Η μεγάλη μέρα έφτασε. Σε λίγες ώρες ψηφίζουμε και για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες καθένας καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε δύο τόσο διακριτικούς δρόμους, σχεδόν κάθετους μεταξύ τους. Για πρώτη φορά το δίλημμα δεν είναι μεταξύ συνέχειας ή αλλαγής "πολιτικής φρουράς". Για πρώτη φορά μετά το '81 παρέχεται η δυνατότητα μιας τομής στα πολιτικά πράγματα της χώρας με την ανάδειξη στο προσκήνιο νέων πολιτικών, αλλά και κοινωνικών δυνάμεων.
Οι εναλλακτικές λύσεις είναι ξεκάθαρες. Η πολιτική πρόταση του Σαμαρά και της Ν.Δ. είναι η συνέχιση των "αξιολογήσεων" της τρόικας που κάθε φορά περιλαμβάνουν μέτρα σαν και αυτά που αποτυπώνονται στο e-mail Χαρδούβελη - Σαμαρά: Περικοπή μισθών και συντάξεων, επιβολή νέων φόρων, διάλυση του κοινωνικού κράτους, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, απαξίωση της ακίνητης περιουσίας των πολιτών, διεθνή υποτέλεια της χώρας.
Στον αντίποδα βρίσκεται η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που σε μια γραμμή προβλέπει: Να βάλουμε πάτο στο βαρέλι, να βοηθήσουμε τους κοινωνικά αποκλεισμένους, να επανεκκινήσουμε την οικονομία. Δεν περιορίζεται σε ένα σύνθημα, συνοδεύεται από συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, το οποίο, όπως δεσμεύθηκε ο Αλ. Τσίπρας στη συγκέντρωση της Ομόνοιας, θα αναγνωσθεί στις προγραμματικές δηλώσεις, προβλέπει τη μεταφορά των φορολογικών βαρών από τους ασθενέστερους στους κατέχοντες και όσους φοροδιαφεύγουν, το χτύπημα των σχέσεων διαφθοράς και διαπλοκής, την αποκατάσταση του κράτους δικαίου και των εργασιακών σχέσεων και, τέλος, αλλά όχι τελευταίο, την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, ώστε να βγει από τη μέση ο βραχνάς του χρέους, να τονωθεί η ρευστότητα της οικονομίας και να υλοποιηθεί ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Από την πλευρά της συντήρησης των πραγμάτων ως έχουν, των ωφελημένων της κρίσης και των Μνημονίων, προβάλλονται εναντίον της πολιτικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ δύο "επιχειρήματα". Το κινδυνολογικό "θα μας πετάξουν έξω από την Ε.Ε." και το ολοκληρωτικό "όλοι ίδιοι είναι" και, άρα, ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις πάρει την εξουσία δεν θα κάνει τίποτα. Και στα δύο υπάρχουν σαφείς απαντήσεις. Στο πρώτο, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες και ελίτ, όσο νεοφιλελεύθερες και σκληρές κι αν είναι, δεν μπορούν να παραβλέψουν τη δημοκρατική βούληση των λαών της Ευρώπης χωρίς να θέσουν σε κίνδυνο το ίδιο το οικοδόμημα. Η Ε.Ε. μπορεί να υπάρχει μόνο με συγκλίσεις, με διαπραγμάτευση και συμβιβασμούς.
Στο δεύτερο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σαν τους άλλους. Όχι τόσο επειδή είναι μια αριστερή δύναμη και η Αριστερά δεν κυβέρνησε ποτέ στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη αν εξαιρεθούν ορισμένες παρενθέσεις συμμετοχής σε κυβερνήσεις άλλων. Διαφέρει από το συμπληρωματικό σύστημα Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ που κυβερνά την Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια γιατί αναδείχθηκε από τις κοινωνικές δυνάμεις που καταστρέφει ο άλλοτε κραταιός δικομματισμός ως απάντηση σ' αυτόν. Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να κάνει αυτά που υπόσχεται αν δεν θέλει να καταστραφεί και ο ίδιος, για να μην αναζητήσει ο λαός άλλες απαντήσεις στα βάσανά του. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χρέος απέναντι στον κόσμο που τον ανέδειξε και θα το εκπληρώσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει με το μέρος του το δίκιο όσων πληρώνουν τα Μνημόνια. Έχει τη θέληση και το σχέδιο να βάλει ένα τέλος στην "ελληνική τραγωδία" και να κάνει μια νέα αρχή. Χρειάζεται δύναμη και την ευκαιρία να βγει μπροστά. Αυτά μόνο ο λαός με την ψήφο του μπορεί να τα δώσει. Ο λαός, δηλαδή καθένας από εμάς χωριστά.
Πηγή : avgi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου