ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Οι Αγώνες Διαμορφώνουν Το Πρόγραμμα Της Ανατροπής

 

Κάθε βδομάδα που προχωράμε μέσα στο φθινόπωρο, πυκνώνουν τα αγωνιστικά μέτωπα που πολιορκούν την κυβέρνηση της καταστροφής. Οι εργάτες της Υγείας δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να βγαίνουν μπροστά ενάντια στα διαλυτικά σχέδια του Γεωργιάδη για το ΕΣΥ και προχωράνε με νέες απεργίες στις 25 Σεπτέμβρη και στις 17 Οκτώβρη. Δίπλα τους αρχίζουν με το άνοιγμα των σχολείων να ξεδιπλώνονται οι μάχες των εκπαιδευτικών μαζί με τους μαθητές και τους γονείς για να σώσουμε τη δημόσια Παιδεία που ρημάζει.

Το μέτωπο ενάντια στις καταστροφικές ιδιωτικοποιήσεις ξαναπαίρνει τις διαστάσεις που του είχε δώσει η οργή για το έγκλημα των Τεμπών. Οι σιδηροδρομικοί ανακοίνωσαν το δικό τους απεργιακό πρόγραμμα μετά την αποφυγή σύγκρουσης τρένων δίπλα στο κέντρο της Αθήνας κυριολεκτικά παρά λίγα δευτερόλεπτα. Η ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ προκαλεί νέο κύμα οργής με τους φουσκωμένους λογαριασμούς την ώρα που στέλνει ρεύμα για τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσα από το δίκτυο της θυγατρικής της στη Ρουμανία! Και η κυβέρνηση του Μητσοτάκη επεκτείνει το μοντέλο ΔΕΗ και στο Νερό και στα Λεωφορεία και στο Μετρό.

Μάχες σε όλη την Ευρώπη

Δίπλα στις απεργίες για να σώσουμε Παιδεία, Υγεία, Συγκοινωνία, Ρεύμα και Νερό, κλιμακώνεται η σύγκρουση με τον ρατσισμό και την άνοδο της ακροδεξιάς. Τα συλλαλητήρια αυτήν την Τετάρτη, στα έντεκα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δεν είναι επετειακά. Ποτέ δεν ήταν. Αλλά φέτος συνδέονται με τις μάχες που απλώνονται σε όλη την Ευρώπη ενάντια στη φασιστική απειλή, στη Γαλλία ενάντια στη Λεπέν που μπαίνει στην κυβέρνηση, στη Γερμανία ενάντια στους νεοναζί του AfD. Η ΕΕ-φρούριο υψώνει τα ρατσιστικά τείχη κατά των προσφύγων και των μεταναστών όχι μόνο στα εξωτερικά σύνορά της αλλά και ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Ο Μητσοτάκης παρέα με τον Σολτς υιοθετούν την ατζέντα της ακροδεξιάς και η μαζική απάντηση του κινήματος στους δρόμους γίνεται μονόδρομος.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως, δεν είναι «μόνο» Ευρώπη του πολέμου και του ρατσισμού. Είναι και Ευρώπη της λιτότητας και των Μνημονίων. Τα εργατικά αιτήματα για αυξημένες δαπάνες για Υγεία, Παιδεία και όχι εξοπλισμούς, για προσλήψεις και αυξήσεις στους εργαζόμενους και στις συντάξεις, για δημόσιο έλεγχο στο Ρεύμα, στο Νερό, στις Συγκοινωνίες, στις Τράπεζες, έρχονται σε ανοιχτή σύγκρουση με τα τείχη που υψώνει η ΕΕ και η ΕΚΤ γύρω από τους προϋπολογισμούς.

Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση που δίνει η κυβέρνηση στο ΑΠΕ:

«οι επιπλέον εισπράξεις εσόδων δεν θα μπορούν πλέον να διατεθούν για κοινωνική πολιτική, καθώς υπεράνω όλων τίθενται οι “κόφτες” των δαπανών. Και τα υπερπλεονάσματα θα οδεύουν προς την εξυπηρέτηση του χρέους. (…) Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, προβλέπεται η περαιτέρω πρόωρη αποπληρωμή δόσεων δανείων ύψους 2,645 δισ. ευρώ για κάθε ένα έτος που λήγουν το 2026, το 2027 και το 2028 και στην τριετία ανέρχονται σε 7,930 δισ. δισ. ευρώ συνολικά».

(https://www.in.gr/2024/09/14/economy/oikonomikes-eidiseis/elliniki-oikonomia-thetika-tha-ksekinisei-2025-pou-tha-kinithei-protogenes-pleonasma/)

Οχτώ δισεκατομμύρια ευρώ δεσμεύονται ήδη από τώρα για εξόφληση του χρέους, πέρα από τα δισεκατομμύρια για τους τόκους που δίνει ο προϋπολογισμός. Γίνεται ξεκάθαρο ότι για να κερδίσουμε το πρόγραμμα των διεκδικήσεων που διαμορφώνουν οι εργατικοί αγώνες, χρειάζεται να το συνδέουμε με τη συνολικότερη ρήξη με το σύστημα. Χωρίς αυτή τη διάσταση, συνέχεια θα βρίσκουμε μπροστά μας το παραμύθι ότι «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα».

Γι’ αυτό, είναι επιτακτικό, δίπλα στην οργάνωση των απεργιών και των συλλαλητήριων, να δυναμώνουμε την οργάνωση της επαναστατικής Αριστεράς. Για να δικαιωθεί το πρόγραμμα που χτίζουν οι αγώνες μας καθημερινά, χρειαζόμαστε τη στρατηγική της ανατροπής αυτού του συστήματος που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας, αρχίζοντας από την ανατροπή της κυβέρνησης που το υπηρετεί εδώ και τώρα.