Κατάσταση Πολιορκίας / του Κ. Μαραγκού

Κ. Μαραγκός για το Avantgarde

Η καταπάτηση του ασύλου στην ΑΣΟΕΕ και όλα τα συνεπακόλουθα είναι μια πρόκληση όχι μόνο στα μούτρα του φοιτητικού κινήματος, αλλά για ολόκληρη την αριστερά και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Η κυβέρνηση στην προπαγάνδα της από κοινού και κατ’ εξακολούθηση με όλα τα βοθροκάναλα που την στηρίζουν λυσσασμένα, διευρύνει τους «μπαχαλάκηδες» περιλαμβάνοντας πλέον στο είδος αυτό κάθε αγωνιστική αντίδραση, στην προσπάθειά της να βάλει την κοινωνία στο γύψο του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας.

Η βίαιη εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ ενάντια στους νόμιμους ενοίκους της -που είναι οι φοιτητές- είναι ένα ποιοτικό άλμα στην κλιμάκωση της τρομοκρατίας. Πρώτον γιατί η εισβολή αυτή καθεαυτή των ΜΑΤ παραβιάζει ακόμα και το νόμο της ΝΔ για το άσυλο, αφού εκείνη την ώρα δεν συνέβαινε καμία «παράνομη» και βίαιη πράξη μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου, πέρα από την ειρηνική παρουσία των φοιτητών. Δεύτερο η βία των δυνάμεων καταστολής [που με κλομπ, χημικά, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης όρμησαν στους φοιτητές και τις φοιτήτριες κτυπώντας και τραυματίζοντας τουλάχιστον έξι από αυτούς, πνίγοντας ταυτόχρονα στα χημικά το προαύλιο του Οικονομικού Πανεπιστημίου και χωρίς να επιτρέπουν να περάσουν γιατροί ή να μεταφερθούν τραυματίες σε νοσοκομεία] παραβίαζε κατάφορα τη βασική αρχή του δικαίου της αναλογικότητας στη χρήση βίας, αφού ήταν πολλαπλάσια δυσανάλογη με το υποτιθέμενο έγκλημα που είχαν να καταστείλουν ανεξάρτητα αν αυτό συνέβαινε σε οποιοδήποτε δημόσιο χώρο με ή χωρίς άσυλο.

Όμως δεν είναι μόνο τα έκτροπα των ΜΑΤ υπό τις εντολές πάντα της κυβέρνησης, αλλά και όσα ακολούθησαν τις επόμενες ώρες. Πρώτα απ’ όλα με τη σύλληψη φοιτητή της ιατρικής και μέλος της ΝΚΑ ο οποίος ξυλοκοπήθηκε από τους αστυνομικούς την ώρα που τον συλλάμβαναν και βρίσκεται αντιμέτωπος με τις ανυπόστατες κατηγορίες της αντίστασης κατά της αρχής και της εξύβρισης. Δεύτερον με την βίαιη αστυνομική επίθεση έξω από τη ΓΑΔΑ κατά τη διάρκεια συγκέντρωση διαμαρτυρίας λίγων δεκάδων ανθρώπων για τον παράνομα συλληφθέντα φοιτητή με αποτέλεσμα κλωτσιές στο πρόσωπο και τον τραυματισμό μέλους του Δικτύου Σπάρτακος. Τρίτον με την απαγωγή φοιτητή του Πολυτεχνείου μέλους -επίσης της ΝΚΑ- λίγες ώρες αργότερα και αμέσως μετά την απογευματινή συγκέντρωση 2000 αγωνιστών από τα προπύλαια, όταν κλιμάκιο 6 ασφαλιτών στήνει νυχτερινή ενέδρα έξω από το σπίτι του για να τον προσαγάγουν βιαίως στη ΓΑΔΑ με την κατηγορία ότι συμμετείχε στα γεγονότα της ΑΣΟΕΕ. Για 6 ώρες του είχαν απαγορεύσει να τηλεφωνήσει οπουδήποτε παραβιάζοντας το δικαίωμα ενός πρασαχθέντα ή κατηγορούμενου να έχει δικηγορική υποστήριξη και φυσικά να επικοινωνήσει με τους οικείους τους. Στις 10 το πρωί ανακοινώνουν στον φοιτητή ότι «συλλαμβάνεται», καθώς -σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛΑΣ: «ταυτοποιήθηκε ότι συμμετείχε σε ομάδα επιτιθέμενων ατόμων έξω από την πύλη του Πανεπιστημίου, που επιχειρούσαν να εισέλθουν εντός, ενώ χτυπούσε τους αστυνομικούς με ξύλινο καδρόνι. Σε βάρος του σχηματίστηκε δικογραφία για διατάραξη οικιακής ειρήνης, επικίνδυνη σωματική βλάβη και απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης κατά συναυτουργία, εξύβριση και παράβαση της νομοθεσίας για τα όπλα». http://narnet.gr. Και τέταρτον με τις προσαγωγές 2 μελών του ΣΕΚ στο ΑΤ Κερατσινίου την ώρα που κολλούσαν αφίσες για το Πολυτεχνείο, από ομάδα ΔΙΑΣ το βράδυ της Τρίτης. Σε ακόμα μια επίδειξη χουντοσυμπεριφοράς οι μπάτσοι ανάγκασαν του προσαχθέντες να γδυθούν κατά τη διάρκεια σωματικού ελέγχου, προσβάλλοντας για ακόμα μια φορά την προσωπικότητά τους. Ως γνωστόν η προσβολή της υπόληψης και της προσωπικότητας αποτελεί αδίκημα και παράβαση του άρθρου 57 του ΑΚ.
Γκεμπελίσκοι μπολσονάροι

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν απολογήθηκε για την κατάφωρη παραβίαση του ασύλου αλλά συνέχισε να προκαλεί με την επικοινωνιακή τακτική της, μέσω των κιτρινοκάναλων συκοφαντώντας ασύστολα τους φοιτητές ως μπαχαλάκηδες και βγάζοντας λάδι το όργιο αστυνομικής βίας. Δημοσιογράφοι όπως ο Πρετεντέρης στα Νέα στις 12/11 μιλούν για «στάση κατά της δημοκρατίας οργανωμένων ομάδων ακροαριστερών» οι οποίοι «καλύπτουν οργανωμένες εγκληματικές οργανώσεις ή κυκλώματα, όπως στην περίπτωση του Οικονομικού Πανεπιστημίου». Πρόκειται για τρισάθλια στάση με σκοπό να ταυτίσει τους αγωνιζόμενους φοιτητές με τη διακίνηση ναρκωτικών πέριξ της ΑΣΟΕΕ, η οποία βεβαίως συνεχίζεται στα γύρω στενά και από το Πεδίο του Άρεως μέχρι την πλατεία Βάθης ακόμα και αυτή τη στιγμή παρά που η ΑΣΟΕΕ βρίσκεται στα χέρια της αστυνομίας. Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν ανησυχεί καθόλου τους διακινητές λάσπης και συγκάλυψης του οργανωμένου εγκλήματος που ουδεμία βεβαίως σχέση έχει με το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα. Και καταλήγει με απειλές και ψυχιατρικούς χαρακτηρισμούς: «Είναι προφανές, δηλαδή, ότι η χώρα, δεν θα δεχτεί να καταστεί όμηρος μιας αρρωστημένης κοινωνικής μειοψηφίας». 

Τα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ δεν είναι μεμονωμένα. Δένουν με το κλίμα τρομοκρατίας και τρομοϋστερίας που ζει η χώρα από τις πρώτες κιόλας μέρες της ορκωμοσίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η χώρα βρίσκεται πλέον σε κατάσταση πολιορκίας. Εκκενώσεις καταλήψεων με κοινωνικό ή πολιτικό χαρακτήρα, συνοδευόμενες από επιχειρήσεις που θυμίζουν μπλόκα της κατοχικής περιόδου και τρομολαγνική κάλυψη από τα παπαγαλάκια των media.

Σαρωτικές επιχειρήσεις στα Εξάρχεια με δακρυγόνα, κρότου λάμψης, κλομπιές και τραυματισμούς. Βασανιστήρια προαχθέντων στα αστυνομικά τμήματα κατά παράβαση της συνθήκης για τα δικαιώματα του ανθρώπου, όπως συνέβη την περασμένη Πέμπτη με θύμα τον Λάμπρο Γούλα, με τη στοχευμένη σύλληψή του και τον άγριο ξυλοδαρμό του και στη συνέχεια στο βασανισμό του στην οδό Μπουμπουλίνας, στο δρόμο που επι χούντας έδρευε η ασφάλεια Αθηνών κέντρο βασανιστηρίων εκατοντάδων αγωνιστών.

Συλληφθέντες που αδυνατούν να επικοινωνήσουν με δικηγόρο και την οικογένειά τους λες και έχουν αρπαχθεί από λατινοαμερικάνικη χούντα. Αστυνομικοί να ουρλιάζουν την ώρα των επιχειρήσεων σαν κοινοί φασίστες ότι πλέον έχουμε χούντα. Απαγωγές αγωνιστών όχι μόνο του αναρχικού χώρου αλλά και της αριστεράς έξω από τα σπίτια τους εμπεδώνοντας την επιβολής ενός ασφαλίτικου καθεστώτος ανάλογο της μεταεμφυλιακής περιόδου.

Το αστυνομικό κράτος όμως δεν περιορίζει τη δράση του μόνο σε πολιτικούς στόχους. Στο Γκάζι σε μια πρωτοφανή επιχείρηση ΕΚΑΜίτες μπούκαραν σε κέντρο διασκέδασης αναγκάζοντας 300 θαμώνες κυρίως νεαρής ηλικίας να γονατίσουν και να υποστούν εξευτελιστικό έλεγχο δήθεν για ναρκωτικά. Γυναίκα κατήγγειλε ότι αστυνομικίνες την έγδυσαν μέσα στην τουαλέτα προσβάλλοντας πέρα από κάθε όριο την προσωπικότητά της.

Τρομοϋστερία
Στις φαντεζί επιχειρήσεις όπως αυτή που έγινε κυριακάτικα σtο υπόγειο της ΑΣΟΕΕ σε ένα φοιτητικό στέκι, απ’ αυτά που έχουν από την εποχή της μεταπολίτευσης οι φοιτητικές συλλογικότητες μέσα στα πανεπιστήμια, ως έμπρακτη απόδειξη της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, η αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες με 5 κράνη, μερικές σημαίες και κάποια άδεια μπουκάλια με πώμα από ποτά για να μας πει ότι ανακάλυψε παρασκευαστήριο μολότωφ. Πρόκειται για σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Είναι προφανές ότι τα συγκεκριμένα μπουκάλια ήταν μόνο για να πεταχτούν στην ανακύκλωση, ενώ η ποινικοποίηση του κράνους και της σημαίας θα προκαλούσε τα γέλια σε οποιονδήποτε νομοθέτη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλεi ντε φάκτο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Όχι μόνο με τις καθημερινές αστυνομικές επιχειρήσεις. Αλλά και με νομοθετικές ρυθμίσεις που ήδη ψηφίζονται ή βρίσκονται στην άμεση ατζέντα. Πέρα από την ουσιαστική κατάργηση του ασύλου δίνοντας αποκλειστική αρμοδιότητα στην αστυνομία για το πότε μπορεί να το καταλύσει, η κυβέρνηση αυστηροποιεί τον ποινικό κώδικα. Η οπλοφορία και η οπλοχρησία μια σαφής διάκριση του ποινικού κώδικα, δεν ισχύει πλέον στην περίπτωση της μολοτοφ. Έτσι ο καθένας θα μπορούσε να κατηγορηθεί για κακούργημα, και πολύ περισσότερο να πέσει θύμα μιας αστυνομικής πλεκτάνης φορτώνοντάς τον με μια τσάντα μολότοφ και να απολογείται σαν να τις είχε ήδη ρίξει. Εδώ έχουμε την επαναφορά του ιδιώνυμου. Ένας μαφιόζος της νύχτας μπορεί να φέρει το όπλο του και αν συλληφθεί θα κατηγορηθεί απλά για οπλοφορία, ενώ ένας διαδηλωτής που φέρει μολότοφ ή που μπορεί και να του τις φόρτωσαν θα κατηγορείται για οπλοχρησία.
Καθεστώς εξαίρεσης

