Πολιτική Πρόταση Του ΝΑΡ : Για Την Ενίσχυση Της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

 

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ KAI ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ

• ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΕΕ
• ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
• ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΛΑΤΙΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ

 

Α) Η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποιώντας και τη συναίνεση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και ακροδεξιάς προωθεί επιθετικές καπιταλιστικές «μεταρρυθμίσεις» σε όλους τους τομείς.

Η κυβέρνηση της ΝΔ συμμετέχει στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα στη Γάζα στο πλευρό του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ, γεμίζει την Ελλάδα βάσεις των ΗΠΑ, εκτοξεύει τους πολεμικούς εξοπλισμούς.

Με όχημα το νέο «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης» της ΕΕ προωθεί τη μόνιμη λιτότητα (μείωση των πραγματικών εισοδημάτων 17% σε 2 χρόνια), την υπεροφορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων (αύξηση 6 δις των φόρων στον προϋπολογισμό του 2024), την απελευθέρωση των αγορών και την υπέρ-κερδοφορία των επιχειρήσεων που δημιουργεί την αδιανόητη ακρίβεια που ζούμε. Επιχειρεί να επιβάλλει την σαρωτική αντιμεταρρύθμιση στην εκπαίδευση με την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ και τις άλλες σαρωτικές αλλαγές στο λύκειο, την οριστική διάλυση του ΕΣΥ, τις βαθιά αντιδημοκρατικές αλλαγές αλλαγής του πολιτικού συστήματος και της θωράκισης του κράτους. Συνεχίζει την καταστροφή του περιβάλλοντος

Η επίθεση αυτή είναι αποτέλεσμα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και της κρίσης του. Έχει στο κέντρο της την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την ενίσχυση των δυτικών ιμπεριαλιστικών κέντρων στην παγκόσμια διαμάχη με Κίνα-Ρωσία, που την πληρώνουν σκληρά οι λαοί. Δεν έχει να κάνει με την μια ή την άλλη μορφή της διαχείρισης. Γι αυτό και συναινούν στην ίδια πολιτική, όλα τα βασικά κόμματα του συστήματος, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, είτε μιλάμε για τη σοσιαλδημοκρατία και την «ευρωπαϊκή αριστερά» (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) είτε μιλάμε για την ακροδεξιά.

Η πολιτική που προπαγάνδισε την κατάργηση των μνημονίων μέσα στο ευρώ και την ΕΕ, που εφάρμοσε αστική μνημονιακή πολιτική σαν κυβέρνηση, και άσκησε άθλια συναινετική αντιπολίτευση, ήταν που οδήγησε στην ήττα, τη κρίση, τον εκφυλισμό και την διάσπαση το ΣΥΡΙΖΑ. Η Νέα Αριστερά δεν ξεφεύγει από το πλαίσιο αυτής της πολιτικής, ομνύει στο «θετικό έργο» της μνημονιακής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είναι φανατικά υπέρ της ΕΕ και φιλοδοξεί να αναδειχθεί ως η «κυβερνώσα Αριστερά» της διαχείρισης.

Όμως σε αντίθεση με αυτή την συναινετική πολιτική σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πίσω από κάθε πρόβλημα, ξεπροβάλλουν οι νόμοι της αγοράς, η ΕΕ, το καπιταλιστικό σύστημα. Οι βασικές εργατικές και λαϊκές ανάγκες δεν μπορούν να ικανοποιηθούν αν δεν χάσει το κεφάλαιο κέρδη, πλούτο, ιδιοκτησία και τελικά την εξουσία.

Για να δοθεί απάντηση στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, τον πολεμικό κίνδυνο που δυναμώνει, την περιβαλλοντική καταστροφή απαιτείται ρήξη με το τωρινό πλαίσιο της κυρίαρχης αστικής πολιτικής. Για αυτό η αριστερά πρέπει να παλέψει για:

• Ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ και κάθε αστικής κυβέρνησης, και του πλαισίου συναίνεσης των αστικών κομμάτων.
• Πλήγμα στην καπιταλιστική ιδιοκτησία και τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, με εθνικοποιήσεις, εργατικές κατακτήσεις και φορολόγηση.
• Έξοδο από την ΕΕ και το καθεστώς μνημονιακής επιτροπείας (μέχρι το 2060!)
• Ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων και έξοδο από το ΝΑΤΟ..

Στην εποχή της ιλιγγιώδους ανόδου των παραγωγικών δυνάμεων που δημιουργούν δυνατότητες χειραφέτησης του κοινωνικού ανθρώπου, είτε αυτές οι δυνατότητες θα τεθούν στην υπηρεσία της εργατικής τάξης και του λαού, είτε, παραμένοντας κάτω από την κυριαρχία του κεφαλαίου, θα οδηγηθούμε σε μια δυστοπική κοινωνία. Χρειάζεται να βαδίσουμε τον επαναστατικό δρόμο, ενάντια στον καπιταλισμό, για ένα νέο απελευθερωτικό σοσιαλισμό/κομμουνισμό.

Β) Βασικοί άξονες πάλης για τη βελτίωση της ζωής μας

Από αυτές τις θέσεις παλεύουμε σήμερα για βελτίωση της θέσης των εργατικών λαϊκών στρωμάτων και ρήγματα στον οδοστρωτήρα της κυρίαρχης πολιτικής. Ένα τέτοιο πρόγραμμα έχει σαν βασικούς άξονες, την πάλη για:

1. Ριζική βελτίωση της θέσης των εργαζομένων σε βάρος του κεφαλαίου. Αυξήσεις σε όλους τους μισθούς και τις ΣΣΕ σε ρήξη με τα κέρδη, το δημοσιονομικό σφαγείο της ΕΕ και το σύμφωνο σταθερότητας.
2. 2. Μείωση του χρόνου εργασίας: 30ωρο ‒ 6ωρο ‒ 5ήμερο. Σταθερή και ασφαλισμένη δουλειά για όλους, ίσα δικαιώματα στους μετανάστες εργάτες.
3. Αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν αγαθά. Η εκπαίδευση, η υγεία, η έρευνα, η ενέργεια, το νερό, οι συγκοινωνίες, τα δάση και οι παραλίες είναι αποκλειστικά δημόσια αγαθά. Εθνικοποιήσεις και εργατικό και κοινωνικό έλεγχο χωρίς αποζημίωση, στην προοπτική της πλήρους κοινωνικοποίησής τους.
4. Χτύπημα της κερδοσκοπίας στα τρόφιμα, την ενέργεια, την κατοικία. Έλεγχος στις τιμές ενάντια στην απελευθέρωση των αγορών, κατάργηση της φορολογία στα αγαθά πρώτης ανάγκης, προστασία της λαϊκής κατοικίας, έλεγχος των ενοικίων, κατάργηση πλειστηριασμών, δημόσια προγράμματα λαϊκής κατοικίας.

5.  Δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες σε αντιπαράθεση με το μόνιμο καθεστώς αναστολής τους, τις παρακολουθήσεις, τις απαγορεύσεις, την αστυνομοκρατία, το κτύπημα του κινήματος, των διαδηλώσεων και των απεργιών. Πάλη ενάντια στην αντιδραστική αναμόρφωση του κεντρικού και του τοπικού κράτους. Πάλη ενάντια στον ρατσισμό, στην Ευρώπη-φρούριο..

6. Υπεράσπιση του περιβάλλοντος, ενάντια στην εγκληματική εκμετάλλευσή του από το κεφάλαιο, την «γκρι» και την «πράσινη» ανάπτυξη, τη λεηλασία της φύσης και των δημόσιων χώρων, τις πόλεις-τέρατα. Περιορισμός των ορυκτών καυσίμων για την παραγωγή ενέργειας ως την οριστική αντικατάστασή τους. Καμία νέα εξόρυξη ορυκτών πόρων σε στεριά και θάλασσα..

7.  Αγώνας για υψηλής ποιότητας φτηνή διατροφή για τον λαό, ενάντια στις επιταγές της ΚΑΠ και της ΕΕ και τις πολυεθνικές

8.  Αγώνας για την ισότητα των φύλων. Καμιά διάκριση λόγω φύλου, καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού..

9.  Ειρήνη και φιλία των λαών. Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους πολέμους του κεφαλαίου στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Έξω οι βάσεις των ΗΠΑ, έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ. Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Πάλη ενάντια στους πολεμικούς εξοπλισμούς, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στον αντιδραστικό ανταγωνισμό ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης.. Όχι ανακήρυξη και εξορύξεις στις ΑΟΖ.

10.  Κάτω το νέο αντιλαϊκό «Σύμφωνο Σταθερότητας» της ΕΕ. Απειθαρχία και ανατροπή του πλαισίου της μεταμνημονιακής επιτροπείας της ΕΕ και του χρέους, των βαθιά αντιδραστικών, αντιλαϊκών προαπαιτούμενων του «Ταμείου Ανάκαμψης» και του ΕΣΠΑ. Παύση πληρωμών του χρέους – μη αναγνώριση και διαγραφή του. Συνολική αντιπαράθεση, απειθαρχία, ρήξη, αντικαπιταλιστική ρήξη/έξοδος από την ΕΕ.

Γ) Η υλοποίηση αυτής της πολιτικής δεν μπορεί να γίνει με την ψευδαίσθηση «αριστερών» κυβερνήσεων, εκλογικές «επιτυχίες», και κοινοβουλευτικούς περίπατους. Χρειάζεται ένα ισχυρό εργατικό και λαϊκό κίνημα, καθώς και η αντικαπιταλιστική επαναστατική αριστερά που θα την επιβάλλει.

Το εργατικό και λαϊκό κίνημα παρά τους αγώνες και τις σημαντικές εξάρσεις του προηγούμενου διαστήματος δεν είναι σε αυτό το επίπεδο, ούτε σε αυτή την κατεύθυνση. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία εδώ και καιρό έχει «παραδώσει τα κλειδιά» στις κυβερνήσεις και η κριτική της περιορίζεται σε επιστολές.

Η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική αριστερά παλεύει για ένα μαχητικό κίνημα, στα χέρια των εργαζομένων με στόχους που καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες τους, πολιτικοποιημένο, σε σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική.

Δ) Αυτό που σε τελική ανάλυση θα κρίνει τον πολιτικό συσχετισμό είναι η οικοδόμηση μιας άλλης ανεξάρτητης από το σύστημα αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Μιας αριστεράς που παλεύει να επιφέρει ρωγμές στην κυρίαρχη πολιτική, θα ενισχύει και θα εκφράζει, τις αντιστάσεις και τους αγώνες της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Με πρόγραμμα και στόχους πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση και τα κέρδη, τον πόλεμο, τη φτώχεια, και τις αιτίες που τα γεννούν. Με απόρριψη της λογικής του «μικρότερου κακού», της σύμπλευσης με ορισμένες δυνάμεις του συστήματος ενάντια σε άλλες, λογικές που τελικά φέρνουν πάντα το «μεγαλύτερο κακό». Χρειαζόμαστε μια αριστερά που θα έχει βγάλει καθαρά συμπεράσματα από την «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση» και θα έχει συνείδηση ότι μέσα στο σημερινό πλαίσιο των μεγάλων επιχειρήσεων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ δεν μπορεί να υπάρξει αριστερή πολιτική. Με αντίληψη και πρακτική ότι το πρόγραμμα αυτό μπορεί να υλοποιηθεί στην πληρότητά του μέσα από την ρήξη με το αστικό κράτος και τους διεθνείς δεσμούς του (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.), μέσα από μια άλλη εργατική και λαϊκή εξουσία.

Μια τέτοια πολιτική δεν ακολουθούν το ΜΕΡΑ25 και το ΚΚΕ. Το μπλοκ ΜΕΡΑ25-ΛΑΕ διαμορφώνει ένα πρόγραμμα «ρεαλιστικής ανυπακοής» μέσα στο πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής, έχει στραμμένο το πολιτικό του μέτωπο όχι ενάντια στο αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά μόνο στη «δεξιά-ακροδεξιά» και έτσι αντικειμενικά γίνεται «συμπλήρωμα» διαχειριστικών και σοσιαλδημοκρατικών λύσεων . Είναι ρητά φιλο-ΕΕ δύναμη που επιδιώκει να «σώσει» τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό από την κρίση του, δεν κλείνει την πόρτα σε διάλογο για την «κυβέρνηση των δημοκρατικών δυνάμεων» με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Από την άλλη πλευρά, το ΚΚΕ περιορίζεται σε μια πολιτική «ανάσας» των λαϊκών στρωμάτων, ανάσχεσης της επίθεσης χωρίς φιλοδοξία και με άρνηση ακόμα και πολεμική απέναντι στους στόχους της ανατροπής της κυρίαρχης αστικής πολιτικής. Με αγώνες κατά κλάδο ή χώρο, χωρίς σχέδιο ενοποίησης, πολιτικοποίησης, κλιμάκωσης και το τελευταίο καιρό με αποδοχή πλευρών του Νόμου Χατζηδάκη.

Η πρόκληση για το επόμενο διάστημα είναι να αναπτυχθεί παραπέρα η παρέμβαση και η εμβέλεια της ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, αξιοποιώντας και τα θετικά βήματα που έγιναν στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, συγκροτώντας μια σταθερή διαδικασία κοινής δράσης και πολιτικής συσπείρωσης και από κοινού παρέμβασης στις ευρωεκλογές και στη συνέχεια.

Ε) Με αυτές τις στοχεύσεις η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις επερχόμενες ευρωεκλογές επιδιώκει να συμβάλλει ώστε να εκφραστεί το κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ της καταδίκης της πολιτικής της ΝΔ και της ευρύτερης συναίνεσης του πολιτικού συστήματος, της ρήξης και της αποδέσμευσης από την ΕΕ από εργατικές, ταξικές διεθνιστικές θέσεις.

1.  Πιο συγκεκριμένα επιδιώκει:

– να ηττηθούν οι δυνάμεις στήριξης της πολιτικής της ΕΕ, του «ευρωπαϊσμού», του κεφαλαίου, να ενισχυθούν οι δυνάμεις που προτάσσουν την αποφασιστική αναμέτρηση με την πολιτικής της ΕΕ, την πολιτική της απειθαρχίας-ρήξης-αποδέσμευσης από αυτή.

– να καταδικαστεί η κυβέρνηση της ΝΔ και η πολιτική της, σε όφελος των δυνάμεων που παλεύουν για την ανατροπή της, ενάντια την συναινετική πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.

– να ενισχυθεί η αντικαπιταλιστική αριστερά, να κάνει σημαντικό βήμα μπροστά, το ελπιδοφόρο, μαζικό ρεύμα ριζοσπαστικού, αριστερού προσανατολισμού που εκφράστηκε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.

– να νικηθεί ο ακροδεξιός εθνικισμός, δήθεν «ευρωσκεπτικισμός» από το αριστερό, εργατικό «όχι» στην ΕΕ.

2.  Η ΕΕ αποτελεί σήμερα τη δύναμη κρούσης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού για την επίθεση στους λαούς. Είναι η ΕΕ των πολυεθνικών, της άγριας εκμετάλλευσης, των πολέμων, του αυταρχισμού, της διαφθοράς, της διαπλοκής με τα lobby των εταιρειών, της αντιπροσφυγικής υστερίας και του ρατσισμού και της ακροδεξιάς και της περιβαλλοντολογικής καταστροφής. Προωθεί την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, την απελευθέρωση των αγορών με τα χρηματιστήρια, τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, την άγρια λιτότητα και την δημοσιονομική πειθαρχία, μέσα από το «Νέο Σύμφωνο Σταθερότητας», την επίθεση στο περιβάλλον (μέσα από τις εξορύξεις και την «πράσινη συμφωνία»), τον πόλεμο, τον ευρωστρατό, τη στήριξη των πολεμικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ, το ρατσισμό της «Ευρώπης-φρούριο», την εκμετάλλευση των μεταναστών-εργατών, τη διαρκή αντιδραστικοποίηση και την περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών, την «αφομοίωση» και «νομιμοποίηση» της ακροδεξιάς και σε κυβερνητικές θέσεις, τον αντικομμουνισμό.

3.  Η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, δεν αλλάζει δεν μπορεί να μετασχηματισθεί σε «κοινωνική Ευρώπη», σε «πράσινη Ευρώπη», σε «Ευρώπη των λαών», ούτε να αποκτήσει «ανθρώπινο πρόσωπο». Αποτελεί μια ακόμα πιο αντιδραστική εκδοχή των επιμέρους αστικών κρατών, πολύ πιο αδιαπέραστη από τους λαϊκούς αγώνες και διεκδικήσεις.

4.  Επομένως, πυρήνας της θέσης μας είναι η γραμμή της απειθαρχίας, ρήξης και εργατικής-αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης από την ΕΕ. Για τη διάλυση της ΕΕ και μια άλλη διεθνή συνεργασία εργατικών κρατών προς όφελος των εργαζομένων, της ειρήνης, του περιβάλλοντος.

5.  Η θέση αυτή δεν είναι για το αόριστο μέλλον είναι για σήμερα. Σήμερα που όποια πέτρα και αν σηκώσει κανείς συναντά την ΕΕ. Η επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του, στηρίζεται στις οδηγίες της, οργανώνεται από τους νόμους της και επιβάλλεται από τους εκβιασμούς της, όπως τα φριχτά μνημόνια ενάντια στον λαό. Η πάλη για απειθαρχία-ρήξη-αποδέσμευση ξεκινάει από σήμερα και φτάνει ως την αποδέσμευση.

6.  Είμαστε ριζικά αντίθετοι με τον αστικό, δεξιό κι εθνικιστικό «ευρωσκεπτικισμό». Το δικό μας «Όχι στην ΕΕ» είναι εργατικό, αντικαπιταλιστικό, διεθνιστικό. Ανοίγει δυνατότητες για συνεργασία μεταξύ των λαών στην προοπτική μιας διαφορετικής Ευρώπης που οι εργατικές τάξεις και οι σύμμαχοί τους θα έχουν την εξουσία.

7.  Η απειθαρχία-ρήξη-αποδέσμευση από την ΕΕ αποτελεί τμήμα ενός ευρύτερου προγράμματος, που παλεύει για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα ενάντια στις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους διεθνείς οργανισμούς του. Που παλεύει για ριζικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, υπεράσπιση-κατάκτηση των δημόσιων αγαθών με αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες, ρεύμα, προστασία του περιβάλλοντος ενάντια στην λεηλασία του από τον «γκρι» και τον «πράσινο» καπιταλισμό, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες ενάντια στην αντιδραστική θωράκιση του κράτους, την έξοδο από το ΝΑΤΟ για τη διασφάλιση της ειρήνης, την ειρηνική συνύπαρξη των λαών ενάντια στους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων της περιοχής.

8.  Το μπλοκ ΜΕΡΑ25-ΛΑΕ ΑΑ και το ΚΚΕ κινούνται σε ριζικά διαφορετική κατεύθυνση.
Το ΜΕΡΑ25 έχει ρητά φιλο-ΕΕ λογική. Στόχος του είναι να «διασωθεί» ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός και η ΕΕ από την κρίση της και να παίξει έναν πιο αναβαθμισμένο ρόλο στις παγκόσμιες υποθέσεις από τους πολέμους μέχρι την «πράσινη ανάπτυξη». Η θέση ότι διεκδικούμε η ΕΕ να συγκροτηθεί ενάντια στο ΝΑΤΟ είναι ουτοπική και αντιδραστική. Παρά τις διακηρύξεις του το ΜΕΡΑ25 είναι διαρκώς ανοιχτό σε «αντιδεξιές» κυβερνητικές συνεργασίες και με τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασελάκη και το ΠΑΣΟΚ.
Το ΚΚΕ με την πολιτική του διαμορφώνει στάση αντίθεσης στην ΕΕ, αλλά σαφώς παραπέμπει τη ρήξη και την αποδέσμευση στο μακρινό μέλλον, μένοντας σήμερα στην «πάλη ενάντια στις συνέπειες». Όμως έτσι δεν διαμορφώνεται ουσιαστικό ρεύμα αντιπαλότητας στην ΕΕ ούτε ωριμάζει η ανάγκη ενός άλλου δρόμου στην κοινωνία κόντρα στον καπιταλιστικό μονόδρομο.

9.  Απαιτούνται άμεσα πρωτοβουλίες συσπείρωσης αγωνιστριών-στών του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικού κινήματος και σε κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις και ρεύματα της ριζοσπαστικής, αντιιμπεριαλιστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς για την κοινή πολιτική παρέμβαση από τώρα και μέχρι και τις ευρωεκλογές, καθώς και στη συνέχεια. Μια τέτοια πολιτική πρόταση μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο σε μια μαζική διεθνιστική παρέμβαση, παρακαταθήκη για την επόμενη ημέρα.

10.  Η παρέμβαση αυτή θέλουμε να συμβάλλει στην ενίσχυση και ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς συνολικά. Με πρόγραμμα και στόχους πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση και τα κέρδη, τον πόλεμο, τη φτώχεια, και τις αιτίες που τα γεννούν. Στήριγμα στους ανεξάρτητους, μαχητικούς αγώνες, πέρα και ενάντια στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Με απόρριψη της λογικής του «μικρότερου κακού», της σύμπλευσης με τον ένα πόλο του συστήματος ενάντια στον άλλο, τον «αριστερό κυβερνητισμό». Με λογική επαναστατικού δρόμου για την προοπτική άλλης εξουσίας και άλλης κοινωνίας.

Η συσπείρωση αυτή επιδιώκουμε να μην είναι συγκυριακή να πάρει μονιμότερα χαρακτηριστικά, να απλωθεί σε γειτονιές και χώρους. Με τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές φάνηκε ότι η αντικαπιταλιστική ριζοσπαστική αριστερά δεν χρειάζεται να «ακουμπήσει στις πλάτες» κάποιου άλλου «μαζικού ρεύματος» σαν μέσο για να επικοινωνήσει με ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, μπορεί να έχει μαζική απεύθυνση, με το μαχητικό της πνεύμα, το ριζοσπαστικό της πρόγραμμα και την ενότητά της στη βάση αρχών.

ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Ιανουάριος 2024