηρία του λαού από την πείνα και την εξαθλίωση.
Το νέο στοιχείο στη στάση των ιμπεριαλιστικών «θεσμών», δηλαδή η ανοικτή και επίσημη πρόταση για μια «συντεταγμένη» έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, εκφράζει μια τριπλή δυσπιστία από την πλευρά τους. Προς την κυβέρνηση λόγω της αναμφισβήτητης επίδρασης που ασκούν πάνω της οι μαχητικές διαθέσεις της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, προς τον ελληνικό καπιταλισμό λόγω του ότι βαδίζει ολοταχώς προς μια νέα βαθειά ύφεση αδυνατώντας να αντέξει το βάρος των χρεών που ο ίδιος δημιούργησε, αλλά και προς τα εξαιρετικά μειωμένα συγκριτικά με το παρελθόν αποθέματα αυταπατών για την Ευρωζώνη ανάμεσα στον ελληνικό λαό, που δείχνει αποφασισμένος για επαναστατική αντίσταση, αντιλαμβανόμενος ότι το είδος του νομίσματος που θα αντικατοπτρίζει την εξαθλίωσή του είναι ένα γεγονός χωρίς σημασία.
Η επίσημη πλέον πρόταση της Κομισιόν για ένα «Grexit» διαλύει οριστικά τις ψευδαισθήσεις που είχε η κυβέρνηση πως θα μπορούσε να αποσπάσει παραχωρήσεις από την τρόικα υπό το φόβο ενός τέτοιου ενδεχομένου. Όπως υπομονετικά εξηγεί η Κομμουνιστική Τάση καιρό τώρα κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα, το «Grexit» μαζί με την αστάθεια που θα δημιουργήσει στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία είναι προτιμότερο για τους Γερμανούς και γενικότερα για τους βορειοευρωπαίους αστούς, από το ενδεχόμενο να κάνουν παραχωρήσεις σε μια κυβέρνηση με κορμό ένα αριστερό κόμμα και να συνεχίσουν να δανείζουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε ένα αστικό κράτος που δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρώσει το χρέος του. Ειδικότερα, από στενά οικονομική σκοπιά, γίνεται πια ολοφάνερο ότι ένα «συντεταγμένο Grexit» με ελαφρά ευνοϊκότερους για την Ελλάδα όρους εξυπηρέτησης του χρέους συγκριτικά με τους σημερινούς, θα μπορούσε να είναι η φθηνότερη δυνατή επιλογή για τους γερμανούς αστούς.
Οι Αμερικάνοι, οι Κινέζοι και λοιποί ανησυχούντες για ένα «Grexit» ιμπεριαλιστές, στην «πίεση» των οποίων ποντάρει η κυβέρνηση, δεν έχουν τον τελικό και αποφασιστικό λόγο, γιατί πολύ απλά δεν είναι αυτοί που έχουν χορηγήσει και θα κληθούν να χορηγήσουν δάνεια ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ στη χρεοκοπημένη καπιταλιστική Ελλάδα. Όσο για τη γαλλική και την ιταλική κυβέρνηση, αυτές λόγω των αυξημένων κρατικών τους χρεών πράγματι αντιτίθενται στο ενδεχόμενο ενός «Grexit», όμως επίσης αξιώνουν από την ελληνική κυβέρνηση νέα σκληρά μέτρα λιτότητας και σε κάθε περίπτωση, δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να συγκρουστούν με τους Γερμανούς αστούς για να γίνουν παραχωρήσεις σε μια κυβέρνηση με επικεφαλής ένα αριστερό κόμμα.
Ακόμα και αν τελικά η κυβέρνηση υποκύψει οριστικά και δεχτεί να υπογράψει μια νέα βάρβαρη μνημονιακή συμφωνία, το είδος της συμφωνίας που θα πρέπει να αναμένεται, θα δομείται με βάση την αρχή «τα λιγότερα δυνατά ποσά για τα σκληρότερα δυνατά μέτρα», στο πλαίσιο μια γενικότερης κατεύθυνσης η Ελλάδα στο εξής να «στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις». Αυτό με δεδομένη την εξαιρετική αδυναμία του ελληνικού καπιταλισμού, σημαίνει ότι η πορεία προς το «Grexit» είναι πλέον αναπότρεπτη και κάθε συμφωνία σε τελική ανάλυση θα ισοδυναμεί απλά με το κέρδισμα λίγου ακόμα χρόνου.
Ο ελληνικός λαός ασφαλώς δεν ανέμενε αληθινό σεβασμό από τους εκβιαστές – «θεσμούς». Από την κυβέρνηση όμως, την οποία τροφοδότησε με μια νωπή λαϊκή εντολή για αντίσταση, είχε εντελώς διαφορετικές απαιτήσεις. Η υποχωρητική στάση της κυβέρνησης στη Σύνοδο Κορυφής αποτέλεσε το επιστέγασμα και τη φυσική συνέχεια μιας γενικότερης στάσης, που είναι εντελώς αντίθετη ως προς τη λαϊκή εντολή του εκκωφαντικού 61,3% της Κυριακής.
Η στάση αυτή έγινε εμφανής από τις πρώτες κιόλας δηλώσεις του πρωθυπουργού την Κυριακή το βράδυ, στις οποίες το επαναστατικό «όχι» του λαού μετατράπηκε από μια σαφή εντολή για ρήξη σε ένα παθητικό «ναι» σε μια νέα μνημονιακή συμφωνία. Την επόμενη μέρα, η παραβίαση της λαϊκής εντολής έγινε ακόμα πιο απροκάλυπτη μέσα από το κοινό ανακοινωθέν εθνικής ενότητας που υπέγραψε η κυβέρνηση με τους αστούς μνημονιακούς ηγέτες, οι οποίοι μαζί με την τρόικα τρομοκρατούσαν και εκβίαζαν το λαό να ψηφίσει «Ναι». Και στη Σύνοδο Κορυφής πλέον, μόλις 48 ώρες μετά το μεγαλειώδες «Όχι», η κυβέρνηση κατέληξε να υποβάλει προς έγκριση στην τρόικα για μια ακόμα φορά, νέα μνημονιακά σχέδια λιτότητας σαν αυτά που καταδικάστηκαν στο δημοψήφισμα, εκλιπαρώντας για ελεημοσύνη τους τρομοκράτες του ελληνικού λαού.
Η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ έχοντας αντιταχθεί με συνέπεια και καθαρότητα στις αλλεπάλληλες κυβερνητικές υποχωρήσεις, για μια ακόμα, ύστατη φορά καλεί την ηγεσία του κόμματος και την κυβέρνηση να εγκαταλείψουν τώρα τον αδιέξοδο δρόμο της υποταγής στους τρομοκράτες του ελληνικού λαού και στα νέα Μνημόνια που θέλουν να του επιβάλουν. Η κυβέρνηση τις επόμενες μέρες έχει δύο μόνο επιλογές. Ή θα προχωρήσει οριστικά στην ανοικτή προδοσία του λαϊκού «όχι», συνεχίζοντας να αντιδρά παθητικά στην τρομοκρατία της τρόικας, συζητώντας και υπογράφοντας νέα Μνημόνια μαζί της ή επιτέλους, θα ανταποκριθεί στη θέληση της πλειοψηφίας του λαού και θα προχωρήσει σε μια ολοκληρωμένη ρήξη με το «μαύρο μέτωπο» τρόικας και ελληνικής καπιταλιστικής ολιγαρχίας, ξεκινώντας από την εθνικοποίηση των τραπεζών, τη διαγραφή του χρέους και τη λήψη όλων των αναγκαίων αντικαπιταλιστικών μέτρων για τη σωτηρία του λαού από την πείνα και την εξαθλίωση.
- Φτάνουν πια τα ψέματα και η παραχάραξη της νωπής εντολής του λαού!
Το επαναστατικό, λαϊκό «Όχι» δεν μπορεί να γίνει «Ναι»!
- Κανένα Μνημόνιο με την τρόικα!
- Καμία ενότητα με την «τρόικα εσωτερικού», την ελληνική άρχουσα τάξη και τα κόμματά της!
- Να μπει τέλος στην κυβερνητική παθητικότητα και τις υποχωρήσεις! Εδώ και τώρα ριζοσπαστικά – αντικαπιταλιστικά μέτρα για να αντιμετωπιστεί ο πόλεμος τρόικας – καπιταλιστικής ολιγαρχίας!
- Εθνικοποίηση των τραπεζών! Διαγραφή του χρέους! Ολοκληρωμένο πρόγραμμα για το ξερίζωμα των Μνημονίων και του καπιταλισμού!
- Μόνη λύση το πρόγραμμα αντικαπιταλιστικής - σοσιαλιστικής ρήξης που υπερασπίζουν οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ! Οργανωθείτε στην Κομμουνιστική Τάση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου