ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Σε Συνθήκες Αποσταθεροποίησης Οργανώνουμε Την Απάντηση Από Τα Κάτω

 

Η επίσημη ειδησεογραφία των συστημικών ΜΜΕ παρουσιάζει τις εξελίξεις στη Συρία (και όχι μόνο) με τρόπο που θεωρεί τον απλό κόσμο, τους εργάτες, τους αγρότες, τον λαό της Συρίας ως απλά παθητικά θύματα της τυραννίας του Άσαντ. Θεωρούν ότι πραγματικοί πρωταγωνιστές των εξελίξεων είναι οι ΗΠΑ και η Ρωσία μαζί με τις κυβερνήσεις του Ιράν, της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ. Θέλουν να κλείσουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τις εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης και όλους τους αγώνες του κόσμου που μετέτρεψαν το καθεστώς Άσαντ σε ετοιμόρροπο κουφάρι.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι μέχρι την τελευταία στιγμή όλοι οι «μεγάλοι παίκτες» εξακολουθούσαν να ποντάρουν στον Άσαντ. Να πώς περιγράφει αυτές τις κινήσεις η εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάιμς:

 

Αβεβαιότητες

«Αν και δεν θα το έλεγαν δυνατά, οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι πιθανότατα θα προτιμούσαν τον διάβολο που γνωρίζουν, τον Άσαντ, από τις αβεβαιότητες μιας νέας τάξης στη Συρία στην οποία το HTS είναι η πιο ισχυρή δύναμη. “Οι μεταρρυθμισμένοι τζιχαντιστές μου ακούγονται σαν αντίφαση”, λέει ένας Ευρωπαίος ηγέτης.

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υποστήριξαν ρητά τον Άσαντ την περασμένη εβδομάδα. Ακόμη και το Ισραήλ – το οποίο έχει συμβάλει τα μέγιστα στα προβλήματα του Άσαντ, αποδεκατίζοντας τους συμμάχους του της Χεζμπολάχ στον Λίβανο – θα προτιμούσε το παλιό καθεστώς από το νέο καθεστώς. Ο Yoram Hazony, ένας Ισραηλινός ακαδημαϊκός κοντά στον Benjamin Netanyahu, αποκαλεί το HTS “παρακείμενα τέρατα της Αλ Κάιντα” και λέει ότι η επιτυχία του είναι “καταστροφή”. (...)

Η Σαουδική Αραβία, η οποία άνοιξε ξανά μια πρεσβεία στη Δαμασκό νωρίτερα αυτό το έτος, ήταν ένα παράδειγμα υψηλού προφίλ μιας κυβέρνησης που αποφάσισε να συμβιβαστεί με τον Άσαντ τη στιγμή που η εξουσία του επρόκειτο να καταρρεύσει».

Οι «πρωταγωνιστές», λοιπόν, οι Μεγάλες Δυνάμεις και οι μικρότεροι περιφερειακοί «παίκτες» υπολόγιζαν να προσεταιριστούν το καθεστώς και ανταγωνίζονταν για τα μερίδια επιρροής τους. Οι ανταγωνισμοί τους αποδείχθηκαν αποσταθεροποιητικοί και αποκαλύφθηκε η απομόνωση του Άσαντ από τον κόσμο της Συρίας, ακόμα και από τους φαντάρους του στρατού του.

Αυτή η εικόνα δεν ισχύει μόνο για τη Συρία. Μέσα σε συνθήκες πολυκρίσης του καπιταλισμού, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί λειτουργούν αποσταθεροποιητικά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Στη Νότια Κορέα, ένας πρόεδρος που τη θέλει σταθερά δεμένη στο άρμα του αμερικάνικου και γιαπωνέζικου ιμπεριαλισμού ενάντια στην Κίνα, τη Ρωσία και τη Βόρεια Κορέα, προσπάθησε να επιβάλει τις επιλογές του με στρατιωτικό νόμο και έσπασε τα μούτρα του μπροστά στη λαοθάλασσα που βγήκε στους δρόμους.

Ακόμα και μέσα στην Ευρώπη βλέπουμε κυβερνητικές κρίσεις στη Γαλλία και τη Γερμανία, καθώς οι εξορμήσεις για πολυδάπανους πολεμικούς εξοπλισμούς έρχονται σε σύγκρουση με τα ελλείμματα των προϋπολογισμών και την απειλή μιας νέας κρίσης χρέους.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι έξω από αυτό το κάδρο. Αντίθετα, η πολεμοκαπηλεία της στο πλευρό του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ, ο προϋπολογισμός με τις τεράστιες πολεμικές δαπάνες την ώρα που λεηλατεί μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές υπηρεσίες, όλα αυτά μεταφράζονται σε μεγαλύτερη απομόνωση της κυβέρνησης.

Δεν περιμένουμε πότε θα καταρρεύσει σαν αδειανό κουφάρι (ή σαν «ώριμο φρούτο» όπως λέει η παραδοσιακή κοινοβουλευτική συλλογιστική). Παλεύουμε για την ανατροπή τους οργανώνοντας τη δύναμη της τάξης μας. Για να εξασφαλίσουμε ότι η εναλλακτική θα είναι σοσιαλιστική, στα χέρια των πολλών με εργατική δημοκρατία, απαλλαγμένη από τα κοράκια του κέρδους και του πολέμου.