Να Διώξουμε Την Κυβέρνηση Μητσοτάκη : Για Ένα Ενιαίο Μέτωπο Αγώνα Μετά Τις Εκλογές /// του Ν. Γιαννόπουλου

 Νίκος Γιαννόπουλος*

 

Θεωρώ ότι είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση των εργαζόμενων τάξεων και των κοινωνικά αποκλεισμένων η απαλλαγή μας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

 Δεν πρό­κει­ται για μια ακόμα αστι­κή κυ­βέρ­νη­ση, όπως δια­τεί­νο­νται τμή­μα­τα της Αρι­στε­ράς. Εκτός του ότι είναι η αντι­λαϊ­κό­τε­ρη και αυ­ταρ­χι­κό­τε­ρη κυ­βέρ­νη­ση από τη Με­τα­πο­λί­τευ­ση, δεν εκ­προ­σω­πεί απλώς τα συμ­φέ­ρο­ντα του κε­φα­λαί­ου, όπως κάθε αστι­κή κυ­βέρ­νη­ση, αλλά είναι αδια­με­σο­λά­βη­τα κα­θαυ­τό το πλέον επι­θε­τι­κό κε­φά­λαιο στην εξου­σία. Η επα­νε­κλο­γή της θα ολο­κλη­ρώ­σει την κα­τα­στρο­φή στοι­χειω­δών κοι­νω­νι­κών κα­τα­κτή­σε­ων, προ­νοια­κών υπο­δο­μών και δη­μο­κρα­τι­κών δι­καιω­μά­των. Με αυτή την έν­νοια, είναι εξορ­γι­στι­κό το στρογ­γύ­λε­μα που κάνει μέρος της Αρι­στε­ράς στο ρόλο αυτής της κυ­βέρ­νη­σης, επι­χει­ρώ­ντας να την εξο­μοιώ­σει με τον κε­ντρο­α­ρι­στε­ρό και ψο­φο­δεή, αλλά προ­φα­νώς όχι ακρο­δε­ξιό και διε­φθαρ­μέ­νο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Αυτή την προ­σέγ­γι­ση εκ­προ­σω­πεί με ιδε­ο­λο­γι­κή υπε­ρη­φά­νεια, αλλά ου­δε­μία τα­ξι­κή αντί­λη­ψη το ΚΚΕ ενώ φλερ­τά­ρουν μαζί της ορ­γα­νώ­σεις της εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κής Αρι­στε­ράς.

 

Πε­ποί­θη­σή μου ήδη από 2020 ήταν ότι το μόνο τρόπο για την εκ­δί­ω­ξη της κυ­βέρ­νη­σης από τα αρι­στε­ρά απο­τε­λού­σε το ενιαίο μέ­τω­πο στο δρόμο και την κάλπη με πο­λι­τι­κό κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το ΚΚΕ, το ΜΕΡΑ και την εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Αρι­στε­ρά, στη­ριγ­μέ­νο σε ενω­τι­κές διεκ­δι­κή­σεις και ένα κυ­βερ­νη­τι­κό πρό­γραμ­μα κοι­νω­νι­κής σω­τη­ρί­ας. Φυ­σι­κά, επρό­κει­το για μια μη ρε­α­λι­στι­κή πρό­τα­ση ως προς τους βα­σι­κούς απο­δέ­κτες της, ωστό­σο συ­νε­χί­ζω να πι­στεύω ότι η μειο­ψη­φι­κή έστω υιο­θέ­τη­σή της θα άλ­λα­ζε το κλίμα σε μια σειρά από μέ­τω­πα αγώνα (πό­λε­μος, ακρί­βεια, κα­τα­στο­λή κ.λπ.) και θα ασκού­σε πιέ­σεις στους μα­ζι­κό­τε­ρους πο­λι­τι­κούς χώ­ρους της Αρι­στε­ράς. Τούτο δεν έγινε εξαι­τί­ας πο­λι­τι­κών σκο­πι­μο­τή­των των «με­γά­λων» και πο­λι­τι­κής απο­χαύ­νω­σης των «μι­κρών».

