Ν. Φίλης Στα Νέα : Σοκ Πολιτικής Ή Σοκ Ηγεσίας; Και Τα Δύο

Ν. Φίλης

Με γρήγορες και συντονισμένες κινήσεις έχει ξεκινήσει η προσπάθεια για άμεση ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μετά τη βαριά εκλογική ήττα και την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα.

Στην πορεία αυτή ιεραρχείται ως πρώτιστο μέλημα η εκλογή του κατάλληλου προσώπου για την ηγεσία. Αυτό που έχει αποκληθεί «σοκ ηγεσίας». Χρειαζόμαστε όμως και ένα «σοκ πολιτικής». Όπως αυτό που πέτυχε η ΝΔ υπό την ηγεσία Μητσοτάκη, αναθεωρώντας την παραδοσιακή ατζέντα της φιλελεύθερης και λαϊκής Δεξιάς. ημιουργώντας μια νέα πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα, με το πάντρεμα εκσυγχρονιστικών αιτημάτων νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα με λύσεις ακροδεξιάς αντίληψης. Αν θέλουμε να το εικονογραφήσουμε: «Και Χατζηδάκης/Πιερρακάκης και Γεωργιάδης/Πλεύρης»!

Έτσι λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται σήμερα να «σαρωθεί» από νέο κύμα αριστερού ριζοσπαστισμού. Αυτό είναι το κλειδί της ανάκαμψης, της ανασυγκρότησης και της νίκης. Η «κυβερνώσα Αριστερά» θα αναγεννηθεί στο πεδίο των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, ειδικά από τη στιγμή που η παρουσία της στο κοινοβούλιο είναι σημαντικά εξασθενημένη.

Θα υπάρξουν αυτοί οι αγώνες; Οπωσδήποτε. Από την ενέργεια και τις υποδομές μέχρι τα δάση και τις παραλίες, από τα νοσοκομεία μέχρι την εργατική νομοθεσία, τις υποκλοπές, τα push back στο Αιγαίο και την επιχείρηση ελέγχου της Δικαιοσύνης, η ΝΔ ξεκίνησε την πρώτη τετραετία και θα συνεχίσει τώρα ένα σοκ νομοθέτησης και καταπάτησης του κράτους δικαίου.

Σε μια κοινωνία βαριά τραυματισμένη από τις αλλεπάλληλες κρίσεις 13 ολόκληρων ετών, η ισχυρή δημόσια παρέμβαση, αυτό που αποκαλούμε αναπτυξιακό κράτος, θα πρέπει να είναι κεντρική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Με ισχυρό δημόσιο έλεγχο στο χώρο της εργασίας, με μια νέα τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών τώρα μάλιστα που αποσύρονται τα ευκαιριακά «pass», με κατοχύρωση ενός θεσμικού ελέγχου στις απόπειρες αντιδημοκρατικής παρέκκλισης, που θα πυκνώσουν. Με μια οικολογική πολιτική που θα συγκρούεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας με εκείνους που παραδίδουν άκριτα και ανεξέλεγκτα περιοχές φυσικού κάλλους σε επιχειρηματικά συμφέροντα.

Ήρθε η ώρα να μιλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για μια νέα, δίκαιη, παραγωγική φορολογική πολιτική. Κάτι που απέφυγε ή έκανε πλημμελώς το προηγούμενο διάστημα, καθηλωμένος στην παγίδα της κολακείας του λεγόμενου «μεσαίου χώρου». Φοροκλοπή, φοροδιαφυγή, μαύρη εργασία, αφορολόγητα μερίσματα, εκτεταμένη παραοικονομία πρέπει να μπουν στο επίκεντρο της πολιτικής μας. Να μιλήσουμε ειλικρινά στον κόσμο: κοινωνικό κράτος, υγεία, παιδεία δεν στηρίζονται με αφορολόγητα υπερκέρδη για το πιο πλούσιο τμήμα της κοινωνίας μας.

Κι ερχόμαστε στο κρίσιμο ζήτημα της Δημοκρατίας και του αντιφασιστικού, αντιρατσιστικού και αντιεθνικιστικού αγώνα. Εδώ χρειάζεται ριζική πολιτική στροφή και ανασυγκρότηση του κόμματος. Το οποίο σε κάθε περιοχή πρέπει να δημιουργήσει ή να πλαισιώσει ευρείες συσπειρώσεις σε δομές και γειτονιές.

Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχει υπάρξει μια πολύ ελπιδοφόρα περίοδος «ήρεμων θαλασσών» στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, σταθμίζοντας κάθε του βήμα, οφείλει να είναι ανοικτός σε πρωτοβουλίες που θα μειώνουν την ένταση και θα ανοίγουν δρόμους για την επίλυση του συνόλου των ελληνοτουρκικών διαφορών. Έχει έρθει η ώρα μιας υπεύθυνης, εθνικής και πατριωτικής πολιτικής στα ελληνοτουρκικά, με την Αριστερά πρωταγωνιστική δύναμη ειρήνης και συνεργασίας. Με αυτοπεποίθηση και «κόκκινες γραμμές» εκεί που πρέπει.

Επίσης μετά το έγκλημα στην Πύλο και την απώλεια εκατοντάδων ανθρώπινων ψυχών είναι ζήτημα τιμής για την Αριστερά η εναντίωσή της στην ιδέα της περιφραγμένης Ευρώπης - φρούριο». Η προστασία των συνόρων πηγαίνει χέρι-χέρι με την προστασία των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ζητάμε ασφαλείς διόδους στα σύνορα για τους πρόσφυγες ώστε να μπορούν να καταθέτουν με ασφάλεια αίτημα Ασύλου. Ζητάμε ανεξάρτητη διεθνή έρευνα για το ναυάγιο στην Πύλο και καταλογισμό των πολιτικών και ποινικών ευθυνών.

Με αυτή τη φυσιογνωμία και εμβάθυνση στον αριστερό-ριζοσπαστικό χαρακτήρα της ταυτότητας του, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μπορεί να αποτελέσει ξανά το αναντικατάστατο πολιτικό όπλο των «από κάτω», μιας μεγάλης δημοκρατικής και ταξικής συμμαχίας, απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, στο νεοφιλελευθερισμό, στη Δεξιά και την Ακροδεξιά. Μια δύναμη ανυπότακτη, πάντα νεανική και εναλλακτική και γι` αυτό βαθιά αριστερή, αντικαπιταλιστική και αντισυστημική. Σταθερά ενταγμένη στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, χωρίς αυτό να την εμποδίζει να οικοδομεί ευρύτερες συνεργασίες με αντι-νεοφιλελεύθερες σοσιαλιστικές ή οικολογικές δυνάμεις. Μακριά από κάθε προσπάθεια συστημικής μετάλλαξης και εξουδετέρωσης του ριζοσπαστικού της χαρακτήρα.