ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Πάμε Για Το Τέλος Που Ταιριάζει Στην Κυβέρνηση Των Δολοφόνων

Ο Μητσοτάκης μπορεί να αλλάζει το πρόγραμμα των εκλογών, ετοιμάζοντας κάλπες για τον Μάη αντί για τις 9 Απρίλη, αλλά το τέλος της κυβέρνησης πλησιάζει. Το παραδέχονται ακόμα και οι δημοσκοπήσεις που μέχρι τώρα προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι η Νέα Δημοκρατία διεκδικεί την …αυτοδυναμία. Η αλήθεια είναι ότι τώρα πια ομολογούν ότι φοβούνται μια «αντισυστημική έκρηξη» που θα τους γκρεμοτσακίσει, όπως το 2012. Στο χέρι μας είναι να κάνουμε τους φόβους τους πραγματικότητα.

Η οργή για τα εγκλήματα της κυβέρνησης είναι τεράστια. Το έγραψαν με μεγάλα γράμματα οι χιλιάδες των χιλιάδων απεργοί στις 8 του Μάρτη. Ακόμα και η Καθημερινή αναγκάζεται να φιλοξενεί στις σελίδες της άρθρα που καταγγέλλουν την αλαζονεία των υπουργών και του Μητσοτάκη. Ο Παντελής Μπουκάλας θυμίζει ότι δεν ήταν μόνο ο Καραμανλής που σαν αρμόδιος υπουργός αγανακτούσε με όποιον προειδοποιούσε για την ασφάλεια των τρένων. Ήταν ο ίδιος ο Μητσοτάκης που υποστήριζε ότι «από σχεδόν λαθρεπιβάτης στην ευρωπαϊκή αμαξοστοιχία, η Ελλάδα ταξιδεύει πια στο πρώτο βαγόνι»…

 

Ντόμινο χρεοκοπιών

Τα Τέμπη ήρθαν να αποκαλύψουν πόσο κοστίζει το «πρώτο βαγόνι» του Μητσοτάκη. Και δεν είναι μόνο συμβολική αυτή η παρομοίωση. Η «αμαξοστοιχία» του παγκόσμιου καπιταλισμού τρέχει προς ένα νέο εκτροχιασμό, όπως δείχνει αυτές τις μέρες η χρεοκοπία της τράπεζας Silicon Valley Bank που σπέρνει πανικό στα χρηματιστήρια και θυμίζει τις μέρες του 2008 με τη χρεοκοπία της Lehman Brothers που πυροδότησε τη μεγαλύτερη κρίση. Κεντρικοί τραπεζίτες και κυβερνήσεις έχουν χάσει τη μπάλα και ψάχνουν τρόπους να σταματήσουν ένα νέο ντόμινο από χρεοκοπίες και να φορτώσουν τα βάρη ξανά στις πλάτες μας.

Η κρίση είναι συστημική και γι’ αυτό η αγανάκτηση και η απάντηση των από κάτω μπορεί και πρέπει να είναι αντισυστημική. Καμιά κυβέρνηση δεν κατάφερε να επιβιώσει όταν ξεσπάει αυτή η οργή. Οι απεργίες με πρωτοπόρους τους εργαζόμενους στον ΟΣΕ και στην ΕΑΣ τσάκισαν τον πατέρα Μητσοτάκη το 1993. Το κίνημα ενάντια στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου τέλειωσε τον Καραμανλή το 2009. Το 2012, που τόσο ανησυχούν τα επιτελεία ότι επιστρέφει, ήταν η μεγαλύτερη πανεργατική απεργία που γκρέμισε τη συγκυβέρνηση όλου του παλιού δικομματισμού.

Σήμερα, μπορούμε να οργανώσουμε το εργατικό κίνημα ώστε να φτάσουμε πιο πέρα. Όχι μόνο να βυθίσουμε την κυβέρνηση που ευθύνεται για τόσους νεκρούς την ώρα που κοκορευόταν ότι βγαίνουμε από την κρίση. Αλλά και να χτίσουμε γνήσια εργατική εναλλακτική προοπτική ξηλώνοντας τα προνόμια των καπιταλιστών και των πολιτικών που τους υπηρετούν.

Άμεσα, οργανώνουμε τη νέα πανεργατική απεργία αυτής της Πέμπτης δυναμώνοντας τις απεργιακές επιτροπές σε όλους τους χώρους δουλειάς. Άμεσα, συνδέουμε το απεργιακό κίνημα με το αντιρατσιστικό, με τα συλλαλητήρια αυτού του Σαββάτου στη διεθνή μέρα δράσης στο πλευρό των προσφύγων. Δικοί μας οι νεκροί στα Τέμπη, δικοί μας και οι νεκροί πρόσφυγες που δολοφονούνται στα σύνορα της Ευρώπης-φρούριο.

Και χέρι-χέρι με τη συνέχιση και κλιμάκωση των αγώνων μας, δυναμώνουμε την αντικαπιταλιστική αριστερά. Ο γύρος εκδηλώσεων που οργανώνει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα είναι ένα βήμα προς τα εκεί. Ώστε αυτή τη φορά η ώρα της ανατροπής να σημάνει ότι ο έλεγχος θα περάσει στα χέρια των εργατών και των εργατριών, της μόνης τάξης που μπορεί να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον.