Mπροστά Στην Όξυνση Του Ελληνοτουρκικού Ανταγωνισμού (ανακοίνωση της ΟΚΔΕ)

 

 

Κάτω τα επικίνδυνα πολεμικά παιχνίδια Ελλάδας – Τουρκίας

 

Να σταματήσουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη

 

Μαζικό μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα!

Λιγότερο από δύο μήνες μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, το υποτιθέμενο καλό κλίμα που αναπτυσσόταν τινάχτηκε στον αέρα. Τις τελευταίες μέρες, η ρητορική αλλά και οι κινήσεις σε διπλωματικό επίπεδο των κυβερνήσεων των δύο χωρών έχουν γυρίσει το θερμόμετρο της έντασης στις μέρες του καλοκαιριού του 2020, αν και αυτή τη φορά τα πράγματα ίσως είναι ακόμη πιο σοβαρά.

Ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, ολόκληρη η ελληνική αστική τάξη και η ελίτ έδειξαν ότι πρώτη τους προτεραιότητα δεν είναι η ειρήνη στην περιοχή, αλλά να αποδείξουν στους δυτικούς ιμπεριαλιστές, και κυρίως στους Αμερικάνους, ότι μπορούν να παίξουν το ρόλο του πιο πιστού και δεδομένου συμμάχου τους, του χωροφύλακα στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Με την ομιλία του στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, εν μέσω ενός πραγματικά ντροπιαστικού για τον ελληνικό λαό ρεσιτάλ οσφυοκαμψίας, ο Μητσοτάκης επιτέθηκε στην Τουρκία, ταυτίζοντας την λίγο πολύ με τον νέο «άξονα του κακού», δηλαδή τη Ρωσία – και κυρίως ζήτησε από τις ΗΠΑ να μην προχωρήσουν τη συμφωνία αναβάθμισης του στόλου μαχητικών F-16 της τελευταίας. Αυτή η απαίτηση, σε συνδυασμό με τη συμφωνία για αγορά από μέρους της Ελλάδας νέων μαχητικών F-35, σήμαινε μια απόπειρα στρατιωτικής υποβάθμισης –πάντα με τις πλάτες των ΗΠΑ– του τουρκικού καπιταλισμού υπέρ του ελληνικού, πάντα στα πλαίσια του συνεχούς φλερτ με ένα πολεμικό επεισόδιο.

Η κίνηση Μητσοτάκη έφερε, όπως ήταν αναμενόμενο, τη σφοδρή αντίδραση της τουρκικής κυβέρνησης, η οποία δήλωσε ότι διακόπτει τις διμερείς συνομιλίες με την Ελλάδα, ακυρώνοντας το Ανώτατο Συμβούλιο Στρατηγικής Συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Παράλληλα έθεσε και πάλι το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, πηγαίνοντας αυτή τη φορά πιο μακριά, θέτοντας –έστω φραστικά– ζήτημα κυριαρχίας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ορύεται όπου βρεθεί για την προκλητικότητα Ερντογάν – αλλά είναι η ίδια που την πυροδοτεί και την τρέφει, εξαπολύοντας παράλληλα τα δικά της άκρως τυχοδιωκτικά σχέδια. Η ένταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή είναι πρωτίστως, αν όχι περισσότερο, δική της ευθύνη, και εντάσσεται σε έναν πολύ συγκεκριμένο σχεδιασμό. Όχι μόνο ήξερε ότι οι κινήσεις της αυτές θα φέρουν αποσταθεροποίηση και αντίθετες ενέργειες από την πλευρά του τουρκικού καπιταλισμού, αλλά ίσα ίσα το επεδίωξε. Και ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι ο στρατηγικός στόχος της ελληνικής αστικής τάξης είναι η εκμετάλλευση της διεθνούς συγκυρίας με βάση τον πόλεμο στην Ουκρανία και το νέο «στρατοπεδικό» διαχωρισμό όλου του κόσμου, προκειμένου να αναβαθμίσει την παρουσία της στην περιοχή και με αυτό τον τρόπο –δηλαδή την υποστήριξη των ιμπεριαλιστών , κυρίως των ΗΠΑ– να μπορέσει να διαχειριστεί την ασταμάτητη κατρακύλα και συνολική υποβάθμιση του ελληνικού καπιταλισμού.

Για να έχει έστω και την παραμικρή ελπίδα αυτό το τυχοδιωκτικό και επικίνδυνο σχέδιο, απαιτείται ο παραγκωνισμός ή έστω ο περιορισμός της Τουρκίας. Πράγμα «αδύνατο» πλέον, αφού ο τούρκικος καπιταλισμός έχει ενισχυθεί πολλαπλά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Επομένως, είναι κρίσιμη για την ελληνική αστική τάξη κάθε αντίθεση της Τουρκίας με τους δυτικούς ιμπεριαλιστές και τις ΗΠΑ. Και αν αυτό δεν γίνεται κατορθωτό με την κλάψα του Μητσοτάκη ότι η Τουρκία δεν εφαρμόζει τις κυρώσεις απέναντι στον Πούτιν (όπου η δική του κυβέρνηση αριστεύει), τότε δεν θα διστάσουν ούτε μπροστά σε ένα «θερμό» επεισόδιο ή μια σύρραξη, είτε έχουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία να τα στήσουν είτε μπουν πρόθυμα σ’ αυτά. Με στοχο πάντα, προσφέροντας τον ελληνικό λαό (και όλους τους λαούς της περιοχής) ως κρέας για τα κανόνια, να προκαλέσουν την επέμβαση των ιμπεριαλιστών υπέρ τους ή έστω ως αντίβαρο.

Χρειάζεται να είμαστε ξεκάθαροι: Κανένας πανάκριβος νέος εξοπλισμός δεν φέρνει την ειρήνη και την ασφάλεια. Φέρνει φτώχεια και πόλεμο. Καμία εμπλοκή των ιμπεριαλιστών στην περιοχή μας και στη χώρα μας δεν εγγυάται ειρήνη και ευημερία. Μας εγγυάται καθημερινό φόβο και άμεση εμπλοκή στον πόλεμο. Καμία ΑΟΖ και κανένα κοίτασμα δεν θα φέρει ανάπτυξη, πλούτο και δουλειές. Θα φέρει πλουτισμό των ελλήνων και ξένων πετρελαιάδων, περιβαλλοντική καταστροφή και την απειλή του πολέμου στην πόρτα μας. Σε Ελλάδα και Τουρκία, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα φτωχά λαϊκά στρώματα υποφέρουμε καθημερινά από την καπιταλιστική κρίση, την ακρίβεια, ζούμε με το φόβο της όξυνσης των πολεμικών συγκρούσεων στην περιοχή μας,. Ο Μητσοτάκης, ο Ερντογάν, το ελληνικό και τουρκικό κεφάλαιο, παλεύουν να μας πείσουν για τα «εθνικά δίκαια» και τα «κυριαρχικά δικαιώματα», που απειλούνται κάθε φορά από τους «απέναντι». Το μόνο όμως δικαίωμα που τους ενδιαφέρει να υπερασπιστούν, είναι το δικαίωμά τους να μας εκμεταλλεύονται, και αν χρειαστεί να μας στέλνουν να σκοτωθούμε μεταξύ μας γι’ αυτο.

Η κοινοβουλευτική «αντιπολίτευση» στην πραγματικότητα τροφοδοτεί αυτά τα πολεμοκάπηλα σχέδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Είτε των υποκριτών ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, που προσπαθώντας να διεκδικήσουν ξανά τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση απαιτούν ακόμα πιο «σκληρούς τόνους» ενάντια στην Τουρκία. Είτε και του ΚΚΕ ή και του ΜεΡΑ25, που πάντα βλέπουν και καταγγέλλουν την «προκλητικότητα» και «επιθετικότητα» μόνο από την πλευρά της Τουρκίας ενάντια στα «κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας», στοιχιζόμενοι έτσι με τον αστικό εθνικισμό.

Απέναντι σ’ αυτούς τους κινδύνους, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία στη χώρα μας πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση και να προετοιμάσουν την αγωνιστική, ταξικά ανεξάρτητη απάντησή τους. Η ανάπτυξη ενός ισχυρού, μαζικού αντιπολεμικού κινήματος είναι η μόνη πραγματική απάντηση στην αγωνία των λαών της περιοχής να μη ζήσουμε και άλλα πολεμικά σφαγεία.

 

Κανένα «εθνικό» άλλοθι στα πολεμικά σχέδια

Κάτω η επικίνδυνη και πολεμοκάπηλη κυβέρνηση Μητσοτάκη

Λεφτά για υγεία – παιδεία – κοινωνικές ανάγκες, όχι για εξοπλισμούς και καταστολή

Να σταματήσει κάθε εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία – Να κλείσουν τώρα όλες οι βάσεις

 

Έξω οι ιμπεριαλιστές, έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ

 

Κοινός αγώνας – Διεθνισμός των λαών σε Ελλάδα και Τουρκία, ενάντια στην απειλή των «επεισοδίων» και του πολέμου