ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ O Αντικαπιταλισμός Είναι Μονόδρομος

Η πολύνεκρη τραγωδία στα Τέμπη ήρθε να συγκλονίσει ολόπλευρα την κοινωνία. Ανάδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο την αποτυχία του συστήματος που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ζωές και την προκλητική χυδαιότητα της κυβέρνησης που το διαχειρίζεται. Ταυτόχρονα, έφερε στο προσκήνιο τη μοναδική δύναμη που μπορεί να ξηλώσει αυτή τη σαπίλα, τον κόσμο της δουλειάς που βγήκε μαζικά στους δρόμους με τις απεργίες και τα συλλαλητήριά του. Μέσα στη θλίψη για τους νεκρούς και την οργή για τους δολοφόνους, χιλιάδες και χιλιάδες αναζητούν τη διέξοδο από μια κατάσταση που έχει γίνει αφόρητη.

Ούτε η υποκριτική «συγγνώμη» του Μητσοτάκη ούτε οι προκλητικές κραυγές του Γεωργιάδη για το «ανθρώπινο λάθος» του σταθμάρχη δεν καταφέρνουν να συγκαλύψουν τις πραγματικές ευθύνες. Μια κυβέρνηση που κατάφερε να εξασφαλίσει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας των υποκλοπών για να παρακολουθεί όποιον ήθελε, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την παρακολούθηση της κυκλοφορίας των τρένων ώστε να μην βρίσκονται σε πορεία σύγκρουσης για πολλή ώρα με τραγικά αποτελέσματα.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες του τύπου «δεν πρόλαβε να αλλάξει τα κακώς κείμενα», ούτε ότι «δεν υπήρχαν τα λεφτά». Αντίθετα, ήταν και είναι συνειδητή πολιτική επιλογή της Νέας Δημοκρατίας να έχει τις ιδιωτικοποιήσεις για σημαία της, δηλαδή όσο περισσότερο καιρό κυβερνάει τόσο πιο πολύ να μπορούν τα αρπακτικά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας να λεηλατούν τα πάντα, από το «χρηματιστήριο της ενέργειας» μέχρι την ασφάλεια των τρένων. Το δημόσιο χρέος αυξήθηκε ξανά σε επίπεδα που ξεπερνούν το σημείο που είχε φτάσει όταν επιβλήθηκαν τα Μνημόνια, αλλά όλος αυτός ο χορός των δισεκατομμυρίων που διαχειρίστηκε ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του ποτέ δεν έφτασε σε κάτι χρήσιμο όπως η ασφάλεια των τρένων.

Διαδηλώσεις οργής

Γι’ αυτό λύσσαξαν να φορτώσουν τις ευθύνες στον σταθμάρχη και να φιμώσουν την οργή του κόσμου με υποκρισίες για «εθνικό πένθος». Αλλά δεν τους πέρασε. Οι πρώτες διαδηλώσεις οργής την Τετάρτη το βράδυ έγιναν τεράστιο ποτάμι την Κυριακή το πρωί στο κάλεσμα των απεργών σιδηροδρομικών. Οι άνθρωποι που δουλεύουν για να κινούνται τα τρένα μέσα σε δύσκολες συνθήκες, με ελλείψεις προσωπικού και με απαρχαιωμένα συστήματα, πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος στα Τέμπη δίπλα στα νέα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους. Απέναντι σε μια κυβέρνηση που έφτασε να απολύει κόσμο από τα νοσοκομεία, να διώχνει «ήρωες της Υγείας» μέσα σε συνθήκες πανδημίας, ο καθένας και η καθεμιά συμμερίζεται τον αγώνα των σιδηροδρομικών. Η Πανεργατική απεργία αυτήν την Τετάρτη 8 Μάρτη είναι ένας νέος σταθμός στον κοινό αγώνα όλων μας.

Με τις γυναίκες μπροστά. Η 8 του Μάρτη δεν είναι μια τυχαία ημερομηνία. Είναι η παγκόσμια μέρα των γυναικών και οι προσπάθειες για να είναι απεργιακή ήταν ξεκινημένες. Γιατί δεν ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση των δολοφόνων είναι και κυβέρνηση των βιαστών, των Μίχων που (εκ)βίαζαν τη δωδεκάχρονη στον Κολωνό, των Λιγνάδηδων που απολάμβαναν τη στήριξη της Μενδώνη, ενώ τα νέα παιδιά στις καλλιτεχνικές σχολές αντιμετώπιζαν την υποβάθμιση. Σε αυτή την Πανεργατική ενώνουμε συγκεντρωμένη την οργή μας για αυτό το βρώμικο σύστημα.

Και έτσι θα συνεχίσουμε. Οι ανατροπές που χρειάζονται είναι ριζικές. Ο αντικαπιταλισμός είναι μονόδρομος και πρέπει να τον οργανώσουμε. Και σε κάθε χώρο δουλειάς και σπουδών δυναμώνοντας τα σωματεία μας στη βάση και κεντρικά πολιτικά με δυνατή αντικαπιταλιστική Αριστερά και στις κάλπες αλλά πάνω απ’ όλα στη δράση. Αυτό είναι το κάλεσμα των ημερών, ελάτε να ανταποκριθούμε μαζί!