Φο­βά­μαι ότι η πι­θα­νή επα­νε­κλο­γή του Μη­τσο­τά­κη όχι μόνο θα ολο­κλη­ρώ­σει την κα­τα­στρο­φή που προ­α­νέ­φε­ρα, αλλά και θα απο­γοη­τεύ­σει το νε­α­νι­κό κυ­ρί­ως δυ­να­μι­κό που με έναρ­ξη τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις των καλ­λι­τε­χνών έφτα­σε στις με­γα­λειώ­δεις πα­νελ­λα­δι­κές δια­δη­λώ­σεις για το έγκλη­μα των Τε­μπών. Βε­βαί­ως, θα υπάρ­ξουν νέες κι­νη­μα­τι­κές αντι­στά­σεις, ωστό­σο οι χρό­νοι εκ­κί­νη­σης και οι ρυθ­μοί ανά­πτυ­ξής τους είναι άγνω­στοι, ιδιαί­τε­ρα αν με­σο­λα­βή­σει μια με­γά­λη ήττα, όπως η επα­νε­κλο­γή Μη­τσο­τά­κη. Με αυτή την έν­νοια, κα­τα­λα­βαί­νω, αν και δεν συμ­με­ρί­ζο­μαι την επι­λο­γή τους, όσες-ους ψη­φί­σουν με πε­ρισ­σή ανοχή τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Δυ­στυ­χώς, το επι­τε­λείο Τσί­πρα άσκη­σε χει­ρό­τε­ρη αντι­πο­λί­τευ­ση από την κυ­βερ­νη­τι­κή θη­τεία του και τώρα κάνει ακόμα χει­ρό­τε­ρη προ­ε­κλο­γι­κή κα­μπά­νια και από την αντι­πο­λί­τευ­σή του.

Παρ’ όλα αυτά, νο­μί­ζω ότι έχει γίνει σαφές πως προ­τι­μώ μια κυ­βέρ­νη­ση με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Όχι μόνο γιατί θα μειω­θεί ο ρυθ­μός της επί­θε­σης σε δι­καιώ­μα­τα και κα­τα­κτή­σεις και θα υπάρ­ξουν κά­ποιες απο­κα­τα­στά­σεις, που αφο­ρούν τις ζωές εκα­τομ­μυ­ρί­ων «κα­νο­νι­κών» αν­θρώ­πων και όχι την αφη­ρη­μέ­νη σφαί­ρα της ιδε­ο­λο­γί­ας, αλλά και επει­δή είναι κα­λύ­τε­ρο αντί να αμύ­νε­σαι απε­γνω­σμέ­να στο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο κα­νι­βα­λι­σμό να διεκ­δι­κείς από μια κε­ντρο­α­ρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση να υλο­ποι­ή­σει τις εξαγ­γε­λί­ες της, είτε αφο­ρούν την αύ­ξη­ση του βα­σι­κού μι­σθού και την κα­τάρ­γη­ση του Χρη­μα­τι­στή­ριου Ενέρ­γειας είτε την επι­στρο­φή στο Δη­μό­σιο των εθνι­κών μου­σεί­ων και την κα­τάρ­γη­ση της πα­νε­πι­στη­μια­κής αστυ­νο­μί­ας. Ισχυ­ρί­ζο­μαι ότι έτσι πρέ­πει να σκε­φτό­μα­στε και όσες-οι θα ψη­φί­σου­με ΜΕΡΑ ή εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις (για το ΚΚΕ δεν το συ­ζη­τώ…), αλλά και αυ­τοί-ές που θα απέ­χουν ή θα ρί­ξουν άκυρο. Πάνω απ’ όλα όμως, επει­γό­μα­στε, όποια κυ­βέρ­νη­ση και αν εκλε­γεί, για ένα ενιαίο μέ­τω­πο αγώνα για τη ζωή και την ελευ­θε­ρία.

*Μέλος του Δι­κτύ­ου για τα Πο­λι­τι­κά και Κοι­νω­νι­κά Δι­καιώ­μα­τα