Κάθε μήνα η κυβέρνηση ανακοινώνει για τον… μεθεπόμενο μήνα ένα κάποιο «pass», που υποτίθεται θα καταπραΰνει τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την πείνα που όλο και περισσότερο χτυπά και κυκλώνει τον λαό μας. Πρόκειται από τη μια για ομολογία ότι το τούνελ της βαρβαρότητας δεν έχει ορατό τέλος. Ότι η βαρυχειμωνιά στη ζωή του λαού δεν είναι «έκτακτη», αλλά είναι η νέα κανονικότητα στην οποία καλείται να προσαρμόσει τη ζωή του. Και ταυτόχρονα από την άλλη, πρόκειται για την επίσημη (και προεκλογική!) ομολογία ότι οι πολιτικές του συστήματος θα αντιμετωπίζουν τον λαό σαν επαίτη, χωρίς δικαιώματα.
Εξάλλου, ο προϋπολογισμός επιβεβαιώνει ότι για την κυβέρνηση, τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα που απέμειναν «περισσεύουν» και πρέπει να κοπούν. Ταυτόχρονα, τα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης τόσο με τις εξαγγελίες των δικών τους «επιδομάτων», όσο και με την παθητική αλλά ουσιαστική, στήριξη του προϋπολογισμού -ούτε που διανοήθηκαν κινητοποιήσεις και απεργία απέναντι στον προϋπολογισμό- επιβεβαίωσαν και αυτά πως υπηρετούν την ίδια πολιτική. Την εικόνα συμπλήρωσε -αρμονικά για το σύστημα- η ηγεσία του ΚΚΕ, που επίσης ούτε που διανοήθηκε να επιχειρήσει ένα πραγματικό βήμα αγώνα και κρύφτηκε πίσω από μια προεκλογικού τύπου συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Φαίνεται πως τα εκατοντάδες σωματεία, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες που ελέγχει είναι διατεταγμένα για πρόθυμη και άμεση στοίχιση στις αποφάσεις της ΓΣΕΕ για ακύρωση απεργιών (όπως έκαναν με το νομοσχέδιο -τότε- Χατζηδάκη), αλλά καθόλου κατάλληλα προσανατολισμένα για βήματα αγώνα κόντρα στο πλαίσιο της αστικής νομιμότητας. Επιπλέον, η ηγεσία του ΚΚΕ ήταν απασχολημένη να αναζητά ποιες από τις δυνάμεις της καταστολής «δικαιούνται» τα 600 ευρώ, με τα οποία η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η Ελληνική Λύση, επιβράβευσαν τον δολοφόνο του 16χρόνου Ρομά, τον οποίο στη συνέχεια άφησαν και ελεύθερο!
Οι δηλώσεις του δικηγόρου του δολοφόνου πως η απόφαση της απελευθέρωσής του αποτελεί μήνυμα «για κάθε ανώριμο νέο» είναι η πιο κυνική συνόψιση της πολιτικής του συστήματος. Καθώς στη μεγάλη διεθνή εικόνα αγριεύουν διαρκώς οι συγκρούσεις των ιμπεριαλιστών, οι ντόπιοι υποτελείς τους περιμένουν αυτό που τους ξημερώνει, κάνοντας το μόνο που μπορούν. Προωθούν τη βαρβαρότητα και κλιμακώνουν την αγριότητα ενάντια στον λαό. Όμως ο λαός και η νεολαία δεν έχουν τίποτε να περιμένουν! Χρειάζεται να συνεχίσουν αυτό που «ξεκίνησαν» με τους αγώνες τους τον Νοέμβρη. Εκεί και μόνο εκεί βρίσκεται η πραγματική ελπίδα και η προοπτική για τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα.
Ντόχα, Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες…
Τον περασμένο Ιούνιο ανακοινώθηκε πρώτα για τη γαλλική TOTAL και στη συνέχεια για την Ιταλική ENI ότι υπέγραψαν συμφωνία συμμετοχής (με ποσοστό 6,25% η πρώτη και λίγο πάνω από 3% η δεύτερη) σε μια μεγάλη κοινοπραξία με την κρατική εταιρεία ενέργειας του Κατάρ, Qatar Energy (QE). Η κοινοπραξία έχει στόχο την αύξηση της -ήδη τεράστιας- παραγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από το Κατάρ κατά 60% ως το 2027!
Μόλις τον περασμένο Νοέμβριο, η Γερμανία υπέγραψε 15ετή σύμβαση με την κρατική εταιρεία του εμιράτου, Qatar Energy και την αμερικανική εταιρεία Conoco Phillips, εξασφαλίζοντας 2 εκατ. μετρικούς τόνους LNG ετησίως από το 2026. Είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που έχει υπογράψει πολυετή σύμβαση αγοράς αερίου από το Κατάρ.
Είναι προφανές ότι οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές αναζητούσαν στο εμιράτο απαντήσεις στο πρόβλημα της ενεργειακής ασφυξίας που αντιμετωπίζουν, με δεδομένη την επιβολή σε αυτούς της αμερικάνικης στρατηγικής στον πόλεμο της Ουκρανίας και την απαίτηση των ΗΠΑ για την ενεργειακή «απεξάρτηση» της ΕΕ από τη Μόσχα. Ωστόσο, η αμερικάνικη επιδίωξη δεν σταματά στην απεξάρτηση των Ευρωπαίων από τη Ρωσία, αλλά προχωρά στην ενεργειακή εξάρτησή τους από την Ουάσιγκτον και ακόμα και στη βιομηχανική και παραγωγική υποβάθμιση των οικονομιών τους.
Σε αυτή τη βάση -και καθώς το Κατάρ αποτελεί γνωστό αμερικάνικο πεδίο- θεωρούμε ότι εμφανίστηκε το λεγόμενο «σκάνδαλο του Κατάρ», το οποίο χρεώνει «διαφθορά», «ενέργειες χρηματισμού» κ.λπ. στην ΕΕ και στους «θεσμούς» της, όπως το λεγόμενο Ευρωκοινοβούλιο, που μέσα σε όλη την ταραχή εκτέθηκε ως αυτό που πραγματικά είναι: ένα ακόμα εργαλείο, που με τη στρατιά των χρυσοπληρωμένων συνεργατών των λεγόμενων ευρωβουλευτών, χρησιμοποιείται από τους ιμπεριαλιστές και το μεγάλο κεφάλαιο της ΕΕ για να υπηρετούνται οι επιδιώξεις τους και τα χωσίματα τους στις χώρες της περιφέρειας, στην Ασία και στην Αφρική. Και έτσι, μαζί με αυτό και με τη μεγάλη ψευτιά της «δημοκρατικής Ευρώπης», εκτέθηκαν και όλα τα κόμματα και οι δυνάμεις που στο όνομα της Αριστεράς ζητούν τη λαϊκή ψήφο για να στείλουν αντιπροσώπους σε αυτόν τον άθλιο μηχανισμό των ιμπεριαλιστών!
Χαρακτηριστικό αποτέλεσμα του αμερικάνικου χωσίματος που μπλόκαρε την αναβάθμιση της ενεργειακής σχέσης των ιμπεριαλιστών της Ευρώπης με το Κατάρ είναι και οι πρόσφατες δηλώσεις του Σαάντ Αλ Κάμπι, υπουργού Ενέργειας του Κατάρ. Ο (και διευθύνων σύμβουλος της QE) Κάμπι, στις 18/12 και ενόψει της απόφασης για πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου από την ΕΕ, δήλωσε πως είναι ενάντια στην απόφαση αυτή, ενώ επιπλέον εξήγησε πως η δέσμευση του Κατάρ για τη «μη εκτροπή φορτίων LNG του Κατάρ εκτός της ΕΕ» δεν θα ισχύσει, αν έτσι κρίνει το κράτος του!
Η δύσκολη θέση των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών από την εξέλιξη αυτή είναι παραπάνω από προφανής, όπως προφανείς είναι και οι ανησυχίες τους και για το αν και τι θα περισώσουν από τα σχέδια τους. Η διπλή επίσκεψη Μακρόν στη Ντόχα στα πλαίσια του Μουντιάλ είναι βέβαιο ότι μόνο ως πρόσχημα είχε την υποστήριξη της ποδοσφαιρικής ομάδας της Γαλλίας.
…φέρνουν νέες φουρτούνες στην Αθήνα!
Αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών είναι που προκάλεσε την έκθεση του ΠΑΣΟΚ, μιας και η δικιά του ευρωβουλευτής (Καϊλή) ήταν μια από τους «απεσταλμένους» της ΕΕ για τη διαμόρφωση των επιδιωκόμενων σχέσεων με το εμιράτο. Είναι ερώτημα αν το «κάψιμο» της Καϊλή (που ανήκει στη …φιλοΝΔ τάση του ΠΑΣΟΚ) είναι απλώς παρενέργεια ή μια επιθυμητή παρενέργεια στο πλαίσιο της βασικής επιδίωξης των ΗΠΑ ενάντια στους Ευρωπαίους. Όπως επίσης προκαλεί ερωτήματα το πώς «έτυχε» μέσα σε αυτή τη συγκυρία, μέσα στο κάδρο της Καϊλή να μπει και η άλλη πλευρά (Σπυράκη της ΝΔ) για ζητήματα «διοικητικών παραβάσεων»(!), ενώ παράλληλα μένει ανοιχτό το αν θα εμπλακούν και άλλοι, όπως ο Αβραμόπουλος.
Όλα αυτά προστίθενται στο κουβάρι των αποκαλύψεων (και «αποκαλύψεων») που συνεχώς μπλέκεται και μεγαλώνει με νέα ονόματα, μισές παραδοχές και ομολογίες αλλά και νύξεις-υποσχέσεις για ακόμα πιο …θεαματική συνέχεια! Μπροστά σε όλα αυτά, το αστικό πολιτικό σύστημα και προσωπικό στέκεται αμήχανο και ανήσυχο. Αντιλαμβάνεται και γνωρίζει από ποια αφεντικά και ποιους καυγάδες πηγάζουν και προκύπτουν όλα αυτά. Πρόκειται για τα δικά τους αφεντικά και για τις συγκρούσεις που αφορούν τις τύχες των λαών, την τύχη της χώρας και του λαού μας. Θέλουν να κρύβουν όσο μπορούν από τον λαό αυτή τη βασική αλήθεια. Θέλουν να παρουσιάζονται ως «αυτοτελείς», που μπορούν να πάρουν αποφάσεις για την «αυτοδύναμη Ελλάδα», που μπορούν να φέρουν την «πολιτική αλλαγή», που θα έχει «δικαιοσύνη» και θα φέρει «πρόοδο».
Με αυτές τις άθλιες κατασκευές, που αποτελούν τα «διλήμματα» που «πρέπει να απαντήσει» ο λαός, επιχειρούν να εμφανίζονται με πολιτικό μπόι και βάρος. Και κυρίως προσπαθούν να συγκαλύψουν τον κακό χαμό μέσα στον οποίο έχουν βυθίσει τη χώρα, εντάσσοντάς την στη «σωστή πλευρά της ιστορίας». Θέλουν να συγκαλύψουν τη διαρκή κλιμάκωση των εντάσεων και των κινδύνων που παράγει η υπηρέτηση των αμερικανοΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών σε όλη την περιοχή, καθώς αυτή η υπηρέτηση συναντά τις αντίστοιχες μωροφιλοδοξίες και αντιδραστικές επιδιώξεις των άλλων αστικών τάξεων.
Στη Μεσόγειο, τα σχέδια του «ενεργειακού κόμβου» μπλέκονται όλο και περισσότερο σε ένα κουβάρι αντιθέσεων με μια σειρά χώρες (Τουρκία, Αίγυπτος, Ισραήλ, Λιβύη…) στρώνοντας τον δρόμο πριν από όλα στις αμερικάνικες διευθετήσεις, που επιδιώκουν να στήσουν το πολεμικό αντιρώσικο μέτωπό τους, αλλά και να ελέγξουν-υποτάξουν σε αυτό τους ρόλους των «συμμάχων» τους, όπως η Γαλλία, που εκδηλώνουν τις δικές τους επιδιώξεις.
Τα Βαλκάνια θερμαίνονται ξανά από το αναμμένο φυτίλι του Κοσόβου και η πολιτική της κυβέρνησης και συνολικά των αστικών κομμάτων αναζητά ισορροπίες, στην υπηρέτηση από τη μια των Ευρωπαίων και από την άλλη των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Κοινός παρανομαστής, ωστόσο, κυβέρνησης και «αντιπολίτευσης» είναι η όξυνση των αντι-ρώσικων επιλογών, για τις οποίες ήδη η Μόσχα τόσο με αφορμή τις δηλώσεις Τσίπρα στο Βελιγράδι, όσο και με το ενδεχόμενο της μεταφοράς των S-300 από την Κρήτη στην Ουκρανία (!!) προειδοποίησε για τα χειρότερα!
Στη δίνη αυτών των εξελίξεων είναι που εμπλέκεται και βυθίζεται η χώρα και ο λαός μας και με όσα αυτές οι εξελίξεις σημαίνουν για τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας στη δουλειά και στη ζωή. Και όσο η αστική τάξη και τα κόμματα του συστήματος χάνουν τη δανεική γυαλάδα που είχαν από το «μεγαλείο» των πατρώνων τους, που αναδεικνύονται σε φονιάδες και ληστές των λαών, τόσο θα οξύνονται τα αντιδραστικά-αντιλαϊκά χαρακτηριστικά τους.
Μαζικούς αγώνες να φέρει ο λαός στον νέο χρόνο!
Οι εκλογές, λοιπόν, «δεν είναι έτοιμες» ακόμα! Τα κέντρα έξω από τη χώρα δεν έχουν ολοκληρώσει τις προετοιμασίες τους και τις παρεμβάσεις τους, που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Η (φθαρμένη) τράπουλα του πολιτικού σκηνικού θα ανακατευτεί κι άλλο μέχρι να διαταχτεί για την τελική (εκλογική) ευθεία και μέχρι εκεί έχουν να δουν ακόμα πολλά τα μάτια μας, ασυνήθιστα για τις προεκλογικές περιόδους των πολλών τελευταίων δεκαετιών. Ουσιαστικά, το πολιτικό σύστημα -αλλά και ο ίδιος ο εξαρτημένος καπιταλισμός- αποκαλύπτει τη γύμνια του και τη βαθιά αντιδραστικότητά του στον λαό. Και είναι βέβαιο ότι οι όροι της πολιτικής αστάθειας δεν πρόκειται να ξεπεραστούν και να γιατρευτούν, ούτε πριν ούτε και μετά τις εκλογές και με το όποιο αποτέλεσμα αυτές έχουν.
Μέσα σε αυτή την αντιδραστική πορεία, με όλες τις ασάφειες και τις αβεβαιότητες που αυτή έχει, μια και μόνη βεβαιότητα υπάρχει για τον λαό. Ότι δεν έχει τίποτε να περιμένει παρακολουθώντας τις προετοιμασίες για το στήσιμο ενός ακόμα πιο αντιδραστικού πολιτικού σκηνικού. Ότι οι κάλπες δεν θα φέρουν απαντήσεις στα δικά του ζητήματα, στην παγωνιά στη φτώχεια, στην ανεργία, στην εξαθλίωση, στις συνθήκες τρομοκρατίας και καταστολής που επιβάλλονται, στον πόλεμο που τον απειλεί. Ότι οι απαντήσεις στα δικά του ζητήματα και για τα δικά του συμφέροντα βρίσκονται στη δική του μαζική πάλη.
Αυτή που χρειάζεται να αναπτυχθεί απέναντι στην πολιτική του συστήματος. Απέναντι στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, που τρώνε και καίνε το ψωμί του λαού, το γάλα των παιδιών του, το δικαίωμά του στην ελπίδα και στη ζωή.
Αυτή που μπορεί να αναπτυχθεί μόνο αν ο λαός στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις, χωρίς να περιμένει να ανοίξουν τον δρόμο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που είναι όργανα της πολιτικής του συστήματος ή τα κόμματα του συμβιβασμού και της υποταγής.
Αυτή που μπορεί να συγκροτηθεί ξεπερνώντας όλους αυτούς και παλεύοντας για τη συγκρότηση των δικών του οργάνων πάλης.
Αυτή που μπορεί να εμπνευστεί από την επαναστατική προοπτική και τις ιστορικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των λαών, που ανέδειξε η ιστορία του κινήματος, αλλά και να εμπνεύσει εκ νέου την υπόθεση της συγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος που απαιτεί η εποχή μας.
Αυτό είναι το «δώρο» που μπορεί και χρειάζεται να κάνει ο λαός και η νεολαία στον ίδιο τους τον εαυτό. Για αυτό το «δώρο», το άνοιγμα του δρόμου του μαζικού αγώνα παλεύουμε μέσα στον λαό και μαζί με τον λαό. Το άνοιγμα αυτού του δρόμου είναι το μόνο που μπορεί να κάνει τη νέα χρονιά, καλή χρονιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου