Αναμφισβήτητα, η καταστολή αποτελεί συγκροτητικό και αναπόσπαστο στοιχείο του σύγχρονου κράτους στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία φαινόμενα κρατικής βίας ενσωματώνουν και μια διαφορετική, πιο ειδική, διάσταση. Στην περίπτωση της ΑΣΟΕΕ σημειώνεται μια αστυνομική επέμβαση, στήνεται ένα σκηνικό αντιπαράθεσης κατάλληλο για το αφήγημα της επιβολής «νόμου και τάξης», για να περάσει από το σημείο λίγο αργότερα ένα περιπολικό, ο οδηγός του οποίου όχι απλά πυροβόλησε αλλά έριξε τέσσερις φορές!
Την επόμενη ημέρα, η αστυνομική επιχείρηση εναντίον της κατάληψης στο «Ολύμπια» σκιαγραφεί ένα σαφές μήνυμα που επιχειρεί να στείλει το κράτος και η κυβέρνηση ενόψει προεκλογικής περιόδου: Όσο και να πλησιάζει η εκλογική αναμέτρηση, το κράτος και οι διάφοροι επίδοξοι διαχειριστές του δεν αμελούν πως κοινός εχθρός τους είναι ο αγωνιζόμενος λαός και το κίνημα. Περιθώρια προεκλογικής αναμονής δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχει και η διάθεση από οποιαδήποτε κυβέρνηση να εμφανιστεί διαλλακτική απέναντι σε όσους την αμφισβητούν έμπρακτα.
Το μήνυμα από πλευράς κράτους είναι ξεκάθαρο! Το ζητούμενο είναι η απάντηση του κινήματος. Η μάχη για τα λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες, σε όλες τις εκφάνσεις της, αναδεικνύεται σε κρίσιμη. Παρ’ όλα αυτά όμως, ενόψει (και) των εκλογών, αποτελεί κρίσιμο διακύβευμα για τους εργαζόμενους και τη νεολαία και ειδικά τον κόσμο της Αριστεράς το εάν θα επιλέξει να ρίξει το βάρος σε μια πολιτική και αγωνιστική ανατρεπτική προσέγγιση απέναντι στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό ή εάν θα εναποθέσει τις ελπίδες του για έναν περιορισμό, εξορθολογισμό και θεσμοποίηση της καταστολής σε μια «προοδευτική κυβέρνηση» ή στη ρεφορμιστική Αριστερά. Ενδιάμεσοι δρόμοι δεν υπάρχουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου