ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ 6η ΔΕΚΕΜΒΡΗ : Ένας Δεκέμβρης Που Δεν Τέλειωσε Ποτέ!

Μέχρι να νικήσουμε!

 

Στις 6 Δεκέμβρη, με την εργατική τάξη μπροστά, αναμετριόμαστε με το αποκρουστικό φάντασμα μίας αστικοκοινοβουλευτικής δημοκρατίας-καρικατούρας που κυβερνά τη χώρα.

 

Στεκόμαστε απέναντι σε μια αυταρχική και ασύδοτη εξουσία, που δεν μπορεί να κρυφτεί πια κάτω από κανένα φερετζέ «δημοκρατικών εγγυήσεων», η οποία δολοφονεί εν ψυχρώ δεκαπεντάχρονα και όποιον δεν χωράει στο σύστημά της, κλείνει στη φυλακή αγωνιστές, στήνει σκευωρίες και συγκαλύπτει τα κρατικά εγκλήματα των υποκλοπών, των Τεμπών και αλλεπάλληλων σκανδάλων.

Στις 6 Δεκέμβρη, διαδηλώνουμε για την απελευθέρωση του Νίκου Ρωμανού και για το Δεκέμβρη που δεν τελείωσε ποτέ!

ΒΑΡΚΙΖΑ ΤΕΛΟΣ!

Στις 6 Δεκέμβρη απαιτούμε το τέλος της κυβέρνησης της καταστολής, της φτώχειας, της πείνας και του πολέμου.

Οι εξελίξεις στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και των κομμάτων της κυβερνώσας αντιπολίτευσης ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας βρίσκεται σε ένα πλήρες αδιέξοδο. Αν είναι επικίνδυνο για μια κυβέρνηση το να υπάρχει ένας κοινοβουλευτικός αντίπαλος, αποδεκτός ή ελεγχόμενος από την άρχουσα τάξη, περισσότερο επικίνδυνο είναι να μην υπάρχει κανείς σε συνθήκες διαρκούς διολίσθησης και αποδοκιμασίας όλων.

Το πιο σημαντικό ερώτημα του Δεκέμβρη 2008 και ολόκληρης της επόμενης περιόδου που ακολούθησε με την αποξήλωση όλων των κυβερνήσεων που ακολούθησαν είναι μετά από αυτούς, ποιος;

Μετά την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ, με το περήφανο 41% που μετατράπηκε σε ένα 28% που αντιστοιχεί στο 11% των εκλογέων, οι εργατικοί αγώνες και τα κοινωνικά κινήματα της τελευταίας περιόδου δείχνουν ξεκάθαρα ότι το ποτάμι της λαϊκής οργής φουσκώνει και γίνεται απειλητικό. Παρά το παραμορφωτικό είδωλο των εκλογικών αναμετρήσεων, οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν την εμπειρική διαπίστωση ότι το εργατικό κίνημα παρά τις προδοτικές ηγεσίες αναζητά δρόμους γι’ αυτό που είναι απτό: Η Ευρώπη των λαών αντί να συγκλίνει αποκλίνει δραματικά και η χώρα μας βρίσκεται σε όλους τους ευρωπαϊκούς δείκτες, απλά στον πάτο.

Ό,τι έφερε στο προσκήνιο τον Δεκέμβρη 2008, η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η γενιά των 700€, η έλλειψη οποιουδήποτε μέλλοντος της νέας γενιάς, συνέπιπτε με την εκδήλωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής – χρηματιστηριακής κρίσης που απέκτησε ένα όνομα, Leaman Brothers. Τα αποτελέσματα εκείνης της περιόδου εκείνης όχι μόνο δεν επιλύθηκαν αλλά συνδέονται πλέον άρρηκτα με δυο πολέμους εναντίον της Ρωσίας και της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού.

Σε τέτοιες καταστάσεις γενικευμένης, παρατεταμένης και επιδεινούμενης κρίσης, η παλιά, δοκιμασμένη συνταγή λέει ότι η εξουσία για να παραμείνει στη θέση της πρέπει να προκαλέσει μία άλλη, τεχνητή κρίση, η οποία να επιδράσει συγκολλητικά στη δική της αποσύνθεση. Η σύλληψη του Νίκου Ρωμανού λίγες ημέρες πριν την δέκατη έκτη επέτειο από τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον οπλισμένο από το κράτος Κορκονέα, στο όνομα της εσωτερικής ασφάλειας, μόνο ως ενέργεια για την πρόκληση μίας «ελεγχόμενης έκρηξης» μπορεί να εκληφθεί.

Η πιο νατοϊκή κυβέρνηση από το ίδιο το ΝΑΤΟ, η κυβέρνηση των Μητσοτάκη-Χρυσοχοϊδη έχουν κάθε λόγο να προσπαθήσουν να «ξαναζεστάνουν» το αφήγημα της εσωτερικής απειλής από “εξτρεμιστές” ενάντια στη «δημοκρατία». Η προφυλάκιση Ρωμανού, με αποδεικτικό ένα αποτύπωμα σε μια σακούλα σκουπιδιών, λίγες μέρες πριν τις εκδηλώσεις για την 6η Δεκέμβρη, αντί για λίγο μετά, δείχνει την επειγότητα του αστικού κράτους να συγκροτήσει μια άμυνα πριν οι εργατικές δυνάμεις και η νεολαία συγκροτήσουν μια ανεξάρτητη δύναμη διεκδίκησης της ίδιας της εξουσίας και πριν εμφανιστεί μια εναλλακτική κυβερνητική λύση μέσα από το αστικό μπλοκ. Η γενιά των 700€ του Δεκέμβρη 2008 έχει μετατραπεί σε έναν λαό των 700€ με ένα πολεμικό προϋπολογισμό που στερεί κάθε πιθανότητα ανάτασης των καταπιεσμένων.

Ο Δεκέμβρης 2024, δεκαέξι χρόνια μετά θέτει επιτακτικά το ίδιο ερώτημα: ποιος κάνει κουμάντο στη χώρα.

Καλούμε οργανώσεις, συλλογικότητες εργατικά σωματεία να συμμετάσχουν στις συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις της 6ης Δεκέμβρη για:

• την άμεση απελευθέρωση του Νίκου Ρωμανού
• να καταδικαστεί η πολιτική της καταστολής των ταξικών αγώνων, της φτώχειας, της πείνας και του πολέμου
• να προετοιμαστεί η Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας μέχρι την ανατροπή της Κυβέρνησης Μητσοτάκη
• για την εξουσία των εργατικών συμβουλίων για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης και της καταπίεσης μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση όλων.