Το Εditorial Της "Εργατικής Αριστεράς" Που Κυκλοφορεί 21/12

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σαπίζει μέσα στο αδιέξοδο του Μνημονίου 3, που η ίδια υπέγραψε το καλοκαίρι του 2015.

Όσοι είχαν την αυ­τα­πά­τη ότι υπο­γρά­φο­ντας «τα πάντα όλα» που ζη­τού­σαν οι αντί­πα­λοι του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας –η ντό­πια κυ­ρί­αρ­χη τάξη και οι δα­νει­στές...– θα έβγαι­ναν στη συ­νέ­χεια στο ξέ­φω­το, στην «ανά­πτυ­ξη» και σε έναν «φω­τει­νό κύκλο» της οι­κο­νο­μί­ας που, διά­ο­λε, κά­πο­τε θα έπρε­πε να βγει από την κρίση, κα­λού­νται τώρα να προ­σγειω­θούν ανώ­μα­λα.

Το Μνη­μό­νιο 3 δεν «βγαί­νει», η 2η αξιο­λό­γη­ση απο­δει­κνύ­ε­ται πολύ πιο πε­ρι­πε­τειώ­δης και οδη­γεί στο 4ο Μνη­μό­νιο, τα πο­λι­τι­κά «καύ­σι­μα» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τε­λειώ­νουν...

Ο ευ­ρω­βου­λευ­τής κ. Χρυ­σό­γο­νος, ένας ακόμα από τους «προ­σκε­κλη­μέ­νους» του Αλ. Τσί­πρα στο πάρτι του κυ­βερ­νη­τι­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, έντρο­μος πλέον λέει την αλή­θεια: ή μέσα στο 2017 θα «κα­τορ­θώ­σου­με» να βγού­με στις αγο­ρές, ή το 2018 θα υπο­χρε­ω­θού­με σε χρε­ο­κο­πία και έξοδο από το ευρώ.

Τι όμως ση­μαί­νει η προ­σπά­θεια να βγουν στις αγο­ρές μέσα στο 2017; Κα­ταρ­χήν να υπο­γρά­ψουν πάλι «τα πάντα όλα» που ζη­τούν οι δα­νει­στές, δη­λα­δή η λυ­κο­συμ­μα­χία ΕΕ και ΔΝΤ. Η κυ­βέρ­νη­ση έχει απο­δε­χθεί ήδη τα αντι­κοι­νω­νι­κά «πλε­ο­νά­σμα­τα» πάνω από 3,5% του ΑΕΠ για μετά το 2018. Μόνο που του ΔΝΤ απαι­τεί, ως προ­ϋ­πό­θε­ση για να πα­ρα­μεί­νει στο πρό­γραμ­μα, να υπο­γρα­φούν σή­με­ρα τα μέτρα πρό­σθε­της λι­τό­τη­τας που πι­θα­νόν θα δια­σφα­λί­ζουν αυτά τα πλε­ο­νά­σμα­τα. Και μά­λι­στα, στη βάση της εμπει­ρί­ας του 2014, να υπο­γρα­φούν από τον Αλ. Τσί­πρα και τον Κυρ. Μη­τσο­τά­κη.

Τα μέτρα αυτά είναι κτη­νω­δώς συ­γκε­κρι­μέ­να και δο­λο­φο­νι­κά: α) Να πε­ρι­κο­πούν (κατά 30%!) οι «πα­λαιές», οι προ του νόμου Κα­τρού­γκα­λου κα­τα­βαλ­λό­με­νες συ­ντά­ξεις. β) Να πε­ριο­ρι­στεί στα 5000 ευρώ το οι­κο­γε­νεια­κό αφο­ρο­λό­γη­το, ώστε να φο­ρο­λο­γη­θούν τα φτω­χό­τε­ρα των νοι­κο­κυ­ριών. γ) Να απε­λευ­θε­ρω­θούν πλή­ρως οι ομα­δι­κές απο­λύ­σεις και να κα­ταρ­γη­θούν οι ενα­πο­μεί­να­ντες πε­ριο­ρι­σμοί για τον καλ­πα­σμό της «ευ­ε­λι­ξί­ας» στις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις.

Αυτές τις αντι­δρα­στι­κές «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις» η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ δεν μπο­ρεί να τις επι­βά­λει. Το ίδιο ισχύ­ει και για τη ΝΔ του αμι­γώς νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου Μη­τσο­τά­κη, όπως δεί­χνουν οι δη­μό­σια εκ­φρα­σμέ­νες πλέον «δυ­σφο­ρί­ες» της κα­ρα­μαν­λι­κής πτέ­ρυ­γας της ΝΔ. Το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα κι­νεί­ται με τα­χύ­τη­τα προς μια νέα, βαθιά και ανε­ξέ­λεγ­κτη «βου­τιά» της πο­λι­τι­κής κρί­σης. Από τη σκο­πιά των λαϊ­κών δυ­νά­με­ων η απά­ντη­ση πρέ­πει να έχει δύο σκέλη: Αφε­νός την πάλη εδώ και τώρα για να απο­τρα­πούν οι αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σεις, για να ξη­λω­θούν τα μνη­μό­νια, νέα και παλιά. Αφε­τέ­ρου την προ­ε­τοι­μα­σία για να υπάρ­ξει ορα­τός και ισχυ­ρός πόλος της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, σε κάθε στιγ­μή της πο­λι­τι­κής κρί­σης που έρ­χε­ται.

Πηγή : rproject