Το κεντρικό πολιτικό
άρθρο του φύλλου No49 της εφημερίδας “Κόκκινο Νήμα” που κυκλοφορεί
Τα αστικά δηµοσιογραφικά επιτελεία συγκλίνουν στο συµπέρασµα πως οι
Ευρωεκλογές της 9 Ιούνη δεν συγκινούν τους πολίτες. Έχουν δίκιο. Όσον
αφορά τους οπαδούς της κυβέρνησης δεν υπάρχει ενθουσιασµός, αφού από
πουθενά δεν προκύπτει κάποια σηµαντική επιτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη
που να καλυτερεύει στοιχειωδώς τη ζωή των απλών ανθρώπων. Αντίθετα: Οι
τιµές σκαρφαλώνουν στα ύψη, οι µισθοί δεν φτάνουν ούτε για ζήτω παρά τις
αυξήσεις – ψίχουλα, τα νοσοκοµεία είναι υπό διάλυση, το κοινωνικό
κράτος φυτοζωεί. Σε αυτό το υποτονικό κλίµα, ο Μητσοτάκης διεξάγει τον
προεκλογικό αγώνα του από τη µία επιχειρώντας να εµφανίσει στους
συντηρητικούς ψηφοφόρους τον Κασσελάκη σαν µία προσωπικότητα µεταξύ του
Γιαγκούλα και του Άρη Βελουχιώτη επειδή δεν έχει – λέει – κοστολογηµένες
προτάσεις και θα ρίξει το καράβι της ελληνικής οικονοµίας στα βράχια,
ενώ από την άλλη ξαναχρησιµοποιεί τα χιλιοειπωµένα επιχειρήµατα περί
διεθνούς διάστασης της ακρίβειας, στέλνοντας επιστολές στην Ούρσουλα Φον
Ντερ Λάϊεν, εκλιπαρώντας ευρωπαϊκή παρέµβαση κόντρα στα υπερκέρδη των
πολυεθνικών. Πρόκειται για ανέκδοτο ότι η ΕΕ των αστικών επιτελείων που
στρώνουν κόκκινα χαλιά στις επενδύσεις των µεγαλο-καπιταλιστών, θα
βοηθήσει το ελληνικό πουλέν της, να τους τραβήξει το αυτί. Παράλληλα, η
κόντρα Μητσοτάκη – Μαρινάκη, δείχνει πως µετά το πάρτι του Ταµείου
Ανάκαµψης που ακολούθησε την µετα-covid περίοδο, τα πράγµατα δεν
εξελίσσονται ειδυλλιακά και η διαχείριση του ελληνικού καπιταλισµού στην
περίοδο επανόδου στα αιµατοβαµµένα πρωτογενή πλεονάσµατα του 2-2,5 %
δεν θα είναι περίπατος…
Από την άλλη ούτε και στο στρατόπεδο της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης
επικρατεί σηµαντική κινητικότητα. Τόσο ο Κασσελάκης όσο και ο
Ανδρουλάκης δεν καταφέρνουν να κινητοποιήσουν ούτε καν τα µέλη και τους
οπαδούς τους. Η αντιπολίτευση του «προοδευτικού κέντρου» αναλώνεται σε
ατάκες στο τικ τοκ, επικοινωνιακά σόου και λάϊφ στάιλ εξυπνάδες για
κοµµατικά …παπούτσια και δεν παράγει κάποια ουσιαστική κόντρα στις
επιλογές του συστήµατος και στα αίσχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μπορεί ο
Κασσελάκης να επισκέπτεται για ψηφοθηρικούς λόγους τα παλαιστινιακά
εδάφη της ∆υτικής Όχθης εκµεταλλευόµενος τις διεθνείς αναγνωρίσεις του
παλαιστινιακού κράτους από µια σειρά δυτικές κυβερνήσεις, όµως η σταθερή
προσήλωση του επιχειρηµατία Stefanos στο κόµµα του Μπάιντεν και στις
διεθνείς συµµαχίες της χώρας κάνουν τέτοιες πρωτοβουλίες να φαντάζουν
σαν το …ανέκδοτο µε τον Τοτό. Στο ίδιο αντιπολιτευτικό στρατόπεδο, τόσο η
αριστερο-δεξιά υπερπατριωτική πολιτική της Πλεύσης Ελευθερίας, όσο και η
ξαναζεσταµένη σοσιαλδηµοκρατική σούπα της ΝΕ.ΑΡ που υπερασπίζεται την
διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ 2015-19 δεν µπορούν να αποτελέσουν αξιόπιστη
εναλλακτική για τον κόσµο της εργασίας και της αντίστασης ταράζοντας τα
λιµνάζοντα προεκλογικά νερά.
Παρ’ όλο το ξενέρωτο προεκλογικό κλίµα, δεν σηµαίνει πως η οργή του
κόσµου της εργασίας θα εξαερωθεί στις 9 Ιούνη πολλώ δε µάλλον την
επόµενη µέρα των Ευρωεκλογών. Η δυναµική της αντίστασης εκφράστηκε σε
µεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, όπως της 28ης Φλεβάρη, στο
µεγαλειώδες κίνηµα ενάντια στα ιδιωτικά Πανεπιστήµια, στους αγώνες των
υγειονοµικών και των εκπαιδευτικών, στην λαϊκή κατακραυγή κατά της
κυβέρνησης για την απόπειρα συγκάλυψης στο έγκληµα των Τεµπών. Αποτελεί
µεγάλο ερωτηµατικό, σε ποιο βαθµό αυτός ο κόσµος θα φτάσει µέχρι την
κάλπη για να εκφράσει την πολιτική του δυσαρέσκεια στην µισητή κυβέρνηση
της Ν∆ και πόσο µεγάλο θα είναι το κοµµάτι της αποχής. Γι’ αυτό, παρά
και ενάντια στις επικοινωνιακές πιρουέτες των αστικών κοµµάτων η
Αριστερά, των αγώνων και της ανατροπής, οφείλει να κάνει ό,τι µπορεί για
να κινητοποιήσει τον κόσµο. Να χρησιµοποιήσει την ευρωκάλπη για να
µαυρίσει τον Μητσοτάκη, αλλά και για να απαντήσει στις Κασσάνδρες που
θέλουν την ακροδεξιά να βγαίνει αποκλειστικά ωφεληµένη από την πολιτική
φθορά του Μητσοτάκη και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών πανευρωπαϊκά.
Παρά τις πολιτικές αδυναµίες των ευρωψηφοδελτίων του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
και του ΜΕΡΑ 25 – Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά, πρόκειται για
ευρωλίστες που θα επιλεγούν από σηµαντικά τµήµατα του κόσµου που θα
φτάσει µέχρι την ευρωκάλπη για να αναδείξει την αντιπολίτευση των αγώνων
και της Αριστεράς ως αντίπαλο δέος στις πολιτικές της λιτότητας, του
πολέµου και του ρατσισµού της ΕΕ και της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Θα
χαρούµε αν αυτές οι δυνάµεις της Αριστεράς αυξήσουν ποσοστά και πολιτική
επιρροή στον κόσµο της εργασίας, καθώς η ισχυροποίησή τους θα σηµάνει
πως ο κόσµος της πολιτικής και κοινωνικής αριστεράς παραµένει ενεργός
και αντιµετωπίζει τις προκλήσεις της επόµενης µέρας των Ευρωεκλογών µε
«το όπλο παρά πόδα». Από την δική µας πλευρά στις ευρωεκλογές επιλέγουµε
να εκφραστεί αντικαπιταλιστικά αυτή η κοινωνική και πολιτική προοπτική.
Από την προσµονή της «λαϊκής εξουσίας» (ΚΚΕ) για να επιβάλλουµε
αιτήµατα όπως η κρατικοποίηση των σιδηροδρόµων µε εργατικό έλεγχο και
αντί για ξαναζεσταµένες σοσιαλδηµοκρατικές αυταπάτες αντιλιτότητας εντός
ΕΕ και Ευρωζώνης (ΜΕΡΑ 25) προτιµάµε και επιλέγουµε την
αντικαπιταλιστική ρήξη και ανατροπή. Προτείνουµε κριτική ψήφο στην
ΑΝΤΑΡΣΥΑ και έχουµε το βλέµµα µας στραµµένο στην επόµενη µέρα των
Ευρωεκλογών. Είναι βέβαιο πως η αντικαπιταλιστική πολιτική και κοινωνική
δυναµική είναι – εκτός από απολύτως χρήσιµη στους καθηµερινούς αγώνες
της τάξης µας – πολύ ευρύτερη της σηµερινής δυναµικής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο
και των επιµέρους αυτόνοµων ψηφοδελτίων της
αντικαπιταλιστικής/επαναστατικής αριστεράς που κατεβαίνουν στις
Ευρωεκλογές. Μια τέτοια δυναµική εκφράστηκε για παράδειγµα στην Αθήνα
και στην Θεσσαλονίκη σε δηµοτικά ψηφοδέλτια της αντικαπιταλιστικής
Αριστεράς. Όµως, για να συγκροτηθεί απαιτεί την δηµιουργία ενός νέου
αντικαπιταλιστικού πολιτικού µετώπου στην βάση ενός µεταβατικού
προγράµµατος. Ενός πόλου ευρύτερου από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και
αποτελεσµατικότερου πολιτικά από τα µέχρι σήµερα πολιτικά εγχειρήµατα
του χώρου, που θα συγκροτηθεί στο όνοµα των απαραίτητων πολιτικών
απαντήσεων στις επιθέσεις του συστήµατος και όχι στη βάση κάποιου
ελάχιστου κοινού παρονοµαστή. Σε αυτή την προοπτική λογοδοτούν οι
επιλογές της Πολιτικής Οργάνωσης «Κόκκινο Νήµα» και γι΄αυτήν θα
εργαστούµε από την επόµενη µέρα των ευρωεκλογών.
διαβάστε περισσότερα: https://www.redtopia.gr/to-stoichima-ton-evroeklogon-kai-i-epomeni-mera/
Το κεντρικό πολιτικό άρθρο του φύλλου No49 της εφημερίδας “Κόκκινο Νήμα” που κυκλοφορεί
Τα
αστικά δηµοσιογραφικά επιτελεία συγκλίνουν στο συµπέρασµα πως οι
Ευρωεκλογές της 9 Ιούνη δεν συγκινούν τους πολίτες. Έχουν δίκιο. Όσον
αφορά τους οπαδούς της κυβέρνησης δεν υπάρχει ενθουσιασµός, αφού από
πουθενά δεν προκύπτει κάποια σηµαντική επιτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη
που να καλυτερεύει στοιχειωδώς τη ζωή των απλών ανθρώπων. Αντίθετα:
Οι τιµές σκαρφαλώνουν στα ύψη, οι µισθοί δεν φτάνουν ούτε για ζήτω παρά
τις αυξήσεις – ψίχουλα, τα νοσοκοµεία είναι υπό διάλυση, το κοινωνικό
κράτος φυτοζωεί. Σε αυτό το υποτονικό κλίµα, ο Μητσοτάκης διεξάγει τον
προεκλογικό αγώνα του από τη µία επιχειρώντας να εµφανίσει στους
συντηρητικούς ψηφοφόρους τον Κασσελάκη σαν µία προσωπικότητα µεταξύ του
Γιαγκούλα και του Άρη Βελουχιώτη επειδή δεν έχει – λέει – κοστολογηµένες
προτάσεις και θα ρίξει το καράβι της ελληνικής οικονοµίας στα βράχια,
ενώ από την άλλη ξαναχρησιµοποιεί τα χιλιοειπωµένα επιχειρήµατα περί
διεθνούς διάστασης της ακρίβειας, στέλνοντας επιστολές στην Ούρσουλα Φον
Ντερ Λάϊεν, εκλιπαρώντας ευρωπαϊκή παρέµβαση κόντρα στα υπερκέρδη των
πολυεθνικών. Πρόκειται για ανέκδοτο ότι η ΕΕ των αστικών επιτελείων που
στρώνουν κόκκινα χαλιά στις επενδύσεις των µεγαλο-καπιταλιστών, θα
βοηθήσει το ελληνικό πουλέν της, να τους τραβήξει το αυτί. Παράλληλα, η
κόντρα Μητσοτάκη – Μαρινάκη, δείχνει πως µετά το πάρτι του Ταµείου
Ανάκαµψης που ακολούθησε την µετα-covid περίοδο, τα πράγµατα δεν
εξελίσσονται ειδυλλιακά και η διαχείριση του ελληνικού καπιταλισµού στην
περίοδο επανόδου στα αιµατοβαµµένα πρωτογενή πλεονάσµατα του 2-2,5 %
δεν θα είναι περίπατος…
Από την άλλη ούτε και στο στρατόπεδο της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης επικρατεί σηµαντική κινητικότητα. Τόσο
ο Κασσελάκης όσο και ο Ανδρουλάκης δεν καταφέρνουν να κινητοποιήσουν
ούτε καν τα µέλη και τους οπαδούς τους. Η αντιπολίτευση του
«προοδευτικού κέντρου» αναλώνεται σε ατάκες στο τικ τοκ, επικοινωνιακά
σόου και λάϊφ στάιλ εξυπνάδες για κοµµατικά …παπούτσια και δεν παράγει
κάποια ουσιαστική κόντρα στις επιλογές του συστήµατος και στα αίσχη της
κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μπορεί ο Κασσελάκης να επισκέπτεται για
ψηφοθηρικούς λόγους τα παλαιστινιακά εδάφη της ∆υτικής Όχθης
εκµεταλλευόµενος τις διεθνείς αναγνωρίσεις του παλαιστινιακού κράτους
από µια σειρά δυτικές κυβερνήσεις, όµως η σταθερή προσήλωση του
επιχειρηµατία Stefanos στο κόµµα του Μπάιντεν και στις διεθνείς
συµµαχίες της χώρας κάνουν τέτοιες πρωτοβουλίες να φαντάζουν σαν το
…ανέκδοτο µε τον Τοτό. Στο ίδιο αντιπολιτευτικό στρατόπεδο, τόσο η
αριστερο-δεξιά υπερπατριωτική πολιτική της Πλεύσης Ελευθερίας, όσο και η
ξαναζεσταµένη σοσιαλδηµοκρατική σούπα της ΝΕ.ΑΡ που υπερασπίζεται την
διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ 2015-19 δεν µπορούν να αποτελέσουν αξιόπιστη
εναλλακτική για τον κόσµο της εργασίας και της αντίστασης ταράζοντας τα
λιµνάζοντα προεκλογικά νερά.
Παρ’ όλο το ξενέρωτο προεκλογικό
κλίµα, δεν σηµαίνει πως η οργή του κόσµου της εργασίας θα εξαερωθεί στις
9 Ιούνη πολλώ δε µάλλον την επόµενη µέρα των Ευρωεκλογών. Η δυναµική
της αντίστασης εκφράστηκε σε µεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, όπως της
28ης Φλεβάρη, στο µεγαλειώδες κίνηµα ενάντια στα ιδιωτικά Πανεπιστήµια,
στους αγώνες των υγειονοµικών και των εκπαιδευτικών, στην λαϊκή
κατακραυγή κατά της κυβέρνησης για την απόπειρα συγκάλυψης στο έγκληµα
των Τεµπών. Αποτελεί µεγάλο ερωτηµατικό, σε ποιο βαθµό αυτός ο κόσµος θα
φτάσει µέχρι την κάλπη για να εκφράσει την πολιτική του δυσαρέσκεια
στην µισητή κυβέρνηση της Ν∆ και πόσο µεγάλο θα είναι το κοµµάτι της
αποχής. Γι’ αυτό, παρά και ενάντια στις επικοινωνιακές πιρουέτες των
αστικών κοµµάτων η Αριστερά, των αγώνων και της ανατροπής, οφείλει να
κάνει ό,τι µπορεί για να κινητοποιήσει τον κόσµο. Να χρησιµοποιήσει την
ευρωκάλπη για να µαυρίσει τον Μητσοτάκη, αλλά και για να απαντήσει στις
Κασσάνδρες που θέλουν την ακροδεξιά να βγαίνει αποκλειστικά ωφεληµένη
από την πολιτική φθορά του Μητσοτάκη και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών
πανευρωπαϊκά.
Παρά τις πολιτικές αδυναµίες των ευρωψηφοδελτίων
του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΜΕΡΑ 25 – Ανατρεπτική Οικολογική
Αριστερά, πρόκειται για ευρωλίστες που θα επιλεγούν από σηµαντικά
τµήµατα του κόσµου που θα φτάσει µέχρι την ευρωκάλπη για να αναδείξει
την αντιπολίτευση των αγώνων και της Αριστεράς ως αντίπαλο δέος στις
πολιτικές της λιτότητας, του πολέµου και του ρατσισµού της ΕΕ και της
κυβέρνησης Μητσοτάκη. Θα χαρούµε αν αυτές οι δυνάµεις της Αριστεράς
αυξήσουν ποσοστά και πολιτική επιρροή στον κόσµο της εργασίας, καθώς η
ισχυροποίησή τους θα σηµάνει πως ο κόσµος της πολιτικής και κοινωνικής
αριστεράς παραµένει ενεργός και αντιµετωπίζει τις προκλήσεις της
επόµενης µέρας των Ευρωεκλογών µε «το όπλο παρά πόδα». Από την δική µας
πλευρά στις ευρωεκλογές επιλέγουµε να εκφραστεί αντικαπιταλιστικά αυτή η
κοινωνική και πολιτική προοπτική. Από την προσµονή της «λαϊκής
εξουσίας» (ΚΚΕ) για να επιβάλλουµε αιτήµατα όπως η κρατικοποίηση των
σιδηροδρόµων µε εργατικό έλεγχο και αντί για ξαναζεσταµένες
σοσιαλδηµοκρατικές αυταπάτες αντιλιτότητας εντός ΕΕ και Ευρωζώνης (ΜΕΡΑ
25) προτιµάµε και επιλέγουµε την αντικαπιταλιστική ρήξη και ανατροπή. Προτείνουµε κριτική ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και έχουµε το βλέµµα µας στραµµένο στην επόµενη µέρα των Ευρωεκλογών.
Είναι βέβαιο πως η αντικαπιταλιστική πολιτική και κοινωνική δυναµική
είναι – εκτός από απολύτως χρήσιµη στους καθηµερινούς αγώνες της τάξης
µας – πολύ ευρύτερη της σηµερινής δυναµικής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο και των
επιµέρους αυτόνοµων ψηφοδελτίων της αντικαπιταλιστικής/επαναστατικής
αριστεράς που κατεβαίνουν στις Ευρωεκλογές. Μια τέτοια δυναµική
εκφράστηκε για παράδειγµα στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη σε δηµοτικά
ψηφοδέλτια της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Όµως, για να συγκροτηθεί
απαιτεί την δηµιουργία ενός νέου αντικαπιταλιστικού πολιτικού µετώπου
στην βάση ενός µεταβατικού προγράµµατος. Ενός πόλου ευρύτερου από την
ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αποτελεσµατικότερου πολιτικά από τα µέχρι σήµερα πολιτικά
εγχειρήµατα του χώρου, που θα συγκροτηθεί στο όνοµα των απαραίτητων
πολιτικών απαντήσεων στις επιθέσεις του συστήµατος και όχι στη βάση
κάποιου ελάχιστου κοινού παρονοµαστή. Σε αυτή την προοπτική λογοδοτούν
οι επιλογές της Πολιτικής Οργάνωσης «Κόκκινο Νήµα» και γι΄αυτήν θα
εργαστούµε από την επόµενη µέρα των ευρωεκλογών.
Το κεντρικό πολιτικό
άρθρο του φύλλου No49 της εφημερίδας “Κόκκινο Νήμα” που κυκλοφορεί
Τα αστικά δηµοσιογραφικά επιτελεία συγκλίνουν στο συµπέρασµα πως οι
Ευρωεκλογές της 9 Ιούνη δεν συγκινούν τους πολίτες. Έχουν δίκιο. Όσον
αφορά τους οπαδούς της κυβέρνησης δεν υπάρχει ενθουσιασµός, αφού από
πουθενά δεν προκύπτει κάποια σηµαντική επιτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη
που να καλυτερεύει στοιχειωδώς τη ζωή των απλών ανθρώπων. Αντίθετα: Οι
τιµές σκαρφαλώνουν στα ύψη, οι µισθοί δεν φτάνουν ούτε για ζήτω παρά τις
αυξήσεις – ψίχουλα, τα νοσοκοµεία είναι υπό διάλυση, το κοινωνικό
κράτος φυτοζωεί. Σε αυτό το υποτονικό κλίµα, ο Μητσοτάκης διεξάγει τον
προεκλογικό αγώνα του από τη µία επιχειρώντας να εµφανίσει στους
συντηρητικούς ψηφοφόρους τον Κασσελάκη σαν µία προσωπικότητα µεταξύ του
Γιαγκούλα και του Άρη Βελουχιώτη επειδή δεν έχει – λέει – κοστολογηµένες
προτάσεις και θα ρίξει το καράβι της ελληνικής οικονοµίας στα βράχια,
ενώ από την άλλη ξαναχρησιµοποιεί τα χιλιοειπωµένα επιχειρήµατα περί
διεθνούς διάστασης της ακρίβειας, στέλνοντας επιστολές στην Ούρσουλα Φον
Ντερ Λάϊεν, εκλιπαρώντας ευρωπαϊκή παρέµβαση κόντρα στα υπερκέρδη των
πολυεθνικών. Πρόκειται για ανέκδοτο ότι η ΕΕ των αστικών επιτελείων που
στρώνουν κόκκινα χαλιά στις επενδύσεις των µεγαλο-καπιταλιστών, θα
βοηθήσει το ελληνικό πουλέν της, να τους τραβήξει το αυτί. Παράλληλα, η
κόντρα Μητσοτάκη – Μαρινάκη, δείχνει πως µετά το πάρτι του Ταµείου
Ανάκαµψης που ακολούθησε την µετα-covid περίοδο, τα πράγµατα δεν
εξελίσσονται ειδυλλιακά και η διαχείριση του ελληνικού καπιταλισµού στην
περίοδο επανόδου στα αιµατοβαµµένα πρωτογενή πλεονάσµατα του 2-2,5 %
δεν θα είναι περίπατος…
Από την άλλη ούτε και στο στρατόπεδο της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης
επικρατεί σηµαντική κινητικότητα. Τόσο ο Κασσελάκης όσο και ο
Ανδρουλάκης δεν καταφέρνουν να κινητοποιήσουν ούτε καν τα µέλη και τους
οπαδούς τους. Η αντιπολίτευση του «προοδευτικού κέντρου» αναλώνεται σε
ατάκες στο τικ τοκ, επικοινωνιακά σόου και λάϊφ στάιλ εξυπνάδες για
κοµµατικά …παπούτσια και δεν παράγει κάποια ουσιαστική κόντρα στις
επιλογές του συστήµατος και στα αίσχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μπορεί ο
Κασσελάκης να επισκέπτεται για ψηφοθηρικούς λόγους τα παλαιστινιακά
εδάφη της ∆υτικής Όχθης εκµεταλλευόµενος τις διεθνείς αναγνωρίσεις του
παλαιστινιακού κράτους από µια σειρά δυτικές κυβερνήσεις, όµως η σταθερή
προσήλωση του επιχειρηµατία Stefanos στο κόµµα του Μπάιντεν και στις
διεθνείς συµµαχίες της χώρας κάνουν τέτοιες πρωτοβουλίες να φαντάζουν
σαν το …ανέκδοτο µε τον Τοτό. Στο ίδιο αντιπολιτευτικό στρατόπεδο, τόσο η
αριστερο-δεξιά υπερπατριωτική πολιτική της Πλεύσης Ελευθερίας, όσο και η
ξαναζεσταµένη σοσιαλδηµοκρατική σούπα της ΝΕ.ΑΡ που υπερασπίζεται την
διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ 2015-19 δεν µπορούν να αποτελέσουν αξιόπιστη
εναλλακτική για τον κόσµο της εργασίας και της αντίστασης ταράζοντας τα
λιµνάζοντα προεκλογικά νερά.
Παρ’ όλο το ξενέρωτο προεκλογικό κλίµα, δεν σηµαίνει πως η οργή του
κόσµου της εργασίας θα εξαερωθεί στις 9 Ιούνη πολλώ δε µάλλον την
επόµενη µέρα των Ευρωεκλογών. Η δυναµική της αντίστασης εκφράστηκε σε
µεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, όπως της 28ης Φλεβάρη, στο
µεγαλειώδες κίνηµα ενάντια στα ιδιωτικά Πανεπιστήµια, στους αγώνες των
υγειονοµικών και των εκπαιδευτικών, στην λαϊκή κατακραυγή κατά της
κυβέρνησης για την απόπειρα συγκάλυψης στο έγκληµα των Τεµπών. Αποτελεί
µεγάλο ερωτηµατικό, σε ποιο βαθµό αυτός ο κόσµος θα φτάσει µέχρι την
κάλπη για να εκφράσει την πολιτική του δυσαρέσκεια στην µισητή κυβέρνηση
της Ν∆ και πόσο µεγάλο θα είναι το κοµµάτι της αποχής. Γι’ αυτό, παρά
και ενάντια στις επικοινωνιακές πιρουέτες των αστικών κοµµάτων η
Αριστερά, των αγώνων και της ανατροπής, οφείλει να κάνει ό,τι µπορεί για
να κινητοποιήσει τον κόσµο. Να χρησιµοποιήσει την ευρωκάλπη για να
µαυρίσει τον Μητσοτάκη, αλλά και για να απαντήσει στις Κασσάνδρες που
θέλουν την ακροδεξιά να βγαίνει αποκλειστικά ωφεληµένη από την πολιτική
φθορά του Μητσοτάκη και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών πανευρωπαϊκά.
Παρά τις πολιτικές αδυναµίες των ευρωψηφοδελτίων του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
και του ΜΕΡΑ 25 – Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά, πρόκειται για
ευρωλίστες που θα επιλεγούν από σηµαντικά τµήµατα του κόσµου που θα
φτάσει µέχρι την ευρωκάλπη για να αναδείξει την αντιπολίτευση των αγώνων
και της Αριστεράς ως αντίπαλο δέος στις πολιτικές της λιτότητας, του
πολέµου και του ρατσισµού της ΕΕ και της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Θα
χαρούµε αν αυτές οι δυνάµεις της Αριστεράς αυξήσουν ποσοστά και πολιτική
επιρροή στον κόσµο της εργασίας, καθώς η ισχυροποίησή τους θα σηµάνει
πως ο κόσµος της πολιτικής και κοινωνικής αριστεράς παραµένει ενεργός
και αντιµετωπίζει τις προκλήσεις της επόµενης µέρας των Ευρωεκλογών µε
«το όπλο παρά πόδα». Από την δική µας πλευρά στις ευρωεκλογές επιλέγουµε
να εκφραστεί αντικαπιταλιστικά αυτή η κοινωνική και πολιτική προοπτική.
Από την προσµονή της «λαϊκής εξουσίας» (ΚΚΕ) για να επιβάλλουµε
αιτήµατα όπως η κρατικοποίηση των σιδηροδρόµων µε εργατικό έλεγχο και
αντί για ξαναζεσταµένες σοσιαλδηµοκρατικές αυταπάτες αντιλιτότητας εντός
ΕΕ και Ευρωζώνης (ΜΕΡΑ 25) προτιµάµε και επιλέγουµε την
αντικαπιταλιστική ρήξη και ανατροπή. Προτείνουµε κριτική ψήφο στην
ΑΝΤΑΡΣΥΑ και έχουµε το βλέµµα µας στραµµένο στην επόµενη µέρα των
Ευρωεκλογών. Είναι βέβαιο πως η αντικαπιταλιστική πολιτική και κοινωνική
δυναµική είναι – εκτός από απολύτως χρήσιµη στους καθηµερινούς αγώνες
της τάξης µας – πολύ ευρύτερη της σηµερινής δυναµικής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο
και των επιµέρους αυτόνοµων ψηφοδελτίων της
αντικαπιταλιστικής/επαναστατικής αριστεράς που κατεβαίνουν στις
Ευρωεκλογές. Μια τέτοια δυναµική εκφράστηκε για παράδειγµα στην Αθήνα
και στην Θεσσαλονίκη σε δηµοτικά ψηφοδέλτια της αντικαπιταλιστικής
Αριστεράς. Όµως, για να συγκροτηθεί απαιτεί την δηµιουργία ενός νέου
αντικαπιταλιστικού πολιτικού µετώπου στην βάση ενός µεταβατικού
προγράµµατος. Ενός πόλου ευρύτερου από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και
αποτελεσµατικότερου πολιτικά από τα µέχρι σήµερα πολιτικά εγχειρήµατα
του χώρου, που θα συγκροτηθεί στο όνοµα των απαραίτητων πολιτικών
απαντήσεων στις επιθέσεις του συστήµατος και όχι στη βάση κάποιου
ελάχιστου κοινού παρονοµαστή. Σε αυτή την προοπτική λογοδοτούν οι
επιλογές της Πολιτικής Οργάνωσης «Κόκκινο Νήµα» και γι΄αυτήν θα
εργαστούµε από την επόµενη µέρα των ευρωεκλογών.
διαβάστε περισσότερα: https://www.redtopia.gr/to-stoichima-ton-evroeklogon-kai-i-epomeni-mera/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου