ΝΑΡ - νΚΑ Για 25/11 : Κάλεσμα Σε Πορεία Για Ισότητα Και Ελευθερία

 

 

Ανακοίνωση του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση για την παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες. Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, απαλλαγμένης από κάθε μορφή έμφυλης βίας και διακρίσεων. Για μια σύγχρονη κομμουνιστική κοινωνία. Κάλεσμα σε συγκεντρώσεις και πορείες. Δευτέρα 25/11, Αθήνα, 18:30, Σύνταγμα.

Η 25η Νοέμβρη είναι η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες, ωστόσο η ημέρα αυτή έχει αποκτήσει ευρύτερο νόημα ως ημέρα συνολικά ενάντια στην έμφυλη βία, η οποία περιλαμβάνει όχι μόνο τη βία απέναντι στις γυναίκες αλλά και τη βία λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου. Από το 1981 που καθιερώθηκε για πρώτη φορά η μέρα και από το 1991 που ανακηρύχθηκε από τον ΟΗΕ ως διεθνής μέρα, το αίτημα της εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων δεν ήταν ποτέ πιο επίκαιρο.

Σήμερα η έμφυλη βία είναι καθημερινά στην επικαιρότητα, με πολυάριθμες γυναικοκτονίες και κακοποιήσεις. Η βαρβαρότητα του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού οξύνεται από τη πατριαρχία, την ομοφοβία, τη τρανσφοβία, και το σεξισμό. Πλέον, αυξάνονται και τα περιστατικά έμφυλης βίας που δηλώνονται ακόμη κι από την αστυνομία. Με το δεδομένο ότι ελάχιστα φτάνουν ως εκεί και σε αρκετά οι αστυνομικοί προτρέπουν τις καταγγέλουσες να μην προχωρήσουν σε καταγγελία “για να μη μπλέξουν” φανταζόμαστε πόσο περισσότερα είναι. Ιδιαίτερο ρόλο έχουν η εκκλησία και η ακροδεξιά με μια ρητορική πως η γυναίκα είναι ιδιοκτησία του άντρα και ο φυσικός της ρόλος είναι η αναπαραγωγή και η φροντίδα της οικογένειας, νομιμοποιώντας έτσι την καταπίεση και την έμφυλη βία σε ό,τι «παρεκκλίνει».

Επίσης αναρίθμητα είναι τα φαινόμενα παρενοχλήσεων και ψυχολογικής βίας σε εργασιακούς χώρους, που μπορεί να μην καταγγελθούν ποτέ υπό το φόβο της απόλυσης. Σημαντικό ρόλο στη διαιώνιση τέτοιων περιστατικών παίζει και η φιλελεύθερη αντίληψη που στο όνομα της “ισότητας” ανατρέπει κάθε κεκτημένο εργασιακό δικαίωμα (άδειες μητρότητας, μικρότερο ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης κ.α.) οδηγώντας στην βαθύτερη εκμετάλλευση των γυναικών πόσο μάλλον όταν για την ίδια εργασία οι γυναίκες παίρνουν 15% λιγότερο μισθό από ότι οι άντρες συνάδελφοί τους. Για αυτούς τους λόγους οι διακηρύξεις της ΕΕ περί ισότητας είναι υποκριτικές όπως και οι νόμοι για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και της παρενόχλησης στους χώρους εργασίας, οι οποίοι στη πράξη, υπό το καθεστώς της εργοδοτικής τρομοκρατίας και του φόβου της απόλυσης και της ανεργίας, μένουν στα χαρτιά.

Στο κομμάτι των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων αποδείχτηκε περίτρανα ότι ένας νόμος, και μάλιστα ενταγμένος στην πολιτική τη ΕΕ για αναγνώριση ορισμένων “ατομικών” δικαιωμάτων, δε μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Είναι αυτονόητο πως κάθε είδους ζευγάρι, και άρα και τα ομόφυλα ζευγάρια, πρέπει να έχει το δικαίωμα επιλογής του τρόπου συμβίωσής του και το είδος της νομικής κατοχύρωσης που επιθυμεί όπως και δικαίωμα στην τεκνοθεσία με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που έχουν και τα ετερόφυλα. Από εκεί και πέρα όμως, χρειάζονται πολλά περισσότερα για να καταπολεμηθούν οι διακρίσεις στην κοινωνική ζωή, οι διακρίσεις τόσο κατά την αναζήτηση, όσο και στον χώρο εργασίας αλλά και τα περιστατικά βίας που τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα βιώνουν καθημερινά.