Το Εditorial Της "Εργατικής Αριστεράς" Που Κυκλοφορεί (φύλλο Νο 486)

Βρισκόμαστε σε μία συγκυρία γεμάτη προκλήσεις: η εξοντωτική ακρίβεια, ο καλπάζων πληθωρισμός, η ενεργειακή κρίση, ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η όξυνση του πολέμου στην Ουκρανία και η αυξανόμενη ένταση στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό.

Η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη, πιστή στον άγριο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό, έχει επι­λέ­ξει να αντι­με­τω­πί­σει αυτή τη συ­γκυ­ρία χα­ρί­ζο­ντας τε­ρά­στια κέρδη στις τρά­πε­ζες και στο κε­φά­λαιο -και ιδιαί­τε­ρα στις εται­ρεί­ες ενέρ­γειας- ενώ για τους/ις ερ­γα­ζό­με­νους/ες και τα λαϊκά στρώ­μα­τα μοι­ρά­ζει επι­δό­μα­τα φτώ­χειας με το στα­γο­νό­με­τρο. 

Μέσα σε αυτή την ούτως ή άλλως δύ­σκο­λη συ­γκυ­ρία, απο­κα­λύ­πτε­ται το ένα σκάν­δα­λο πίσω από το άλλο για το κόμμα της ΝΔ, με το αφή­γη­μα της δήθεν αρι­στεί­ας να γί­νε­ται ολο­έ­να και πιο αδύ­να­μο αλλά και πιο δύ­σκο­λα δια­χει­ρί­σι­μο. Μετά το σκάν­δα­λο των πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ων και την απο­κά­λυ­ψη του αυ­ταρ­χι­κού-αντι­δη­μο­κρα­τι­κού τρό­που λει­τουρ­γί­ας της ΕΥΠ και των μα­ζι­κών πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ων ήρθε και η απο­κά­λυ­ψη για το βου­λευ­τή της ΝΔ Πάτση με τις off-shore εται­ρεί­ες αγο­ράς κόκ­κι­νων δα­νεί­ων και τις απευ­θεί­ας ανα­θέ­σεις εκα­τομ­μυ­ρί­ων από τα ΕΛΤΑ. Ο παι­δο­βια­στής Μίχος από τον Κο­λω­νό, ήταν το­πι­κός πα­ρά­γο­ντας, μέλος της ΝΔ με στε­νές σχέ­σεις με ση­μα­ντι­κά στε­λέ­χη του κυ­βερ­νη­τι­κού κόμ­μα­τος αλλά και της εκ­κλη­σί­ας. Για όλα αυτά βέ­βαια ου­δείς κυ­βερ­νη­τι­κός ήξερε το πα­ρα­μι­κρό.

 

Δε μας απα­σχο­λεί κά­ποιου εί­δους σκαν­δα­λο­λο­γία, αυτή άλ­λω­στε αφορά μία επι­φα­νεια­κή αντι­πα­ρά­θε­ση των αστι­κών πο­λι­τι­κών κομ­μά­των ως προς την κα­ταλ­λη­λό­τη­τα δια­χεί­ρι­σης του συ­στή­μα­τος. Αυτή είναι η δυ­σω­δία του κα­θε­στώ­τος και της κυ­ρί­αρ­χης πο­λι­τι­κής, που με­τα­φέ­ρει πό­ρους και πλού­το με κάθε πι­θα­νό και απί­θα­νο τρόπο από τα κάτω στρώ­μα­τα της κοι­νω­νί­ας στους τρα­πε­ζί­τες, το κε­φά­λαιο και τους πο­λε­μι­κούς εξο­πλι­σμούς.

Ο εντει­νό­με­νος ελ­λη­νο­τουρ­κι­κός αντα­γω­νι­σμός στέλ­νει δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ σε πο­λε­μι­κούς εξο­πλι­σμούς, τρο­φο­δο­τώ­ντας μία εξο­πλι­στι­κή κούρ­σα και από τις δύο πλευ­ρές του Αι­γαί­ου που μα­τώ­νει τα λαϊκά ει­σο­δή­μα­τα. Τα ΜΜΕ είναι συ­ντο­νι­σμέ­να στη γραμ­μή: «μπο­ρεί να μην υπάρ­χουν λεφτά για την κά­λυ­ψη των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών σε υγεία, παι­δεία, κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες αλλά του­λά­χι­στον έχει γίνει η χώρα αστα­κός, με νέα όπλα, φρε­γά­τες, ραφάλ και ΝΑ­ΤΟϊ­κές βά­σεις». Όσα πε­ρισ­σό­τε­ρα όπλα έχει μία χώρα, τόσο με­γα­λύ­τε­ρος είναι και ο πει­ρα­σμός να τα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει, φέρ­νο­ντας ολο­έ­να και πιο κοντά τον κίν­δυ­νο μιας πο­λε­μι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης.

Το πλαί­σιο που δια­μορ­φώ­νε­ται για τη ζωή και την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων είναι ασφυ­κτι­κό. Ο χει­μώ­νας έρ­χε­ται και η δυ­να­τό­τη­τα να έχουν οι άν­θρω­ποι στα σπί­τια τους θέρ­μαν­ση αλλά και γε­μά­το ψυ­γείο θα είναι πο­λυ­τέ­λεια όσο η ακρί­βεια στο ρεύμα και στα είδη δια­τρο­φής δεν αντι­με­τω­πί­ζε­ται και όσο οι μι­σθοί μέ­νουν κα­θη­λω­μέ­νοι. Ο φαύ­λος κύ­κλος των επι­δο­μά­των και των κάθε λογής «pass» είναι ένα βα­ρέ­λι χωρίς πάτο. Τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με τα κο­στο­λο­γη­μέ­να προ­γράμ­μα­τα που πα­ρου­σί­α­σαν στη ΔΕΘ -και που κατά δια­βο­λι­κή σύμ­πτω­ση είχαν το ίδιο κό­στος!- δεν έχουν να προ­σφέ­ρουν καμία διέ­ξο­δο για τον κόσμο της δου­λειάς.

Οσο οι κυ­βέρ­νη­σεις της ΕΕ αδυ­να­τούν να αντι­με­τω­πί­σουν το ζή­τη­μα της ενερ­γεια­κής κρί­σης και του πλη­θω­ρι­σμού, ξε­σπούν μα­ζι­κές δια­δη­λώ­σεις και απερ­γί­ες ενά­ντια στην ακρί­βεια. Το πε­ζο­δρό­μιο αρ­χί­ζει και δεί­χνει το δρόμο της μα­ζι­κής κι­νη­το­ποί­η­σης και της αντί­στα­σης: συ­νε­χι­ζό­με­νες απερ­γί­ες στην Αγ­γλία με εξέ­χο­ντα ρόλο των σι­δη­ρο­δρο­μι­κών, μα­ζι­κές απερ­γί­ες στη Γαλ­λία, ερ­γα­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις στην Ιτα­λία ενά­ντια στην ακρί­βεια αλλά και τη νε­ο­ε­κλεγ­μέ­νη ακρο­δε­ξιά κυ­βέρ­νη­ση, κι­νη­το­ποι­ή­σεις στη Γερ­μα­νία για την ποιό­τη­τα ζωής και ενά­ντια στην ενερ­γεια­κή εξάρ­τη­ση από τα ορυ­κτά καύ­σι­μα, απερ­γί­ες εκ­παι­δευ­τι­κών στην Ουγ­γα­ρία ενά­ντια στον ακρο­δε­ξιό Ορ­μπάν. 

Η λαϊκή κι­νη­το­ποί­η­ση επα­νέρ­χε­ται δυ­να­μι­κά στο προ­σκή­νιο, βά­ζο­ντας μπρο­στά τις ανά­γκες των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της πλειο­ψη­φί­ας της κοι­νω­νί­ας ενά­ντια στις πο­λι­τι­κές της φτώ­χειας και της ακρί­βειας. Μπρο­στά στην εγκλη­μα­τι­κή ανι­κα­νό­τη­τα των κυ­βερ­νή­σε­ων, η λύση βρί­σκε­ται στη μα­ζι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση από τα κάτω.

Στις 9 Νο­έμ­βρη, η Γε­νι­κή Απερ­γία θα ση­μά­νει πα­νερ­γα­τι­κό ξε­ση­κω­μό απέ­να­ντι στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή της φτώ­χειας, της ακρί­βειας και του αυ­ταρ­χι­σμού. Όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα από την προ­κή­ρυ­ξη της Γε­νι­κής Απερ­γί­ας, σω­μα­τεία και συν­δι­κά­τα του ιδιω­τι­κού τομέα, ομο­σπον­δί­ες του δη­μό­σιου τομέα, έχουν κάνει μα­ζι­κές γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις για την προ­ε­τοι­μα­σία της γε­νι­κής απερ­γί­ας, ενώ σχή­μα­τα και πα­ρα­τά­ξεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς έχουν κάνει εξορ­μή­σεις-πε­ριο­δεί­ες σε χώ­ρους δου­λειάς, έχουν ορ­γα­νώ­σει εκ­δη­λώ­σεις.

Αυτή η κί­νη­ση δυ­νά­με­ων του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος συ­να­ντιέ­ται με την οργή του κό­σμου που κάθε μήνα βλέ­πει την ακρί­βεια και τον πλη­θω­ρι­σμό να μειώ­νουν συ­νέ­χεια το δια­θέ­σι­μο ει­σό­δη­μα, ενώ αυτή η κα­τη­φό­ρα για τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας, τη νε­ο­λαία, τους συ­ντα­ξιού­χους δε φαί­νε­ται να έχει γυ­ρι­σμό. Η Γε­νι­κή Απερ­γία στις 9 Νο­έμ­βρη μπο­ρεί να γίνει ένα με­γά­λο πο­τά­μι αγώνα και διεκ­δί­κη­σης ενά­ντια στα κέρδη των αφε­ντι­κών και την κυ­βέρ­νη­ση αλλά και ση­μείο συ­νά­ντη­σης όλων των αγώ­νων: συν­δι­κά­τα και σω­μα­τεία, φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι, φε­μι­νι­στι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες, αντι­ρα­τσι­στι­κές πρω­το­βου­λί­ες. 

Η Γε­νι­κή Απερ­γία αυτή οφεί­λει να απο­τε­λέ­σει και ένα πρώτο ση­μα­ντι­κό βήμα στο συ­ντο­νι­σμό και την κλι­μά­κω­ση των αγώ­νων και της απερ­για­κής κι­νη­το­ποί­η­σης. Η μα­ζι­κό­τη­τά της και η επι­τύ­χια της θα απο­τε­λέ­σει ση­μείο ανα­φο­ράς, θα δώσει αέρα αι­σιο­δο­ξί­ας στον κόσμο μας και θα θέσει τις βά­σεις για την ανα­τρο­πή της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής κάτω από το βάρος της κοι­νω­νι­κής κι­νη­το­ποί­η­σης.

Το δεύ­τε­ρο βήμα θα είναι η δια­δή­λω­ση για την επέ­τειο της εξέ­γερ­σης του Πο­λυ­τε­χνεί­ου. 49 χρό­νια μετά, οι αγώ­νες ερ­γα­ζο­μέ­νων και νε­ο­λαί­ας για ει­ρή­νη, για ζωή με δι­καιώ­μα­τα και αξιο­πρέ­πεια, για δη­μο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες ενά­ντια στην ακρο­δε­ξιά και τον εθνι­κι­σμό, δεν είναι απλά επί­και­ροι, αλλά είναι στην πρώτη γραμ­μή ενά­ντια στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή. Τα συν­θή­μα­τα ενά­ντια στον πό­λε­μο, τον ιμπε­ρια­λι­σμό και το μι­λι­τα­ρι­σμό, είναι εξαι­ρε­τι­κά επί­και­ρα στη ση­με­ρι­νή συ­γκυ­ρία.

Ο επα­να­στα­τι­κός δρό­μος του Νο­έμ­βρη συ­νε­χί­ζει να εμπνέ­ει χι­λιά­δες αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες. Οι γόρ­διοι δε­σμοί του συ­στή­μα­τος κό­βο­νται μόνο με τη μα­ζι­κή δράση του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και της νε­ο­λαί­ας για την απε­λεύ­θε­ρω­ση της κοι­νω­νί­ας από τα δεσμά του κέρ­δους και της εκ­με­τάλ­λευ­σης, επα­να­φέ­ρο­ντας τα απε­λευ­θε­ρω­τι­κά ορά­μα­τα της επα­νά­στα­σης και του σο­σια­λι­σμού.