Η στρατηγική της κυβέρνησης στο προσφυγικό δένει απόλυτα με το μέτωπο ενάντια στο ανταγωνιστικό κίνημα και την αριστερά. Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει πλήρως την ακροδεξιά ορολογία χαρακτηρίζοντας τους πρόσφυγες «λαθρομετανάστες», αυστηροποιώντας τις προϋποθέσεις για παροχή ασύλου με σκοπό το 90% να απορρίπτεται. Την ίδια στιγμή αποκλείει μεθοδευμένα τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους από το σύστημα υγείας, αφού από το καλοκαίρι αποκλείονται από την παροχή ΑΜΚΑ και άρα από κάθε πρόσβαση στα νοσοκομεία. Οι αντιπροσφυγικές κινητοποιήσεις μίσους από τον δεξιό όχλο με εμφανή ρατσιστικό περιεχόμενο λαμβάνουν χώρα υπό την πλήρη ανοχή και προμοτάρισμα αν όχι επίσημα της κυβέρνησης, σίγουρα όμως των τοπικών στελεχών της, στηρίζοντας από τα κάτω την κρατική πολιτική επιβολής καθεστώτος εξαίρεσης για τους χιλιάδες κυνηγημένους που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα νησιά και την ενδοχώρα. Η σαλβινική κυβέρνηση προαναγγέλλει κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης και απέλασης σε όσους απορρίπτεται η αίτηση ασύλου, σε μια ακόμα επίδειξη αυταρχισμού και παραβίασης των στοιχειωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, την ίδια ώρα που μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου ανακοινώνονται αυξημένες περιπολίες «αποτροπής» στο αιγαίο ακόμα κι αν αυτές έχουν τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές.


Το καθεστώς εξαίρεσης στο προσφυγικό και η κατάσταση πολιορκίας στο κέντρο της Αθηνάς δεν αφορά κάποιες συγκεκριμένες πληττόμενες κοινωνικές ή πολιτικές ομάδες, που σύμφωνα με την κρατική γκεμπελίστικη προπαγάνδα αποτελούν «αρρωστημένα» τμήματα του πληθυσμού που χρίζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης. Αφορά ένα καθεστώς στο σύνολό του. Το καθεστώς εξαίρεσης και διακρίσεων στη ναζιστική Γερμανία (φυλετικοί νόμοι της Νυρεμβέργης) προφανώς δεν συμπεριελάμβανε το σύνολο του πληθυσμού. Απεναντίας έδινε προνόμια σε όσους ταύτιζαν τον εαυτό τους με τα μυθεύματα της άριας φυλής, ενώ κατέτασσε στην απέναντι πλευρά όχι μόνο όσους άμεσα ήταν το αντικείμενο των διώξεων αλλά οποιονδήποτε είχε να πει μια διαφορετική κουβέντα. Αυτό συμβαίνει και σήμερα. Στο στόχαστρο δεν βρίσκονται μόνο οι πρόσφυγες και οι άμεσοι στόχοι της κρατικής τρομοκρατίας, αλλά και όσοι στέκονται απέναντι στην αυταρχικοποίηση και ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής. Η αριστερά για ακόμα μια φορά –ακόμα και η ρεφορμιστική- βρίσκονται υπόλογοι ως εχθροί του νόμου της τάξης και του έθνους. Γκεμπελίσκοι των μίντια, στελέχη της αστυνομίας, κυβερνητικοί εκπρόσωποι, εγκαλούν διαρκώς ακόμα και την επίσημη αριστερά για υπόθαλψη των μπαχαλάκιδων και της «λαθρομεταναστευτικής εισβολής» διευρύνοντας έτσι το πεδίο που δήθεν πρέπει να επιβληθεί ο νόμος. Οι φοιτητές πλέον ανήκουν κι αυτοί στους μπαχαλάκηδες και τα δημοκρατικά δικαιώματα υπάρχουν αρκεί να μην χρησιμοποιούνται. Όποιος βλέπει με συμπάθεια τους φοιτητές αυτόματα κατατάσσεται σους «εχθρούς του πολιτεύματος» και πρέπει να παταχτεί. Το λέει άλλωστε και ο τρόφιμος του Μαρινάκη και πάντα έγγυρος αναλυτής Γ.Πρετεντέρης. 

 Τι κάνουμε

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση δεν υπάρχουν υπεκφυγές. Ο αγώνας ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης και την κατάσταση πολιορκίας είναι αγώνας όλων όσων βρίσκονται απέναντι από την κυβέρνηση. Δεν είναι αγώνας αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους αντιεξουσιαστές, στους φοιτητές, στους προσφυγές. Είναι αγώνας για τις δημοκρατικές ελευθερίες για την υπεράσπιση των συλλογικών δικαιωμάτων. Είναι αγώνας υπεράσπισης του αναγκαίου ζωτικού χώρου για την αναπαραγωγή των δυνάμεων της κοινωνικής αλλαγής, για μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης. 

Πρόκειται για μια καθολική μάχη ιδεολογική και πολιτική, ανεξάρτητα αν λαμβάνει χώρα σε ορισμένα μέτωπα που θεωρεί η κυβέρνηση ότι διαθέτει το πλεονέκτημα. Η κυβέρνηση ξεδιπλώνει όχι απλά ένα σχέδιο αντιμετώπισης της παραβατικότητας όπως ισχυρίζεται, αλλά ένα συνολικό πολιτικό σχέδιο, αντίστροφης διανομής, όπου τμήματα του πληθυσμού μπορούν να εξαιρούνται από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις κοινωνικές παροχές λόγω της «αρρωστημένης» τους φύσης. Ένα καθεστώς διακρίσεων και διαχωρισμών. Ένα μεταμοντέρνο απαρτχάιντ. Με αυτή την έννοια ο αγώνας των φοιτητών για την υπεράσπιση του ασύλου είναι αγώνας όλων για τα δημοκρατικά δικαιώματα. Είναι αγώνας ύπαρξης της οργανωμένης εργατικής τάξης, των καταπιεσμένων που έχουν συνείδηση του εαυτού τους, όλων όσων δεν ανέχονται να ζουν σε μια «δημοκρατία» μόνο για την αυλή της αστικής τάξης. Τα ίδια καθήκοντα ισχύουν και στο προσφυγικό. Δεν είναι μια αλληλεγγύη στης γης τους κολασμένους που αξίζουν τη λύπησή μας. Εδώ δοκιμάζεται η ανοχή μας στο απαρτχάιντ. Στην λευκή και καθαρή Ευρώπη και τον δήθεν ανώτερο πολιτισμό της. Είναι μια μάχη ενάντια στη λευκή ανασυγκρότηση της Ευρώπης πάνω στα υλικά των πιο σκοτεινών της χρόνων. Στον πόλεμο που έχει κηρύξει η παγκόσμια μπολσοναρικη δεξιά του Ορμπαν, του Μητσοτάκη, του Σαλβίνι, του Τραμπ και των φίλων τους πραξικοπηματιών της Βενεζουέλας, της Βολιβίας, της Ουκρανίας κοκ δεν υπάρχει μέση λύση. Και η ιστορία το έχει αποδείξει ξανά και ξανά. Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες.