Πλειστηριασμός Στου Ζωγράφου : Τα Αρπακτικά Του Κεφαλαίου Λεηλατούν Τη Μικρή Λαϊκή Ιδιοκτησία

 

Άρθρο-σχόλιο για την εξοργιστική υπόθεση του πλειστηριασμού και της απόπειρας έξωσης της Ιωάννας Κολοβού στου Ζωγράφου.

 Πάτροκλος Ψάλτης - Πηγή : marxismos

 

Η υπόθεση του πλειστηριασμού διαμερίσματος στου Ζωγράφου, στο οποίο διαμένει η συνταξιούχος Ιωάννα Κολοβού, έχει αποκτήσει σημαντικές διαστάσεις λόγω των πολλών προκλητικών «πτυχών» που τη χαρακτηρίζουν, ενώ ταυτόχρονα κινητοποίησε και πολλές εκατοντάδες αγωνιστών και αγωνιστριών ενάντια στην απόπειρα έξωσης το πρωί της Δευτέρας.

Το ίδιο το γεγονός ότι ένα διαμέρισμα που αποτελεί την κύρια και μοναδική κατοικία μιας συνταξιούχου τέθηκε σε πλειστηριασμό, στη βάση των σχετικών μνημονιακών νόμων, είναι εξοργιστικό. Αποτελεί συνέπεια της ολοένα και πιο σκανδαλώδους ισχύουσας νομοθεσίας, που για χάρη των τραπεζιτών και κάθε είδους καπιταλιστικών παρασίτων επιτρέπει αδιάκριτα την αρπαγή σπιτιών από εργατικές και λαϊκές οικογένειες και μάλιστα, για οσοδήποτε ασήμαντα ποσά χρέους – το χρέος της Ι. Κολοβού είναι της τάξης των 10.000 ευρώ!

Υπενθυμίζεται ότι οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι συνυπεύθυνες, με σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων που πέρασαν, για τον περιορισμό και τελικά την ουσιαστική κατάργηση της όποιας προστασίας της πρώτης κατοικίας, το σταδιακό «κουτσούρεμα» και την κατάργηση του «Νόμου Κατσέλη», τη μαζική πώληση δανείων από τις τράπεζες σε “funds” με ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις για τους οφειλέτες, καθώς και μια σειρά αυταρχικές διατάξεις για την επίσπευση και την ανεμπόδιστη πραγματοποίηση πλειστηριασμών και εξώσεων (βλ. ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, αλλαγές στις δικονομικές διατάξεις, ιδιώνυμο αδίκημα της παρεμπόδισης πλειστηριασμών κλπ).

Η περίπτωση του πλειστηριασμού και της απόπειρας έξωσης στου Ζωγράφου, είναι ενδεικτική για το τι εννοούν η κυβέρνηση και οι λοιποί πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, όταν ορκίζονται στην «προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας»: την με κάθε μέσο προστασία της κολοσιαίας ιδιοκτησίας και των υπερκερδών των τραπεζών και των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων – μαζί με μπόλικες κρατικές επιδοτήσεις και με διαρκή «κουρέματα» χρεών και «διευκολύνσεις» – και παράλληλα το ανεμπόδιστο «πλιάτσικο» από μέρους τους πάνω στη μικρή λαϊκή ιδιοκτησία. 

Κρατικός τσαμπουκάς και σκιώδης εταιρεία – βδέλλα

Επιπρόσθετα, η βίαιη εισβολή στο διαμέρισμα, σχεδόν αξημέρωτα, και η επιθετική στάση των δικαστικών και αστυνομικών υπαλλήλων που επιχείρησαν την έξωση, έδωσαν σχεδόν «παρακρατική» όψη στην όλη επιχείρηση. Αυτό σχετίζεται τόσο με τους αυταρχικούς νόμους που έχουν ψηφιστεί από τις κυβερνήσεις, της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με το «καθεστώς» πραγματοποίησης πλειστηριασμών και εξώσεων, όσο και με την ολοένα και πιο αντικοινωνική νοοτροπία που εμφυσείται από τον αστικό κρατικό μηχανισμό στους «πρώτης γραμμής» κατασταλτικούς υπαλλήλους του, καθώς η ιστορική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος βαθαίνει.

Σαν μην είναι αρκετά προκλητικά όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που συνθέτουν την υπόθεση αυτή, μετά από στοιχειώδεις έρευνες στο διαδίκτυο για την «ταυτότητα» της εταιρείας που καρπώθηκε «κοψοχρονιά» το εν λόγω διαμέρισμα, προέκυψε ότι πρόκειται για μια εταιρεία – «φάντασμα» που εξειδικεύεται σε τέτοιου είδους «επενδύσεις». Όπως τόνισε η ίδια η Ι.Κ., στην περιοχή του Ζωγράφου δρομολογείται η κατασκευή σταθμού της νέας γραμμής του Μετρό, γεγονός που καθιστά «φιλέτα» για τέτοιους είδους «επενδυτές» ακόμα και φαινομενικά μικρής αξίας διαμερίσματα. 

Νόμιμη ληστεία

Η πλήρης ακολουθία των γεγονότων αναδεικνύει παραστατικά, τόσο το χαρακτήρα ωμής ληστείας αυτών των «διαδικασιών», θύματα των οποίων αποτελούν χιλιάδες εργαζόμενες οικογένειες, όσο και τον ανοιχτά παρασιτικό χαρακτήρα των ίδιων των καπιταλιστών στη σημερινή κοινωνία.

Οι τράπεζες δάνεισαν μαζικά τα λαϊκά νοικοκυριά τις προηγούμενες δεκαετίες, διαβεβαιώνοντας τους δανειολήπτες πως δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο αδυναμίας αποπληρωμής. Στη συνέχεια, πολυετείς μνημονιακές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις – με στόχο μια «δημοσιονομική σταθερότητα» η οποία ακόμα και σήμερα δεν έχει επιτευχθεί στο ελάχιστο – τσάκισαν το βιοτικό επίπεδο της εργαζόμενης πλειοψηφίας της κοινωνίας, που τώρα αντιμετωπίζει και τη δυσβάσταχτη εκτόξευση των τιμών στα βασικά αγαθά.

Τη στιγμή που εκτυλίσσονταν όλα αυτά, οι τράπεζες – ξανά για λόγους «σταθερότητας της οικονομίας» – σκανδαλωδώς «διασώθηκαν» ξανά και ξανά με εκατοντάδες δισεκατομμύρια κρατικού χρήματος, δηλαδή χρήματος από εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που υπέστησαν τη σκληρή λιτότητα και κατά κανόνα ήταν οι μικροί οφειλέτες τους. Αυτό δεν εμπόδιζε τις τράπεζες και τις αστικές κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών να βαφτίσουν «κόκκινα» τα δάνεια των δανειοληπτών που αντιμετώπιζαν δυσκολίες αποπληρωμής, και να δρομολογήσουν πλειστηριασμούς της όποιας μικρής ιδιοκτησίας τους ή, εναλλακτικά, την πώλησή των δανείων, κατόπιν «κουρέματος», σε funds που αγοράζουν μαζικά τέτοιου είδους δάνεια με σκοπό να επωφεληθούν από την περιουσία που μπορεί να πλειστηριαστεί γι’ αυτά.

Ενόσω αντιμετώπιζαν με αυτόν τον κυνισμό τα μικρά λαϊκά χρέη, κυβερνήσεις και τράπεζες έκαναν κάθε είδους διευκολύνσεις σε κακοπληρωτές που ανήκαν σε μια άλλη κοινωνική τάξη, αυτή των καπιταλιστών. Η σημερινή κυβέρνηση μάλιστα, όπως αναδείχθηκε με το σκάνδαλο Πάτση, είναι σχεδόν η ίδια συμμέτοχη σε όλο αυτό το πλιάτσικό αυτό.

Και τέλος, εταιρείες – βδέλες που κινούνται στην αγορά ακινήτων είναι ο τελικός «κρίκος της αλυσίδας». Αποτελούν μόνιμα τους πλειοδότες σε τέτοιους πλειστηριασμούς ακινήτων που είναι «δεμένα» σε συγκριτικά πολύ χαμηλότερης αξίας δάνεια, αποσκοπώντας στη μετέπειτα υπερκερδοφόρα εκμετάλλευσή τους (μέσω της πανάκριβης ενοικίασης, της μεταπώλησης στην κανονική τους τιμή, κλπ). 

Να ανατρέψουμε την κυβέρνηση της ακρίβειας και των εξώσεων!

Ενώ εκ των πραγμάτων η κυβέρνηση θα έπρεπε να βρίσκεται σε απολογητική θέση, τα σχόλια του κυβερνητικού εκπροσώπου, Γ. Οικονόμου, για το ζήτημα ρίχνουν μόνο λάδι στη φωτιά της οργής που έχει ξεσπάσει. Ισχυρίστηκε ότι η Ι.Κ. θα μπορούσε, αλλά δεν αξιοποιοποίησε, τις δυνατότητες των νόμων που έχει περάσει η κυβέρνηση, ουσιαστικά επιρρίπτοντας σε εκείνην τις ευθύνες για την έξωση «διαφημίζοντας» ταυτόχρονα το «θεάρεστο» κυβερνητικό έργο. Και σαν σωστός απατεώνας, το προϊόν που διαφημίζει ως το καλύτερο δυνατό – οι νόμοι της κυβέρνησης για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά – είναι το πιο ελαττωματικό: οριστική κατάργηση του Νόμου Κατσέλη, ουσιαστική κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, συστηματική διευκόλυνση να βγουν σε πλειστηριασμούς σπίτια λαϊκών οικογενειών, κ.ο.κ.

Η εκδιωγμός αυτής της κυβέρνησης από την εξουσία είναι μια άμεση αναγκαιότητα. Η άμεση κινητοποίηση εκατοντάδων αλληλέγγυων στου Ζωγράφου και ιδιαίτερα η μαζική συμμετοχή στην πρόσφατη διαδήλωση του Πολυτεχνείου και – παρά την απουσία σχεδίου κλιμάκωσης του αγώνα και την εκτόξευση της ακρίβειας – στη γενική απεργία της 9ης Νοεμβρίου, δείχνουν ότι η διάθεση για αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης είναι διάχυτη μεταξύ των εργαζομένων και των νέων. Είναι άμεση αναγκαιότητα να δημιουργηθεί ένα Ενιαίο Μέτωπο από όλες τις μαζικές – πολιτικές και συνδικαλιστικές – εργατικές οργανώσεις, για να οργανωθεί και να κλιμακωθεί αυτός ο αγώνας. Καμία εργατική ηγεσία που θέλει να συμβάλει στο να φύγει η σημερινή κυβέρνηση από την εξουσία δεν μπορεί, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, να αρνείται ή αγνοεί αυτή την αναγκαιότητα!