Μπήκε ο Μάης, τέλειωσαν οι μέρες του Πάσχα και η σύγκρουση της λεγόμενης «αξιολόγησης» είναι μπροστά μας. Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να αποφύγει τις αντιδράσεις του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι «οι συμμαχίες υπέρ των ελληνικών θέσεων είναι ισχυρότερες από κάθε άλλη φορά» (http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500074795)
Αυτό που εννοεί είναι ότι ο ίδιος, η κυβέρνηση και το κόμμα του έχουν μετατοπιστεί τόσο κοντά στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ώστε έχει την ελπίδα πως ο Ρέντσι και ο Ολάντ θα τον βοηθήσουν να βρει μια φόρμουλα που θα εξωραϊζει τα έξτρα σκληρά μέτρα που απαιτούν ΕΕ και ΔΝΤ. Άλλωστε, ετοιμάζεται για πρώτη φορά να πάει στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος μέσα στον Μάη.
Υπάρχει, όμως, ένας παράγοντας που χαλάει αυτή τη σούπα των «προοδευτικών συμμαχιών» μέσα στην ΕΕ: η μαζική έκρηξη των εργατών και της νεολαίας στη Γαλλία ενάντια στο νόμο του Ολάντ που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις.
Αυτό που εννοεί είναι ότι ο ίδιος, η κυβέρνηση και το κόμμα του έχουν μετατοπιστεί τόσο κοντά στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ώστε έχει την ελπίδα πως ο Ρέντσι και ο Ολάντ θα τον βοηθήσουν να βρει μια φόρμουλα που θα εξωραϊζει τα έξτρα σκληρά μέτρα που απαιτούν ΕΕ και ΔΝΤ. Άλλωστε, ετοιμάζεται για πρώτη φορά να πάει στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος μέσα στον Μάη.
Υπάρχει, όμως, ένας παράγοντας που χαλάει αυτή τη σούπα των «προοδευτικών συμμαχιών» μέσα στην ΕΕ: η μαζική έκρηξη των εργατών και της νεολαίας στη Γαλλία ενάντια στο νόμο του Ολάντ που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις.
Τέρμα δεξιά
Μια φορά κι έναν καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε τον εαυτό του ριζοσπαστική αριστερά και ο Τσίπρας αποκαλούσε τον Ολάντ «Ολαντρέου». Από τότε ο Ολάντ έχει γίνει ακόμη πιο δεξιός και το έχει δείξει με χίλιους δυο τρόπους: με επέμβαση στο Μαλί, βομβαρδισμούς στη Συρία, κήρυξη έκτακτης ανάγκης μέσα στη Γαλλία. Ο νόμος για την «εργασιακή μεταρρύθμιση» είναι το επιστέγασμα αυτής της πορείας. Και βρίσκει απέναντί του το πιο μεγάλο κίνημα εδώ και δέκα χρόνια, από τότε που οι φοιτητικές καταλήψεις και οι εργατικές απεργίες ακύρωσαν έναν αντίστοιχο νόμο της δεξιάς.
Κι’ όμως, αυτή τη στιγμή επιλέγει ο Αλέξης Τσίπρας για να πει ότι οι σύμμαχοι των εργατών και της Αριστεράς στην Ευρώπη δεν είναι τα κινήματα εργατικής αντίστασης αλλά οι σοσιαλφιλελεύθερες κυβερνήσεις. Πρόκειται για άλλη μια επιβεβαίωση για το πόσο δεξιά έχει κατρακυλήσει με την υπογραφή του για το τρίτο Μνημόνιο και τη στήριξή του για τη ρατσιστική Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας.
Φτάνουμε, λοιπόν, στον γιορτασμό της Πρωτομαγιάς την Κυριακή 8 Μάη με τα στρατόπεδα καθαρά χαραγμένα. Ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του στο στρατόπεδο των σοσιαλφιλελεύθερων που σπρώχνουν τις αντεργατικές επιθέσεις και κλείνουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες κι εμείς στο στρατόπεδο των εργατών και της νεολαίας που αντιστέκεται και κλιμακώνει με 48ωρη Πανεργατική μετά την πρωτομαγιάτικη κινητοποίηση.
Πρέπει να μας είναι ξεκάθαρο τίνος οι συμμαχίες ενισχύονται. Παλεύοντας ενάντια στα Μνημόνια και τον ρατσισμό δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε στο πλευρό μας το κίνημα στη Γαλλία, τους αντιρατσιστές διαδηλωτές της Γερμανίας που πολιόρκησαν το συνέδριο της ακροδεξιάς στη Στουτγάρδη, τον εργατόκοσμο της Βρετανίας που δίνει μάχη για να νικήσει η έξοδος από την ΕΕ στο δημοψήφισμα του Ιούνη.
Μαζί με αυτά τα κινήματα θα διαμορφώσουμε τη γνήσια αριστερή εναλλακτική διεκδικώντας ρήξη με ΕΕ-ΔΝΤ, διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών, ανοιχτά σύνορα και ανοιχτή αγκαλιά αντί για φράχτες και «Αμυγδαλέζες» για τους πρόσφυγες. Για μια κοινωνία όπου «ευρωπαίοι» και «μεσανατολίτες» θα μπορούμε να ζούμε μαζί χωρίς φτώχεια και διακρίσεις γιατί τον έλεγχο θα τον έχουν οι εργάτες ανεξάρτητα από χρώμα, θρησκεία και καταγωγή.
Πηγή : ergatiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου