Αντίο Κατερίνα

 Πάνος Γκαργκάνας - Πηγή : ergatiki

 

Η Κατερίνα Ιατροπούλου (δεύτερη από αριστερά) στην ιδρυτική συνάντηση της ΟΣΕ, τον Οκτώβρη του 1971 στο Κέντενιχ της Γερμανίας

 

Με θλίψη αποχαιρετούμε την Κατερίνα Ιατροπούλου που έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα 7 Νοέμβρη. Η Κατερίνα ήταν  μια από τη μικρή ομάδα συντρόφων που ξεκινήσαμε μαζί την Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση στα χρόνια της δικτατορίας. Όπως πολλοί αγωνιστές και αγωνίστριες εκείνα τα χρόνια, στρατεύτηκε στην επαναστατική αριστερά που βοήθησε το αντιδικατορικό κίνημα να φτάσει στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.  Αυτή η επιλογή τη σημάδεψε, όπως όλους και όλες που ακολούθησαν αυτή την πορεία.  

Αυτή την επιλογή συνέχισε να υπηρετεί τα επόμενα χρόνια σαν ανένταχτη μαχητική δικηγόρος, με δράση που εξακολουθεί να εμπνέει, όπως τονίζει και η Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων Αθήνας στην ανακόινωση με την οποία αποχαιρετά την Κατερίνα Ιατροπούλου:

«Ο θάνατος της Κατερίνας Ιατροπούλου προκαλεί βαθειά συγκίνηση στους δικηγόρους που υπηρέτησαν τη δικαιωματική υπερασπιστική δικηγορία. Αγωνίστρια κατά της Χούντας και ενεργή στα κινήματα της Μεταπολίτευσης, η Κατερίνα ανέδειξε ως κεντρικό μέτωπο πάλης τα δικαιώματα των κρατουμένων, με την έκδοση για πρώτη φορά το 1982 του περιοδικού “της Φυλακής” μαζί με διάφορους δικηγόρους, κυρίως από το χώρο της αυτονομίας, κρατούμενους, κλπ.

Η κοινωνική της ευαισθησία κατόρθωσε να ανοίξει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το ζήτημα των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων και το σωφρονιστικό σύστημα και στάθηκε η αιτία για να συνειδητοποιήσει η κοινωνία ότι οι φυλακισμένοι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κοινωνικό περιθώριο, αλλά ως ένα μέρος της κοινωνίας που πληρώνει για τις συνθήκες που τον έφεραν στην παραβατικότητα, που έχει δικαιώματα και πρέπει να αποβλέπει στην επανένταξη. Σημαντικά στοιχεία της μεταρρύθμισης της σωφρονιστικής νομοθεσίας, αδιανόητα ακόμα τότε, που προωθήθηκαν τις επόμενες δεκαετίες έχουν την αφετηρία τους στις προσπάθειες αυτές σε συνδυασμό με τις κινητοποιήσεις των κρατουμένων και τη συμπαράσταση των “έξω”.

Η Κατερίνα υπερασπίστηκε τους απόκληρους αυτής της γης: τους πρόσφυγες, τις μετανάστριες, τους τοξικοεξαρτημένους, τους ανθρώπους που το σύστημα πέταξε στο περιθώριο, τα θύματα της αστυνομικής αυθαιρεσίας και της τρομοϋστερίας. Υπηρέτησε με σεμνότητα, χωρίς πολιτικές φιλοδοξίες, καριερισμό και οποιεσδήποτε σκοπιμότητες τις αρχές της και συμπορεύτηκε, όταν αυτές της το επέτρεπαν, με άλλους συνηγόρους της ευρύτερης υπερασπιστικής αντίληψης. Πλήρωσε τη στράτευση και την ανυποχώρητη αντίθεσή της στην αστυνομική αυθαιρεσία με προσωπική στοχοποίηση και τη γνωστή σκευωρία με τα «σκονάκια στην τσάντα της». Ωστόσο το ήθος της επέβαλε σε σύσσωμη την εκπροσώπηση του τότε δικηγορικού συνδικαλισμού, να σταθεί στο πλευρό της και η σκευωρία δεν άργησε να καταρρεύσει. Και η Κατερίνα συνέχισε μέχρι τη συνταξιοδότησή της με το κεφάλι ψηλά μέσα και έξω από τα δικαστήρια.

Θα βαδίζουμε στο δρόμο της πάντα με περηφάνεια, θαυμασμό και εκτίμηση για όσα προσέφερε».