Αγωνιστικές Κινήσεις | Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος Ζει Στους Αγώνες Του Σήμερα

 

Στις 6 Δεκέμβρη το 2008 ο ειδικός φρουρός Ε. Κορκονέας μαζί με τον συνάδελφό του Β. Σαραλιώτη διαπληκτίζονται λεκτικά με 2 άτομα και αποφασίζουν να «λύσουν» την παρεξήγηση. Ο Σαραλιώτης πετάει μία κρότου λάμψης και ο Κορκονέας σηκώνει το όπλο του και πυροβολεί τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο, που πέφτει νεκρός. Οι αστυνομικοί φεύγουν, το περιστατικό γίνεται γνωστό στη νεολαία και λίγες ώρες μετά πραγματοποιείται η πρώτη αυθόρμητη συγκέντρωση. Ακολουθούν καταλήψεις σε σχολεία και σχολές πανελλαδικά, διαδηλώσεις σε σχεδόν καθημερινή βάση που καταστέλλονται άγρια από αστυνομικές δυνάμεις. Η προσπάθεια συγκάλυψης του περιστατικού από τα ΜΜΕ δεν πείθει κανέναν και ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους εξοργισμένος. Το ξέσπασμα του Δεκέμβρη δεν έπεσε από τον ουρανό. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν η συσσωρευμένη οργή που ξέσπασε αυθόρμητα και έστω πρωτόλυα αμφισβήτησε το πλαίσιο που τιθόνταν στην νεολαία εκείνη την χρονική περίοδο από το σύστημα.

 

 

16 χρόνια μετά μας χτυπάνε από παντού!

•  Φέρνουν την αστυνομία μέσα στις σχολές και τα σχολεία, μας τρομοκρατούν και μας διώκουν!

Ψηφίζουν νόμους που καταργούν το λαϊκό άσυλο αγώνων, φτιάχνουν ειδικό σώμα για αστυνόμευση των πανεπιστημίων (ΟΠΠΙ), αφήνουν τα ΜΑΤ να «κατασκηνώνουν»  στις σχολές μας, να σπάνε τις καταλήψεις μας, στέλνουν περιπολικά μέχρι και στα σχολεία (σε υποψία κατάληψης), συλλαμβάνουν μαθητές! Θέλουν να μείνουμε με το κεφάλι σκυμμένο. Μας φορτώνουν πειθαρχικές διώξεις για να μας τρομοκρατήσουν, να μας κρατήσουν μακριά από τους αγώνες!

• Φέρνουν διαγραφές φοιτητών! Τσακίζουν το λαϊκό δικαίωμα στις σπουδές!

Για το 2025 έχουν ανακοινωθεί οι πρώτες διαγραφές φοιτητών σύμφωνα με τον νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη (4777). Θέλουν να πετάξουν έξω από τα πανεπιστήμια 333.741 φοιτητές, δηλαδή τους μισούς από εμάς, κάτι το οποίο αποτελεί διακαή πόθο του συστήματος εδώ και δεκαετίες. Η πολιτική τους τσακίζει τα δικαιώματά μας που κατακτήθηκαν με αγώνες. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να δημιουργήσουν μια παιδεία για ακόμα λιγότερους και πιο εκλεκτούς. Ένας φοιτητής αφού έχει περάσει από όλους τους ταξικούς κόφτες στο σχολείο (Πανελλαδικές, ΕΒΕ, Τράπεζα θεμάτων) μπαίνει στο πρώτο έτος και μαθαίνει από νωρίς ότι θα πρέπει να δουλεύει για να πληρώσει τις σπουδές του (49% των φοιτητών δουλεύουν σύμφωνα με δικά τους στοιχεία). Και το χτύπημα στο δωρεάν πλέγμα (σίτιση – στέγαση – μεταφορές – σύγγραμμα) καθιστά τους όρους σπουδών ακόμα χειρότερους και μας καλεί να βάλουμε πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να σπουδάσουμε…

•  Μας σέρνουν στα πολεμικά τους σφαγεία!

Σαν να μην φτάνανε όλα αυτά, βλέπουμε το πολεμικό μέτωπο στην Ουκρανία να οξύνεται όλο και περισσότερο. Στο δημόσιο διάλογο ο πρωθυπουργός της χώρας δηλώνει πως αν χρειαστεί θα ματώσουμε στο πλάι των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών (φυσικά ο λαός και όχι η αστική τάξη), η χώρα μας ως απέραντη νατοϊκη βάση βοηθάει συνεχώς το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και στοχοποιείται όλο και περισσότερο από τον Ρώσικο ιμπεριαλισμό και παγκόσμια οι λαοί απειλούνται με πυρηνικό όλεθρο. Μετά από όλη την επίθεση και την εκμετάλλευση που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας, μας λένε πως αν χρειαστεί θα πολεμήσουμε για τα δικά τους συμφέροντα και περιμένουν να μην αντιδράσουμε.

Το μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν δε μας χωράει!

Η πολιτική που όπλισε τον Κορκονέα (που κυκλοφορεί σήμερα ελεύθερος) 16 χρόνια πριν είναι η ίδια πολιτική που σήμερα τσακίζει τις ζωές μας. Είναι η πολιτική του συστήματος, που γεννά φτώχεια, εξαθλίωση, πολέμους και δεν έχει να προσφέρει τίποτα στις πλατιές μάζες. Εμείς πρέπει να παλέψουμε ενάντια σε αυτή την πολιτική. Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος να μπούμε ξανά στις γενικές μας συνελεύσεις και να πάρουμε αποφάσεις αγώνα, ενάντια στον άδικο πόλεμο στην Ουκρανία, στους ταξικούς φραγμούς, το χτύπημα στις σπουδές, τη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής. 

Στους συλλογικούς και οργανωμένους αγώνες μας βρίσκονται οι λύσεις. Λαός και νεολαία μέσα από το δρόμο του αγώνα έχουν αποδείξει πολλές φορές ότι μπορούν να αφήσουν τη στάμπα τους στις εξελίξεις. Ότι μπορούν να μπλοκάρουν την επίθεσή τους, ότι μπορούν να πετύχουν νίκες.