Συνεδρίασε στις 9 Απρίλη το Πανελλαδικό Συμβούλιο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος και συζήτησε την πορεία προς τις εκλογές του Μάη, αλλά και την προετοιμασία των εκδηλώσεων Μαρξισμός 2023 τον Ιούλη. Παρουσιάζουμε εδώ το άνοιγμα της πρώτης συζήτησης και στις σελίδες 10-11 μπορείτε να δείτε παρεμβάσεις που ακολούθησαν. Περισσότερα για τον Μαρξισμό 2023 στη σελίδα 14.
Το βασικό χαρακτηριστικό σε αυτήν την προεκλογική περίοδο είναι ότι για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια πηγαίνουμε προς τις εκλογές μέσα σε συνθήκες επιδείνωσης της κρίσης του συστήματος σε διεθνη κλίμακα. Αυτό δημιουργεί προβλήματα στο πολιτικό σύστημα και δυνατότητες για το κίνημα και τους αγώνες. Δημιουργεί δυνατότητες και για την επαναστατική αριστερά να κάνει πολύ χειροπιαστό το τι σημαίνει πάλη ενάντια στον καπιταλισμό. Δεν είναι κάτι μακρινό και αόριστο, αλλά άμεσο. Αυτό καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο πάμε να δώσουμε τη μάχη των εκλογών. Το ΣΕΚ ζητάει από τον κόσμο να ψηφίσει ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τον κόσμο που κινηθήκαμε μαζί όλο το προηγούμενο διάστημα και που άρχισε να ξεδιπλώνει τους αγώνες πολύ πριν φτάσουμε στην κορύφωση του εκρηκτικού Μάρτη.
Τα ζητήματα της κρίσης είναι που δημιουργούν τις συνθήκες για όλο αυτό το τοπίο. Το ότι η κρίση είναι πολλαπλή είναι δοσμένο για πάρα πολύ κόσμο. Κάθε πτυχή αυτής της πολυκρίσης ανοίγει καινούργια προβλήματα για τους από πάνω.
Η οικονομική κρίση του 2007-2008 με τις χρεωκοπίες των τραπεζών που οδήγησαν σε κρίση χρέους τα υπερχρεωμένα κράτη, με πρώτη και καλύτερη την Ελλάδα, άνοιξε εδώ την περίοδο με τα μνημόνια και σε διεθνή κλίμακα μια περίοδο λιτότητας και σκληρών επιθέσεων για να ξεπεραστεί αυτή η φάση. Είχαμε την εκτίμηση ότι δεν έχει ξεπεραστεί, χρησιμοποιώντας πολλά στοιχεία, με μεγαλύτερη απόδειξη -αν μιλάμε για την Ελλάδα- το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) που εξακολουθεί να βρίσκεται σήμερα χαμηλότερα από κει που είχε φτάσει το 2007. Είναι απτό στοιχείο ότι η κρίση δεν ξεπεράστηκε. Ποτέ δεν είχαμε μια ανάκαμψη οικονομική που να μας βγάλει από τη βουτιά που έγινε τότε. Δεν είναι όμως μόνο αυτό.
Συστημική κρίση
Τόσα χρόνια μετά, έχουμε ξανά χρεωκοπίες τραπεζών, ξανά πανικό ότι αυτό απειλεί ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα. Είναι απόδειξη ότι η κρίση δεν έχει τελειώσει, παρατείνεται και ότι είναι συστημική. Είναι ορατή η απειλή ότι θα ξαναγυρίσουμε πίσω στο 2009-2010. Όχι μόνο από τα νούμερα της οικονομίας, αλλά και από αυτό που ζει ο κόσμος καθημερινά, με τα μεροκάματα να μην έχουν ξαναγυρίσει στα επίπεδα προ κρίσης, ούτε η απασχόληση. Τώρα απειλείται μια νέα βουτιά μέσα από την κρίση των τραπεζών.
Τότε είχαν έναν άσσο στο μανίκι. Παρεμβατισμός από κεντρικές τράπεζες και κυβερνήσεις για να σώσουν το τραπεζικό σύστημα και τις επιχειρήσεις που κινδύνευαν. Τεράστια παρέμβαση. Η μεγαλύτερη από το 1930 έγινε μετά την κρίση του 2007-2008. Τώρα δεν υπάρχει αυτό το χαρτί. Τώρα βρίσκονται στο σημείο που οι κεντρικές τράπεζες έχουν βάλει πλώρη για άνοδο των επιτοκίων, διότι ο πληθωρισμός ανεβαίνει και αισθάνονται ότι κινδυνεύουν από τις διεκδικήσεις των εργατών που απαιτούν να ανέβουν οι μισθοί λόγω ακρίβειας. Άρα λένε “πρέπει να αποθερμάνουμε την οικονομία”. Λες και ήταν υπερθερμασμένη η οικονομία που δεν είχε φτάσει ούτε στα επίπεδα του 2007. Τρέλες. Όμως, η άνοδος των επιτοκίων είναι που δημιουργεί τα προβλήματα στις τράπεζες. Γιατί τα λεφτά τους τα έχουν σε ομόλογα και με την άνοδο των επιτοκίων πέφτει η αξία τους. Άρα στην πραγματικότητα η οικονομική κρίση επιστρέφει, παρά τις φανφάρες του Μητσοτάκη ότι σήμερα είμαστε καλύτερα.
Δεν μπορούν να συνεχίσουν κρατικές ενισχύσεις στην οικονομία. Ήρθε η πανδημία και η ΕΕ είπε ότι ακόμα και η υπερχρεωμένη Ελλάδα έχει περιθώριο να δώσει επιδόματα μέσα σε συνθήκες καραντίνας γιατί αλλιώς οι επιχειρήσεις δεν τα βγάζουν πέρα. Στη συνέχεια ήρθε ο πόλεμος. Και πιέσεις για άνοδο των δαπανών για εξοπλισμούς. Έτσι φτάσαμε στο ότι το δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο από όταν ξεκίνησαν τα μνημόνια. Η συστημική κρίση του καπιταλισμού είναι σε φάση νέας επιδείνωσης και οι παραδοσιακοί τρόποι που αντιμετώπισαν τις κρίσεις στο παρελθόν δεν δουλεύουν.
Αυτό μεταφράζεται σε τεράστια προβλήματα όχι μόνο οικονομικά, αλλά πολιτικά και ιδεολογικά. Το καλύτερο παράδειγμα είναι η Γαλλία. Παρά τις τεράστιες κινητοποιήσεις, ο Μακρόν επιμένει στη μεταρρύθμιση για τις συντάξεις. Γιατί τέτοια επιμονή αφού η οικονομία «πηγαίνει καλύτερα»; Η απάντηση είναι ότι δεν πηγαίνει καλύτερα και ταυτόχρονα έχουν προστεθεί έξτρα βάρη από τον πόλεμο.
Ο πόλεμος δεν σημαίνει μόνο νεκρούς στο πεδίο των μαχών, αλλά και έναν νέο γύρο εξοπλισμών παγκόσμια. Και στη Γαλλία. Είναι άμεση η σύνδεση: “θα κόψουμε απο τις συντάξεις για να δώσουμε περισσότερα στον πόλεμο”. Κι αυτό δημιουργεί εκρηκτικές συνθήκες παντού. Στη Γαλλία κυριολεκτικά εκρηκτικές. Έτσι φτάσαμε σε τέτοια πολιτική απονομιμοποίηση που ο Μακρόν δεν μπορεί να ελέγξει τίποτα.
Η παράταση της κρίσης, η απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος και η εργατική έκρηξη είναι στην ημερήσια διάταξη και καθορίζουν τις συνθήκες στην προεκλογική περίοδο εδώ. Οι δυνατότητες για τον κόσμο να εκφράζει την οργή του έχουν ανοίξει. Από τα μέσα του Φλεβάρη είχαμε μπει ανεπίσημα σε προεκλογική περίοδο. Τότε λέγαμε ότι δεν σταματάμε τις απεργίες μέσα σε προεκλογική περίοδο. Άλλες φορές αυτό αφορούσε μια μειοψηφία, αυτή τη φορά αφορά την τεράστια πλειοψηφία. Στις 15 Φλεβάρη έγινε η μεγαλύτερη απεργία των εκπαιδευτικών από το 2006, μαζί με τους καλλιτέχνες και τις καταλήψεις. Μια βδομάδα μετά στις 22 Φλεβάρη η μεγάλη απεργία των νοσοκομείων.
Αυτές οι δύο απεργίες ήταν προπομπός για την έκρηξη μετά το έγκλημα των Τεμπών. Στις 8 Μάρτη ήταν η μεγαλύτερη πανεργατική απεργία, μεγαλύτερη και από την εποχή των μνημονίων. Ο κόσμος πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας από τη μία άκρη ως την άλλη, ξεπερνώντας έτσι το πρόβλημα των χωριστών συγκεντρώσεων. Και ήταν μια συγκέντρωση με τα πολιτικά χαρακτηριστικά που έδινε η Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών. Η εξέδρα στην Κλαυθμώνος ήταν μοιρασμένη από την ΑΔΕΔΥ και την Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη. Πρωτοφανή φαινόμενα. Αυτό έδωσε τον τόνο για μια προεκλογική περίοδο με τον κόσμο στους δρόμους και για το ποιες είναι οι απαντήσεις και η εναλλακτική απέναντι σε ένα σύστημα που δολοφονεί.
Κοινός τόπος
Γίνεται κοινός τόπος ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δολοφονούν και αυτό είναι ένα άλμα στην ταξική συνείδηση. Αυτή η πλυμμηρίδα, πέρα από τη μαζικότητα, έχει τα στοιχεία της οργάνωσης από τα κάτω -ό,τι και να λένε οι γραφειοκρατίες- και ταυτόχρονα ανοίγει τεράστια πολιτικά ζητήματα. Τις συνδέσεις ότι αυτό το σύστημα σκοτώνει με όλους τους τρόπους τις κάνει άπειρος κόσμος. Η ΝΔ καταρρέει γιατί όλα αυτά που υποστήριζε έχουν οδηγήσει σε καταστροφές και σε απώλειες ανθρώπινης ζωής. Αλλά αντί να υπάρχει συμπόρευση με τη ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου, όλο το πολιτικό φάσμα πηγαίνει προς τα δεξιά.
Είναι τεράστια ευκαιρία για το ΚΚΕ να μπει σφήνα και να μιλήσει για αυτά που δεν μπορεί πια να υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Άνοιξε το θέμα για τις ιδιωτικοποιήσεις και πώς μπορούν να αντιστραφούν. Αλλά ο Κουτσούμπας είπε ότι μέσα στον καπιταλισμό οι κρατικοποιήσεις είναι το ίδιο αντεργατικές με τις ιδιωτικοποιήσεις. Το να λες αυτά στον κόσμο που απεργεί για να μην ιδιωτικοποιηθεί το νερό είναι δεξιά μετατόπιση σε σχέση με το ίδιο το ΚΚΕ και την πολιτική συζήτηση συνολικά που γίνεται. Ούτε το ΜέΡΑ25 που συνεργάζεται πλέον με τη ΛΑΕ πάει να δώσει πιο ριζοσπαστικές απαντήσεις για να καλύψει αυτό το κενό. Το μόνο που τους απασχολεί είναι αντιπαράθεση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, λες και ο αντίπαλος είναι η αντικαπιταλιστική αριστερά.
Αυτά δεν περνάνε απαρατήρητα σε έναν κόσμο με εμπειρίες, που συζητάει πολιτικά και ψάχνει πού να στηριχτεί για να παλέψει. Σε αυτήν την αναζήτηση, η μόνη στην οποία μπορεί να στηριχτεί είναι η αντικαπιταλιστική αριστερά, που την αντιπροσωπεύει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και που μέσα σε αυτήν είναι το ΣΕΚ. Χρειάζεται να θυμίσουμε ότι για να φτάσουμε σε αυτήν την έκρηξη υπήρξε μια σειρά από μάχες, τις οποίες η υπόλοιπη αριστερά τις αντιμετώπιζε με τη θεωρία των αρνητικών συσχετισμών, αλλά το ΣΕΚ έλεγε “πάμε να το παλέψουμε”. Δώσαμε πολλές μάχες και αποκτήσαμε δεσμούς με αυτόν τον κόσμο. Γι' αυτό γίνεται τέτοια κατακραυγή ενάντια στη δίωξη της Α. Ερωτοκρίτου. Παίξαμε ρόλο στο να βγουν και να μαζικοποιηθούν οι πανεργατικές απεργίες. Πρωταγωνιστήσαμε για να μπουν οι φασίστες στη φυλακή, που είναι επίκαιρη μάχη όταν ο Κασιδιάρης προσπαθεί να κατέβει στις εκλογές.
Εξωστρέφεια
Παρά την εικόνα της δεξιόστροφης πορείας της, η έμφασή μας δεν είναι να καταγγέλλουμε την υπόλοιπη αριστερά. Θέλουμε εξωστρέφεια και όχι ενδοαριστερό πόλεμο. Με το ρεύμα της ριζοσπαστικοποίησης που υπάρχει, άνετα θα μπορούσαν όλες οι αριστερές δυνάμεις να μεγαλώσουν εκλογικά, αλλά το χαραμίζουν. Εμείς το προβάλουμε. Έχουμε στόχο να απευθυνθούμε στον κόσμο θυμίζοντας τις μάχες που δώσαμε μαζί και την ανάγκη αυτές να συνεχιστούν γιατί όποια κυβέρνηση και να έρθει θα επιχειρήσει αντεργατικές επιθέσεις. Εκεί λογοδοτούν και τα πρώτα υλικά που βγάλαμε με μια σειρά από αφίσες με κέντρο αυτές τις μάχες.
Η έναρξη της προεκλογικής καμπάνιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγινε με γύρο εκδηλώσεων στην Αθήνα στο Τριανόν, στη Θεσσαλονίκη και αλλού, και θα τον συνεχίσουμε παντού. Και ταυτόχρονα βάζουμε μπροστά πρόγραμμα εξορμήσεων σε εργατικούς χώρους, σχολές, σχολεία και γειτονιές, όπως όταν οργανώναμε τις πανεργατικές απεργίες και σε μεγαλύτερη κλίμακα. Στις σχολές έχουμε να κινηθούμε με όλον τον αριστερό κόσμο στις φοιτητικές εκλογές που γίνονται πριν τις βουλευτικές. Θα στηρίξουμε τα ΕΑΑΚ και θέλουμε όλο το ρεύμα των ΕΑΑΚ ενιαίο σε αυτή τη μάχη. Ταυτόχρονα, διεκδικούμε να το κερδίσουμε με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Τοπικά στις γειτονιές, οργανώνουμε ομάδες που θα αντιμετωπίσουν το καθημερινό πρόγραμμα στις μέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές. Κάθε εξόρμηση στις πλατείες είναι προεκλογικό γεγονός. Θα κάνουμε πόρτα-πόρτα σε πολυκατοικίες και συγκεντρώσεις στα σπίτια που μπορεί να μας εξασφαλίσει κόσμος από το περιβάλλον των συντρόφων μας. Για να στηριχτεί όλο αυτό το πρόγραμμα, χρειάζεται η συλλογική λειτουργία των πυρήνων με την εμπλοκή από νωρίς όλων μας των μελών. Έχουμε ξεκινήσει την οικονομική εξόρμηση γιατί κοστίζει πολύ η προεκλογική δουλειά. Εκτός από την ψήφο στην κάλπη, ο δεύτερος πιο εύκολος τρόπος για να μας στηρίξει κανείς είναι η οικονομική ενίσχυση. Τα ζητάμε όλα: ψήφο, ενίσχυση, εμπλοκή στις εξορμησεις, οργάνωση στο ΣΕΚ.
Είναι απόλυτα ρεαλιστικό μέσα σε αυτές τις συνθήκες να βάλουμε μεγάλους στόχους. Όχι μόνο την καταγραφή ενός μεγάλου ποσοστού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά να βγούμε πιο δυνατοί, πιο ριζωμένοι μέσα σε όλους τους χώρους και αναβαθμισμένοι σε σχέση με τον ρόλο που έχουμε να παίξουμε την επόμενη μέρα. Όποια κυβέρνηση και να σχηματιστεί, δεν θα μπορεί να διαχειριστεί την οργή του κόσμου που την είδαμε να ξεδιπλώνεται. Η μόνη στήριξη που μπορεί να έχει αυτός ο κόσμος είναι η επαναστατική αριστερά, με το ΣΕΚ πρώτο και καλύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου