Η περίοδος της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης σημαδεύτηκε στη χώρα από την εξέγερση του Δεκέμβρη, το κίνημα των πλατειών, την (επαν)εμφάνιση εθνολαϊκών στρατηγικών, τις μαζικές διαδηλώσεις, τις πανεργατικές αλλά και τις απεργίες διαρκείας, τις καταλήψεις κυβερνητικών κτιρίων, το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα, κι έπειτα τη στρατηγική της κοινοβουλευτικής ανάθεσης και τη στρατηγική ΤΙΝΑ, μέσα σε μια συνθήκη βαθιάς απονομιμοποίησης των παραδοσιακών αστικών μηχανισμών. Η περίοδος αυτή δημιούργησε πολλαπλές ευκαιρίες για τις αντικαπιταλιστικές δυνάμεις, αλλά ταυτόχρονα ανέδειξε ανεπάρκειες και προβλήματα, που επέτρεψαν σε άλλες δυνάμεις να παίξουν κυρίαρχο ρόλο, οδηγώντας τελικά στην υποχώρηση των αγώνων.
Η ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ!.
Στο Πολυτεχνείο ένας μικρός λαός έδειξε πόσο είναι δυνατός! Η νεολαία εκείνης της εποχής, ενωμένη με το λαό, εναντιώθηκε στην προσπάθεια μασκαρέματος και «φιλελευθεροποίησης» της χούντας, όπως εναντιώνεται και σήμερα η νεολαία στην κατάργηση του ασύλου και στην απαξίωση της δωρεάν και δημόσιας παιδείας. Πριν από 46 χρόνια ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου που ταρακούνησε συθέμελα τη χούντα των συνταγματαρχών, που στη συνέχεια, μετά και το πραξικόπημα στην Κύπρο, κατέρρευσε.