ΟΚΔΕ Για Τα Αποτελέσματα Των Εκλογών της 25 Ιούνη

Εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος 25ης Ιούνη

 

 

ΟΚΔΕ

1. Οι εκλογές της 25ης Ιούνη ολοκληρώνουν ένα αρνητικό και βαρύ αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Με 40,55% και πάνω από 2,1 εκ. ψήφους η ΝΔ του Μητσοτάκη τελικά, όχι τόσο εύκολα όσο θα ήθελε, απέσπασε την αυτοδυναμία. Αυτό σημαίνει ότι δεν τιμωρήθηκε η εγκληματική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, του νεοφιλελευθερισμού, της κρατικής καταστολής, του ρατσισμού που εφαρμόστηκε την τελευταία 4ετία, όπου η κοινωνία κυριολεκτικά πληρώνει με το αίμα της (35.000 θάνατοι από κορονοϊό, 57 νεκροί από το έγκλημα στα Τέμπη, πάνω από 80 νεκροί και εκατοντάδες «αγνοούμενοι» από το έγκλημα στην Πύλο, δεκάδες νεκροί μέσα σε χώρους δουλειάς από εργατικά δυστυχήματα) καθώς και η αντεργατική πολιτική της φτώχειας και ακρίβειας (ν. Χατζηδάκη κ.λπ.) ή του «επιτελικού» Κράτους Έκτακτης Ανάγκης που αφήνει ελεύθερους πλούσιους παιδοβιαστές, ενώ τα ΜΑΤ δολοφονούν και χτυπούν ατιμώρητα φτωχούς και διαδηλωτές. Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι μια τερατογέννεση έχοντας ακόμα και παρδαλά στοιχεία. Η ΝΔ μπορεί να μην έγινε πανίσχυρη, να μην αναγέννησε την αστική πολιτική ή να ενσωμάτωσε πλατιές μάζες στο πρόγραμμά της, όμως η τερατογέννεση αυτή, με όλα τα πρόσωπα που θα πλαισιώσουν την κυβέρνηση (Άδωνις, Χρυσοχοΐδης κ.λπ.) είναι άκρως επικίνδυνη και ετοιμάζει άμεσα νέες σκληρές επιθέσεις στους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Γι’ αυτή την τερατογέννεση σχεδόν αποκλειστικός υπεύθυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας. Μετά την μετατροπή του 62% ΟΧΙ σε ΝΑΙ το 2015, την υπογραφή και εφαρμογή του 3ου μνημονίου χτύπησε βαριά την αριστερά, την ελπίδα για μια εναλλακτική πολιτική και νεκρανάστησε την ΝΔ και τις μνημονιακές πολιτικές.

2. Το ναυάγιο του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται: από 31,5% το 2019 στο 20,07% τον Μάη και στο 17,84% τον Ιούνη. Αυτό το αποτέλεσμα φαίνεται ότι είναι μόνο η αρχή της τιμωρίας για τα πολιτικά εγκλήματα του από το 2015 μέχρι σήμερα. Δυστυχώς όμως η κατάρρευσή του συμπαρασύρει, ακόμα, πλατιά στρώματα των εργαζόμενων και λαϊκών μαζών σε μια αίσθηση αδιεξόδου.

3. Πάρα τις προσπάθειες των ΜΜΕ και των αστικών δυνάμεων η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ είναι αναιμική (από 11,46% στο 11,85%). Παρότι ωφελείται από την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, προς το παρόν φαίνεται ότι δεν μπορεί να διεκδικήσει τον κεντρικό ρόλο που θέλει στο αστικό πολιτικό σκηνικό.

4. Ένα από τα τέρατα που έβγαλε η κάλπη είναι η ενίσχυση ακροδεξιών όπως οι Σπαρτιάτες, που στήριξε ο Κασιδιάρης, και τα συναφή αντιδραστικά μορφώματα που μπαίνουν στη βουλή (Βελόπουλος, ΝΙΚΗ). Όλα μαζί συγκεντρώνουν ένα ηχηρό 12,77% ( μαζί και με τα μορφώματα που μένουν εκτός βουλής ανεβαίνει περίπου στο 15%). Υπηρετούν την αστική τάξη ως μια χρήσιμη εφεδρεία και συμπλήρωμα στη ΝΔ, για αυτό και η ΝΔ έδωσε το πράσινο φως να κατέβουν στις εκλογές οι Σπαρτιάτες. Ο κίνδυνος από την άνοδο της ακροδεξιάς είναι υπαρκτός θα πιέζει για τη μετατόπιση της ατζέντας και των υπόλοιπων κοινοβουλευτικών κομμάτων σε πιο ρατσιστικές πολιτικές, σε μια πιο συντηρητική και αντιδραστική στροφή της πολιτικής της κυβέρνησης.

5. Η αποχή ανέβηκε σε πολύ μεγάλο ποσοστό, ειδικά στις πιο νέες ηλικίες, κοντά στο 48% (από 39% τον Μάη), επίπεδο από τα μεγαλύτερα μετά την μεταπολίτευση. Δημιουργεί πρόβλημα στις δυνάμεις του εργατικού κινήματος, καθώς αυτοί που απέχουν προέρχονται κυρίως από εργατικά και φτωχά λαϊκά στρώματα.

6. Το ΚΚΕ ανεβαίνει από 7,23% σε 7,69%. Πρέπει να είμαστε προσεχτικοί, καθώς η παρουσία του θυμίζει όλο και περισσότερο αστική πολιτική: εμφάνιση μνημονιακών στο ψηφοδέλτιό του (η Ξυροτύρη εφάρμοσε τα δύο πρώτα μνημόνια), ο Κουτσούμπας δεν δίστασε να βγει σε «μοδάτες» τηλεοπτικές εκπομπές για ψηφοθηρικούς λόγους. Οι αυτοαναφορικές θριαμβολογίες του ΚΚΕ ότι οι περισσότεροι βουλευτές του μεταφράζονται σε πιο ισχυρούς αγώνες είναι το αποκορύφωμα μιας «επικοινωνιακής» και καθαρά κοινοβουλευτικής/ρεφορμιστικής πολιτικής, που δεν έχει καμία σχέση π.χ. με την υπερψήφιση των 600 ευρώ στους μηχανισμούς καταστολής και συνολικά την κρίση του εργατικού κινήματος, για την οποία η αντιδημοκρατική, διασπαστική πολιτική του ΚΚΕ έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Ακόμα, η πολιτική του ΚΚΕ για τα ελληνοτουρκικά έχει στοιχηθεί με την ελληνική αστική τάξη. Δυστυχώς η κρίση και οι αδυναμίες του εργατικού κινήματος αλλά και η υποχώρηση κομματιών της άκρας αριστεράς (τα οποία έχουν φτάσει μέχρι την ψήφο σε αυτό ή βρίσκονται κοντά στο όριο προσχώρησής τους) άφησαν το περιθώριο για να εμφανίσει αυτή την εκλογική ενίσχυση, η οποία θα αποδειχθεί όχι ενίσχυση αλλά ανάχωμα για τους αγώνες.

7. Η είσοδος του παρδαλού μορφώματος της Πλεύσης Ελευθερίας στη βουλή δείχνει την κατάληξη προσώπων που ξέβρασε ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς κανένα πρόγραμμα, κανένα πρόσημο, μόνο με «αγάπες» καταφέρνει να γελοιοποιήσει το ίδιο το αστικό σύστημα που εν τέλει πρεσβεύει.

8. Η αποτυχία του ΜέΡΑ25 είναι εμφανής. Η «πλατιά» πολιτική χωρίς αρχές, η αστική πολιτική που στηρίζεται μόνο σε λαμπερά πρόσωπα που μάλιστα είναι υπεύθυνά για την οδυνηρή κατάληξη του 3ου μνημονίου (ο Βαρούφακης υπέγραψε την ενδιάμεση συμφωνία τον Φλεβάρη του 2015 που παράτεινε τα μνημόνια για έξι μήνες). Με την μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στην απελπισία και σε έναν κοινοβουλευτικό κρετινισμό, πολιτικές δυνάμεις ακόμα και αγωνιστές είχαν δει στο ΜέΡΑ25 την «κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των κινημάτων» και τη «δημιουργία της πραγματικής αριστεράς»!

8. Τα ψηφοδέλτια της άκρας αριστεράς έχουν συνολικά μια σημαντική πτώση από τις εκλογές του Μάη σε ψήφους (31.079 από 50.358 περίπου) και σε ποσοστά. Παρά τις όποιες αντικειμενικά υπαρκτές αδυναμίες (έλλειψη προγράμματος και τακτικής, είσοδος οργανώσεων στο ΜέΡΑ25, ψήφος στο ΚΚΕ κ.λπ. και βέβαια την πίεση της αποχής) αυτό το κακό, συνολικά, αποτέλεσμα και ποσοστό που λαμβάνει είναι ισχνό σε σχέση με τη συνεισφορά ή την παρουσία της στους αγώνες και τα κινήματα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει τη μεγαλύτερη πτώση από 0,54% σε 0,31%.

9. Το αποτέλεσμα της ΟΚΔΕ, μέσα σε αυτά τα γενικά πλαίσια, δεν είναι καλό: ίδιο ποσοστό (0,03%) με τον Μάη, που ακόμα παραμένει χαμηλό και δεν καταφέρνει να παρουσιάσει μια δυναμική που θα εκφράζει τις απαιτήσεις και τις πιέσεις της περιόδου. Παρότι αυτό το αποτέλεσμα είναι μικρό, πάνω σε αυτό θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την ενίσχυση των αγώνων – μαζί με τους εργαζόμενους, νέους, φτωχούς και αγωνιστές που επέλεξαν να ενισχύσουν ένα εργατικό-κομμουνιστικό ψηφοδέλτιο όπως της ΟΚΔΕ, με σαφή αναφορά στον αγώνα για τον Σοσιαλισμό. Σαν ΟΚΔΕ δεσμευόμαστε ότι ήδη από την επόμενη μέρα των εκλογών θα είμαστε δίπλα σε κάθε φτωχό, νέο και εργαζόμενο που του παίρνουν το σπίτι, του κόβουν το ρεύμα, τον διώχνουν από τη δουλειά του ή από την σχολή του οργανώνοντας μια μαχητική αντίσταση και αντεπίθεση απέναντι στην μνημονιακή λαίλαπα.

10. Με το αποτέλεσμα των εκλογών και τη νίκη της ΝΔ χρειάζεται σοβαρότητα και υπευθυνότητα δεν χρειάζεται καμία ηττοπάθεια ή σκεπτικισμός. Η ΝΔ του Μητσοτάκη εμφανίζεται χωρίς αντίπαλο και είναι δεδομένο ότι θα επιτεθεί άμεσα στους εργαζόμενους την νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τα μέτωπα που θα ανοίξει είναι πολλά: υγεία, παιδεία, ακρίβεια, συνδικαλιστικά, πόλεμος, ιδιωτικοποιήσεις, αναθεώρηση του συντάγματος και είναι δεδομένο ότι άμεσα θα προχωρήσει σε κάποια χτύπημα στην εργατική τάξη.

11. Οι εκλογές δεν αποτυπώνουν το σύνολο των ταξικών συσχετισμών, όπως μάλιστα εκφράστηκαν την τελευταία 4ετία με τους σημαντικούς αγώνες όπως την έκρηξη στην Νέα Σμύρνη ενάντια στις απαγορεύσεις, την ακόμα πιο σημαντική έκρηξη για τις δολοφονίες των Τεμπών ή τον επί μέρους εργατικών αγώνων (e-food, cosco, εκπαιδευτικοί κλπ). Ο ελληνικός καπιταλισμός και το πολιτικό σκηνικό ακροβατούν σε ένα μεγάλο ρήγμα οικονομικής κρίσης, κοινωνικής αστάθειας και πόλωσης και βρίσκεται και αυτός μέσα σε μια επικείμενη πολεμική σύγκρουση, βαδίζει άτυπα και αναμένεται και τυπικά το επόμενο διάστημα μέσα σε ένα γενικευμένο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι εργαζόμενες και λαϊκές μάζες είναι «υποχρεωμένες» να οργανώσουν άμεσα την άμυνα και την αντεπίθεσή τους στα χτυπήματα της επερχόμενης νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη. Για την ΟΚΔΕ η νέα κυβέρνηση της ΝΔ όπως και κάθε αστική κυβέρνηση έχει 1 μόνο πραγματικό αντίπαλο : τους αγώνες, που χρειάζονται ανασυγκρότηση και την άκρα αριστερά, που χρειάζεται ανασύνθεση – 2 στόχους στην εκπλήρωση των οποίων η ΟΚΔΕ θα ρίξει όλες της τις δυνάμεις το επόμενο διάστημα.