Η Φύση Του Πολέμου Είναι Πάντα Ταξική!

ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ

 

Τσακίζουν την εργατική τάξη, ξεπουλάνε τη χώρα στο δυτικό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο…

Η φύση του πολέμου είναι πάντα ταξική!

 

Στις 19 Ιουλίου, η ουκρανική βουλή ψήφισε τους νόμους 5161 και 5371, που περιλαμβάνουν σωρεία αντεργατικών μέτρων. Κατοχυρώνουν συμβάσεις «μηδενικών ωρών» (ο εργοδότης δεν υποχρεούται να παρέχει ελάχιστο αριθμό ωρών εργασίας στον εργαζόμενο, δηλ. εργασία όταν και αν θέλει ο εργοδότης), καθώς και ένα «Απλοποιημένο καθεστώς ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων». Αυτό επιτρέπει στους εργοδότες να περιορίζουν «συμβατικά» τα δικαιώματα των εργαζομένων σε επιχειρήσεις που απασχολούν έως 250 εργαζόμενους. Πράγμα που μεταφράζεται σε αυθαίρετες απολύσεις, υπερωριακή εργασία με οποιαδήποτε πρόφαση, παραβίαση των συλλογικών συμβάσεων στην καταβολή μισθών – και φυσικά περιορισμό των δυνατοτήτων των εργαζομένων να συνδικαλίζονται και να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους μέσω των συνδικάτων.

Ήδη από τον Μάρτιο του 2022, το ουκρανικό κοινοβούλιο υιοθέτησε αντεργατική νομοθεσία «έκτακτης ανάγκης», που επιτρέπει στους εργοδότες να αναστείλουν τις συλλογικές συμβάσεις.

Στη συνέχεια, τον Μάιο, ψήφισε ένα μόνιμο πακέτο «μεταρρυθμίσεων», που εξαιρεί από το εργατικό δίκαιο ουσιαστικά τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, δηλ. όσους εργάζονται σε επιχειρήσεις με λιγότερα από 200 άτομα.

Ο πόλεμος και η παγκόσμια οικονομική κρίση έχουν καταστρέψει την ουκρανική οικονομία και ο λαός της ρίχνεται από το καθεστώς Ζελένσκι θυσία στα σχέδια των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ ενάντια στη Ρωσία. Το 2022, το ΑΕΠ προβλέπεται να μειωθεί πάνω από 30% και το ποσοστό ανεργίας είναι ήδη 35%. Οι κυβερνήσεις, οι πολυεθνικές και οι μεγάλες επιχειρήσεις των δυτικών ιμπεριαλιστικών χωρών προσπαθούν να προχωρήσουν τα σχέδιά τους για ενσωμάτωση της Ουκρανίας και των πόρων της – ουσιαστικά για την πλήρη λεηλασία της χώρας, στο όνομα της «βοήθειας» που παρέχουν. Έτσι, στις 4 και 5 Ιουλίου, κορυφαίοι αξιωματούχοι από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Βρετανία, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα συναντήθηκαν στο Λουγκάνο της Ελβετίας για τη λεγόμενη «Διάσκεψη για την ανάκαμψη της Ουκρανίας» (Ukrainian Recovery Conference – URC).

Η ατζέντα της URC επικεντρώθηκε ρητά στην επιβολή ενός απόλυτου, άγριου νεοφιλελευθερισμού: «ενίσχυση της οικονομίας της αγοράς», «αποκέντρωση, ιδιωτικοποίηση, μεταρρύθμιση κρατικών επιχειρήσεων, μεταρρύθμιση της γης, μεταρρύθμιση της κρατικής διοίκησης» κ.λπ. και βέβαια «ευρωατλαντική ολοκλήρωση». Ήδη από το 2018 (δηλαδή πολύ πριν από το ξέσπασμα του πολέμου) έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται ένα σχέδιο ιδιωτικοποίησης και παράδοσης των τεράστιων γεωργικών πόρων της Ουκρανίας σε ξένες πολυεθνικές.

Στη διάσκεψη του Λουγκάνο υιοθετήθηκε μια κοινή δήλωση, που συμπληρώθηκε από ένα «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης». Αυτό προετοιμάστηκε με τη σειρά του από ένα «Εθνικό Συμβούλιο Ανάκαμψης» που συστάθηκε από την ουκρανική κυβέρνηση. Πρόκειται για το γνωστό χουντοκαθεστώς των Μνημονίων, ενισχυμένο και ακόμα χειρότερο στο όνομα των θυσιών για την «ελευθερία και ανεξαρτησία της πατρίδας» και της συνέχισης της υποστήριξης των συμμάχων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ του «ελεύθερου και πολιτισμένου κόσμου».

Το σχέδιο υποστήριζε σειρά μέτρων υπέρ του κεφαλαίου, συμπεριλαμβανομένης της «ιδιωτικοποίησης μη κρίσιμων επιχειρήσεων» και «ολοκλήρωσης της εταιρικοποίησης των κρατικών επιχειρήσεων» – προσδιορίζοντας ως παράδειγμα το ξεπούλημα της κρατικής εταιρείας πυρηνικής ενέργειας της Ουκρανίας EnergoAtom.

Φυσικά, το «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης» επιτέθηκε και στους εναπομείναντες νόμους υπέρ των εργαζομένων στην Ουκρανία, ορισμένοι από τους οποίους χρονολογούνται από την εποχή της ΕΣΣΔ. Με αναφορές για «περίπλοκη διαδικασία προσλήψεων και απολύσεων, ρύθμιση υπερωριών κ.λπ.», αποδεικνύεται η λύσσα της αστικής τάξης και της αρπακτικής, φιλοϊμπεριαλιστικής ελίτ απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων. Ως παράδειγμα αυτής της υποτιθέμενης «απαρχαιωμένης εργατικής νομοθεσίας», το σχέδιο θρηνούσε ότι οι εργαζόμενοι στην Ουκρανία με εμπειρία 1 έτους λαμβάνουν μια «προειδοποίηση απόλυσης» 9 εβδομάδων, σε σύγκριση με μόλις 4 εβδομάδες στην Πολωνία και τη Νότια Κορέα!

Η φύση του πολέμου είναι πάντα ταξική. Η εργατική τάξη, η νεολαία και οι φτωχοί είμαστε πάντα αυτοί που καλούμαστε να υποστούμε τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ακρίβεια, η ανεργία, η περιβαλλοντική καταστροφή, οι αρρώστιες και ο θάνατος πέφτουν στις δικές μας πλάτες. Η δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία, η κοινωνική ασφάλιση, τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, οι δημοκρατικές, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες μας: όλα γίνονται θυσία στο βωμό του πολέμου και της κρίσης, «ανταλλάσσονται» με εξοπλιστικά προγράμματα, νεοφιλελεύθερες πολιτικές, μετατροπή των λαών σε κρέας για τα κανόνια. Ο μόνος δρόμος για εμάς ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και την φτώχεια είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη και οι εργατικοί αγώνες.

 

«Μέσα στην αφθονία, μ’ έναν παραγωγικό μηχανισμό που μπορεί, καλά οργανωμένος και διευθυνόμενος, να καλύψει με το παραπάνω τις σημερινές ανάγκες της ανθρωπότητας, ο καπιταλισμός καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία, την εξαθλίωση ή τη λιμοκτονία… Ο καπιταλισμός είναι εντελώς ανίκανος να εξασφαλίσει την ευημερία των μαζών, όπως το ίδιο είναι ανίκανος να εξασφαλίσει την ειρήνη. Ούτε μια γενιά δεν πέρασε από τον τελευταίο πόλεμο που θα ‘έβαζε τέλος στους πολέμους’ και βρισκόμαστε κιόλας στο κατώφλι ενός νέου παγκοσμίου πολέμου, άπειρα πιο φρικιαστικού από τον τελευταίο πόλεμο… Οι εκμεταλλευόμενοι καλούνται για άλλη μια φορά σε αλληλοσφαγή για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών κυρίων τους. Για άλλη μια φορά οι μανάδες του κόσμου καλούνται να γίνουν παραγωγοί σάρκας. Για άλλη μια φορά τα χωράφια θα μεταβληθούν σε ποτισμένα από το αίμα χαρακώματα και οι πόλεις σε ερειπωμένα νεκροταφεία – για να διαφυλάξουν έτσι οι ιμπεριαλιστές τα κέρδη τους και τις αποικίες τους, ή για να κατακτήσουν καινούριες.»

Μανιφέστο ενάντια στον πόλεμο

Ιδρυτική Συνδιάσκεψη της 4ης Διεθνούς

Σεπτέμβρης 1938

Πηγή : ΟΚΔΕ