ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Απάντηση Στους Δρόμους

 

 

Ένα νέο «αφήγημα» προσπαθεί να σκεπάσει την πολιτική κρίση αυτές τις μέρες. Σύμφωνα με αυτό, οι εσωκομματικοί τριγμοί έφτασαν στο τέλος τους και πλέον το ενδιαφέρον στρέφεται στις διεργασίες ανάμεσα στα κόμματα για τις πιθανές συνεργασίες μεταξύ τους μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν κανονικά στο τέλος της τετραετίας, το 2027. Έτσι, λοιπόν, ο Μητσοτάκης συναντιέται με τον Ανδρουλάκη, όπως θα έπρεπε να γίνεται ανάμεσα σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, και ο Φάμελλος έχει χρόνο για να αναδιοργανώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να αναζητήσει τη δική του θέση στις συνεργασίες. Επιστροφή στη ρουτίνα της κοινοβουλευτικής ζωής, λοιπόν.

Κούνια που τους κούναγε. 

Πρώτα απ’ όλα, η καταστροφική πορεία ενός συστήματος σε κρίση συνεχίζει τα καθημερινά χτυπήματα στις ζωές χιλιάδων ανθρώπων. Τρεις νεκροί στη Λήμνο και στη Χαλκιδική με την κακοκαιρία, πλημμυρισμένη η Ρόδος επιβεβαιώνει τον άγριο κύκλο ανάμεσα στις πυρκαγιές και τις πλημμύρες. Καμιά φιέστα για το Μετρό της Θεσσαλονίκης δεν μπορεί να κρύψει αυτή την πραγματικότητα, καθώς ακόμα και στα εγκαίνια χρειάστηκαν κουβάδες για τα νερά της βροχής που έσταζαν.

 

Δραματική τροπή

Δίπλα στην κλιματική κρίση έρχεται η οικονομική να πάρει νέα δραματική τροπή. Τα επιτόκια δανεισμού της Γαλλίας ξεπέρασαν τα αντίστοιχα της Ελλάδας και η κυβέρνηση στο Παρίσι αναγκάζεται να κάνει δηλώσεις ότι «η Γαλλία δεν είναι Ελλάδα». Ασφαλώς και δεν είναι. Μια κρίση χρέους στην καρδιά της Ευρωζώνης είναι πολύ πιο συνταρακτική από τη διάσωση ενός περιφερειακού καπιταλισμού. Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη γαλλική βουλή απειλεί να πυροδοτήσει νέα έκρηξη και της πολιτικής κρίσης εκεί και της οικονομικής πανευρωπαϊκά.

Ακόμα χειρότερα, η πολεμική διάσταση της πολυ-κρίσης απειλεί με μεγαλύτερες καταστροφές. Στην Ουκρανία, τα μέτωπα φτάνουν πια εκεί που απλώνεται το βεληνεκές των πυραύλων και τροφοδοτούν τους πολεμοκάπηλους από την Ουάσιγκτον και το Βερολίνο μέχρι τη Μόσχα. Στη Μέση Ανατολή, η γενοκτονική μανία του Ισραήλ κατά των Παλαιστίνιων σκόνταψε στον Λίβανο, αλλά αποσταθεροποιεί και τη Συρία και το Ιράκ. Ο Μητσοτάκης, που μιλάει υπέρ του Διεθνούς Δικαίου στις κόντρες με την Τουρκία, καταγγέλλει το Διεθνές Δικαστήριο για το ένταλμα σύλληψης του Νετανιάχου. Και φορτώνει νέα εξοπλιστικά βάρη στον προϋπολογισμό.

Η απάντηση σε όλα αυτά δεν θα έρθει μέσα από τη Βουλή. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψάχνουν για ανατροπή της κυβέρνησης, αντίθετα, πιστεύουν ότι κερδίζουν χρόνο για τη δική τους «ανάρρωση» όσο παρατείνεται η θητεία του Μητσοτάκη. 

Ο καθοριστικός παράγοντας είναι το κίνημα της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Πάντοτε ήταν και έτσι παραμένει. Δεν ξεχνάμε ότι μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, το σύνθημα «Ετούτης της κυβέρνησης τελειώνουνε οι μέρες» έγινε πράξη κάτω από την πίεση του τότε ξεσηκωμού. Οι διαδηλώσεις στις 6 Δεκέμβρη δεν είναι «επετειακές». Είναι ένα ακόμα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Και η απεργία ενάντια στον προϋπολογισμό στις 11 Δεκέμβρη συνδέει την οργή της νεολαίας με τη δύναμη της εργατικής τάξης. 

Στους δρόμους και στους εργατικούς χώρους χτίζουμε τη δύναμη που μπορεί να αξιοποιήσει την κρίση των από πάνω και να τερματίσει την καταστροφική μανία τους. Αυτός είναι ο ρόλος της Αριστεράς και πέφτει στις πλάτες της επαναστατικής Αριστεράς το καθήκον να τον αναδείξει και να τον οργανώσει. Σε αυτή την προοπτική ανήκει το μέλλον.