Ανακοίνωση Της ΟΚΔΕ Για Τις Εξελίξεις Στη Συρία

 

 ΟΚΔΕ

17.12.2024

Oι συνθήκες μέσα στις οποίες ξετυλίχτηκε η ανατροπή του αντιδραστικού, δικτατορικού καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, δεν επιτρέπουν, δυστυχώς, καμία αυταπάτη για ένα καλύτερο μέλλον για τους βασανισμένους λαούς της Μέσης Ανατολής.

 

Οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ χαιρετίζουν ως «ελευθερωτές» το σκοταδιστικό συνονθύλευμα των ισλαμιστών του Τζολάνι. Τους ίδιους που μέχρι χθες χαρακτήριζαν «τρομοκράτες» και οι οποίοι άλλωστε είναι, σχεδόν αποκλειστικά, δικό τους δημιούργημα. Το μέλλον που έχουν προδιαγράψει για τον συριακό λαό δεν είναι καμία δημοκρατία και ελευθερία, αλλά ένα σκληρό, καταπιεστικό καθεστώς, σε μια χώρα ερειπωμένη και κατεστραμμένη. Την οποία, ασφαλώς, δεν θα προστρέξουν αφιλοκερδώς ούτε να ανοικοδομήσουν ούτε να ενισχύσουν.

Αντίθετα, θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτό το νέο «έπαθλό» τους (σε όποιο βαθμό το κρατάνε σταθερά στα χέρια τους) για να προεκτείνουν την επιθετικότητά τους προς το Ιράν και τους μεγάλους ανταγωνιστές τους, την Κίνα και τη Ρωσία, με την ισχυρή παρουσία τους στη Μέση Ανατολή (στρατιωτικά/Ρωσία, οικονομικά/εμπορικοί δρόμοι όπως ο Νέος Δρόμος του Μεταξιού και ο ηπειρωτικός διάδρομος που από τη Ρωσία καταλήγει στην Ινδία κ.ά.). Αυτή η τεράστια σύγκρουση αφορά την ίδια την παγκόσμια ηγεμονία/πρωτοκαθεδρία ή και την επιβίωση των «παλιών» ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΕΕ απέναντι στους «αναδυόμενους» ανταγωνιστές τους.

Ο ρόλος και οι επιθέσεις του σιωνιστικού κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ δεν προκαλούν καμία έκπληξη: βομβαρδισμοί στο έδαφος της Συρίας, σχέδια ραγδαίας επέκτασης των εποικισμών στα Υψώματα του Γκολάν που παράνομα κατέχει από τον πόλεμο του 1967 κ.λπ. Κυρίως όμως αυτό που προκαλεί τρόμο είναι η προοπτική εξάπλωσης του πολέμου προς την πλευρά του Ιράν (σύντομα;).

Άλλωστε, αυτοί οι στόχοι («αλλαγή καθεστώτος» στη Συρία, περιορισμός και χτύπημα του Ιράν κ.λπ.) είναι από παλιά βασικοί στο σχέδιο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για τη «μείζονα Μέση Ανατολή», που πρόσφατα είχε επανέλθει μέσω των Συμφωνιών του Αβραάμ.

Εξαιρετικά επισφαλής είναι η θέση των Κούρδων της Συρίας, των οποίων η ηγεσία, δυστυχώς, έχει εναποθέσει το δίκαιο αίτημα της δημιουργίας κουρδικού κράτους στη συμμαχία με ΗΠΑ και Ισραήλ. Ειδικότερα αν επιχειρηθεί να χρησιμοποιηθούν ως βατήρας ενάντια στο Ιράν.

Ανάμεσα στους πολλούς αντιδραστικούς τοπικούς και περιφερειακούς «παίχτες» (Σ. Αραβία, Κατάρ κ.λπ. εκτός φυσικά από τους Σιωνιστές του Ισραήλ), οι οποίοι επεμβαίνουν στο έδαφος της Συρίας, είναι σχεδόν αδιανόητο ότι θα βρεθεί οποιαδήποτε ισορροπία και ότι θα χτιστεί οποιαδήποτε ομαλότητα. Η Συρία απειλείται σύντομα να γίνει μια ακόμα διαιρεμένη και διαλυμένη χώρα, όπως η Λιβύη – και ο διαμελισμός της είναι πολύ πιθανός. Και βέβαια αυτές οι εξελίξεις βάζουν καρφιά στον σταυρό του Παλαιστινιακού και Λιβανέζικου λαού, που υφίσταται τις επιθέσεις και τη γενοκτονία των Σιωνιστών.

Πρέπει τέλος να σημειωθεί ο ιδιαίτερος ρόλος της Τουρκίας, που δείχνει τόσο την ισχυροποίησή της (με την αυτονομία ενός «υποϊμπεριαλισμού», μιας σημαντικότατης περιφερειακής δύναμης), όσο και τους κινδύνους που τέτοια καθεστώτα εγκυμονούν για τους λαούς.

Από τους πιο επικίνδυνους εμπλεκόμενους στέκει, ωστόσο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Σταθερά στον ρόλο του πιο «δεδομένου» και «πρόθυμου» συμμάχου των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Σιωνιστών, αφενός χαιρετίζει την «απελευθέρωση» της Συρίας, αφετέρου προσπαθεί να ανοίξει δρόμο για τη συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων σε κάποια «ειρηνευτική δύναμη» στην περιοχή. Μαζί με τους θηριώδεις εξοπλισμούς, τις βάσεις-κλεδιά για ΗΠΑ-ΝΑΤΟ σε Αλεξανδρούπολη, Σούδα κ.λπ, τις φρεγάτες στην Ερυθρά, τη στοίχιση με το μισοφασιστικό καθεστώς Ζελένσκι στο Κίεβο, αυτός ο πολεμοκάπηλος τυχοδιωκτισμός βάζει τον ελληνικό λαό όλο και πιο βαθιά σε μια τεράστια σύγκρουση, με ασύλληπτους κινδύνους.

Η απειλή για τη γενίκευση του πολέμου, για έναν κηρυγμένο ή ακήρυκτο Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεγαλώνει ολοένα. Το στρατόπεδο των «δικών μας» ληστών, των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, σπρώχνει ολοένα προς το ολοκαύτωμα – όπως έκανε ο νέος γγ του ΝΑΤΟ Μ. Ρούτε, με τις αιμοδιψείς δηλώσεις του για «πολεμικό πνεύμα», για «θυσίες κοινωνικών δαπανών υπέρ της πολεμικής οικονομίας». Ο κίνδυνος μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Είναι επείγουσα ανάγκη οι λαοί, η νεολαία, το εργατικό κίνημα να αναλάβουμε ενεργητικά την πάλη ενάντια σε αυτό τον όλεθρο, οικοδομώντας ένα μαζικό αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα με μαχητικότητα και διάρκεια. Για να σταματήσουμε κάθε συμμετοχή/συνεργασία στα εγκλήματα των δυτικών ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Ενάντια στους εξοπλισμούς και την οικονομική αιμορραγία που προκαλούν, ενάντια στις βάσεις-ορμητήρια του πολέμου – και ενάντια στο στραγγάλισμα των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων στο όνομα της «έκτακτης ανάγκης», των «εθνικών κινδύνων» και του πολέμου.