ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Ο Σόιμπλε Έφυγε Μαζί Με Το ‘23 : Καιρός Να Φύγουν Και Οι Βρυκόλακές Του

Ο θάνατος του Σόιμπλε μέσα στις γιορτές ανάγκασε ακόμα και τα γιορτινά ΜΜΕ να θυμηθούν τον αρχιτέκτονα του μεγάλου εκβιασμού του 2015. Ο Σόιμπλε ήταν αυτός που έδειξε πόσο αδίστακτη είναι η άρχουσα τάξη. Είχε δηλώσει ανοιχτά ότι οι εκλογές δεν έχουν σημασία, το τι είχε υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως νικητής των εκλογών δεν μετράει, αυτό που μετράει είναι οι δεσμεύσεις προς τους τραπεζίτες. Και τις επέβαλε σε συνεργασία με την ΕΚΤ με τον πιο ωμό εκβιασμό: κλείνοντας τις τράπεζες κόντρα στο σαρωτικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος.

Εκείνο δεν ήταν κάποιο στιγμιαίο επεισόδιο. Οι συνέπειες ήταν διαρκείας. Τα Μνημόνια έφεραν τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή, τη μεγαλύτερη βουτιά του ΑΕΠ και ένα κλάδεμα μισθών, συντάξεων και κοινωνικών υπηρεσιών διαρκείας. Σήμερα ακόμη οι μισθοί είναι κατώτεροι από εκεί που βρίσκονταν πριν από δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια.

Ακόμα χειρότερα, η οικονομική πολιτική εξακολουθεί να υπαγορεύεται ρητά και δεσμευτικά από το δόγμα Σόιμπλε. Από την Πρωτοχρονιά, στη νέα χρονιά επανέρχεται το Σύμφωνο Σταθερότητας. Ο προϋπολογισμός του Μητσοτάκη είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των «πρωτογενών πλεονασμάτων».

Εναλλακτική

Γι’ αυτό είναι επείγουσα ανάγκη να αναζητήσουμε την εναλλακτική απάντηση της Αριστεράς. Το μεταβατικό πρόγραμμα που είχε προτείνει τότε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έλεγε στάση πληρωμών του χρέους, ρήξη με την ΕΚΤ και την ΕΕ, κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση για τους κατόχους των μετοχών και επιβολή εργατικού ελέγχου. Και διατηρεί την επικαιρότητά του στο ακέραιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε τολμήσει να ακολουθήσει αυτόν το δρόμο ούτε τότε που ήταν κυβέρνηση και είχε πίσω του το σαρωτικό 62% του ΟΧΙ. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη τρέχει ολοταχώς μακριά από τέτοιες σκέψεις. Η ηγεσία του ΚΚΕ τότε είχε επιλέξει να απέχει και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να αποφεύγει την κλιμάκωση της σύγκρουσης με τα αφεντικά εκτιμώντας πάντα ότι «οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί».

Όμως αυτά που ακολούθησαν μετά το 2015 είναι επίσης διδακτικά. Η συμβιβαστική στάση απέναντι στους εκβιαστές δεν απαλύνει την πολιτική τους. Η άρχουσα τάξη, οι μηχανισμοί και οι «θεσμοί» τους αξιοποιούν κάθε υποχώρηση για να μπήξουν πιο βαθιά το μαχαίρι. Λεηλάτησαν τράπεζες, τρένα, νοσοκομεία με θανατερές συνέπειες και ακόμα ζητούν να πάρουν και τα πανεπιστήμια και το νερό, τα πάντα.

Η καλύτερη απόφαση που μπορούμε να πάρουμε στην αρχή της νέας χρονιάς είναι ότι το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός. Και να ενισχύσουμε την επαναστατική αριστερά που επιμένει στη στρατηγική της ανατροπής αυτού του άθλιου συστήματος. Η Εργατική Αλληλεγγύη σας εύχεται καλή χρονιά, με δύναμη για να πορευτούμε μαζί σε αυτόν το δρόμο.